ก็ตามเมื่อบิดาของเขาได้แลเห็นความพิกล ความคึกคะนองของเขา และเห็นว่าเขาเป็นนักดื่มสุรา ก็รู้เลยว่าเขามิใช่คนที่เหมาะสมต่อตำแหน่งค่อลีฟะฮฺซึ่งสำคัญมาก
มุอาวิยะฮฺ เคยกล่าวไว้ว่า
“ ถ้าหากฉันไม่ลุ่มหลงในตัวของยะซีด แน่นอนสายตาของฉันจะต้องมองเห็นความชอบธรรมเป็นแน่แท้ ”
ชายคนนี้พูดตามความเป็นจริง กล่าวคืออารมณ์ของเขาหมกมุ่นอยู่ในการสร้างความยุ่งยากแก่มวลมุสลิมอย่างใหญ่หลวง จนคนทั้งหลายและแม้แต่เขาเองก็ไม่อาจรับได้
ในที่นี้ ข้าพเจ้าไม่ประสงค์ที่จะกล่าวถึงความเหลวไหลของบุคคลผู้นี้เพราะไม่มีใครสามารถกล่าวถึงเรื่องของเขาในด้านนี้ให้ครบถ้วนได้ และคำกล่าวของเขาต่อไปนี้ ก็ถือว่าเพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เป็นถึงความเหลวไหลอย่างสิ้นเชิงของเขา :
“ พวกฮาชิม(ตระกูลของท่านศาสดา)ได้เล่นเกมส์การครองอาณาจักรผ่านพ้นไปแล้ว ดังนั้นหาได้มีคำสอนใดๆ ไม่ และวะฮฺยูก็มิได้ถูก ประทานมาแต่อย่างใด ”
งานชิ้นแรกที่ยะซีดลงมือทำหลังจากที่รับอำนาจการปกครอง คือ เขียนจดหมายส่งไปยังข้าหลวงของตนในเมืองมะดีนะฮฺ คือวะลีด บินอุตบะฮฺบินอะบีซุฟยานว่า
“ ให้จับตัวฮุเซน , อับดุลลอฮฺ บินอุมัร , อับดุร-เราะฮฺมาน บินอะบูบักรฺ , อับดุลลอฮฺ บินซุเบรมาให้สัตยาบันด้วยความรุนแรง และถ้าหากใครขัดขืนก็ให้ตัดคอเสีย แล้วให้ส่งศีรษะไปแสดงแก่ฉัน ” ( 1)
(1) มักตัล ฮุเซน ของค่อวาริซมี่ เล่ม 1 หน้า 178