ทันใดนั้นบะฮัรให้สันดาปฟาดเข้าตรงตัวของท่าน(อฺ) แต่เด็กน้อยเอามือเข้าไปรับไว้ ปรากฎว่าดาบได้เฉือนเข้าที่ข้อมือ เด็กน้อย อับดุลลอฮฺ ร้องตะโกนว่า
“ ข้าแต่ท่านอา ”
ท่านอิมามฮุเซน(อฺ) ได้เข้าไปรับเขามากอด
ท่าน(อฺ)กล่าวว่า
“ บุตรของพี่ชายข้าเอ๋ย เจ้าจงอดทนกับสิ่งที่ประสบลงแก่เจ้า และจงถือเสียว่ามันคือสิ่งดี แท้จริงอัลลอฮฺ(ซ.บ.)จะทรงนำเจ้าให้ไปพบกับบรรพบุรุษของเจ้าผู้ทรงธรรม ”
ต่อจากนั้น ท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ได้ยกมือขึ้นสู่ฟากฟ้าแล้วกล่าวว่า
“ ข้าแต่อัลลอฮฺ แท้จริงพระองค์ทำให้พวกเขาได้รับความสุขชั่วคราวจากนั้นจะทรงบันดาลให้เกิดความแตกแยกแก่พวกเขาอย่างยับเยิน และโปรดบันดาลให้พวกเขาได้ประสบกับความต่ำต้อย และอย่าได้ทรงพอพระทัยต่อพวกเขาเลยเป็นเด็ดขาด แท้จริงพวกเขาเรียกเราให้มาเพื่อจะ
ช่วยเหลือเราแต่แล้วกลับมาเป็นศัตรูกับเราแล้วเข่นฆ่าเรา ”
ฮัรมะละฮฺ บิน กาฮิล ได้ยิงธนูมาที่ตัวของท่านอับดุลลอฮฺ เด็กน้อยปรากฏว่าเขาต้องขาดใจลงบนตักของผู้เป็นอานั่นเอง