อิมามฮะซัน(อ) กับ ชายชาวซีเรียที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

อิมามอะลี(อ)กล่าวว่า

 

رأس العقل التودّد إلي النّاس

 

"เศียรของสติปัญญา คือ ความรักต่อเพื่อนมนุษย์"(ชัรฮ์ฆุรอรุลฮิกัม 1/354)

มีฮะดิษรายงานว่า ในสมัยของอิมามฮะซัน(อ) มีชายชาวซีเรียผู้หนึ่ง เดินทางเข้าเมืองมะดีนะฮ์ แต่ด้วยเหตุที่เขารับฟังโฆษณาชวนเชื่อจากฝ่ายมุอาวิยะฮ์ และเหล่าศัตรูของอะฮ์ลุลบัยต์ จึงทำให้เขามีความเคียดแค้นชิงชังต่ออิมามอะลี(อ)และลูกหลานของอิมามอย่างฝังรากลึก แต่แล้ววันหนึ่งเขาได้พบอิมามฮะซัน(อ) อยู่บนหลังม้า เขาจึงรุดเข้าไปด่า และเริ่มก่นด่าประณาม และสาปแช่งท่านด้วยเสียงดังก้อง

เมื่อสิ้นคำด่า อิมามกลับเข้าหาเขาด้วยใบหน้าที่เป็นมิตร และยิ้มแย้ม พร้อมกล่าวสลาม และแสดงความเมตตา ไม่เพียงเท่านั้น ท่านกลับกล่าวกับเขาว่า...
“ข้าคิดว่าท่านคงเป็นคนต่างเมือง...
~ หากท่านต้องการสิ่งใด เราจะมอบแก่ท่าน
~ หากท่านต้องการคนนำทางเราจะนำทางให้ท่าน....
~ หากท่านหิวเราจะให้อาหารแก่ท่าน...
~ หากท่านต้องการเสื้อผ้าอาภรณ์ เราจะจัดแจงมันให้แก่ท่าน
~ หากท่านขัดสน เราจะช่วยเหลือท่าน
~ หากท่านต้องการลี้ภัย เราจะให้ที่คุ้มภัยแก่ท่าน
~ หากท่านประสงค์สิ่งใด เราจะทำในสิ่งที่ท่านประสงค์ แต่ตอนนี้ จงนำสัมภาระที่ท่านพกพา ตามเรามาก่อน และจนกว่าท่านจะจากเมืองนี้ไป ขอท่านจงเป็นแขกของเรา ถือเป็นการดีกว่า เพราะเรามีบ้านที่กว้าง และทรัพย์สินที่มากพอจะรับรองท่านได้ดี”
ชายชาวซีเรีย เมื่อได้ยินถ้อยคำที่เปี่ยมด้วยการแสดงความรักและความเมตตาจากท่านอิมาม จึงทำให้เขาละอายแก่ใจที่ประพฤติตนอย่างไม่เหมาะสมก่อนหน้านี้ เขาเริ่มร้องไห้เสียใจ แล้วกล่าวว่า
“ข้าขอสาบาน ท่านคือตัวแทนของพระผู้เป็นเจ้าอย่างแท้จริง พระองค์คือผู้ที่รู้ดีกว่าผู้ใดว่า สาส์นของพระองค์ควรมอบให้ใครเป็นผู้ดูแล ก่อนนี้ท่าน กับ บิดาของท่าน คือ ผู้ที่ฉันชิงชังที่สุดในหมู่มนุษย์ แต่มาบัดนี้ ท่าน คือ คนที่ฉันรักมากที่สุดในหมู่มนุษย์”

 

 บางส่วนจากการอรรถาธิบายซียารัตญามิอะฮ์กาบีเราะฮ์ โดยฮุจญตุลอิสลามฯ ซัยยิดสุไลมาน ฮูซัยนี