ท่านศาสดามุฮัมมัด(ศ็อลฯ)ต้องการให้บันทึกอะไรก่อนจากโลกนี้ไป ตอนที่ 3

 

 

ท่านสุลัยมาน อัลอะห์วัล จากซะอีด บินญุบัยร์ จากท่าน อิบนุอับบาส ได้เล่าว่า

يَوْمُ الْخَمِيسِ، وَمَا يَوْمُ الْخَمِيسِ ثُمَّ بَكَى حَتَّى بَلَّ دَمْعُهُ الْحَصَى، فَقُلْتُ: يَا ابْنَ عَبَّاسٍ، وَمَا يَوْمُ الْخَمِيسِ؟ قَالَ
 

วันพฤหัสบดีและวันพฤหัสบดีคือวันอะไร ต่อมาเขาได้ร้องไห้จนน้ำตาของเขาได้ทำให้ไม้เท้าต้องเปียก ฉัน(ซะอีด)จึงถามว่า โอ้ท่านอิบนุอับบาส วันพฤหัสบดีคือวันอะไรกันหรือ ? เขาได้เล่าว่า

اشْتَدَّ بِرَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَجَعُهُ، فَقَالَ
 

คือ วันที่อาการป่วยของท่านรอซูลุลลอฮ์(ศ็อลฯ)รุนแรงขึ้น แล้วท่าน(ศ็อลฯ)ได้กล่าวว่า

 

ائْتُونِي أَكْتُبْ لَكُمْ كِتَابًا لَا تَضِلُّوا بَعْدِي
 

พวกเจ้าจงเอากระดาษมา ฉันจะเขียนบันทึกหนึ่งให้กับพวกเจ้า ซึ่งพวกเจ้าจะได้ไม่หลงทางอีก หลังจากฉัน

فَتَنَازَعُوا وَمَا يَنْبَغِي عِنْدَ نَبِيٍّ تَنَازُعٌ
 

แล้วพวกเขาได้โต้เถียงกัน ดังนั้นจึงไม่เเป็นการสมควรที่จะมีการโต้เถียงกันต่อหน้าท่านนบี(ศ็อลฯ)

وَقَالُوا: مَا شَأْنُهُ أَهَجَرَ؟ اسْتَفْهِمُوهُ
 

แล้วพวกเขาบางคนได้กล่าวว่า อาการของท่านนบีเป็นอย่างไร ท่าน “ฮะญะรอ” พูดจาเพ้อเจ้อแล้วหรือ ? พวกท่านค่อยถามท่านทีหลังก็ได้

قَالَ: " دَعُونِي فَالَّذِي أَنَا فِيهِ خَيْرٌ، أُوصِيكُمْ بِثَلَاثٍ: أَخْرِجُوا الْمُشْرِكِينَ مِنْ جَزِيرَةِ الْعَرَبِ، وَأَجِيزُوا الْوَفْدَ بِنَحْوِ مَا كُنْتُ أُجِيزُهُمْ ، قَالَ: وَسَكَتَ، عَنِ الثَّالِثَةِ، أَوْ قَالَهَا فَأُنْسِيتُهَا، قَالَ أَبُو إِسْحَاقَ إِبْرَاهِيمُ: حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ بِشْرٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا سُفْيَانُ، بِهَذَا الْحَدِيثِ
 

ท่านนบีได้กล่าวว่า พวกเจ้าจงปล่อยฉันไว้ แท้จริงการที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้ มันดีกว่าสิ่งที่พวกเจ้าเรียกร้องฉันให้ไปสู่สิ่งนั้น(จากการขัดแย้งกัน) ฉันขอสั่งใช้พวกเจ้าสามประการคือ จงขับไล่พวกมุชรีกีนออกจากเกาะอาหรับ จงต้อนรับคณะทูตเสมือนที่ฉันเคยต้อนรับ แล้วท่านไม่ได้กล่าวประการที่สาม หรือท่านได้กล่าวไว้แต่ ฉันได้ลืมประการที่สาม

ที่มา ซอฮิฮ์มุสลิม หน้า 810 ฮะดีษที่ 4123

ท่านอิบนุฮะญัร ได้อธิบายคำ (ฮะญะรอ - حَجَرَ) ในฮะดีษนี้ว่า

وَالْهُجْر بِالضَّمِّ ثُمَّ السُّكُون الْهَذَيَان
 

อัลฮุจญ์ร์ คือ อัลฮัซยาน แปลว่า พูดไร้สาระ,พูดเพ้อเจ้อ ความหมายตรงนี้(คือในฮะดีษนี้)หมายถึง สิ่งที่เกิดขึ้นจากคำพูดของคนเจ็บป่วยที่ไม่เป็นระบบและจะไม่นับมัน เนื่องจากไม่มีประโยชน์ และการเกิดสิ่งนั้นจากท่านนบี(ศ)ย่อมเป็นไปไม่ได้ เพราะว่าท่านคือมะอ์ซูมในยามปกติและยามป่วยเนื่องจากอัลลอฮ์ ทรงตรัสว่า

 

وَمَا يَنْطِقُ عَنْ الْهَوَى

 

(เขาจะไม่พูด(สิ่งใด)จากอารมณ์)

 

และท่านนบี(ศ็อลฯ)กล่าวว่า

 

إِنِّي لَا أَقُول فِي الْغَضَب وَالرِّضَا إِلَّا حَقًّا

 

แท้จริง ฉันจะไม่พูดในยามโกรธหรือพอใจเว้นแต่ความจริงเท่านั้น

ดู ฟัตฮุลบารีย์ ชัรฮุล บุคอรี เล่ม 12 หน้า 252

 

โปรดติดตามอ่านต่อไป

 

บทความโดย เชคญะวาด สว่างวรรณ