ความสำคัญของการรักษามารยาท และอามั้ลแห่งการไว้ทุกข์แด่ท่านอิมามฮูเซน (อ.)

 

เราทำอามั้ลต่างๆ เพื่ออะไร?

ขอชูโกรในเนียตมัตอันยิ่งใหญ่ของค่ำคืนนี้ ที่เอกองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ.) ได้ประทานให้กับพวกเราทุกๆ คนที่จะได้ตักตวงประโยชน์ อานิสงส์เสบียงที่ยิ่งใหญ่ ที่คุ้มค่าและสำคัญที่สุดในชีวิตของมนุษย์
หากถามว่าเราทำอามั้ลอิบาดัต เราทำความดี เราบริจาค ภักดีต่อพระองค์ต่างๆ ทั้งหมดนั้นเพื่ออะไร?

แน่นอน คำตอบอานิสงส์มีมากกว่าหนึ่ง ทว่าประเด็นสำคัญที่สุด จะต้องตอบว่า เพื่อแสวงหาความรอดพ้น ซึ่งอย่างน้อยที่สุดที่เราจะได้รับ ก็คือ ได้ขั้นต้นที่สุด(ต่ำสุด) และไปจนถึงขั้นสูงสุด

รอดพ้นจากอะไร? — รอดพ้นจากความกริ้วโกรธของอัลลอฮ์ (ซ.บ) ปลอดภัยจากความกริ้วโกรธของอัลลอฮ์ (ซ.บ) นั่นคือก้าวที่หนึ่งในการทำความดี ในการเคารพภักดีต่อพระองค์ ต้องทำอามั้ลอย่างมากมาย และในบางครั้ง อามั้ลมากมายของเรา อาจจะไม่ได้ผล เช่น นมาซมาตลอดชีวิต แต่ถ้าหากเราไปเจอคำว่า

فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ

ความว่า: ความวิบัติจงมีแด่ผู้นมาซ (อัลกุรอาน 107:4) และอิบาดัตอื่นๆ ทั้งหมด [ที่อาจจะถูกสาปแช่ง] บ่งชี้ว่า ไม่ใช่ว่าใครทำแล้วได้ทุกคน มีบางคนทำได้ บางคนทำไม่ได้ บางคนทำได้ศูนย์

พึงตระหนักเถิดว่า อัลลอฮ์ (ซ.บ) ไม่ได้ดูที่เราทำมานาน หรือ ทำมาเท่าไหร่ ทว่าพระองค์ดูที่คุณภาพของอามั้ลเป็นหลัก ซึ่งหากคุณภาพมีมาตรฐานก็อาจได้คะแนน แต่ได้เท่าไหร่ ไม่มีใครรู้ เพราะบางครั้งเราเองก็ไม่รู้ ไม่มีใครรู้คุณภาพของอามั้ลตนเอง ใครสามารถให้คะแนนกับคุณภาพนมาซของตนเองได้บ้าง ว่านมาซของฉันนี้ ร้อยคะแนนเต็ม — ไม่มี !

ความประเสริฐของอามั้ลแห่งวันอาชูรอ และการไว้ทุกข์แด่ท่านอิมามฮูเซน (อ.)

•• ในค่ำคืนนี้ [10 มูฮัรรอม] มีอามั้ลหนึ่ง มีเงื่อนไขไม่มาก ถ้ามันเกิดขึ้น เราจะรอดพ้น — ซึ่งถือเป็นอามั้ล ที่เล็กน้อยมาก กล่าวคือ ต้องการน้ำตาที่หลั่งออกมาด้วยความบริสุทธิ์ใจเพียงหยดเดียว ด้วยความรักที่มีต่อท่านอิมามฮูเซน (อ.) หรือที่มีต่อเหล่าวีรชนแห่งกัรบาลา ที่มีต่อท่านหญิงซัยหนับ(ซ.) ที่มีต่ออาลีอัซกัร ที่มีต่อท่านหญิงสุกัยนะ ที่มีต่ออุลมุลวาฮับ ที่มีต่อฮาบิบ บิน มาซอเฮร —
น้ำตาเพียงหยดเดียว เราจะรอดพ้น !

และพินิจดูว่า เราโชคดีขนาดไหน ที่เอกอัลลอฮ์(ซ.บ) ทรงอนุมัติ อนุญาต อิมามฮูเซน(อ.) เชิญพวกเรามา ให้ได้รับโอกาสอีกครั้งหนึ่งในค่ำคืนนี้

ดังนั้น ก่อนที่จะเข้าไปในมัจลิซก็เหมือนกับทุกๆ ปีที่ผ่านมา จึงอยากจะย้ำเตือนกันว่า วันนี้ ถือได้ว่า เป็นคืนที่เป็นจุดสูงสุดของการไว้ทุกข์ ไว้อาลัย พีคสุดๆ ขณะที่วันพรุ่งนี้ ก็คือวันที่พีคที่สุด(สูงสุด)ของการไว้ทุกข์ ไว้อาลัยต่อวีรกรรมอันนี้

ขออนุญาตใช้คำว่า “วีรกรรมต่อวีรชนทั้งหมด” ไม่ใช่เพียงแต่อิมามฮูเซน(อ.) เพียงบุคคลเดียว เพราะถ้าอิมามฮูเซน(อ.) มีวีรกรรมเพียงคนเดียว กัรบาลาก็จะไม่ยิ่งใหญ่ถึงขนาดนี้ แต่เป็นเพราะอิมามฮูเซน (อ.) และเหล่าวีรชนที่ร่วมกับท่าน จึงทำให้กัรบาลาได้ยิ่งใหญ่ ตราบชั่วฟ้าดินสลาย

ไม่ใช่ว่าเหล่าวีรชนไม่มีส่วน ทว่าเหล่าวีรชนก็มีส่วน และมีส่วนเป็นอย่างมาก โดยที่มีท่านอิมามฮูเซน (อ.) เป็นผู้นำในวีรกรรมอันนี้ ไม่ว่าพี่น้องจะเชื่อมติดกับวีรชนคนใด หรือ จะผูกพันลึกซึ้ง(อินเนอร์)กับวีรชนคนใด ล้วนแล้วแต่เป็นแบบฉบับแห่งความสำเร็จทั้งสิ้น

ดังนั้น การไว้ทุกข์ การไว้อาลัยในค่ำคืนนี้ เราจะต้องอุทิศอย่างเต็มที่ ถ้าเป็นไปได้ เราต้องสละความสุขของเราทั้งหมด เพื่อไว้ทุกข์ ไว้อาลัยในค่ำคืนนี้ แล้วในวันพรุ่งนี้ บางครั้งจะให้น้ำตาไหลสักหนึ่งหยด ไม่จำเป็นต้องฟังมูซีบัต ไม่ต้องจำเป็นต้องฟังแบบกรีดหัวใจ ต้องเชือดเฉือน — ทว่าบางครั้ง การนั่งเฉยๆ อยู่คนเดียวในมุมเงียบ แล้วนึกถึงโศกนาฏกรรมสักอย่างหนึ่ง ที่เกิดขึ้นกับใครก็ได้ในบรรดาวีรชน แล้วพี่น้องหลั่งน้ำตามาหยดเดียวก็เพียงพอแล้ว

เพราะฉะนั้น วันนี้ อินชาอัลลอฮ์ หลังจากลงมัจญลิญแล้ว จงพยายามมีความสำรวมให้มาก เช่นเดียวกับเมื่อคืน ตามที่ได้บอกไว้แล้วว่า เราไม่ใช่มะอฺซูม [จึงอาจพลั้งเผลอได้] แต่ถึงกระนั้น หากหลุดไปแล้ว ก็ต้องพยายามกลับมา พยายามสำรวมให้มากที่สุด รักษาอาดับของค่ำคืนแห่งวันอาชูรอ และรักษาอาดับของวันอาชูรอ ในวันพรุ่งนี้

บรรดาอาเล็มอุลามาอฺ บรรดาผู้รู้ บรรดาอาริฟ ที่อัลลอฮ์ (ซ.บ) เปิดตาใจ เปิดตาทิพย์ของเขา ให้เขามองเห็นทุกอย่าง เขามองเห็นว่า หินกำลังหลั่งเลือดออกมา เขามองเห็นว่า ปวงสรรพสัตว์กำลังร่ำไห้อยู่ เขามองเห็นถึงตรงนี้ ถึงแม้ว่าเราจะมองไม่เห็น แต่บรรดาอาเล็มอุลามาอฺ แม้แต่อะห์ลุลเบตก็ได้บอกกับพวกเราว่า สิ่งนี้เกิดขึ้นจริง เราต่างก็ถูกบอกให้รับรู้ [จากซิยารัตอาชูรอ]

‎اَعْظَمَ مصیبة علی السَّمواتِ وَ الاَرْضِ

กล่าวคือ เป็นมุซีบัต “อาซุมา” ไม่ใช่แค่ “อักบัร (اکبر) หมายถึง เป็นมูซีบัตที่ยิ่งใหญ่บนชั้นฟ้า และแผ่นดิน

ดังนั้น จึงขอแจ้งสักเล็กน้อย พรุ่งนี้ก็อีกเช่นกัน เพื่อรักษาการไว้ทุกข์ไว้อาลัย ซึ่งเป็นธรรมเนียมปฏิบัติ(ในวันอาชูรอ) บรรดาอาเล็มอุลามาอฺได้ปฏิบัติสิ่งต่างๆ เหล่านั้น นับเป็นพันๆ ปี — คือ ในวันพรุ่งนี้ เราจะไม่ดื่ม เราจะไม่กิน แต่ไม่ใช่การถือศีลอด และจะกระทำเพียงครึ่งวัน ซึ่งบรรดาอาเล็มอุลามาอฺเรียกว่าอิมซาก

กล่าวคือ หลังจากซุบฮ์แล้ว เราจะไม่กิน ไม่ดื่มอะไร และเราจะอยู่ในอาการสำรวม … กระทั่งถึงเวลานมาซซุฮรี เราก็จะเปิดอิมซากนี้ ด้วยการดื่มน้ำที่ผสมดินกัรบาลา หลังจากนั้น เราก็จะรับประทานอาหารเที่ยงกัน

ดังกล่าวข้างต้นนี้ คือโปรแกรมของวันพรุ่งนี้

ส่วนในกรณีคนที่ทำไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร แต่ก็ไม่ใช่มานั่งสูบบุหรี่ตามระเบียงมัสยิดประเจิดประเจ้อต่อหน้าคน เหมือนเราไม่ได้ให้เกียรติในสิ่งที่บรรดาอาเล็มอูลามาได้วางแบบ ได้วางระเบียบในวันสำคัญนี้

ทั้งนี้ สิ่งหนึ่งที่พี่น้องจะต้องรู้ คือ อาเล็มอุลามาอฺ คือทายาทของศาสดา คือ ทายาทของอิมามมะศูม (อ.) คือทายาทของนบี

~ العلماءَ ورثةُ الأنبياءِ ~

พวกเขาคือ ผู้ถ่ายทอดศาสนาตามความเข้าใจของพวกเขาต่อพวกเรา เขาพูดแทนนบี (ศ็อลฯ) เขาพูดแทนอิมาม(อ.)

ดังนั้น ในสิ่งใดที่เราปฏิบัติได้ เราควรจะต้องปฏิบัติตามให้ได้มากที่สุด

สิ่งแรกที่อยากจะฝาก คือ การสำรวมตน การไว้ทุกข์นั้น ให้รักษาอาดับอย่างเต็มที่ จงมีอาดับอย่างแท้จริงในค่ำคืนนี้ และในวันพรุ่งนี้•••

ฮุจญตุลอิสลามวัลมุสลีมีน ซัยยิดสุไลมาน ฮูซัยนี

[โปรดติดตาม EP ต่อไป]

#ปรมัตถ์แห่งการพลีสดุดีอาชูรอ

‎وَسَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَی مُنْقَلَبٍ ینْقَلِبُونَ

‎اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

 

ถอดคำบรรยาย: ฟาฏิมะฮ์ ธำรงทรัพย์

เรียบเรียง และค้นคว้าอาหรับ: เว็ปไซต์ syedsulaiman. com