รอมฎอน เดือนแห่งโอกาศที่จะได้ทบทวนตัวเอง

 

รอมฎอน สอนให้เรารู้ว่า "จะหิวแค่ไหน ก็กินได้แค่อิ่ม มากกว่านั้นไม่ได้เเล้ว"  เพื่อให้ตระหนักว่า 11 เดือนที่เหลือก็เป็นเช่นนี้ บางคนทำงานเพื่อปากท้องจนลืมพ่อแม่ ลูกเมีย ลืมหาเวลาให้ตัวเองเพื่อที่จะได้อยู่กับอัลลอฮ์ ทำงานหาเงินเสมือนว่าเขาต้องใช้มันเป็นพันๆปีในโลกนี้ ไม่ปาน

บางคนเพื่อให้ได้เงินมา ยอมแลกทุกอย่าง แม้รู้ดีว่าสิ่งนั้นจะสร้างความโกรธกริ้วให้กับพระองค์ เช่น การกดโกง เป็นต้น

วันนี้เราเคยถามใจตัวเองบ้างไหมว่า ที่เราเหนื่อยเพื่อหาปัจจัย จนไม่มีเวลาดูแลพ่อ แม่ ดูแลครอบครัวในด้านความอบอุ่น  ที่สำคัญไม่มีเวลาให้กับการแสวงหาความใกล้ชิดกับพระองค์อัลลอฮ์ มันคุ้มค่าจริงๆแล้วหรือ ?!!

รอมฎอนเปิดโอกาศให้เราได้นั่งทบทวนตัวเองอีกครั้ง อัลฮัมดุลิลละฮ์

 กัมบัร หนึ่งในสหายธรรมของท่านอิมามอะลี อ. ได้รายงานเรื่องราวที่สุดประทับใจไว้ว่า :

ในวันหนึ่งท่านอะมี้รุลมุฮ์มินีน อะลี ยิบนิ อบีฎอลิบ กำลังง่วนอยู่กับการขุดหาตาน้ำ จนเวลาล่วงเลยมาถึงซุฮ์ริ(ตะวันคล้อย) ท่านจึงออกมาจากร่องคู ท่านได้เริ่มทำนมาซ เมื่อนมาซเสร็จ ท่าน อ. จึงได้เอ๋ยถามฉันว่า :

"โอ้ กัมบัร มื้อเที่ยงนี้มีอะไรกินบ้าง ? "

ฉันกล่าวตอบแก่ท่านอิมามว่า "วันนี้เรามีอาหารง่ายๆ อาจจะไม่เหมาะกับสถานภาพของท่าน ฉันมีแค่ฟักทองต้มกับเกลือเท่านั้น ที่เป็นอาหารเที่ยง"!!!

ท่านอิมาม อ. ได้ล้างมือของท่าน แล้วจึงกล่าวกับฉันว่า ช่วยหยิบฟักทองต้มให้ฉันหน่อยสิ

ฉันจึงหยิบฟักทองต้มกับเกลือให้ท่านเมาลา

ท่านอิมามอะลี อ. ได้รับประทานฟักทองต้มเป็นอาหารมื้อเที่ยง  ซึ่งในขณะที่ท่านรับประทานฟักทองต้มอยู่นั้น ท่านก็ได้กล่าวว่า

"ขออัลลอฮ์ทรงสาปแช่งต่อผู้ที่ยอมตกนรกเพราะปากท้องของตน(บริโภคในสิ่งต้องห้าม)ทั้งที่เขาสามารถทำให้ท้องของเขาอิ่มได้ด้วยกับขนมปังแค่ชิ้นสองชิ้น หรือฟักทองต้ม

บทความโดย เชค อันซอร เหล็มปาน