ความลับแห่ง “ริฎวาน”
บุรุษไร้เงา มันสมองของฮิซบุลลอฮ์
ประวัติและเรื่องเล่าของขุนพลแห่งกองกำลังขบวนการต่อสู้อิสลาม ชะฮีด อิมาด มุฆนิยะห์
ตอนที่20  
   (ชีวิตหลังแต่งงานของอิมาด -เล่าโดยภรรยาของอิมาด)
ภรรยาของอิมาด เล่าว่า ฉันได้เห็นอิมาดครั้งแรกในวัยสิบสี่ปี  ซึ่งเขาเป็นสหายผู้ใกล้ชิดกับพี่ชายของฉัน ชื่อ ซุลฟิกอร์ ซึ่งก็ได้เป็นชะฮีดไป
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา ฉันเห็นพวกเขาทั้งสองบ่อยขึ้นจากการเคลื่อนไหวในการต่อสู้ร่วมกัน  ในช่วงดังกล่าว ฉันยอมรับว่า ตัวของฉันเองนั้นไม่ใช่เป็นผู้ที่เคร่งครัดในเรื่องศาสนา ซึ่งก็เหมือนกับบรรดาเด็กๆทั่วไปที่อยู่ในวัยดังกล่าว แต่ฉันจะเข้าไปมีส่วนความเกี่ยวข้องโดยตรงในการช่วยเหลือบรรดาเยาวชนนักปฏิวัติเมื่อพบกับอุปสรรคปัญหา
ฉันได้รู้จักอิมาดมากขึ้น ก็สืบเนื่องมาจากพี่ชาย จึงทำให้ฉันเริ่มสนใจและศึกษาในตัวของอิมาดมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม  ได้ติดตามข่าวคราวและการเคลื่อนไหวของเขา  และพบว่า เขาเป็นชายหนุ่มที่มีความกล้าหาญและมีความเฉลียวฉลาดปราดเปรื่อง นับวันทำให้ฉันหลงรักเขามากขึ้น จนในที่สุดเราทั้งสองได้ทำการอ่านอักด์ (หมั้น) ให้ถูกต้องตามหลักการศาสนา
หลังจากนั้นไม่นาน อิมาดถูกภัยคุกคามต่างๆนานา และรุนแรงมากขึ้น  เขาได้รับบาดเจ็บที่ขาอย่างรุนแรงเนื่องจากต้องหลบหนีจากการถูกไล่ลาโดยสมุนมอสสาด ทำให้เราต้องหลบหนีและซ่อนตัวในหมู่บ้าน “ฏอริยา”   
ในยุคสมัยนั้น ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยอนุญาตให้ผู้หญิงเดินทางติดตามคู่หมั้นของเขา  แต่ฉันก็ได้พยายามขออนุญาตจากบิดา โดยยกเหตุผลเพื่อทำการปฐมพยาบาลอิมาด ที่กำลังได้รับบาดเจ็บอยู่  อิมาดต้องการพยาบาลในการดูแล ซึ่งในที่สุดบิดาก็ยินยอมและอนุญาตให้ฉันเดินทางตามอิมาด
เนื่องจากเกิดมรสุมวิกฤติต่างๆอย่างมากมายในเลบานอน  เราจึงรีบตัดสินใจแต่งงานกัน และการแต่งงานของเราก็จัดขึ้นอย่างกะทันหัน เรียบง่าย ไม่ได้มีการจัดงานฉลอง และฉันก็ไม่ได้สวมใส่ชุดเจ้าสาวเหมือนกับคู่บ่าวสาวอื่นๆ  ....
หลังการแต่งงาน เราได้เดินทางไปอิหร่าน เมื่อถึงกรุงเตหะราน  เชค “อาลี กุรานี” ได้ให้การต้อนรับเราที่บ้านของเขา   จากนั้น อิมาดก็ได้เริ่มเคลื่อนไหวและเดินทางปฏิบัติภารกิจของเขา โดยที่ไม่ได้บอกถึงกำหนดการว่าจะกลับเมื่อไหร่ อะไร อย่างไร นับจากนั้นฉันจึงเข้าใจได้ว่า เขาต้องอยู่ในสภาพของผู้เดินทางตลอดเวลา และฉันเองก็เฝ้ารอการกลับมาของเขาอย่างใจจดใจจ่อ
ในห้วงเวลานั้น พี่ชายของฉัน ก็ได้มาเยี่ยมฉัน เพื่อถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของฉัน  และมอบเทปบันทึกเสียงของมารดาและน้องสาวของฉัน  ในเทปดังกล่าวมารดาของฉันได้ถามเรื่องราวอย่างมากมาย  ซึ่งในขณะที่ฉันฟังไปนั้น ก็ได้ร้องไห้ไปด้วย  ฉันไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของมารดาอย่างไรดี
ฉันกังวลมาก ไม่รู้ว่าในสภาพที่ฉันใช้ชีวิตอยู่นั้น จะอธิบายให้กับมารดาอย่างไรดี   ในขณะที่ฉันกำลังคิดเรื่องนี้ ทันใดนั้นเอง ฉันมองเห็นหนังสือเล่มหนึ่งวางอยู่บนชั้น ชื่อหนังสือ “นาฟาฮาต มุฮัมมะดียะห์  "  ประพันธ์โดย เชค มุฮัมมัด ญะวาด มุฆนิยะห์  ฉันก็ได้หยิบมาอ่านและได้พบกับฮะดิษบทหนึ่งที่รายงานจากท่านศาสดามุฮัมมัด (ศ) ที่ท่านได้ตอบกับศอฮาบะห์ท่านหนึ่ง เกี่ยวกับสตรีที่ประเสริฐที่สุด โดยท่านกล่าวว่า สตรีที่ประเสริฐที่สุดคือสตรีที่มีความนอบน้อม มีความรัก ต่อสามีที่แม้จะดูต่ำต้อย แต่มีเกียรติยิ่ง ณ ครอบครัวของเขา    
ฉันได้ท่องจำฮะดิษบทนี้ แต่ไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริง จึงอ่านต่อไปในบรรทัดสุดท้าย ซึ่งเชค มุฮัมมัด ญะวาด มุฆนิยะห์ ได้อธิบายเสริมว่า สตรีที่ประเสริฐ ณ ครอบครัวของเขา คือสตรีที่มีความอดทนต่อความทุกข์ยากลำบากและไม่เคยอุทธรณ์ทุกข์ใดๆ  
จากนั้นฉันได้ปิดหนังสือ แล้วได้ทำการบันทึกเสียงของฉัน เล่าและอธิบายเรื่องราวต่างๆในชีวิตของฉันที่ได้ประสบขณะที่อยู่ในอิหร่านให้กับแม่ได้ฟัง....บ้านที่อยู่อาศัย สถานที่ต่างๆที่ฉันได้ไปเที่ยวชมและอื่นๆ....
ทั้งนี้ ในช่วงเวลาดังกล่าว หนึ่งในตัวเลือกของฉันคือ การเดินทางกลับเลบานอนพร้อมกับพี่ชายของฉัน แต่สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจที่จะอยู่กับอิมาดต่อไปในอิหร่าน....
ติดตามตอนที่21
บทความโดย ซัยยิดสุไลมาน ฮุซัยนี