คำอธิบายโองการที่ 149-150 จากบทอัลบะกอเราะฮ์

 

وَمِنْ حَيْث خَرَجْت فَوَلِّ وَجْهَك شطرَ الْمَسجِدِ الْحَرَامِ وَ إِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّك وَ مَا اللَّهُ بِغَفِل عَمَّا تَعْمَلُونَ (149) وَ مِنْ حَيْث خَرَجْت فَوَلِّ وَجْهَك شطرَ الْمَسجِدِ الْحَرَامِ وَ حَيْث مَا كُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكمْ شطرَهُ لِئَلا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلا الَّذِينَ ظلَمُوا مِنهُمْ فَلا تخْشوْهُمْ وَ اخْشوْنى وَ لأُتِمَّ نِعْمَتى عَلَيْكمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (150)

ความหมาย

149. และเจ้าออกจากหนใดก็ตาม ดังนั้น (เวลานมาซ) ก็จงหันหน้าของเจ้าไปยังมัสญิด อัล-ฮะรอม และนี่เป็นบัญชาที่สัตย์จริงจากพระผู้อภิบาลของเจ้า และอัลลอฮฺ ไม่เป็นผู้ทรงเฉยเมยต่อสิ่งที่พวกเจ้ากระทำ

150 . และเจ้าออกจากหนใดก็ตาม ก็จงหันหน้าของเจ้าไปยัง มัสญิดอัล-ฮะรอม และสูเจ้าอยู่หนใดก็ตาม จงหันหน้าของสูเจ้าไปทางนั้น เพื่อว่าปวงชนจะได้ไม่มีข้อโต้แย้งอันใด ๆ ต่อสูเจ้าได้ นอกจากบรรดาผู้อธรรมในหมู่ของพวกเขา ดังนั้น จงอย่ากลัวพวกเขา แต่จงกลัวฉัน เพื่อที่ฉันจะได้ให้ความโปรดปรานของฉันครบถ้วนแก่สูเจ้า และเพื่อที่สูเจ้าจะได้รับทางนำ

คำอธิบาย จงเกรงกลัวเฉพาะอัลลอฮฺ

โองการนี้และโองการถัดไปกล่าวถึงเรื่องการเปลี่ยนกิบละฮฺและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายหลัง ซึ่งทั้งหมดได้ชี้ให้เห็นความจริงประการหนึ่งกล่าวคือ การเปลี่ยนกิบละฮฺประหนึ่งเป็นการยกเลิกกฎเกณฑ์ก่อนหน้านั้น ได้สร้างความลำบากใจอย่างยิ่ง สำหรับกลุ่มชนที่เพิ่งจะเข้ารับอิสลามใหม่ ๆ เหมือนกับศัตรูที่คอยโอกาสเย้ยหยันมุสลิม พวกเขาพยายามหาหลักฐานเพื่อมาทำลายล้าง

โองการได้กล่าวด้วยความมั่นใจและเน้นถึงการตอบโต้ข้อท้วงติง และความคิดเห็นขัดแย้งของพวกเขา ทุกครั้งที่ศัตรูเหิมเกริมและมั่นใจว่าพวกเขาเป็นฝ่ายชนะแน่นอน พระเจ้าจะทำลายความมั่นใจ และความหวังของพวกเขา และเพิ่มความแข็งแกร่งแก่ผู้ศรัทธา

โองการต่อมากล่าวถึงบทบัญญัติทั่วไปเกี่ยวกับมัสญิด อัล-ฮะรอมว่า ไม่ว่าเจ้าจะอยู่หนใดก็ตาม เมื่อถึงเวลานมาซต้องหันหน้ามายังอัล-กะอฺบะฮฺ แม้ว่าโองการจะเน้นที่ท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) แต่เป็นที่เข้าใจกันว่าจุดประสงค์หมายถึง ผู้นมาซทั้งหมด ประโยคถัดมาจึงเน้นให้เห็นถึงความสำคัญของกิบละฮฺมากขึ้น กล่าวว่า และสูเจ้าอยู่หนใดก็ตาม จงหันหน้าของสูเจ้าไปทางนั้น

โองการข้างต้นชี้ให้เห็นถึงประเด็นสำคัญ 3 ประการดังนี้

1. โองการพยายามตัดบทคำพูดของศัตรูให้สั้นลง กล่าวว่า เพื่อว่าปวงชนจะได้ไม่มีข้อโต้แย้งอันใด ๆ ต่อสูเจ้าได้ ขณะที่พระเจ้ายังไม่มีบัญชาให้เปลี่ยนกิบละฮฺ พวกยิวกล่าวกับผู้ศรัทธาว่า ตามที่เราได้อ่านจากคัมภีร์ของเรากล่าวว่า สัญลักษณ์ของศาสดาพยากรณ์คือ นมาซโดยหันหน้าไปยังสองกิบละฮฺ ซึ่งสิ่งนี้มุฮัมมัดไม่มี อีกด้านหนึ่งบรรดาผู้ตั้งภาคีเทียบเทียมพระเจ้ากล่าวว่า มุฮัมมัดกล่าวว่า เขาถูกส่งมาเพื่อฟื้นฟูศาสนาของอิบรอฮีม แต่ทำไมเขาลืมกะอฺบะฮฺ ทั้งที่สถานแห่งนี้คือ ฐานกำลังที่มั่นคงของอิบรอฮีม เมื่อพระเจ้าทรงมีบัญชาให้เปลี่ยนกิบละฮฺชั่วคราวไปสู่กิบละฮฺที่มีความถาวร พวกเขาทั้งสองกลุ่มก็เริ่มปากยาวทันที ทั้งพูดจาเยาะเย้ย และเสียดสีทิ่มแทงต่าง ๆ นานา

แต่พวกที่ชอบหาข้ออ้าง หรือพวกกดขี่ข่มเหงมักไม่ยอมรับฟังเหตุผลของคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเด็นดังกล่าว อัล-กุรอาน กล่าวว่า เพื่อว่าปวงชนจะได้ไม่มีข้อโต้แย้งอันใด ๆ ต่อสูเจ้าได้ นอกจากบรรดาผู้อธรรมในหมู่ของพวกเขา

พวกที่ชอบหาข้ออ้าง หรือพวกที่ชอบทักท้วงความจริง เหมาะสมที่สุดถ้าจะเรียกพวกเขาว่า พวกกดขี่ เนื่องจากพวกเขานอกจากจะกดขี่ตนเองแล้ว ยังกดขี่ผู้อื่นมิให้ได้รับทางนำอีกต่างหาก

2. จากการที่เรียกชนกลุ่มที่ชอบเย้ยหยันว่า เป็นพวกกดขี่ เป็นเพราะว่าบางคนจากพวกเขา สร้างความหวาดกลัวให้แก่บุคคลอื่น อัล-กุรอานจึงเตือนสำทับว่า ดังนั้น จงอย่ากลัวพวกเขา แต่จงกลัวฉัน

ซึ่งสิ่งเหล่านี้ในทางปฏิบัติถือว่าเป็น หลักการทั่วไปที่เป็นพื้นฐานของการความเป็นเอกภาพของพระเจ้าในอิสลาม ที่ว่าสูเจ้าต้องไม่เกรงกลัวผู้ใดนอกจากพระเจ้าเท่านั้น

3. การประทานความโปรดปรานให้ครบสมบูรณ์ของพระเจ้า ในฐานะที่เป็นเป้าหมายสุดท้ายของการเปลี่ยนกิบละฮฺ อัล-กุรอาน กล่าวว่า เพื่อที่ฉันจะได้ให้ความโปรดปรานของฉันครบถ้วนแก่สูเจ้า

ในความเป็นจริงการเปลี่ยนกิบละฮฺ เป็นการจัดลำดับความโปรดปราน และทำให้สมบูรณ์สำหรับมวลมุสลิม เพื่อพวกเขาจะได้เข้าใจมารยาทของอิสลามมากยิ่งขึ้น และออกห่างจากการปฏิบัติตาม และความอคติ เนื่องจากดังที่กล่าวแล้วในตอนแรกว่า พระเจ้าทรงประสงค์ที่จะจำแนกมุสลิม ออกจากพวกเคารพสักการรูปปั้นอย่างสิ้นเชิง ขณะที่อัล-กะอฺบะฮฺ ในวันนั้นคือศูนย์กลางของรูปปั้นทั้งหลาย ท่ามกลางการก้มกราบแสดงความภักดี พระองค์ทรงมีบัญชาให้เปลี่ยนทิศนมาซไปยังบัยตุลมุก็อดดิซทันที เพื่อให้ฐานะภาพของพวกเขาแยกออกจากผู้ปฏิเสธอย่างชัดเจน