از امام محمد باقر -عليه‌السلام - روايت كرده اند كه :
بنده در آتش ، هفتاد خريف مى ماند. و هر خريفى ، هفتاد سال است
پس از خدا سوال مى كند به حق محمد و اهل بيت آن حضرت -عليهم‌السلام -، كه بر او رحم نمايد.
پس از جنانب حق تعالى وحى مى رسد به جبرييل -عليه‌السلام - كه : فرو رو به سوى بنده من ، و او را بيرون آور.
جبرييل مى گويد: پروردگار! چگونه براى من مسير است كه داخل آتش شوم ؟
خطاب مى رسد:من امر نمودم كه بر تو سرد و سلامت باشد.
عرض مى كند: آن بنده در كجا است ؟
مى فرمايد:در چاهى است ازسجين؟
جبرييل نزد آن بنده مى آيد و مى بيند كه روى آن بنده ، با قدمش به هم بسته است پس بيرون مى آورد او را.
حق تعالى به آن بنده خطاب مى كند:اى بنده من ! چه قدر بود مكث تو در آتش ؟آن بنده مى گويد: نمى دانم
خطاب مى رسد:به عزت و جلال خودم قسم ، كه اگر تو به آن نحو از من سوال نمى كردى ، هر آينه خوارى تو در آتش به طول مى انجاميد؛ ولكن من بر خود لازم گردانيده ام كه هر از من سؤ ال نمايد به حق محمد و اهل بيت او-عليه‌السلام -، گناهان او را كه در ميان من و او است بيامرزم و امروز تو را آمرزيدم