امام باقرعليه‌السلام مى گويد: پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله به فاطمهعليها‌السلام فرمود: يا فاطمه، برخيز و آن طبق غدا را بياور. فاطمهعليها‌السلام برخاست، و طبقى را آورد كه در آن تريد و گوشت با استخوان بود، و بخار از آن بالا مى رفت.
از آن طعام، پيامبر و على و فاطمه و حسن و حسين صلوات الله عليهم سيزده روز خوردند. روزى ام ايمن امام حسينعليه‌السلام را ديد كه قدرى از آن در دست داشت. پرسيد: اين از كحا براى شما رسيده است؟ امام حسينعليه‌السلام فرمود: ما چند روز است از اين مى خوريم.
ام ايمن خدمت فاطمهعليها‌السلام آمد و عرض كرد: يا فاطمه، وقتى نزد ام ايمن چيزى باشد مال فاطمه و فرزندان اوست، ولى وقتى چيزى نزد فاطمه باشد. ام ايمن سهمى از آن ندارد؟!! فاطمهعليها‌السلام قدرى از آن طعام بيرون آورد و ام ايمن از آن خورد، و بعد آن طبق ناپديد شد.
پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله به فاطمهعليها‌السلام فرمود: اگر از آن طعام به ام ايمن نمى خوراندى، تو و ذريه ات تا روز قيامت از آن طعام مى خورديد.
بعد امام باقرعليه‌السلام فرمود: آن طبق طعام نزد ماست، و قائم ما در زمان خود آن را بيرون مى آورد.
(بحار الانوار: ج ٤٣ ص ٦٣ ح ٥٥ از كافى.)