อิมามฮูเซน (อ) คือ แบบอย่างของบรรดาผู้กล้าหาญ

ความกล้าหาญและความไม่หวั่นกลัวต่อสิ่งใดนั้นของเหล่าวีรบุรุษ คือส่วนหนึ่งจากคุณลักษณะพิเศษที่เด่นชัดที่สุดสำหรับพวกเขา โดยที่พระองค์ทรงตรัสว่า
الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا
“บรรดาผู้ซึ่งประกาศสาสน์ของอัลลอฮ์ พวกเขาเกรงกลัวพระองค์ และพวกเขาไม่เกรงกลัวผู้ใดนอกจากอัลลอฮ์ และอัลลอฮ์เท่านั้นทรงเพียงพอแล้วที่จะเป็นผู้คิดคำนวณ”
( ซูเราะฮ์อัลอะห์ซาบ : อายะฮ์ที่ 39 )
อีกโองการหนึ่งในซูเราะฮ์อัลมาอิดะฮ์ : อายะฮ์ที่ 54 พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงสูงส่ง พระองค์ทรงถือว่าบรรดามุญาฮิด (ผู้ต่อสู้) ในหนทางของอัลลอฮ์เป็นบุรุษที่มีจิตใจกล้าหาญ ผู้ซึ่งไม่เคยรู้สึกถึงความเหน็ดเหนื่อยในหนทางแห่งการปกป้องสัจธรรมและ อุดมคติอันสูงส่งแห่งอิสลาม และไม่เคยท้อแท้ต่อการตำหนิประณามและการหยามเหยียดของบรรดาคนชั่วแต่อย่างใด และบรรดาผู้กลับกลอก (มุนาฟิก) และบรรดาศัตรูก็ไม่อาจทำให้พวกเขาเกิดความลังเลใจได้ และด้วยจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งและความกล้าหาญที่ไม่มีใครเหมือนนี่เอง ที่พวกเขาจะทำให้บัลลังก์ของ
บรรดาทรราชแห่งยุคสมัยต้องสั่นสะท้าน โดยที่พวกเขาเหล่านั้นมีหัวใจผูกพันอยู่กับความกรุณาและความเมตตาของพระผู้เป็นเจ้า
يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ “พวกเขาจะต่อสู้ในหนทางของอัลลอฮ์ และจะไม่หวาดกลัวการตำหนิประณามของผู้ตำหนิประณามคนใด  นั่นคือความโปรดปรานของอัลลอฮ์ที่พระองค์จะทรงประทานมันให้แก่ผู้ที่พระองค์ ทรงประสงค์ และอัลลอฮ์นั้นทรงไพศาลยิ่งอีกทั้งทรงรอบรู้ยิ่ง”   
ท่านอบาอับดิลลาฮ์ อัลฮุเซน (อ.) คือแบบอย่างที่ชัดเจนที่สุดของบรรดานักเผยแผ่ศาสนาและผู้ประกาศสาสน์แห่งพระผู้เป็นเจ้าที่มีความกล้าหาญ ซึ่งท่านได้แสดงให้เห็นถึงความมีจิตใจและจิตวิญญาณอันสูงส่ง ออกมาโดยคำพูดและการกระทำที่ยิ่งใหญ่ของตน
ความกล้าหาญในการพูด
ท่านอิมามฮุเซน (อ.) นับจากช่วงวัยเด็กถึงวัยแรกหนุ่ม ท่านเป็นที่ถูกรู้จักกันเป็นอย่างดีว่าเป็นผู้ที่มีวาจาคำพูดคมคายชัดเจน และเป็นผู้ที่องอาจและกล้าหาญ คุณลักษณะอันน่ายกย่องสรรเสริญนี้ท่านได้รับมรดกสืบทอดมาจากท่านศาสนทูตแห่ง อัลลอฮ์ (ศ็อลฯ) ผู้เป็นตา และจากท่านอิมามอะลี (อ.) ผู้เป็นบิดาของท่าน ท่านอิมามฮุเซน (อ.) ขณะที่ยังอยู่ในช่วงวัยเด็กนั้น วันหนึ่งในช่วงแรกของของการเป็นผู้ปกครองของคอลีฟะฮ์ที่สอง ท่านได้นั่งอยู่ในมัสยิดุลนะบีย์ ท่านเห็นอุมัร อิบนุค็อฏฏอบนั่งอยู่บนมิมบัรและกำลังกล่าวถึงโองการต่อไปนี้แก่ประชาชน (ซูเราะฮ์อัลอะห์ซาบ : อายะฮ์ที่ 6 )
النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ
“ศาสดาเป็นผู้มีอำนาจปกครองบรรดาผู้ศรัทธาชน ยิ่งกว่าตัวของพวกเขาเอง”  
ท่านอิมามฮุเซน (อ.) เมื่อได้ยินคำพูดที่ขัดแย้งกับการกระทำของคอลีฟะฮ์ ท่านจึงได้ลุกขึ้นจากที่นั่งและกล่าวด้วยความกล้าหาญว่า
«انزل عن منبر ابی رسول الله لا منبر ابيك»
“จงลงมาจากมิมบัรของท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์ บิดาของฉันเถิด นี่ไม่ใช่มิมบัรของบิดาของท่าน”
อุมัร อิบนุค็อฏฏอบ รู้สึกตกใจเมื่อได้ยินการคัดค้านที่มีท่วงทำนองที่รุนแรงของท่านอิมาม (อ.) พร้อมกับกล่าวว่า
“ท่าน พูดถูกแล้ว ใช่แล้วนี่คือมิมบัรของบิดาท่าน ไม่ใช่มิมบัรของบิดาฉัน มีใครสอนคำพูดนี้แก่ท่านหรือ อะลี บินอะบีฏอลิบ บิดาของท่านใช่หรือไม่?”
ท่านอิมามฮุเซน (อ.) ตอบว่า
“ขอสาบานต่อชีวิตของฉันว่า หากในกรณีนี้ฉันเชื่อตามที่บิดาของฉันสอน ฉันก็ไม่ได้กระทำในสิ่งที่ผิดพลาด เพราะว่าท่านคือผู้ชี้นำทาง (ฮาดี) และฉันคือผู้ได้รับการชี้นำทาง(จากพระผู้เป็นเจ้า)”
จากนั้นท่านได้กล่าวต่อไปว่า “โอ้ อิบนุค็อฏฏอบเอ๋ย หากประชาชนได้ทำหน้าที่ในการสนับสนุนและปกป้องพวกเราอะฮ์ลุลบัยต์แล้ว ท่านก็ไม่อาจมีชัยเหนือวงศ์วานของท่านศาสดามุฮัมมัด และไม่อาจที่จะขึ้นไปนั่งบนมิมบัรของพวกเขาได้ ขอพระผู้เป็นเจ้าทรงตอบแทนโทษทัณฑ์ในสิ่งที่สาสมแก่ท่าน และโปรดสอบสวนอย่างเข็มงวดในอุตริกรรมที่ท่านได้ก่อขึ้น”
คอลีฟะฮ์อุมัร ลงมาจากมิมบัรด้วยความโกรธจัด และได้ไปพบท่านอิมามอะลี (อ.) พร้อมด้วยผู้ติดตามกลุ่มหนึ่ง และกล่าวกับท่านว่า
“โอ้ อะบัลฮะซันเอ๋ย วันนี้ฮุเซนบุตรชายของท่านได้กระทำในสิ่งที่ฉันไม่เคยพบมาก่อน ในมัสยิดของท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์ (ศ็อลฯ) เขาพูดเสียงดังกับฉัน จนเป็นเหตุทำให้บรรดาอันธพาลและชาวมะดีนะฮ์ลุกฮือขึ้นต่อต้านฉัน” (เรื่องราวนี้ถูกบันทึกไว้ในหนังสืออัลอิห์ติยาจญ์, เล่มที่ 2, หน้า 14 )

วีรกรรมอันกล้าหาญของท่านอิมามฮุเซน (อ.) ในสงครามซิฟฟีน
ท่านอิมามฮุเซน (อ.) เป็นผู้ที่มีความกล้าหาญ ด้วยความกล้าหาญและความเด็ดเดี่ยวของท่านนั้นทำให้ทั้งมิตรและศัตรูต้อง รู้สึกพิศวง วีรกรรมความกล้าหาญต่างๆ ของท่านอิมาม (อ.) ในสงครามญะมั้ล สงครามซิฟฟีนและครามนะฮ์รอวาน เหล่านี้เป็นประจักษ์พยานที่พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นได้เป็นอย่างดีในเรื่องนี้ อับดุลลอฮ์ บิน เกซ รายงานเกี่ยวกับความกล้าหาญต่างๆ ของท่านอิมามฮุเซน (อ.) ไว้เช่นนี้ว่า
ในสงครามซิฟฟีน ฉันได้อยู่ในท่ามกลางกองทัพของท่านอิมามอะลี (อ.) และอยู่เคียงข้างท่านอิมาม (อ.) อบูอัยยูบ ซะละมี หนึ่งในบรรดาผู้บัญชาการรบของมุอาวิยะฮ์ได้นำกองกำลังของตนจู่โจมเข้าไปยัง แม่น้ำฟุรอตและปิดกั้นมันจากพวกเรา
กองกำลังทหารของท่านอิมามอะลี (อ.) ได้ร้องทุกข์ต่อท่านเนื่องจากความหิวกระหายที่รุนแรง เพื่อที่จะพิชิตแม่น้ำฟุรอตกลับคืนมา ท่านอะมีรุลมุอ์มินีน (อ.) ได้ส่งทหารจำนวนหนึ่งไป แต่พวกเขาก็ต้องกลับมาด้วยความสิ้นหวัง
ท่านอิมามอะลี (อ.) รู้สึกไม่สบายใจอย่างมากในสิ่งที่เกิดขึ้น ในช่วงเวลานั้นเองท่านอิมามฮุเซน (อ.) ได้กล่าวว่า
امضی اليه يا ابتاه؟
"โอ้พ่อจ๋า จะให้ข้าพเจ้าไปตีชิงทางน้ำคืนไหม?”
ท่านอิมามอะลี (อ.) กล่าวว่า "โอ้ลูกชายของพ่อ จงไปเถิด"
ท่านอิมามฮุเซน (อ.) พร้อมกับบุคคลจำนวนหนึ่งได้จู่โจมเข้าไปยังกองทหารของฝ่ายศัตรู และได้ขับไล่พวกเขาให้ออกห่างไปจากแม่น้ำฟุรอตได้สำเร็จ ท่านจึงตั้งค่ายพัก ณ ที่นั่น และมอบหมายให้คนจำนวนหนึ่งคอยพิทักษ์ปกป้องแหล่งน้ำนั้นไว้
จากนั้นท่านได้กลับไปหาบิดาของท่านและแจ้งข่าวดีถึงชัยชนะของตนเอง ท่านอิมามอะลี (อ.) เมื่อได้ยินว่าทางน้ำถูกเปิดแล้วท่านถึงกับร้องไห้ มีผู้กล่าวกับท่านอิมาม (อ.) ว่า “โอ้ ท่านอะลีเอ๋ย นี่คือชัยชนะครั้งแรกในสงครามครั้งนี้ซึ่งเกิดจากฝีมือของท่านฮุเซน (อ.) แล้วทำไมท่านต้องร้องไห้ด้วย”  ท่านอิมาม (อ.) กล่าวว่า “ใช่ ถูกต้องแล้ว แต่ฉันหวนรำลึกถึงภาพเหตุการณ์ในวันอาชูรอ ซึ่งฮุเซนบุตรชายของฉันจะต้องถูกสังหาร (เป็นชะฮีด) ในสภาพที่เป็นผู้กระหายน้ำ และเนื่องจากความอธรรมที่โหดร้ายนั้น ม้าของเขาจะส่งเสียงร้องและกล่าวว่า ความวิบัติจงประสบกับประชาชาติผู้ซึ่งได้เข่นฆ่าสังหารบุตรชายของบุตรีแห่งท่านศาสนทูตของพวกเขา”