รำลึกมุศีบัตในวันที่สองของมุฮัรรอม เข้าสู่กัรบะลา

กองคาราวานของอิมามฮุเซน(อ)ได้ถึงแผ่นดินกัรบะลาในวันที่สองของมุฮัรรอมในขณะที่โดนกองทัพของฮุร อิบนิ ยะซีด ริยาฮี โอบล้อมเอาไว้ เมื่อท่านอิมามได้ยินชื่อ กัรบะลา ท่านกล่าวว่า
«هَذا مَوْضِعُ کَرْبٍ‌ هاهُنا مُناخُ رِکابِنا وَ مَحَطُّ رِحالِنا وَ مَقْتَلُ رِجالِنا وَ مَسْفَکُ دِمائِنا بِهذا حَدَّ ثَنی جَدّی رَسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله
“สถานที่แห่งนี้คือสถานที่แห่งความเศร้าโศกและบะลา ที่นี่จะเป็นที่พักของพาหนะเรา เป็นสถานที่วางสัมภาระของพวกเรา ที่นี่คือสถานที่สังหารบรรดาบุรุษของเราและเป็นสถานที่แห่งการหลั่งเลือดของเรา ท่านตาของฉัน ศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์(ศ็อลฯ)ได้แจ้งข่าวแก่ฉันไว้แบบนี้”

การปลอบประโลมของท่านหญิงซัยหนับ
หลังจากที่ท่านอิมามฮุเซน(อ)พูดจบทุกคนต่างลงจากพาหนะและตั้งคัยมะฮ์ อีกด้านหนึ่งกองทัพของศัตรูจำนวนพันคนก็ได้ตั้งกระโจมในฝั่งตรงข้าม หลังจากที่อิมามฮุเซน(อ)ตั้งค่าย ณ.แผ่นดินกัรบะลา ท่านได้นั่งอยู่ที่มุมหนึ่งพร้อมกับเตรียมมีดดาบของท่าน
ท่านรำพึงรำพันบทกลอนที่พูดถึงความไม่ซื่อสัตย์ของดุนยาว่า
«يا دَهْرُ اُفٍّ لَکَ مِنْ خَليلٍ کَمْ لَکَ بِالْاِشْراقِ وَ الْاَصيلِ•••مِنْ صاحِبٍ وَ طالِبٍ قَتيلِ وَ الدَّهْرُ لا يَقْنَعُ بِالبَديلِ
“โอ้ กาลเวลาเอ๋ย! ความวิบัติจงประสบแด่เจ้า เจ้าช่างเป็นเพื่อนที่ชั่วร้ายอะไรเช่นนี้ เจ้าได้ปลิดชีวิตมิตรสหายของเจ้าตลอดทิวาราตรีกาลมากี่หนแล้ว และกาลเวลาจะไม่มีวันหยุดส่งความหายนะให้แก่ผู้คน”

“اللّهُمَّ انّا نَسْئَلُكَ وَ نَدْعُوكَ بِاسْمِكَ الْعَظيمِ الْاعْظَمِ، الْاعَزِّ الْاجَلِّ الْاكْرَمِ، يا اللّهُ يا اللّهُ يا اللّهُ، يا جَوادُ، يا كريمُ،
الهی بحق محمد و آل محمد، ثبت قلوبنا علی دينک و اکفنا يا قاضی الحاجات و يا کافی المهمات انک مجيب الدعوات انّک علی کل شئٍ قدير.
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم