เกียรติยศแห่งอะฮ์ลุลบัยต์ (อ) ตอนที่ 1

 

ฉายาหนึ่งที่ท่านอิมามฮะซัน อัลมุจญตะบาอฺ(อ) ได้รับก็คือ “การีมแห่งอะฮลุลบัยต” (เกียรติยศแห่งอะฮฺลุลบัยตฺ(อ) )การีมคือคนที่มีความเมตตาเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่อย่างที่สุด ท่านอิมามฮะซัน อัล-มุจญตาบา(อ)เป็นอิมามที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่อย่างที่บรรดาอิมามท่านอื่นๆนั้นไปไม่ถึงในการกระทำอันนี้

ในชีวิตของท่านอิมามฮะซัน(อ)ที่ถูกบันทึกไว้ในหน้าประวัติศาสตร์ ท่านเคยบริจาคจนหมดทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตถึง 2 ครั้ง ท่านเป็นบนีฮาชิมที่ในยุคนั้นมีการค้าขาย และท่านมีเงินกองคลังจากบัยตุลมาลปีละเกือบ 5 ล้านดิรฮัม ซึ่งมากมายมหาศาล ท่านบริจาคจนหมดถึง 2 ครั้ง ซึ่งจำนวนนั้นเท่าไหร่นั้นไม่ชัดแจ้ง แต่เป็นจำนวนมหาศาลแน่นอน  และท่านยังเคยแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งในชีวิตที่ท่านมีอยู่ถึง 3 ครั้ง เพื่อบริจาคให้กับคนยากจนและ ต้องการให้เงินนี้ไปถึงแผ่นดินอิสลามทั้งหมด แบบฉบับนี้เพื่อสอนให้คนรู้จักการบริจาคและด้านหนึ่งแสดงให้เห็นว่าท่านเป็นผู้ที่มีแต่การให้ทั้งยังคอยอบรมสั่งสอน สร้างความเข้าใจเกี่ยวกับอิสลามให้แก่ประชาชาติในยุคนั้น

เป็นที่รู้กันของชาวเมืองมะดีนะฮ์ หากมีคนเดินทางพลัดถิ่นมาถามว่า “การีม” แห่งเมืองนี้คือใคร ทุกคนจะชี้ไปที่บ้านของท่านอิมามฮะซัน(อ) บ้านซึ่งเป็นที่พึ่งของคนยากไร้ บ้านที่จะไม่มีใครผิดหวังกลับไป และนี่คือวิธีคือแนวทางที่ท่านอิมามฮะซัน(อ)ซื้อหัวใจของบรรดาคนยากจนและเชิญชวนผู้คนเข้าสู่แนวทางอันบริสุทธิ์จนกลายเป็น “เกียรติยศแห่งอะห์ลุลบัยต”จนเป็นที่เลื่องลือ......  

เมื่อครั้งหนึ่งท่านอิมามอะลี(อ)กำลังทำสวนอยู่นอกเมืองมีชาวอาหรับต่างถิ่นขี่ม้ามาด้วยความหิวกระหายเพราะอาหารและน้ำหมด ได้เห็นชายสูงวัยคนหนึ่งซึ่งก็คือท่านอิมามอะลี(อ) แต่ชายต่างถิ่นนั้นไม่รู้จัก เขาแวะเข้ามาด้วยความเหนื่อยและหิวกระหาย  ท่านอิมามอะลี(อ)ได้ถามว่ากินอะไรมารึยังและเปิดสำรับของท่านให้กับแขก สำรับอาหารของท่านอิมามอะลี(อ)เป็นที่เลื่องลือจนถึงวันกิยามัตว่า ไม่มีอะไรมากนอกจาก โรตีแข็งๆเย็นชืด ชายอาหรับผู้เดินทางมาก็หยิบกินคำสองคำก็ไม่สามารถกินต่อไปได้ ท่านอิมามอะลี(อ)จึงถามว่า “เจ้ากินอาหารของฉันไม่ได้ใช่ไหม” และบอกต่อว่า “จงเข้าไปในเมืองถามผู้คนว่า การีมแห่งเมืองนี้คือใคร จงไปที่บ้านหลังนั้นอาจจะมีอาหารดีๆให้ท่านกิน”

 ชายคนนั้นขี่ม้าเข้าไปในเมืองมะดีนะฮและถามตามที่ท่านอิมามอะลี(อ)แนะนำ ชาวเมืองได้ชี้ไปที่บ้านของท่านอิมามฮะซัน (อ)ซึ่งได้ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี ชายคนนี้กินอาหารแล้วก็เงยดูท่านอิมามฮะซัน(อ)เมื่อท่านอิมาม(อ)เผลอ ชายคนนี้จึงรีบเก็บข้าวไว้ในห่อของตน เมื่อท่านอิมาม(อ)เห็นดังนั้นจึงถามว่าท่านทำอะไร?  เขาตอบว่าฉันเพียงแต่สงสารคนแก่ที่ทำไร่อยู่นอกเมือง เขากินนูนแข็งเสียเหลือเกิน จึงอยากจะเอาอาหารบ้านท่านไปให้เขา อิมามฮะซัน อัล-มุจญตาบา(อ)ทราบดีว่าเป็นใครจึงบอกชายคนนั้นไปว่า “ท่านไม่ต้องเอาไปให้เขาหรอก ชายคนนั้นเขาไม่กินอะไรนอกจากนูน(ขนมปัง)แข็งๆเท่านั้น”

เรื่องราวเหล่านี้ต้องการให้เห็นถึงความเอื้อเฟื้อที่อิมามฮะซัน(อ)ทิ้งเอาไว้เป็นแบบอย่างให้กับมนุษย์ชาติ  
ในโลกปัจจุบันอันโหดร้าย โหดเหี้ยม และอำมหิตนี้ ถ้าเกียรติยศของท่านอิมามฮาซัน(อ)หรือเกียรติยศของอะฮลุลบัยต(อ)ได้ถูกเผยแพร่ออกไปจะเป็นอีกวิธีหนึ่งในการที่จะเชิญชวนมนุษย์เข้าสู่เส้นทางแห่งความดีงามด้วยอิสลามอันบริสุทธิ์

 

บทความโดย ฮุจญตุลอิสลามวัลมุสลีมีน ซัยยิด สุไลมาน ฮูซัยนี