ทำไมเรียกอิมามฮะซันว่า กะรีมแห่งอะฮ์ลุลบัยต์?

 

ท่านอิมามฮะซัน อัลมุจญตะบา ได้ใช้จ่ายทรัพย์สินทั้งหมดของท่านในหนทางแห่งพระผู้เป็นเจ้า ในตลอดช่วงอายุขัยของท่าน ท่านนั้นได้จัดสรรทรัพย์สินทั้งหมดของท่าน เป็นสองส่วนและสามส่วนเพื่อใช้จ่ายในวิถีแห่งพระองค์ โดยครึ่งหนึ่งของทรัพย์สินทั้งหมดของท่านได้ให้กับบรรดาผู้ยากจน(1)

 

รายงานจากท่านอิบนุอาชูบูบ กล่าวว่า มีอยู่วันหนึ่งท่านอิมามฮะซันได้เดินผ่านกลุ่มชนผู้ยากจนที่กำลังเก็บขนมปังแห้งที่หล่นกองอยู่บนพื้น เพื่อเอามารับประทาน แล้วเมื่อพวกเขาได้เห็นท่านอิมามก็ได้เชิญให้ท่านร่วมรับประทานขนมปังแห้งนั้นไปกับพวกเขา
ท่านอิมามได้กล่าวว่า พระผู้เป็นเจ้าทรงไม่รักต่อเหล่าผู้ที่เหย่อยิ่ง แล้วท่านอิมามก็นั่งร่วมรับประทานกับพวกเขา หลังจากนั้น ท่านอิมามก็เชิญชวนให้พวกเขาไปที่บ้านของท่านบ้าง และท่านอิมามได้ให้อาหารที่ดีและเสื้อผ้าที่สะอาดกับพวกเขา (2)

 

เมื่อผู้หนึ่งได้ถามท่านอิมามว่า ทำไมท่านไม่เคยที่จะทำให้ผู้ยากจนต้องหมดหวังกลับไปเลย?
ท่านอิมามกล่าวว่า เพราะว่าฉันก็คือผู้ที่วอนขอต่อพระเจ้า และฉันยังต้องการที่จะไม่ทำให้พระองค์ตัดสิทธิ์ของฉันและฉันยังรู้สึกละอายใจที่จะทำให้ผู้ที่มาร้องขอต้องกลับไปอย่างหมดหวัง ขณะที่พระองค์ทรงประทานให้กับฉัน ฉะนั้น ฉันก็จะมอบกลับให้ประชาชนทั้งหลาย (3)

 

ด้วยเหตุผลของการมีความเมตตาการุณย์ของท่านอิมามฮะซัน ท่านจึงได้รับฉายานามว่า กะรีมแห่งอะฮ์ลุลบัยต์ (ผู้การุณย์แห่งครอบครัวศาสดา)

อ้างอิง

1.มุนตะฮัลอามาล เล่มที่1 หน้าที่ 417
2.ญะลาอุลอุยูน หน้าที่ 241
3.ชีวประวัติในการดำเนินชีวิตของอิมามฮะซัน (อ.) แปลโดย ฟัครุดดีน ฮิญาซี หน้าที่ 135

แปลและเรียบเรียงโดย เชคญะมาลุดดีน ปาทาน