ความลับแห่ง “ริฎวาน”
บุรุษไร้เงา มันสมองของฮิซบุลลอฮ์

ประวัติและเรื่องเล่าของขุนพลแห่งกองกำลังขบวนการต่อสู้อิสลาม ชะฮีด อิมาด มุฆนียาห์ ตอนที่ 3

  (ความหวังของผู้เป็นมารดา – เล่าโดย มารดาของชะฮีด อิมาด มุฆนิยะห์)

อิมาด มุ่งมั่นในการเรียน ชอบที่จะไปโรงเรียน เป็นนักเรียนดีเด่น  ทั้งๆที่ฉันและพ่อของเขาหรือคนอื่นๆ ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเขาเลยในการติวบทเรียน เขาจะอ่านและศึกษาด้วยตนเอง ได้คะแนนสูงมาโดยตลอด  อีกทั้งยังช่วยสอนบทเรียนให้กับน้องๆอีกด้วย
ฉันจะตั้งความหวังกับลูกๆของฉันทุกคน หลังจากที่ได้ถือกำเนิดแล้ว ตามประสาของผู้เป็นแม่   เสื้อผ้าของพวกเขา หากมีความจำเป็นที่จะต้องปะเย็บจนถึงยามดึกดื่น ฉันก็จะทำให้จนเสร็จ และขณะที่ทำอยู่นั้น ก็ไม่วายที่จะคิดถึงเรื่องอนาคตของพวกเขาไปด้วย
ฉันปรารถนาอย่างยิ่งที่จะให้พวกเขาได้ร่ำเรียนสูงๆ มีวิชาความรู้  บางครั้งก็แอบหวังลึกๆว่า จะให้พวกเขาเป็นแพทย์ หรือวิศวกร แต่เนื่องจากสภาพแวดล้อมภายในเลบานอนและภาวะเงื่อนไขในเบรุตในห้วงเวลาดังกล่าว ไม่เอื้ออำนวยต่อพวกเขา
เมื่ออายุสิบขวบ เขาได้รับเกียรติบัตรนักเรียนดีเด่นสองปีติดต่อกัน  และได้นำมาแสดงให้กับฉัน   ฉันได้กล่าวยกย่องเขา และพูดว่า  มนุษย์เราก็เช่นกัน ในวันอาคิเราะห์ (วันแห่งการพิพากษา) ก็จะถูกประเมินเช่นนี้  และการงานของเขาที่ได้ไปนั้นจะเป็นที่ประจักษ์สำหรับเขา จากนั้นฉันและพ่อของเขาก็ได้ไปซื้อของขวัญและรางวัลมอบแก่เขาเพื่อเป็นกำลังใจ
เรามีความเชื่อมั่นในเรื่องราวของการส่งเสริมลูกๆ และสนับสนุนในเรื่องจิตวิญญาณของพวกเขา
ลูกๆของฉัน จะมีนิสัยใจคอที่ดี ไม่ทะเลาะเบาะแว้งกัน  มีความรัก ความสามัคคีและไม่อิจฉาริษยากัน
อิมาด ทำหน้าที่พี่ชายคนโตได้เป็นอย่างดี จะคอยช่วยเหลือและแนะนำน้องๆอยู่ตลอดเวลา
เขาหาใช่เป็นคนที่หลงไหลในวัตถุ ไม่ได้ต้องการเสื้อผ้าหรูหรา หาใช่คนที่ชอบเลือกสรรอาหาร ว่า ต้องทำอาหารนั้น อาหารนี้ เขาจะเข้าใจเงื่อนไขและสภาพความเป็นอยู่ของเราได้ดี และจะคอยอธิบายแก่น้องๆให้เข้าใจและยอมรับความเป็นจริง
ช่วงเกิดสงครามกลางเมืองในเลบานอน อิมาดมีอายุแค่สิบขวบ  ทำให้โรงเรียนและมหาวิทยาลัยต้องถูกปิด   ซึ่งประเด็นสำคัญสำหรับฉันคือต้องพยายามสร้างความเข้าใจในวิถีชีวิตให้กับลูกๆของฉัน ให้เข้าใจถึงความแตกต่างกับเด็กอื่นๆในละแวกดังกล่าว ซึ่งแวดล้อมรอบๆพวกเขานั้น ว่างเปล่าจากคุณค่าทางศาสนา จิตวิญญาณ และการศึกษา  แต่ฉันต้องการที่จะรักษาคุณค่าต่างๆเหล่านี้ให้คงอยู่ในตัวพวกเขา  ฉันได้สอนรูปแบบและวิธีการต่อสู้และเผชิญหน้ากับความยากลำบากต่างๆให้แก่พวกเขา
ฉันได้กล่าวกับลูกๆว่า สถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นและความยากลำบากเหล่านี้ หากเรายอมจำนน หรือไม่ยอมสู้ ไม่แม้แต่จะเผชิญหน้ากับมัน ก็เท่ากับว่าเรายอมจำนนและยอมรับความพ่ายแพ้  ดังนั้นจงต่อสู้และก้าวเดินต่อไป......
ติดตามตอนที่ 4

บทความโดย ซัยยิดสุไลมาน ฮุซัยนี