การเนียต

โดยเฉพาะการเนียตที่ดีถึงแม้ว่าจะยังไม่ได้ลงมือกระทำแต่ก็จะถูกบันทึกในอามัลที่ดีงามด้วย
ดังโองการที่ 49 ของซูเราะฮ์กะฮฟ์
وَوُضِعَ الْكِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَالِ هَٰذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا وَلَا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا
“และบันทึกจะถูกวางไว้ ดังนั้น เจ้าจะเห็นผู้กระทำผิดทั้งหลายหวั่นกลัวสิ่งที่มีอยู่ในบันทึกและพวกเขาจะกล่าวว่า “โอ้ความวิบัติของเราเอ๋ย! บันทึกอะไรกันนี่ มันมิได้ละเว้นสิ่งเล็กน้อยและสิ่งใหญ่โตเลย เว้นแต่ได้บันทึกไว้ครบถ้วน” และพวกเขาได้พบสิ่งที่พวกเขาได้ปฏิบัติไว้ปรากฏอยู่ต่อหน้าและพระผู้เป็นเจ้าของเจ้ามิทรงอธรรมต่อผู้ใดเลย”
ชายผู้นี้เปิดบัญชีอามัลของตนเองไปเรื่อยๆทุกครั้งที่มีอามัลที่ดี จะถูกเขียนบันทึกไว้เป็นตัวอักษรสีเข้ม และหนึ่งในสิ่งที่เขาเห็นคือ “ช่วยเหลือครอบครัวที่ยากจน”
ท่านเชคกล่าวถึงคุณลักษณะของชายผู้นี้ว่าเขาเป็นคนดีอย่างมาก ด้วยความเป็นคนดีของเขาอามัลดีๆจึงถูกบันทึกไว้อย่างมากมาย สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกภูมิใจอย่างยิ่ง
การช่วยเหลือครอบครัวที่ยากจน
เมื่อเขาเห็นหัวข้อนี้ เขาคิดในใจว่าตอนนั้นเขาอายุเพียง15 ปีเอง เขาไม่ได้ช่วยเหลืออะไรมากต่อครอบครัวนี้
เขาเล่าให้ฟังว่าครอบครัวนี้เป็นเพื่อนบ้านของเขา ซึ่งชายผู้นี้ก็เห็นถึงความลำบากของเพื่อนบ้านมาตลอด ในใจของเขาต้องการที่จะช่วยเหลือแต่ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เขาจึงออกจากบ้านและไปยังตลาด เขาได้เจอคนรู้จัก ชายผู้นี้จึงเล่าให้คนรู้จักฟังว่า “มีครอบครัวหนึ่งยากจนอย่างมาก ผมเองก็ช่วยเหลืออะไรไม่ได้จึงอยากจะหาใครสักคนมาช่วยเหลือพวกเขา”
เเต่หลังจากที่ชายผู้นี้ได้พูดออกไป คนรู้จักได้บอกเขาว่า “เธอยังเด็กอยู่นี้ไม่ใช่หน้าที่ของเธอ ปล่อยให้ผู้ใหญ่จัดการกันเอง”
เขาได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกน้อยใจมาก ที่เขาช่วยอะไรคนยากจนไม่ได้เลย
- ชายผู้นี้ได้หันมาถามจากมะลาอิกะฮ์ผู้ดูแลบัญชีอามัลว่า “ครั้งนี้เขายังไม่ได้ช่วยเหลือครอบครัวนั้นเลย เหตุใดความดีจึงถูกบันทึกแล้ว?”
- มะลาอิกะฮ์ตอบเขาว่า “เพราะว่าคุณได้เนียตไว้แล้วที่จะช่วยเหลือครอบครัวนี้ และคุณก็พยายามอย่างเต็มที่แล้วที่จะช่วยเหลือพวกเขา ฉะนั้นเท่ากับว่าคุณได้ทำการงานนี้แล้ว”
สิ่งนี้ทำให้เขาคิดถึงฮะดิษบทหนึ่งของท่านศาสดามุฮัมมัด(ศ็อลฯ)กล่าวจากคำตรัสของพระองค์
ว่า “เวลาที่บ่าวของฉันประสงค์ที่จะทำการงานที่ดีแต่ไม่สามารถที่จะทำได้ จะอย่างไรก็แล้วแต่จะทำหรือไม่ได้ทำก็ตาม ก็จะถูกบันทึกทั้งสิ้น”
( นะฮญุลฟะศอฮะฮ์ หน้า 593)
หนังสือที่เกี่ยวกับคำพูดของท่านศาสดาทั้งหมด
- ในเรื่องราวเกี่ยวกับการเนียตมีริวายัตมากมาย
เช่น การเนียติที่จะพูดแต่สิ่งที่ดีๆเท่านั้นติดต่อกัน 40 วันพระองค์ก็จะทรงทำให้ลิ้นของเขานั้นเข้าสู่ความมีฮิกมัตเป็นนักปราชญ์
انما الاعمال بنيات
 ถ้าหากเนียติในสิ่งที่ดีก็จะถูกบันทึกด้วย
ฮะดิษบทหนึ่งจากท่านอิมามอะลี(อ.)ได้กล่าวว่า
"เนียตที่ดีนั้นดีกว่า การได้ลงมือกระทำสิ่งที่ดี และเช่นเดียวกันเนียตที่ไม่ดีนั้นแย่กว่าการทำสิ่งที่ไม่ดีนั้นเสียอีก"
ชายผู้นี้เปิดบัญชีอามัลของตนเองต่อ
ก็เจอแต่เนียตที่ดีๆที่เขาได้เนียตไว้ไม่ว่าจะเกิดขึ้นหรือไม่เกิดขึ้นก็ตาม ชายผู้นี้ได้ขอบคุณพระองค์อย่างมากมายที่พระองค์ทรงบันทึกทึกเนียตที่ดีของเขา ในขณะที่เนียตไม่ดีไม่ถูกบันทึกแต่อย่างใด
ริวายัตเกี่ยวกับการเนียต
เช่น ถ้าเนียตในสิ่งที่ไม่ดีและยังไม่ลงมือทำก็จะไม่ถูกบันทึก หรือได้ลงมือทำไปแล้วจากเนียตของเรา พระองค์ก็จะทรงเปิดโอกาสให้พวกเขาขออภัยโทษ กลับตัวถ้าเขาไม่ทำการขออภัยโทษ ตรงนี้บาปของเขาก็จะเริ่มถูกบันทึก
- ชายผู้นี้เปิดบัญชีอามัลหน้าต่อไปซึ่งเจอทั้งอามัลที่ดีๆและอามัลที่ไปเกี่ยวข้องกับผู้อื่นด้วย ซึ่งอามัลเหล่านี้จะเป็นตัวทำลายอามัลดีๆของเขา
ยิ่งเขาเปิดไปเรื่อยๆอามัลดีๆก็ค่อยๆหายไป ในขณะนั้นเขารู้สึกเสียใจเพราะเขาทำอะไรไม่ได้เลยและยิ่งเขามีอายุมากขึ้นเท่าไหร่ผลบุญของอามัลที่ดีของเขาก็จะถูกบันทึกน้อยลงเรื่อยๆ เขาจึงถามมะลาอิกะฮ์ว่า “ก่อนหน้านี้ที่ผ่านมาผมก็ทำการงานที่ดีมากมายแต่ผลบุลกับถูกบันทึกน้อยลง”