คำอธิบายโองการที่ 165- 166- 167 จากบทอัลบะกอเราะฮ์

 

 

وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّهِ أَندَاداً يحِبُّونهُمْ كَحُب اللَّهِ وَ الَّذِينَ ءَامَنُوا أَشدُّ حُبًّا لِّلَّهِ وَ لَوْ يَرَى الَّذِينَ ظلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَاب أَنَّ الْقُوَّةَ للَّهِ جَمِيعاً وَ أَنَّ اللَّهَ شدِيدُ الْعَذَابِ (165) إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذَاب وَ تَقَطعَت بِهِمُ الأَسبَاب (166) وَ قَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا كَذَلِك يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمَلَهُمْ حَسرَت عَلَيهِمْ وَ مَا هُم بِخَرِجِينَ مِنَ النَّارِ(167)

 

 

ความหมาย

165. มนุษย์บางพวก ยึดถือสิ่งสักการะอื่นจากอัลลอฮฺ พวกเขารักมันเหมือนดั่งรักอัลลอฮฺ แต่บรรดาผู้ศรัทธา รักอัลลอฮฺมากยิ่งกว่า (เมื่อเทียบความรักที่พวกเขามีต่อภาคี) และถ้าบรรดาผู้อยุติธรรม (ยึดถือสิ่งอื่นนอกจากอัลลอฮฺ) ขณะที่เขาเห็นการลงโทษ (เขาจะรู้ดีว่า) พลังทั้งมวลเป็นของอัลลอฮฺ และอัลลอฮฺ ทรงลงโทษอย่างรุนแรง

166. เมื่อบรรดาผู้ที่ถูกตาม (หัวหน้า) ปลีกตัวออกจากบรรดาที่ตาม และพวกเขาเห็นการลงโทษ และความสัมพันธ์ที่มีต่อกันได้ถูกตัดขาด

167. และ (เวลานั้น) บรรดาที่ตามจะกล่าวว่า หากว่าเราได้กลับไปยังโลกอีกครั้ง ดังนั้น เราก็จะปลีกตัวออกจากพวกเขา (หัวหน้า) บ้าง เหมือนที่พวกเขาปลีกตัวจากพวกเรา อัลลอฮฺ จะทรงสำแดงการงานเช่นนี้ของพวกเขา อันเป็นที่รันทดยิ่งแก่พวกเขา และพวกเขาจะไม่ได้ออกจากไฟนรก

 

ความผิดหวังของผู้รักสิ่งอื่น นอกจากอัลลลอฮฺ

คำอธิบาย เมื่อหัวหน้าผละตัวออกจาผู้ตาม

คำว่า อันดาดัน เป็นพหูพจน์ของคำว่า นิดดุน หมายถึง เหมือน หรือคล้ายกัน

โองการกล่าวถึงเหตุผลที่ชัดเจน ของกลุ่มชนที่ยึดเอาสิ่งอื่นแทนอัลลอฮฺ กล่าวถึงกลุ่มชนที่จำนนต่อสิ่งที่ตนสักการะ ยกย่อง และรักสิ่งเหล่านั้น ทั้งที่ในความเป็นจริงความรักบริสุทธิ์ มีไว้เฉพาะพระเจ้าเท่านั้น พระองค์คือแหล่งของความสมบูรณ์ และเป็นผู้ประทานความโปรดปรานทั้งหลาย

รากฐานของความรักที่แท้จริงตั้งมั่นอยู่กับชนิดของความสมบูรณ์ มนุษย์จะไม่รักสิ่งที่ไม่มี หรือสิ่งที่ไม่สมบูรณ์เด็ดขาด แต่จะรักสิ่งที่มีและสมบูรณ์ ฉะนั้น ผู้ทีมีความสมบูรณ์มากกว่าคนอื่น ย่อมมีความเหมาะสมมากกว่าในการมอบความรักให้ ความรักของผู้ศรัทธาที่มีต่อพระเจ้า จึงมีรากที่มา มีความมั่นคงและมากยิ่งกว่าความรักของผู้ปฏิเสธที่มีต่อเทวรูปเหล่านั้น

โองการถัดมากล่าวถึงการเปิดม่านแห่งความโง่เขลา ความยโส ความลืมเลือนที่ปิดบังสายตาของพวกเขา ซึ่งสิ่งเหล่านี้นำพาชีวิตไปสู่ความผิดพลาด พวกเขาต่างสารภาพว่าพวกเราคือกลุ่มชนที่หลงผิด และหลงทางไปจากความจริง แต่น่าเสียดายว่า ณ ที่นั้นไม่มีที่พักพิงสำหรับพวกเขาอีกต่อไป พวกเขาเดือดร้อนและหมดหนทาง เนื่องจากได้มอบความไว้วางใจแก่สิ่งสักการะและหัวหน้าที่นำไปสู่การหลงผิด และในเวลานั้นเหล่าหัวหน้าได้ผละออกจากพวกเขาไป ทั้งที่พวกเขาคือผู้กุมชะตากรรมของผู้ปฏิบัติตามพวกเขา

โองการต่อมากล่าวถึงผู้ปฏิบัติตามที่หลงผิด ที่ถูกหัวหน้าหักหลัง พวกเขาได้พูดปลอบใจตัวเองว่า หากว่าเราได้กลับไปยังโลกอีกครั้ง ดังนั้น เราก็จะปลีกตัวออกจากพวกเขา (หัวหน้า) บ้าง เหมือนที่พวกเขาปลีกตัวจากพวกเรา พวกเขานอกจาการกล่ำกลืนความรัดทดใจแล้วยังจะสามารถทำสิ่งใดได้อีก ความรันทดใจต่อทรัพย์สินที่สั่งสมไว้ซึ่งตนไม่ได้ใช้ประโยชน์ แต่บุคคลอื่นกลับได้ใช้ประโยชน์เหล่านั้น ความรันทดใจที่มีต่อโอกาส ซึ่งพระเจ้าทรงมอบให้เป็นแนวทางในการช่วยเหลือสำหรับผู้สัตย์จริง แต่ตนได้ปล่อยให้สิ่งนี้หลุดลอยไปจากมือ และความรันทดใจที่ตนได้ทุ่มเทต่อการสักการะพระเจ้าจอมปลอม ที่ไม่มีค่า และไม่คู่ควรแก่การเตารพภักดีแทนอัลลอฮฺ พระเจ้าผู้ทรงเกรียงไกร และทรงอำนาจนิรันดร