شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

دیوان حافظ شیرای

نویسنده: علی عطائی اصفهانی
گروه:

• الا يا ايها الساقی ادر کاسا و ناولها

• صلاح کار کجا و من خراب کجا

• اگر آن ترک شيرازی به دست آرد دل ما را

• صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

• دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را

• به ملازمان سلطان که رساند اين دعا را

• صوفی بيا که آينه صافيست جام را

• ساقيا برخيز و درده جام را

• رونق عهد شباب است دگر بستان را

• دوش از مسجد سوی ميخانه آمد پير ما

• ساقی به نور باده برافروز جام ما

• ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما

• می‌دمد صبح و کله بست سحاب

• گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر اين غريب

• ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت

• خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

• سينه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

• ساقيا آمدن عيد مبارک بادت

• ای نسيم سحر آرامگه يار کجاست

• روزه يک سو شد و عيد آمد و دل‌ها برخاست

• دل و دينم شد و دلبر به ملامت برخاست

• چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

• خيال روی تو در هر طريق همره ماست

• مطلب طاعت و پيمان و صلاح از من مست

• شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

• زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست

• در دير مغان آمد يارم قدحی در دست

• به جان خواجه و حق قديم و عهد درست

• ما را ز خيال تو چه پروای شراب است

• زلفت هزار دل به يکی تار مو ببست

• آن شب قدری که گويند اهل خلوت امشب است

• خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

• خلوت گزيده را به تماشا چه حاجت است

• رواق منظر چشم من آشيانه توست

• برو به کار خود ای واعظ اين چه فريادست

• تا سر زلف تو در دست نسيم افتادست

• بيا که قصر امل سخت سست بنيادست

• بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

• باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

• المنة لله که در ميکده باز است

• اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بيز است

• حال دل با تو گفتنم هوس است

• صحن بستان ذوق بخش و صحبت ياران خوش است

• کنون که بر کف گل جام باده صاف است

• در اين زمانه رفيقی که خالی از خلل است

• گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

• به کوی ميکده هر سالکی که ره دانست

• صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

• روضه خلد برين خلوت درويشان است

• به دام زلف تو دل مبتلای خويشتن است

• لعل سيراب به خون تشنه لب يار من است

• روزگاريست که سودای بتان دين من است

• منم که گوشه ميخانه خانقاه من است

• ز گريه مردم چشمم نشسته در خون است

• خم زلف تو دام کفر و دين است

• دل سراپرده محبت اوست

• آن سيه چرده که شيرينی عالم با اوست

• سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

• دارم اميد عاطفتی از جانب دوست

• آن پيک نامور که رسيد از ديار دوست

• صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

• مرحبا ای پيک مشتاقان بده پيغام دوست

• روی تو کس نديد و هزارت رقيب هست

• اگر چه عرض هنر پيش يار بی‌ادبيست

• خوشتر ز عيش و صحبت و باغ و بهار چيست

• بنال بلبل اگر با منت سر ياريست

• يا رب اين شمع دل افروز ز کاشانه کيست

• ماهم اين هفته برون رفت و به چشمم ساليست

• کس نيست که افتاده آن زلف دوتا نيست

• مردم ديده ما جز به رخت ناظر نيست

• زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نيست

• راهيست راه عشق که هيچش کناره نيست

• روشن از پرتو رويت نظری نيست که نيست

• حاصل کارگه کون و مکان اين همه نيست

• خواب آن نرگس فتان تو بی چيزی نيست

• جز آستان توام در جهان پناهی نيست

• بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

• ديدی که يار جز سر جور و ستم نداشت

• کنون که می‌دمد از بوستان نسيم بهشت

• عيب رندان مکن ای زاهد پاکيزه سرشت

• صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

• آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

• گر ز دست زلف مشکينت خطايی رفت رفت

• ساقی بيار باده که ماه صيام رفت

• شربتی از لب لعلش نچشيديم و برفت

• ساقی بيا که يار ز رخ پرده برگرفت

• حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

• شنيده‌ام سخنی خوش که پير کنعان گفت

• يا رب سببی ساز که يارم به سلامت

• ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

• ای غايب از نظر به خدا می‌سپارمت

• مير من خوش می‌روی کاندر سر و پا ميرمت

• چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

• زان يار دلنوازم شکريست با شکايت

• مدامم مست می‌دارد نسيم جعد گيسويت

• درد ما را نيست درمان الغياث

• تويی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

• اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

• دل من در هوای روی فرخ

• دی پير می فروش که ذکرش به خير باد

• شراب و عيش نهان چيست کار بی‌بنياد

• دوش آگهی ز يار سفرکرده داد باد

• روز وصل دوستداران ياد باد

• جمالت آفتاب هر نظر باد

• صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

• تنت به ناز طبيبان نيازمند مباد

• حسن تو هميشه در فزون باد

• خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

• دير است که دلدار پيامی نفرستاد

• پيرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

• عکس روی تو چو در آينه جام افتاد

• آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرين داد

• بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

• همای اوج سعادت به دام ما افتد

• درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

• کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

• دل ما به دور رويت ز چمن فراغ دارد

• آن کس که به دست جام دارد

• دلی که غيب نمای است و جام جم دارد

• بتی دارم که گرد گل ز سنبل سايه بان دارد

• دل و دينم شد و دلبر به ملامت برخاست

• هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

• مطرب عشق عجب ساز و نوايی دارد

• آن که از سنبل او غاليه تابی دارد

• شاهد آن نيست که مويی و ميانی دارد

• جان بی جمال جانان ميل جهان ندارد

• روشنی طلعت تو ماه ندارد

• نيست در شهر نگاری که دل ما ببرد

• اگر نه باده غم دل ز ياد ما ببرد

• سحر بلبل حکايت با صبا کرد

• بيا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

• به آب روشن می عارفی طهارت کرد

• صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

• بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

• چو باد عزم سر کوی يار خواهم کرد

• دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

• دل از من برد و روی از من نهان کرد

• ياد باد آن که ز ما وقت سفر ياد نکرد

• رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

• دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

• ديدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

• دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

• سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

• به سر جام جم آن گه نظر توانی کرد

• چه مستيست ندانم که رو به ما آورد

• صبا وقت سحر بويی ز زلف يار می‌آورد

• نسيم باد صبا دوشم آگهی آورد

• يارم چو قدح به دست گيرد

• دلم جز مهر مه رويان طريقی بر نمی‌گيرد

• ساقی ار باده از اين دست به جام اندازد

• دمی با غم به سر بردن جهان يک سر نمی‌ارزد

• در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

• سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

• راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

• اگر روم ز پی اش فتنه‌ها برانگيزد

• به حسن و خلق و وفا کس به يار ما نرسد

• هر  که  را  با  خط  سبزت  سر سودا باشد

• من و انکار شراب اين چه حکايت باشد

• نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

• خوش است خلوت اگر يار يار من باشد

• کی شعر تر انگيزد خاطر که حزين باشد

• خوش آمد گل وز آن خوشتر نباشد

• گل بی رخ يار خوش نباشد

• نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد

• مرا مهر سيه چشمان ز سر بيرون نخواهد شد

• روز هجران و شب فرقت يار آخر شد

• ستاره‌ای بدرخشيد و ماه مجلس شد

• گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

• ياری اندر کس نمی‌بينيم ياران را چه شد

• زاهد خلوت نشين دوش به ميخانه شد

• دوش از جناب آصف پيک بشارت آمد

• عشق تو نهال حيرت آمد

• در نمازم خم ابروی تو با ياد آمد

• مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

• صبا به تهنيت پير می فروش آمد

• سحرم دولت بيدار به بالين آمد

• نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

• هر که شد محرم دل در حرم يار بماند

• رسيد مژده که ايام غم نخواهد ماند

• ای پسته تو خنده زده بر حديث قند

• بعد از اين دست من و دامن آن سرو بلند

• حسب حالی ننوشتی و شد ايامی چند

• دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

• دوش ديدم که ملايک در ميخانه زدند

• نقدها را بود آيا که عياری گيرند

• گر می فروش حاجت رندان روا کند

• دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

• مرا به رندی و عشق آن فضول عيب کند

• طاير دولت اگر باز گذاری بکند

• کلک مشکين تو روزی که ز ما ياد کند

• آن کيست کز روی کرم با ما وفاداری کند

• سرو چمان من چرا ميل چمن نمی‌کند

• در نظربازی ما بی‌خبران حيرانند

• سمن بويان غبار غم چو بنشينند بنشانند

• غلام نرگس مست تو تاجدارانند

• آنان که خاک را به نظر کيميا کنند

• شاهدان گر دلبری زين سان کنند

• گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

• واعظان کاين جلوه در محراب و منبر می‌کنند

• دانی که چنگ و عود چه تقرير می‌کنند

• شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

• بود آيا که در ميکده‌ها بگشايند

• سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

• ياد باد آن که نهانت نظری با ما بود

• تا ز ميخانه و می نام و نشان خواهد بود

• پيش از اينت بيش از اين انديشه عشاق بود

• ياد باد آن که سر کوی توام منزل بود

• خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

• قتل اين خسته به شمشير تو تقدير نبود

• دوش در حلقه ما قصه گيسوی تو بود

• دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود

• يک دو جامم دی سحرگه اتفاق افتاده بود

• گوهر مخزن اسرار همان است که بود

• ديدم به خواب خوش که به دستم پياله بود

• به کوی ميکده يا رب سحر چه مشغله بود

• آن يار کز او خانه ما جای پری بود

• مسلمانان مرا وقتی دلی بود

• در ازل هر کو به فيض دولت ارزانی بود

• کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود

• از ديده خون دل همه بر روی ما رود

• چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود

• از سر کوی تو هر کو به ملالت برود

• هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود

• خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود

• ساقی حديث سرو و گل و لاله می‌رود

• ترسم که اشک در غم ما پرده در شود

• گر چه بر واعظ شهر اين سخن آسان نشود

• گر من از باغ تو يک ميوه بچينم چه شود

• بخت از دهان  دوست  نشانم نمی ‌دهد

• اگر به باده مشکين دلم کشد شايد

• گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر آيد

• بر سر آنم که گر ز دست برآيد

• دست از طلب ندارم تا کام من برآيد

• چو آفتاب می از مشرق پياله برآيد

• زهی خجسته زمانی که يار بازآيد

• اگر آن طاير قدسی ز درم بازآيد

• نفس برآمد و کام از تو بر نمی‌آيد

• جهان بر ابروی عيد از هلال وسمه کشيد

• رسيد مژده که آمد بهار و سبزه دميد

• ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزيد

• معاشران ز حريف شبانه ياد آريد

• بيا که رايت منصور پادشاه رسيد

• بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنيد

• معاشران گره از زلف يار باز کنيد

• الا ای طوطی گويای اسرار

• عيد است و آخر گل و ياران در انتظار

• صبا ز منزل جانان گذر دريغ مدار

• ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر

• ای صبا نکهتی از خاک ره يار بيار

• روی بنمای و وجود خودم از ياد ببر

• شب وصل است و طی شد نامه هجر

• گر بود عمر به ميخانه رسم بار دگر

• ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر

• ديگر ز شاخ  سرو سهی بلبل صبور

• يوسف گمگشته بازآيد به کنعان غم مخور

• نصيحتی کنمت بشنو و بهانه مگير

• روی بنما و مرا گو که ز جان دل برگير

• هزار شکر که ديدم به کام خويشت باز

• منم که ديده به ديدار دوست کردم باز

• ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز

• درآ که در دل خسته توان درآيد باز

• حال خونين دلان که گويد باز

• بيا و کشتی ما در شط شراب انداز

• خيز و در کاسه زر آب طربناک انداز

• برنيامد از تمنای لبت کامم هنوز

• دلم رميده لولی‌وشيست شورانگيز

• ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس

• گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس

• دلا رفيق سفر بخت نيکخواهت بس

• درد عشقی کشيده‌ام که مپرس

• دارم از زلف سياهش گله چندان که مپرس

• بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش

• اگر رفيق شفيقی درست پيمان باش

• به دور لاله قدح گير و بی‌ريا می‌باش

• صوفی گلی بچين و مرقع به خار بخش

• باغبان گر پنج روزی صحبت گل بايدش

• فکر بلبل همه آن است که گل شد يارش

• شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش

• خوشا شيراز و وضع بی‌مثالش

• چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش

• يا رب اين نوگل خندان که سپردی به منش

• ببرد از من قرار و طاقت و هوش

• سحر ز هاتف غيبم رسيد مژده به گوش

• هاتفی از گوشه ميخانه دوش

• در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش

• دوش با من گفت پنهان کاردانی تيزهوش

• ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش

• کنار آب و پای بيد و طبع شعر و ياری خوش

• مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش

• دلم رميده شد و غافلم من درويش

• ما آزموده‌ايم در اين شهر بخت خويش

• قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع

• بامدادان که ز خلوتگه کاخ ابداع

• در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع

• سحر به بوی گلستان دمی شدم در باغ

• طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف

• زبان خامه ندارد سر بيان فراق

• مقام امن و می بی‌غش و رفيق شفيق

• اگر شراب خوری جرعه‌ای فشان بر خاک

• هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک

• ای دل ريش مرا با لب تو حق نمک

• خوش خبر باشی ای نسيم شمال

• شممت روح وداد و شمت برق وصال

• دارای جهان نصرت دين خسرو کامل

• به وقت گل شدم از توبه شراب خجل

• اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول

• هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمايل

• ای رخت چون خلد و لعلت سلسبيل

• عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام

• مرحبا طاير فرخ پی فرخنده پيام

• عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام

• بشری اذ السلامه حلت بذی سلم

• بازآی  ساقيا  که هواخواه خدمتم

• دوش بيماری چشم تو ببرد از دستم

• به غير از آن که بشد دين و دانش از دستم

• زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم

• فاش می‌گويم و از گفته خود دلشادم

• مرا می‌بينی و هر دم زيادت می‌کنی دردم

• سال‌ها پيروی مذهب رندان کردم

• ديشب به سيل اشک ره خواب می‌زدم

• هر چند پير و خسته دل و ناتوان شدم

• خيال نقش تو در کارگاه ديده کشيدم

• ز دست کوته خود زير بارم

• گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم

• گر دست دهد خاک کف پای نگارم

• در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم

• مرا عهديست با جانان که تا جان در بدن دارم

• من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم

• جوزا سحر نهاد حمايل برابرم

• تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم

• به تيغم گر کشد دستش نگيرم

• مزن بر دل ز نوک غمزه تيرم

• نماز شام غريبان چو گريه آغازم

• گر دست رسد در سر زلفين تو بازم

• در خرابات مغان گر گذر افتد بازم

• مژده وصل تو کو کز سر جان برخيزم

• چرا نه در پی عزم ديار خود باشم

• من دوستدار روی خوش و موی دلکشم

• خيال روی تو چون بگذرد به گلشن چشم

• من که از آتش دل چون خم می در جوشم

• گر من از سرزنش مدعيان انديشم

• حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم

• چل سال بيش رفت که من لاف می‌زنم

• عمريست تا من در طلب هر روز گامی می‌زنم

• بی تو ای سرو روان با گل و گلشن چه کنم

• من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم

• صنما با غم عشق تو چه تدبير کنم

• ديده دريا کنم و صبر به صحرا فکنم

• دوش سودای رخش گفتم ز سر بيرون کنم

• به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم

• حاشا که من به موسم گل ترک می کنم

• روزگاری شد که در ميخانه خدمت می‌کنم

• من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم

• به مژگان سيه کردی هزاران رخنه در دينم

• حاليا مصلحت وقت در آن می‌بينم

• گرم از دست برخيزد که با دلدار بنشينم

• در خرابات مغان نور خدا می‌بينم

• غم زمانه که هيچش کران نمی‌بينم

• خرم آن روز کز اين منزل ويران بروم

• گر از اين منزل ويران به سوی خانه روم

• آن که پامال جفا کرد چو خاک راهم

• ديدار شد ميسر و بوس و کنار هم

• دردم از يار است و درمان نيز هم

• ما بی غمان مست دل از دست داده‌ايم

• عمريست تا به راه غمت رو نهاده‌ايم

• ما بدين در نه پی حشمت و جاه آمده‌ايم

• فتوی پير مغان دارم و قوليست قديم

• خيز تا از در ميخانه گشادی طلبيم

• ما ز ياران چشم ياری داشتيم

• صلاح از ما چه می‌جويی که مستان را صلا گفتيم

• ما درس  سحر در ره ميخانه نهاديم

• بگذار تا ز شارع ميخانه بگذريم

• خيز تا خرقه صوفی به خرابات بريم

• بيا تا گل برافشانيم و می در ساغر اندازيم

• صوفی بيا که خرقه سالوس برکشيم

• دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشيم

• ما شبی دست برآريم و دعايی بکنيم

• ما نگوييم بد و ميل به ناحق نکنيم

• سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گويم

• بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گويم

• گر چه ما بندگان پادشهيم

• فاتحه‌ای چو آمدی بر سر خسته‌ای بخوان

• چندان که گفتم غم با طبيبان

• می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان

• يا رب آن آهوی مشکين به ختن بازرسان

• خدا را کم نشين با خرقه پوشان

• شاه شمشادقدان خسرو شيرين دهنان

• بهار و گل طرب انگيز گشت و توبه شکن

• چو گل هر دم به بويت جامه در تن

• افسر سلطان گل پيدا شد از طرف چمن

• خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن

• دانی که چيست دولت ديدار يار ديدن

• منم که شهره شهرم به عشق ورزيدن

• ای روی ماه منظر تو نوبهار حسن

• گلبرگ را ز سنبل مشکين نقاب کن

• صبح است ساقيا قدحی پرشراب کن

• ز در درآ و شبستان ما منور کن

• ای نور چشم من سخنی هست گوش کن

• کرشمه‌ای کن و بازار ساحری بشکن

• بالابلند عشوه گر نقش باز من

• چون شوم خاک رهش دامن بيفشاند ز من

• نکته‌ای دلکش بگويم خال آن مه رو ببين

• شراب لعل کش و روی مه جبينان بين

• می‌فکن بر صف رندان نظری بهتر از اين

• به جان پير خرابات و حق صحبت او

• گفتا برون شدی به تماشای ماه نو

• مزرع سبز فلک ديدم و داس مه نو

• ای آفتاب آينه دار جمال تو

• ای خونبهای نافه چين خاک راه تو

• ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو

• تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو

• مرا چشميست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

• خط عذار يار که بگرفت ماه از او

• گلبن عيش می‌دمد ساقی گلعذار کو

• ای پيک راستان خبر يار ما بگو

• خنک نسيم معنبر شمامه‌ای دلخواه

• عيشم مدام است از لعل دلخواه

• گر تيغ بارد در کوی آن ماه

• غوصال او ز عمر جاودان به

• ناگهان پرده برانداخته‌ای يعنی چه

• در سرای مغان رفته بود و آب زده

• ای که با سلسله زلف دراز آمده‌ای

• دوش رفتم به در ميکده خواب آلوده

• از من جدا مشو که توام نور ديده‌ای

• دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشيده

• از خون دل نوشتم نزديک دوست نامه

• چراغ روی تو را شمع گشت پروانه

• سحرگاهان که مخمور شبانه

• ساقی بيا که شد قدح لاله پر ز می

• به صوت بلبل و قمری اگر ننوشی می

• لبش می‌بوسم و در می‌کشم می

• مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی

• ای که بر ماه از خط مشکين نقاب انداختی

• ای دل مباش يک دم خالی ز عشق و مستی

• با مدعی مگوييد اسرار عشق و مستی

• آن غاليه خط گر سوی ما نامه نوشتی

• ای قصه بهشت ز کويت حکايتی

• سبت سلمی بصدغيها فادی

• ديدم به خواب دوش که ماهی برآمدی

• سحر با باد می‌گفتم حديث آرزومندی

• چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی

• به جان او که گرم دسترس به جان بودی

• چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری

• شهريست پرظريفان و از هر طرف نگاری

• تو را که هر چه مراد است در جهان داری

• صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری

• بيا با ما مورز اين کينه داری

• ای که در کوی خرابات مقامی داری

• ای که مهجوری عشاق روا می‌داری

• روزگاريست که ما را نگران می‌داری

• خوش کرد ياوری فلکت روز داوری

• طفيل هستی عشقند آدمی و پری

• ای که دايم به خويش مغروری

• ز کوی يار می‌آيد نسيم باد نوروزی

• عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی

• نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی

• هزار جهد بکردم که يار من باشی

• ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی

• زين خوش رقم که بر گل رخسار می‌کشی

• سليمی منذ حلت بالعراق

• کتبت قصه شوقی و مدمعی باکی

• يا مبسما يحاکی درجا من اللالی

• سلام الله ما کر الليالی

• بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی

• رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی

• اين خرقه که من دارم در رهن شراب اولی

• زان می عشق کز او پخته شود هر خامی

• که برد به نزد شاهان ز من گدا پيامی

• انت رواح رند الحمی و زاد غرامی

• سينه مالامال درد است ای دريغا مرهمی

• ز دلبرم که رساند نوازش قلمی

• احمد الله علی معدله السلطان

• وقت را غنيمت دان آن قدر که بتوانی

• هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی

• گفتند خلايق که تويی يوسف ثانی

• نسيم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی

• دو يار زيرک و از باده کهن دومنی

• نوش کن جام شراب يک منی

• صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی

• ای که در کشتن ما هيچ مدارا نکنی

• بشنو اين نکته که خود را ز غم آزاده کنی

• ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی

• سحرگه ره روی در سرزمينی

• تو مگر بر لب آبی به هوس بنشينی

• ساقيا سايه ابر است و بهار و لب جوی

• بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی

• ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی

• سحرم هاتف ميخانه به دولتخواهی

• ای در رخ تو پيدا انوار پادشاهی

• در همه دير مغان نيست چو من شيدايی

• به چشم کرده‌ام ابروی ماه سيمايی

• سلامی چو بوی خوش آشنايی

• ای پادشه خوبان داد از غم تنهايی

• ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآيی

• می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جويی