- 5-
ชาวอาหรับคนหนึ่งเข้ามายังเมืองมะดีนะฮฺ เขาถามหาคนใจบุญที่สุดมีคนแนะนำว่าควรไปหาท่านอิมามฮุเซน(อฺ)เขาได้เข้ามา พบว่าท่านอิมาม(อฺ)กำลังนมาซอยู่ เขาจึงยืนอยู่ที่ประตู และกล่าวบทกวีที่ประพันธ์ขึ้นว่า
“ ไม่เคยเว้นสักวันจะต้องมีคนมุ่งหวังมายังท่าน
ท่านเป็นคนประเสริฐ
ท่านเป็นที่พึ่งพิง
บิดาของท่านเป็นนักต่อสู้ผู้เชี่ยวชาญทางศาสนา
หากไม่มีบรรพบุรุษของท่านแล้วไซร้ พวกเราต้องได้รับนรกญะฮีมเป็นที่พำนักอย่างแน่แท้ ”
(4) ตะฮัฟฟุล-อุกูล หน้า 178
เมื่อท่านอิมาม(อฺ)ให้สลามแล้ว ท่าน(อฺ)พูดกับคนรับใช้ว่า
“ โอ้กัมบัร มีเงินตระกูลฮิญาซเหลืออยู่บ้างไหม ?”
คนรับใช้ตอบว่า
“ มี 4 , 000 ดีนาร ”
ท่าน(อฺ)กล่าวว่า
“ จงนำมันไปมอบให้แก่เขา เพราะเขามีสิทธิที่จะใช้เงินนี้มากกว่าเรา ”
จากนั้นท่าน(อฺ)ก็มอบให้ไปอีก 1 , 000 ดีนาร ท่าน (อฺ) ได้นำเงินทั้งหมดยื่นลอดออกไปให้ชาวอาหรับคนนั้นทางช่องประตู เพราะท่าน (อฺ) ละอายชาวอาหรับคนนั้น พลางท่านก็กล่าวตอบเป็นกวีเช่นกันว่า
“ โปรดรับมันไปเถิด สำหรับฉันต้องขออภัยท่านด้วย แต่จงรู้ไว้ว่าฉันมีความสงสารท่านยิ่งนักและโปรดรับค่าใช้จ่ายเล็กๆ น้อยๆ นี้ไปจากฉัน ”