عفو و گذشت اخلاق نیک و پسندیده خداست و بر بندگان است که برای راحت خود و راحت دیگران این خُلق پسندیده را از مولای خود پروردگار مهربان فرا گیرند و در هر موقعیتی به کار بندند
در بعضی از احادیث قدسیه آمده که خدای متعال می فرماید :
نَادَیتُمونِی فَلَبَّیتکُم ، سَأَلتُمُونِی فَاَعطَیتُکُم ، بَارَزتُمونی فَأمهَلتُکُم ، تَرَکتُمونِی فَرَعیتُکُم ، عَصَیتُمُونِی فَستَرتُکُم ، فَإن رَجعْتُم إلی قِبلْتُکُم وَ إن أدبرتُم عَنّی انتَظرتُکُم(۲) .
مرا خواندید شما را اجابت کردم ، از من خواستید به شما عطا نمودم ، با من به جنگ و مخالفت برخاستید شما را مهلت دادم ، مرا واگذاشتید شما را رعایت کردم ، مرا معصیت کردید بر شما پوشاندم ، اگر به من باز گردید شما را می پذیرم و اگر از من روی بگردانید به انتظار شما خواهم بود
در حدیثی آمده است :
إذا تَابَ الشیخ یقولُ اللّه عزّ و جلّ : الآن ! إذا ذَهَبت قُوّتُک وَ تُقطّعَت شَهوَتُک ؟ بَلی أنا أرحَم الرّاحِمین ، بَلی أنا أرحَم الرّاحمین (۳)
__________________________________
۱- ۱) - عوالی اللآلی : ۲ / ۱۳۷ ، المسلک الرابع ، حدیث ۳۷۸ ، ذیل آیه شریفه «خُذ العَفوَ وَ اْمُرْ بِالْعُرفِ ».
۲- ۲) - کشف الاسرار : ۳ / ۸۲۹
۳- ۳) - کشف الاسرار : ۳ / ۸۳۰