حدیث اول

«عَنِ ابْنِ أَبِی نَصْرٍ قَالَ: قَرَأْتُ فِی كِتَابِ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا إِلَى أَبِی جَعْفَرٍ علیهماالسلام: یَا أَبَا جَعْفَرٍ بَلَغَنِی أَنَّ الْمَوَالِیَ إِذَا رَكِبْتَ أَخْرَجُوكَ مِنَ الْبَابِ الصَّغِیرِ ، فَإِنَّمَا ذَلِكَ مِنْ بُخْلٍ مِنْهُمْ لِئَلَّا یَنَالَ مِنْكَ أَحَدٌ خَیْراً ، وَ أَسْأَلُكَ بِحَقِّی عَلَیْكَ لَا یَكُنْ مَدْخَلُكَ وَ مَخْرَجُكَ إِلَّا مِنَ الْبَابِ الْكَبِیرِ ، فَإِذَا رَكِبْتَ فَلْیَكُنْ مَعَكَ ذَهَبٌ وَ فِضَّةٌ ، ثُمَّ لَا یَسْأَلُكَ أَحَدٌ شَیْئاً إِلَّا أَعْطَیْتَهُ ، وَ مَنْ سَأَلَكَ مِنْ عُمُومَتِكَ أَنْ تَبَرَّهُ فَلَا تُعْطِهِ أَقَلَّ مِنْ خَمْسِینَ دِینَاراً وَ الْكَثِیرُ إِلَیْكَ ، وَ مَنْ سَأَلَكَ مِنْ عَمَّاتِكَ فَلَا تُعْطِهَا أَقَلَّ مِنْ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِینَ دِینَاراً وَ الْكَثِیرُ إِلَیْكَ ، إِنِّی إِنَّمَا أُرِیدُ بِذَلِكَ أَنْ یَرْفَعَكَ اللَّهُ ، فَأَنْفِقْ وَ لَا تَخْشَ مِنْ ذِی الْعَرْشِ إِقْتَارا».(1) ابونصر بزنطی نقل می کند که در نامه‏ ابو الحسن الرضا علیه السلام به فرزندش ابو جعفر امام جواد علیه السلام را دیدم. در آن نامه چنین آمده بود: فرزندم ابو جعفر! شنیده ام كه هنگام خروج از منزل ، غلامان و خدمتكارانت تو را از درب كوچك منزل بیرون می برند تا از تو به کسی خیری نرسد. این كار به خاطر پستى و تنگ ‏چشمى آنان است. از تو درخواست مى‏كنم و تو را به آن حقّى كه بر گردنت دارم سوگند مى‏دهم كه ورود و خروج تو، همیشه از درب بزرگ باشد. و چون خواستی بر مركب سوار شوى همراه خود مقدارى طلا و نقره بردار و هر كس دست مسألت دراز کرد، او را از عطاى خود بهره‏مند ساز. اگر از عموهایت كسى درخواست احسان کرد ، كمتر از پنجاه دینار طلا عطا مكن ، و بیشتر از این مبلغ به اراده و میل تو است. اگر از عمه‏هایت كسى درخواست احسان کرد ، كمتر از بیست و پنج دینار طلا تقدیم مكن ، و بیشتر از این مبلغ به اراده و میل تو است. من با این توصیه و سفارش مى‏خواهم كه خداوندعزّ و جلّ قدر و منزلت تو را رفیع سازد. در راه خدا انفاق كن و مبادا از تنگدستی ترس داشته باشى.

 

حدیث دوم

«عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ عَبَّاسٍ الْهَاشِمِیِّ قَالَ: جِئْتُ إِلَى أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام یَوْمَ عِیدٍ فَشَكَوْتُ إِلَیْهِ ضِیقَ الْمَعَاشِ ، فَرَفَعَ الْمُصَلَّى وَ أَخَذَ مِنَ التُّرَابِ سَبِیكَةً مِنْ ذَهَبٍ ، فَأَعْطَانِیهَا فَخَرَجْتُ بِهَا إِلَى السُّوقِ فَكَانَتْ سِتَّةَ عَشَرَ مِثْقَالا».(2) اسماعیل بن عباس هاشمى گفت : روز عیدى خدمت حضرت جواد علیه السلام رفتم و به آن جناب از تنگى معاش شکایت کردم. آن حضرت مصلاى خود را بلند کرد و از خاك سبیكه اى از طلا برداشت، یعنى خاك به بركت دست آن حضرت طلا شد ، و به من عطا كرد. آن را به بازار بردم، شانزده مثقال بود.

 

سوم رویای صادقه

  شیخ احمد بن علی بن احمد نجاشی ، معروف به ابن کوفی ، که نزد شیعه و سنّی ، ثقه و راستگوست ، در آخر ماه ربیع الاول سال442 در بغداد نقل می کند: حسن محمّد بن جعفر تمیمی این داستان را از جانب دوستش ابوالوفای شیرازی برای من نقل نمود: من در دست ابوعلی الیاس ، حاکم کرمان، با سختی اسیر بودم. موکّلین من به من گفتند که ابوعلی الیاس، قصد قتل مرا کرده است. مضطرب شدم و با توسّل به ائمه علیهم السلام با خداوند مناجات کردم. وقتی شب جمعه شد و از نماز فارغ شدم ، خوابیدم. در خواب رسول خدا صلّی الله علیه وآله را دیدم که می فرمایند: در مقاصد دنیوی به من ، به دخترم و دو پسر من متوسّل نشو ،‌ مگرآنکه به دنبال رضوان الهی و طاعت خداوند باشی. سپس حضرت در مورد هر یک از ائمه علیهم السلام سفارشی کردند تا آنجا که در مورد حضرت جوادالائمه علیه السلام فرمودند: ‏«وَ أَمَّا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ فَاسْتَنْزِلْ بِهِ الرِّزْقَ مِنَ اللَّهِ تَعَالَى» و اما در مورد محمّد بن على علیهما السلام ، به سبب او نزول رزق را از خداى تعالى در خواست کن.(3)

 

چهارم بخشی از یک دعا 

مرحوم شیخ سلیمان صهرشتی در کتاب قبس المصباح ، دعایی را جهت توسّل به ائمّه اطهار علیهم السلام نقل می کند که در بخشی از آن چنین آمده است:
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى ابْنَتِهِ وَ عَلَى ابْنَیْهَا وَ أَسْأَلُكَ بِهِمْ أَنْ تُعِینَنِی عَلَى طَاعَتِكَ وَ رِضْوَانِكَ وَ تُبَلِّغَنِی بِهِمْ أَفْضَلَ مَا بَلَّغْتَ أَحَداً مِنْ أَوْلِیَائِكَ إِنَّكَ جَوَادٌ كَرِیمٌ... اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِحَقِّ وَلِیِّكَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ إِلَّا جُدْتَ بِهِ عَلَیَّ مِنْ فَضْلِكَ وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَى مَنْ وَسِعَكَ ، وَ وَسَّعْتَ عَلَیَّ رِزْقَكَ ، وَ أَغْنَیْتَنِی عَمَّنْ سِوَاكَ َ، وَ جَعَلْتَ حَاجَتِی إِلَیْكَ وَ قَضَاهَا عَلَیْكَ ، إِنَّكَ لِمَا تَشَاءُ قَدِیرٌ».(4)

 

پنجم کلام محدث قمی

مرحوم محدّث قمی در منتهی الآمال می نویسد: علما روزها را دوازده ساعت بخش كرده اند و هر ساعتى را به امامى نسبت داده اند و ساعت نهم روزها متعلق به حضرت جواد علیه السلام است ... و توسل به آن حضرت در این ساعت براى وسعت رزق نافع است ، و شایسته است كه در توسل به آن حضرت این دعا را بخواند: «اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِحَقِّ وَلِیِّكَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی علیه السلام اِلاّ جُدْتَ بِهِ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِكَ ، وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَىَّ مِنْ وُسْعِكَ ، وَ وَسَّعْتَ بِهِ عَلَىَّ مِنْ رِزْقِكَ، وَ اَغْنَیْتَنى عَمَّنْ سِواكَ ، وَ جَعَلْتَ حاجَتى اِلَیْكَ وَ قَضاها عَلَیْكَ ، اِنَّك لِما تَشاَّءُ قَدیرٌ.» بعضى گفته اند این دعا بعد از هر نماز به جهت اداء دین مجرب است.(5) سید هبة الله راوندی در مجموع الرائق ، دعایی را برای سفر کردن نقل می کند که در بخشی از آن چنین آمده است: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِحَقِّ وَلِیِّكَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْجَوَادِ إِلَّا جُدْتَ عَلَیَّ مِنْ فَضْلِكَ ، وَ تَفَضَّلْتَ عَلَیَّ مِنْ وُسْعِكَ ، وَ وَسَّعْتَ عَلَیَّ مِنْ رِزْقِكَ ، وَ أَغْنَیْتَنِی عَمَّنْ سِوَاكَ ، وَ جَعَلْتَ حَاجَتِی إِلَیْكَ وَ قَضَاءَهَا عَلَیْكَ ، فَإِنَّكَ لِمَا تَشَاءُ قَدِیرٌ».(6)

پاورقی ها

(1) - الكافی، ج‏4، ص43/بحارالانوار،ج50، ص102 به نقل از عیون اخبارالرضا و کافی

(2) - بحار الأنوار ، ج‏50 ، ص 49 به نقل از خرائج/الخرائج،ج‏1،ص383

(3) - بحارالأنوار، ج 94 ،ص32- 33 به نقل از قبس المصباح/ نقل مشابه: بحارالأنوار، ج 94 ،ص 35

(4) - بحارالأنوار ج 94 ص 34 به نقل از قبس المصباح

(5) - منتهی الآمال، ج2،باب11،فصل2،ص372-373

(6) - مستدرك‏الوسائل، ج 8 ،ص 134