ความหมายของ อัล-กุรอ่าน

คำว่า “อัล-กุรอ่าน” ถูกกล่าวไว้ถึง 5 ความหมาย นั่นคือ

[1]- อัลกุรอ่าน เป็นนามที่ตายตัวและเป็นคำที่ไม่มีรากศัพท์[جامد و غيرمشتق] เป็นคำที่ไม่เคยใช้มาก่อนในภาษาอาหรับ อัลลอฮ์ ซ.บ. ทรงประทานลงมาในฐานะนามเฉพาะสำหรับการวะฮ์ยูแ่ศาสดาของพระองค์ เหมือนกับ เตารอต และอินญีล ซึ่งเป็นนามคัมภีร์ของท่านนบีมูซา อ. และนบีอีซา อ.

[2]- อัลกุรอ่าน เป็นนามที่มีรากศัพท์[مشتق]รากศัพท์มาจากคำว่า “กุรนุช ชัยอ์ บิช ชัยอ์ [قرن الشي‌ء بالشي ء] หมายถึง การผสมสิ่งหนึ่งเข้ากับอีกสิงหนึ่ง สาเหตุที่ตั้งชื่อว่า “อัลกุรอ่าน” เนื่องจากว่า การที่อักษร โองการ และซูเราะห์ต่างๆถูกผสามและเชื่อมเข้าด้วยกัน

[3]- คำว่า อัลกุรอ่าน เป็นนามที่มีรากศัพท์เดียวกันกับคำว่า “ก่อร่ออิน”[قرائن] ซึ่งเป็นคำเพาหุพจน์ของคำว่า “ก่อรีนะฮ์”[قرينه] เพราะโองการต่างๆมีความสอดคล้องซึ่งกันและกัน โดยที่บางส่วนมายืนยันอีกบางส่วน ทุกๆโองการในอัลกุรอ่านเป็นสัญลักษณ์ให้กันและกัน

[4]- อัลกุรอ่าน เป็นคำที่มีอักษรตัวฮัมซะฮ์ มาจากรากศัพท์ “กอรอุน”[قرء] หมายถึง การเก็บรวบรวม เพราะป็นคัมภีร์ที่เก็บรวบรวมร่องรอย และผลต่างๆ ของคัมภีร์แห่งฟากฟ้าก่อนหน้านี้เอาไว้

[5]- อัลกุรอ่าน เป็นคำที่มีอักษรตัวฮัมซะฮ์ มาจากรากศัพท์ “ก่อร่ออ้า”[قرء] หมายถึงการอ่าน

จากทัศนะทั้ง 5 ในเบื้องต้น ถือว่า คำกล่าวที่ 5 เป็นคำกล่าวที่แข็งแรงที่สุด

บทความโดย เชคอันซอร เหล็มปาน