"รอมฎอน" ฤดูกาล ที่รอคอย

ตลอดทั้งปีที่ผ่านมา ร่างกายอันนี้รวมทั้งจิตวิญญาณ ก็เหนื่อยล้ามาอย่างยาวนาน ในโลกแห่งการทดสอบ ตลอดเส้นทางที่ผ่านมาต่างก็ผ่านร้อนผ่านหนาวมาอย่างหนักหน่วง บ้างก็พลาดพลั้งหลงทาง บ้างก็สำนึกคืนกลับมาได้และเดินทางต่อไปในโลกแห่งความวุ่นวายนี้

เดินทางผ่านมาณ.สถานที่หนึ่ง นามว่า "รอมฎอน"
การเดินทางได้หยุดพักลงแล้ว ต่างคนต่างก็ถูกเรียกเข้าสู่งานเลี้ยงครั้งยิ่งใหญ่นี้ ผู้คนเริ่มมุ่งหน้าเข้าไปยังสำรับที่ถูกตระเตรียมไว้โดยพระผู้ทรงอานุภาพ  ผู้ทรงเมตตา

มีการพักผ่อนทางร่างกายด้วยการละเว้นการกินดื่มและการละเว้นการกระทำบางส่วน
มีการพักผ่อนทางจิตวิญญาณ ด้วยการอ่านบทสวด
บทรำพึงรำพัน พรรณนา ถึงฟากฟ้าขอความเมตตามายังดวงจิตดวงน้อยๆอันนี้

ท่ามกลางงานเลี้ยงนี้ แขกบางคนพักผ่อนฟื้นฟูสภาพ จิตใจที่เหนื่อยล้า แขกบางคนยังคงสับสนงุนงง ไม่รู้จะทำตัวอย่างไร ก็ได้ผลลัพท์ แตกต่างกันไป...

เข้าสู่วันที่5 ของงานเลี้ยง...
บางคนนับวันสิ้นสุดงานเพื่ออยากเดินทางต่อ
บางคนนับวันสิ้นสุดงานเพื่อเก็บเกี่ยวทุกช่วงเวลาอันมีค่า
บางคนอยากให้ทั้งปีมีงานเลี้ยงนี้ตลอดไป...

ถึงกระนั้นก็ตาม เวลาก็ทำหน้าที่ของมันอยู่อย่างนั้น
ทุกช่วงเวลามีค่าหาสิ่งใดเทียบ เมื่อสิ้นสุดงานเลี้ยงก็ออกเดินทางต่อด้วยความอิ่มเอิบ สู่เป้าหมายอันยาวไกล.... อีกครั้ง

บทความโดย นักเรียนศาสนาเมืองกุม