บรรดาศาสดา(อ)ร่ำไห้ต่อท่านอิมามฮุเซน (อ.)ก่อนการถือกำเนิดของท่าน

ในริวายะฮ์ (คำรายงาน) เราจะพบว่าบรรดาศาสดาของพระผู้เป็นเจ้า นับเป็นเวลาหลายพันปีก่อนหน้าการถือกำเนิดของท่านอิมามฮุเซน (อ.) ที่พวกท่านเมื่อได้รับฟังเรื่องราวโศกนาฏกรรมแห่งกัรบะลา พวกท่านต่างร้องไห้และเศร้าโศกเสียใจกับการถูกอธรรมและมุซีบัต (ความทุกข์ทรมานและการสูญเสีย) ที่เกิดขึ้นกับท่านอิมามฮุเซน (อ.) ในริวายะฮ์บทหนึ่งได้กล่าวว่า ในช่วงที่ญิบรออีล (อ.) ได้สอนถ้อยคำต่างๆ ให้กับท่านศาสดาอาดัม (อ.) เพื่อทำการเตาบะฮ์ (สารภาพผิดและขอลุแก่โทษ) ต่ออัลลอฮ์ และเมื่ออาดัม (อ.) ได้วิงวอนขอต่ออัลลอฮ์โดยผ่านสื่อ (ตะวัซซุล) นามชื่อของบุคคลทั้งห้า (คือมุฮัมมัด อะลี ฟาฏิมะฮ์ ฮะซันและฮุเซน) แต่เมื่อกล่าวถึงนามชื่อของฮุเซน หัวใจของอาดัม (อ.) ต้องแตกสลาย และน้ำตาของท่านได้ไหลริน

นบีอาดัม (อ.) ได้กล่าวกับญิบรออีล (อ.) ว่า “โอ้ญิบรออีล! ทำไมเมื่อฉันกล่าวนามชื่อที่ห้า หัวใจของฉันได้แตกสลาย และน้ำตาของฉันได้ไหลรินออกมา?” ญิบรออีล (อ.) กล่าวว่า “จะมีมุซีบัต (ความทุกข์ยากและเคราะห์กรรม) เกิดขึ้นกับเขา โดยที่มุซีบัตทั้งมวลจะกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยเมื่อเทียบกับมัน… เขาจะถูกสังหารอย่างคนแปลกหน้า เดียวดายและไร้ผู้ช่วยเหลือ”

ญิบรอีล (อ.) ได้เล่าบางส่วนจากมุซีบัต (ควาทุกข์ยากและเคราะห์กรรม) ต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นกับท่านอิมามฮุเซน (อ.) ให้อาดัม (อ.) ได้รับฟัง จนกระทั่งทั้งสองได้ร่ำไห้เสียใจแต่ท่านอิมามฮุเซน (อ.) เหมือนแม่ที่สูญเสียลูกรักของตน

فَبَکَى آدَمُ وَ جَبْرَئِیلُ بُکَاءَ الثَّکْلَى

“แล้วอาดัมและญิบรออีลก็ร้องไห้ เหมือนกับการร้องไห้ของแม่ผู้ที่สูญเสียลูก” (3)

นบีมูซา(อ) ร้องไห้ต่อท่านอิมามฮุเซ็น(อ)

เมื่ออัลลอฮ์ได้เล่าเรื่องราวการถูกอธรรมของท่านอิมามฮุเซน (อ.) ให้แก่ศาสดามูซา (อ.) ได้รับรู้ และได้กล่าวถึงเหตุการณ์การเป็นชะฮีดของท่าน การถูกควบคุมตัวเป็นเชลยของบรรดาเด็กๆ และสตรีของท่าน และการที่บรรดาศัตรูได้เสียบศีรษะของบรรดาชะฮีดไว้บนปลายหอกและนำพาไปยังเมืองต่างๆ ทำให้มูซา (อ.) ต้องร้องไห้ (4)

นบีซะการียา(อ) ร่ำไห้ต่อท่านอิมามฮุเซ็น(อ)

ท่านศาสดาซะกะรียา (อ.) ก็เช่นกัน เมื่ออัลลอฮ์ทรงเล่าเรื่องราวบางส่วนจากโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นกับท่านอิมามฮุเซน (อ.) ให้กับซะกะรียาได้รับฟัง ริวายะฮ์ได้รายงานไว้ว่า :

فلما سمع بذلك زكريا عليه السلام لم يفارق مسجده ثلاثة ايام و منع فيهن الناس من الدخول عليه و اقبل على البكاء و النحيب و كان يرثيه

“เมื่อซะกะรียาได้ยินเรื่องราวดังกล่าว เขาไม่ออกจากที่นมาซของตนเป็นเวลาถึงสามวัน และในช่วงวันเหล่านั้นเขาได้ห้ามประชาชนเข้าพบ และเขาได้เข้าสู่การร่ำไห้คร่ำครวญและร้องไห้ด้วยเสียงอันดัง และกล่าวรำพึงรำพันต่อท่านฮุเซน (อ.) (5)

ในริวายะฮ์ (คำรายงาน) บทหนึ่งจากท่านอมีรุลมุอ์มินีน (อ.) ท่านเล่าว่า : อีซาบุตรของมัรยัม (อ.) พร้อมด้วยฮะวารียูน (สาวกของนบีอีซา) ได้เดินทางผ่านแผ่นดินกัรบะลา อีซา (อ.) ได้เริ่มร้องไห้ ทำให้บรรดาฮะวารียูนได้ร้องไห้ตามท่านด้วย โดยที่ทั้งหมดไม่รู้สาเหตุ เมื่อฮะวารียูนได้ถามถึงสาเหตุการร้องไห้จากท่านศาสดาอีซา (อ.) เขากล่าวว่า :

هذه أرض یقتل فیها فرخ الرسول أحمد و فرخ الحره الطاهره البتول شبیه امی

“นี่คือแผ่นดินที่บุตรของศาสนทูตอะห์มัด (ซ็อลฯ) และบุตรของฟาฏิมะฮ์ (อ.) สตรีผู้ที่สะอาดบริสุทธิ์เหมือนกับแม่ของฉัน จะถูกสังหารในมัน” (6)

 

แหล่งอ้างอิง

(1) ซิยารัตอาชูรอ

(2) ซิยารัตมุฏละเกาะฮ์ อิมามฮุเซน (อ.), มะฟาติฮุลญินาน

(3) บิฮารุลอันวาร, เล่มที่ 44, หน้า 245

(4) มะอาลิซซิบฏ็อยน์, เล่มที่ 1, หน้า 186

(5) อัลอิห์ติยาฏ, เล่มที่ 3, หน้า 529

(6) บิฮารุลอันวาร, เล่มที่ 44, หน้า 253

ขอขอบคุณ เว็บไซต์ เลิฟฮุเซน