จดหมายของอิมามริฎอ(อ.) ถึงอิมามญะวาด(อ.) บุตรชายของท่าน

 

เมื่อมาถึงเมืองเมิร์ฟ ซึ่งขณะนั้นเป็นเมืองหลวงของคอลีฟะฮฺวงศ์อับบาสิด อิมามริฎอ(อ.) ต้องพักอยู่ที่นั่นทั้งที่หัวใจยังคงผูกพันกับบุตรชาย นับตั้งแต่นั้น ท่าน(อ.) เริ่มต้นเขียนจดหมายติดต่อกัน มีทั้งคำสั่ง คำสอน คำแนะนำ และคำแสดงความเอาใจใส่ต่อท่าน นักประวัติศาสตร์บันทึกว่าอิมามริฎอ(อ.) เคยเรียกบุตรชายของท่านว่า อัล-ญะวาด(อ.) ด้วยการให้เกียรติและยกย่อง ในจดหมายที่โต้ตอบกัน และเรียกท่านว่า “อะบูญะอฺฟัร”

ถึงแม้ว่า อิมามมุฮัมมัด ญะวาด จะขึ้นดำรงตำแหน่งอิมาม ตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ปรากฏว่าท่านเป็นผู้ที่มีบุคลิกภาพสง่างาม เข้มแข็ง ซึ่งเป็นสิ่งที่ผลักดันให้ท่านได้รับความเคารพนับถือและยกย่อง

มีอยู่วันหนึ่ง เล่ากันว่า ขบวนของคอลีฟะฮ์มะอ์มูนเดินผ่านมาโดยมุ่งยังทิศทางที่พวกเด็กๆ ที่กำลังนั่งเล่นกันอยู่ และในจำนวนนั้น ก็มีท่านอิมามมุฮัมมัด อัล ญะวาดรวมอยู่ด้วย

เด็กเหล่านั้น ต่างวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น ในขณะที่อิมามมุฮัมมัด ญะวาด ยังคงยืนอยู่กับที่ เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น

คอลีฟะฮ์มะอ์มูน หยุดขบวนแล้วจ้องมองมายังท่าน ซึ่งยังเป็นเด็กอยู่ แต่มิได้วิ่งหนีเหมือนกับคนอื่นๆ จึงถามด้วยความประหลาดใจว่า :

“ทำไมเจ้าจึงไม่วิ่งหนีไปพร้อมกับเด็กๆ เหล่านั้น ?”

อิมามมุฮัมมัด ญะวาด (อ.) กล่าวว่า “โอ้ อมีรุล มุอ์มินีน ถนนหนทางสายนี้มิได้คับแคบ จนฉันเองก็มิได้ทำอะไรผิดจนต้องกลัวการลงโทษ เพราะฉันเองเชื่อถือว่าท่านเป็นคนดีแท้จริงท่านจะไม่ลงโทษคนที่มิได้ทำอะไรผิด เพราะฉะนั้นฉันจึงยืนอยู่ตรงนี้ มิได้ไปไหน ?

คอลีฟะฮ์ มะอ์มูน ยิ่งบังเกิดความประหลาดใจมากยิ่งขึ้น เขาจึงถามว่า “แล้วเจ้าชื่ออะไร?”

ท่านตอบว่า “ข้าพเจ้าชื่อ มุฮัมมัด บิน อะลี อัร ริฏอ”

ดังนั้น คอลีฟะฮ์ มะอ์มูน จึงกล่าวขอพรให้กับบิดาของท่านแล้วเดินทางต่อไปเพื่อล่าสัตว์

ขอขอบคุณ เว็บไซต์เลิฟฮุเซน