يكى شهريست ماءمون | مبارك فال و ميمون | |
ز يمن اش بهره ور خلق | زيارتگاه هر خلق | |
مدينه است نامش | زياد است احترامش | |
چو كعبه منزل اوست | چه جنت خلوت اوست | |
از آفاتش خبر نيست | بلا را رهگذر نيست | |
چو مكه جاى امنيست | كسى خائف در آن نيست | |
مقر زهد و علم است | محلم صلح و سلم است | |
نه در آن خوف و حرب است | نه جاى طعن و ضرب است | |
محمدصلىاللهعليهوآله را مقام است | جدل در آن حرام است | |
نبى داده است فرمان | كه باشد ساكن | |
آن چه اهلى چه مهاجر | چه زوار و مسافر | |
ز شر خصم محفوظ | ز عيش صاف محفوظ | |
نبى تا در جهان بود | همان فرمان روان بود | |
ز بعد مصطفى هم | نخورد اين امر بر هم | |
اگر مى كرد كس خون | به يثرب ملتجى چون | |
شر از كشتى امان بود | معينش مردمان بود | |
ز بعد مصطفى هم | نخورد اين امر بر هم | |
ز هجرت تا چهل سال | نشد اين حكم ابطال |