بخش يازدهم : آثار ترك صلوات :
رسول خدا -صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم - روزى بر پايه اول منبر بالا رفت و سه مرتبه فرمود: آمين وقتى بر منبر بالا رفت ، فرمود:چون به درجه اول بالا رفتم ، جبرييل گفت : شقى باد بنده اى كهماهرمضان را دريابد وماهرمضان به آخر رسد، و آمرزيده نشود!
من گفتم : آمين
سپس گفت :شقى باد بنده اى كه پدر و مادر يا يكى از ايشان را درك نمايد، و باعث داخل شدن آن كس در بهشت نگردد!
من گفتم : آمين
بعد گفت :شقى باد بنده اى كه تو در نزد او مذكور شوى ، و برتو صلوات نفرستد!
من گفتم : آمين
امام صادق -عليه‌السلام - فرمودند كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمود:
در هر مجلسى كه ذكر خدا و ياد نباشد و صلوات بر من فرستاده نشود، آن مجلس براى اهلش مايه حسرت و وبال خواهد بود.
حال در مجالس گناه و معصيت بهتر است كه حرمت صلوات حفظ شود و اصلا صلواتى فرستاده نشود مثل مجالس بازيگران و معركه گيران يا مثلا صلوات هايى كه فروشندگان كالا و اجناس براى گرمى معركه مى فرستند.
ديگر آن كه براى صلوات فرستادن دل و زبان بايد يكى باشد؛ يعنى در حال غفلت زبان مشغول ذكر صلوات نباشد بلكه با حواس جمع مشغول صلوات باشد.
هنگام فرستادن صلوات بايد به گونه اى عمل كرد كه گويى پيامبر حاضر است و مستقيما به آن حضرت سلام مى كنيم(٧٠)
مردى بسيار زاهد و اهل ورع و قائم الليل و صائم النهار بود، او نيز حديث مى نوشت ، مى گفت وقتى به نوشتن نام حضرت رسول مى رسيدم ، صلوات را نمى نوشتم شبى آن حضرت را در خواب ديدم ، كه از روى غضب به من فرمود: چرا در وقت نوشتن نام من ، نوشتن صلوات را ترك مى كنى ؟
من ترسيدم ، و در دل خود گذرانيدم كه هرگز ديگر اين بى ادبى را نكنم
و هنگامى كه بيدار شدم ، ديگر ترك نوشتن صلوات نكردم و بعد از مدتى ، بار ديگر، آن حضرت -صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم - را در خواب ديدم و به نظر لطف و مرحمت در من نگريست و فرمود:صلوات تو را به من رسانيدند. هرگاه من را يادكنى ، يا در نزد تو مذكور شوم ، يا نام من را مى نويسى ، بگو يا بنويسصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم .
. رسول خدا -صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم - فرمودند:
ان ابحل الناس من ذكرت عنده ولم يصل على ؛
بخيل ترين مردم ، كسى است كه نام من نزد او برده شود. بر من درود نفرستد.(٧١)
رسول خدا -صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم - فرمود:
هر گروهى كه در مجلسى جمع شوند و در آن مجلس نكنند و بر پيغمبر -صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم - صلوات نفرستند، آن مجلس برايشان حسرت و وبال خواهد بود.(٧٢)