การทำงานและความพยายาม ตอนที่ 1

ความสำคัญของการทำงานและความอุตสาหะ
อิสลามได้เน้นย้ำให้มีการรับรองในปัจจัยยังชีพของปวงบ่าว ตามพระบัญชาพระองค์อัลลอฮผู้ทรงสูงส่ง และในอัลกุรอ่าน พระองค์ทรงตรัสไว้ว่า
وَأَن لَّیۡسَ لِلۡإِنسَـٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ
“และมนุษย์จะไม่ได้อะไรเลย นอกจากสิ่งที่เขาได้ขวนขวายเอาไว้”[1] มนุษย์ ไม่เป็นผู้ครอบครอง(มาลิก)สิ่งใดเลย นอกจากผลผลิต(มะฮศูล)จากความพยายามของตน(อยาตุลลอฮ ญะวาดีอธิบาย) รีวายัตจำนวนมากได้รายงาน โดยบ่งชี้ว่าการงาน และพยายาม เพื่อ แสวงหาปัจจัยยังชีพ(รีซกี)ที่ฮาลาล นั้นมีความประเสริฐกว่าการทำอิบาดัต [2]
อมีรุลมุอฺมีนีน(อ)ชี้ว่าคุณค่าของมัน(การแสวงหารีซกีฮาลาล)ไม่ได้มีค่าน้อยไปกว่าการตื่นในยามใกล้รุ่งเลยแม้แต่น้อย[3]
อิมามริฎอ(อ)ถือว่า ผลบุญของอามั้ลประเสริฐว่าการญิฮาดในหนทางของอัลลอฮ ผู้ซึ่งแสวงหาปัจจัยจากความโปรดปรานของอัลลอฮ อัซซะวะญัล เพื่อตอบสนองมันแก่ครอบครัวของตน ยิ่งใหญ่กว่ามุญาฮิดในหนทางของอัลลอฮ อัซซะวะญัล[4]
ในฮะดิษกุดซีบทหนึ่ง ได้ระบุว่า อามั้ลดังกล่าว ถือเป็นเก้าในสิบของการอิบาดัต พระองค์อัลลอฮ ตะอาลา ทรงตรัสไว้ในคืนเมียะรอจว่า โอ้อะฮ์หมัด แท้จริง อิบาดัต มีสิบส่วน เก้าส่วนของมัน คือ การแสวงหาปัจจัยฮาล้าล หากหากอาหารและเครื่องดื่มของเจ้าดี(ฮาล้าล)เช่นนั้น ตัวเจ้าก็จะอยู่ในการพิทักษ์และความคุ้มครองจากข้า[5]
มีรียายัตจำนวนหนึ่งบ่งชี้ว่า การไม่ให้ความสำคัญ คือ ปัจจัยยับยั้งการพัฒนา และความเกียจคร้าน คือ ต้นทุนของความอัปยศ และการก่อกวนผู้อื่น คือ การกระทำที่ไม่เหมาะสม และเช่นเดียวกัน มี รีวายัตจำนวนหนึ่งบ่งชี้ย่า ความพยายามที่ทำให้เกิดการไร้ศักยภาพ และการทำงานหามรุ่งหามค่ำ โดยไม่ละเลยต่อสิทธิของอวัยวะในร่างกาย คือ สิ่งที่จะต้องถูกยับยั้ง และยังเป็นฮะรอมด้วยเช่นกัน (แม้ว่าทรัพย์สินที่ได้มาจะไม่ฮะรอมก็ตาม[6]
 รอซูลุลลอฮ(ศ)กล่าวว่า หากบุรุษผู้หนึ่งแบกฟืนไว้บนหลังของตนเอง และ[เขาได้ขายมันโดย]ใช้มันเพื่อตอบสนองสิ่งที่ต้องการ และได้บริจาคส่วนที่เหลือจากความต้องการของตนเอง [การงานเช่นนี้]ย่อมเป็นสิ่งที่ดีกว่าการที่บุรุษผู้หนึ่งจะขอจากผู้อื่น[เพื่อให้อัลลอฮประทานมันแก่เขา]....เพราะแท้จริงแล้วมือบน ย่อมดีกว่ามือล่าง[7]
รอซูลุลลอฮ(ศ)กล่าวว่า ผู้ซึ่งเหน็ดเหนื่อยจนผลอยหลับไปเพราะผลจากความพยายามและการทำงานแสวงหาสิ่งฮาล้าล การหลับของเขา คือ การหลับของผู้ที่ได้รับการอภัย[8]
อีกรีวายัตหนึ่งท่าน(ศ)กล่าวว่า ผู้ออกเดินทางบนหน้าแผ้นดินเพื่อแสวงหาริซกีจากอัลลอฮ เพื่อตนเอง และครอบครัวของตนเอง ในวันกียามัต เขาจะอยู่ใต้ร่มเงาแห่งอะรัชของพระองค์ [9]
อมีรุลมุอฺมีนีน(อ)กล่าวว่า หากพวกเจ้า คือ ผู้แสวงหาความสำเร็จ จงสร้างความพยายาม และความมุ่งมั่นให้เกิดขึ้น[10]
[1] ซูเราะฮ์ นัจมฺ โองการที่ 39
[2] الْعِبَادَةُ سَبْعُونَ جُزْءاً أَفْضَلُهَا طَلَبُ الْحَلالِ (الکافی، ج5، ص78).
[3] مَا غُدْوَةُ أَحَدِكُمْ فِى سَبِیلِ اللَّهِ بِأَعْظَمَ مِنْ غُدْوَتِهِ یطْلُبُ لِوُلْدِهِ وَ عِیالِهِ مَا یصْلِحُهُمْ (دعائم الإسلام، ج2، ص15).
[4] الَّذِى یطْلُبُ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَا یكُفُّ بِهِ عِیالَهُ أَعْظَمُ أَجْراً مِنَ الْمُجَاهِدِ فِى سَبِیلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ (الكافى، ج5، ص88).
[5] قَالَ اللَّهُ تَعَالَی فِى لَیلَةِ الْمِعْرَاجِ: یا أَحْمَدُ! إِنَّ الْعِبَادَةَ عَشَرَةُ أَجْزَاءٍ تِسْعَةٌ مِنْهَا طَلَبُ الْحَلال، فَاِن أُطِیبَ مَطعَمُکَ وَ مَشرَبُکَ فَأَنتَ فِى حِفظِى وَ کَنَفِى (ارشاد القلوب، ص206).
[6] مَنْ بَاتَ سَاهِراً فِى كَسْبٍ وَ لَمْ یعْطِ الْعَینَ حَظَّهَا مِنَ النَّوْمِ فَكَسْبُهُ ذَلِكَ حَرَامٌ (الكافى، ج5/127)
[7] لَئِنْ یحْتَطِبَ الرَّجُلُ عَلَی ظَهْرِهِ فَیبِیعَهُ وَ یسْتَغْنِىَ بِهِ وَ یتَصَدَّقَ بِفَضْلِهِ خَیرٌ مِنْ أَنْ یسْأَلَ رَجُلاً آتَاهُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ... إِنَّ الْیدَ الْعُلْیا خَیرٌ مِنَ الْیدِ السُّفْلَی (تنبیه الخواطر و نزهة النواظر، ج2، ص229)
[8] مَنْ بَاتَ كَالاًّ مِنْ طَلَبِ الْحَلالِ بَاتَ مَغْفُوراً لَهُ (الامالی، صدوق، ص289).
[9] تحت ظِلِّ الْعَرْشِ یوْمَ لا ظِلَّ إِلاَّ ظِلُّهُ رَجُلٌ خَرَجَ ضَارِباً فِى الأَرْضِ یطْلُبُ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ یكُفُّ بِهِ نَفْسَهُ وَ یعُودُ به عَلَی عِیالِهِ (دعائم الاسلام، ج2، ص15).
[10] إِنْ كُنْتُمْ لِلنَّجَاةِ طَالِبِینَ... الْزَمُوا الاجْتِهَادَ وَ الْجِدَّ (غرر الحكم، ص266).