Preporuka imamu Husejnu, a.s.
Kada su mu se povećali bolovi i stanje otežalo, pozvao je svog brata Sejjidu-š-Šuheda, prenio mu svoje oporuke i ostavio testament:
هَذَا مَا أَوْصَى بِهِ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ إِلَى أَخِيهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ- أَوْصَى أَنَّهُ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ- وَ أَنَّهُ يَعْبُدُهُ حَقَّ عِبَادَتِهِ لَا شَرِيكَ لَهُ فِي الْمُلْكِ- وَ لَا وَلِيَّ لَهُ مِنَ الذُّلِّ- وَ أَنَّهُ خَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيراً- وَ أَنَّهُ أَوْلَى مَنْ عُبِدَ وَ أَحَقُّ مَنْ حُمِدَ- مَنْ أَطَاعَهُ رَشَدَ وَ مَنْ عَصَاهُ غَوَى وَ مَنْ تَابَ إِلَيْهِ اهْتَدَى- فَإِنِّي أُوصِيكَ يَا حُسَيْنُ بِمَنْ خَلَّفْتُ مِنْ أَهْلِي وَ وُلْدِي- وَ أَهْلِ بَيْتِكَ أَنْ تَصْفَحَ عَنْ مُسِيئِهِمْ- وَ تَقْبَلَ مِنْ مُحْسِنِهِمْ وَ تَكُونَ لَهُمْ خَلَفاً وَ وَالِداً- وَ إِنْ تَدْفِنِّي مَعَ رَسُولِ اللَّهِ، صلى الله عليه و آله، فَإِنِّي أَحَقُّ بِهِ وَ بِبَيْتِهِ فَإِنْ أَبَتْ عَلَيْكَ الِامْرَأَةُ- فَأَنْشُدُكَ اللَّهَ بِالْقَرَابَةِ الَّتِي قَرُبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْكَ- وَ الرَّحِمِ الْمَاسَّةِ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ، صلى الله عليه و آله - أَنْ تُهَرِيقَ فِيَّ مِحْجَمَةً مِنْ دَمٍ- حَتَّى نَلْقَى رَسُولَ اللَّهِ ص فَنَخْتَصِمَ إِلَيْهِ- وَ نُخْبِرَهُ بِمَا كَانَ مِنَ النَّاسِ إِلَيْنَا بَعْدَهُ .
„Ovo je ono što je oporučio Hasan ibn Ali svom bratu Husejnu. Oporučujem da svjedoči da nema božanstva osim Allaha jedinog koji nema premca i da Mu robuje istinskim robovanjem. Nema On sudruga u vlasti niti ima zaštitnika zbog poniženja, stvorio je sva stvorenja pa im odredio mjeru i najpreči je kojem je robovao i najdostojniji kojeg je veličao. Onaj koji se pokorava Njemu – uputio se, onaj koji se ne pokorava Njemu – naišao je na stranputicu, onaj koji Mu se bude vraćao – našao je pravi put. Doista ti oporučujem, Husejne, u vezi s onima koje ostavljam iza sebe, svojom porodicom i djecom i tvojom porodicom, da oprostiš grešnima i prihvatiš dobročinitelje i da im budeš moj namjesnik i njihov otac te da me ukopaš pored Poslanika, jer sam ja preči njemu i njegovoj kući, pa ako budu odbili to, kunem te Allahom i bliskošću kojom nas je Allah približio i izravnim srodstvom s Poslanikom da se zbog mene ne prolije ni kap krvi sve dok se ne susretneš s Poslanikom pa da se parničiš s njima (umejadima) i obavijestiš ga o onome što su ljudi radili s nama.
Njegova oporuka Muhammedu ibn Hanefiji
Imam Hasan, a.s., je naredio Kamberu da dovede njegovog brata Muhammeda ibn Hanefiju pa je on brzo otišao po njega. Kada ga je Muhammed vidio, uplašio se i rekao: „Je li se nešto desilo?“, a Kamber mu je tihim glasom odgovorio: „Odazovi se, Ebu Muhammede.“ Muhammed je bio zapanjen i zbunjen i izašao je trčeći, čak nije svezao ni pertle. Ušao je kod svog brata. Lice mu je požutjelo i svi njegovi udovi su se tresli. Imam ga je ugledao i rekao:
اجْلِسْ فَلَيْسَ يَغِيبُ مِثْلُكَ عَنْ سَمَاعِ كَلَامٍ يَحْيَا بِهِ الْأَمْوَاتُ وَ يَمُوتُ بِهِ الْأَحْيَاءُ كُونُوا أَوْعِيَةَ الْعِلْمِ وَ مَصَابِيحَ الدُّجَى فَإِنَّ ضَوْءَ النَّهَارِ بَعْضُهُ أَضْوَأُ مِنْ بَعْضٍ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ وُلْدَ إِبْرَاهِيمَ أَئِمَّةً وَ فَضَّلَ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَ آتَى دَاوُدَ زَبُوراً وَ قَدْ عَلِمْتَ بِمَا اسْتَأْثَرَ اللَّهُ مُحَمَّداً، صلى الله عليه و آله، يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكَ الْحَسَدَ وَ إِنَّمَا وَصَفَ اللَّهُ تَعَالَى بِهِ الْكَافِرِينَ فَقَالَ كُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ وَ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لِلشَّيْطَانِ عَلَيْكَ سُلْطَاناً يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ أَ لَا أُخْبِرُكَ بِمَا سَمِعْتُ مِنْ أَبِيكَ، عليه السلام، فِيكَ؟ قَالَ: بَلَى. قَالَ سَمِعْتُ أَبَاكَ يَوْمَ الْبَصْرَةِ يَقُولُ: مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَبَرَّنِي فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فَلْيَبَرَّ مُحَمَّداً وَلَدِي يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ لَوْ شِئْتُ أَنْ أُخْبِرَكَ وَ أَنْتَ نُطْفَةٌ مِنْ ظَهْرِ أَبِيكَ لَأَخْبَرْتُكَ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ بَعْدَ وَفَاةِ نَفْسِي وَ مُفَارَقَةِ رُوحِي جِسْمِي إِمَامٌ مِنْ بَعْدِي وَ عِنْدَ اللَّهِ فِي الْكِتَابِ الْمَاضِي وِرَاثَةً مِنَ النَّبِيِّ أَضَافَهَا اللَّهُ لَهُ فِي تُرَاثَةِ أَبِيهِ وَ أُمِّهِ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ خِيَرَةُ خَلْقِهِ فَاصْطَفَى مِنْكُمْ مُحَمَّداً وَ اخْتَارَ مُحَمَّدٌ عَلِيّاً وَ اخْتَارَنِي عَلِيٌّ لِلْإِمَامَةِ وَ اخْتَرْتُ أَنَا الْحُسَيْن .
„Sjedi, Muhammede. Čovjek poput tebe ne treba da ne čuje riječi kojima se mrtvi oživljavaju i živi umiru. Budite posude za znanje i svjetiljke upute. Doista neke zrake sunca su osvjetljenije od drugih. Zar ne znaš da je Svevišnji Allah učinio Ibrahimovu djecu imamima, i nekima dao prednost nad drugima, i Davudu dao Zebur, a znaš čime je Svevišnji dao prednost Muhammedu. O, Muhammede, Alijev sine, ne bojim se ja doista za tebe iz zavisti, jer je Svevišnji Allah njome opisao nevjernike pa rekao: iz lične zlobe svoje, iako im je Istina poznata (El-Bakere, 109) nije dozvolio šejtanu vlast nad tobom. O, Muhammede Alijev sine, hoćeš li da te obavijestim o onome što sam čuo od tvog oca o tebi?“ Muhammed je rekao: „Dakako.“ Imam je onda nastavio: „Čuo sam tvog oca kako govori na dan Bitke na devi: ‚Ko želi da čini dobro prema meni na ovom i onom svijetu, neka čini dobro Muhammedu.‘ O, Muhammede, sine Alijev, da sam htio da te obavijestim, a ti si bio tekućina u leđima tvoga oca, obavijestio bih te, Muhammede, sine Alijev. Znaš da je Husejn, sin Alijev, nakon moje smrti i odvajanja moje duše od tijela, imam poslije mene, kod Allaha, u Njegovoj Knjizi koja određuje nasljedstvo Poslanika. On je to naslijedio u naslijeđu svog oca i svoje majke. Svevišnji Allah je znao da ste vi najbolja njegova stvorenja pa je od vas odabrao Muahammeda, a Muhammed je odabrao Alija, Ali je mene odabrao za imamet, a ja sam odabrao Husejna.“ Muhammed je planuo u govoru izražavajući pokornost i poslušnost.
Ka Najuzvišenijem Prijatelju
Pogoršalo se stanje Imamu, povećali su se bolovi, počeo je osjećati smrtne boli. Znao je da je od njegovog dragocjenog života ostao još samo koji trenutak. Obratio se porodici: „Izvedite me u dvorište da gledam u carstvo nebesko“ pa su ga iznijeli. Kada su ga smjestili, podigao je glavu prema nebu, počeo šaputati sa svojim Gopodarom i skrušeno moliti:
اَلَّلهُمَّ اِنِّي اَحْتَسِبُ عِندَكَ نَفْسِي فَانَّهَا اَعَزُّ الأَنْفُسِ عَلَيَّ لَمْ اُصَبْ بِمِثْلِها الَّلهُمَّ ارْحَمْ صَرْعَتِي وَ آنِسْ فِي الْقَبْرِ وَحْدَتِي .
„Bože, doista se nadam nagradi za svoju dušu kod Tebe, jer moja duša mi je najdraže nešto čemu nema sličnog. Bože, ljubazno pristupi pri mom padu i pravi društvo u kaburu mojoj samoći.“ Zatim se sjetio Muavijine varke prema njemu, kršenja ugovora i zavjere ubistva pa je rekao: „Doista je djelovao njegov napitak. Tako mi Allaha, nije ispunio ono što je obećao niti je bio iskren u onome što je rekao.“
Počeo je učiti časni ajet, moliti Allaha i šaputati s Njim sve dok njegova časna duša nije uzletjela prema džennetskom boravištu i uzdigla se ka Najuzvijšenijem Prijatelju, ta plemenita duša, kojoj nije stvorena slična, ni u prošlom vremenu niti u vremenu koje dolazi, u pogledu blagosti, darežljivosti, znanja, milostivosti, ljubaznosti i dobročinstva prema svim ljudima.
Doista je na ahiret preselio najblaži čovjek među muslimanima, poglavar mladića stanovnika Dženneta, mirisni cvijet i radost očiju Božijeg Poslanika, pa je dunjaluk ušao u tmine zbog njegovog gubitka, a ahiret postao osvijetljen njegovim dolaskom.
Podigao se krik iz kuća Hašemijada i začuo se plač i naricanje iz medinskih kuća, žurio je Ebu Hurejre, a suze su mu lile iz očiju, zaprepašten je žurio prema Poslanikovoj džamiji vičući najglasnije što je mogao: „O, ljudi, danas je umrla ljubav Allahovog Poslanika pa plačite.“
Njegove riječi su cijepale srca i ostavile tugu koja je zadavala bol u duši. Stanovnici grada su požurili prema kući imama Hasana, neki potišteni, neki vičući, neki zapanjeni, a neki željni, ali svima je tuga bila obuzela srca zbog gubitka velikog putnika koji je bio utočište za njih i mjesto boravka i zaštite kada bi ih zadesila kakva tragedija ili pogodila neka nedaća.
Imamovo opremanje i dženaza
Sejjidu-š-šuheda je počeo opremati svog brata, a pomagali su mu Abdulah ibn Abbas, Abdurrahman ibn Džafer, Ali ibn Abdullah ibn Abbas, njegova dva brata: Muhammed ibn Hanefije i Abu-l-Fadl Abbas, pa ga je ogasulio i umotao u ćefine, namirisao balzamom, sve očiju preplavljenih suzama. Nakon što je završio, naredio je da njegovo časno tijelo bude preneseno u Poslanikovu džamiju radi obavljanja dženaze namaza.
Imamova dženaza je bila tako velika da Poslanikov grad nije vidio sličnu, jer su Beni Hašim poslali u naselja i sela oko Medine ljude da ih obavijeste o preseljenju imama Hasana pa su svi krenuli prema gradu da steknu nagradu učešća na dženazi časnog Imama.
Sealebe ibn Malik je govorio o mnoštvu ljudi na dženazi: „Učestvovao sam na dan kada je Hasan preselio i bio ukopan u Beki'u; da se bacila taj dan u Beki'u igla, ne bi pala, a da ne bi na glavu čovjeka.“
Veličina dženaze je bila tolika da Beki' nije mogao primiti nikoga više zbog mnoštva prisutnih.