การทำงานและความพยายาม ตอนที่ 2

การทำงานตามแบบฉบับของอัมบียาและอะอิมมะฮ์
พระองค์อัลลอฮ ทรงตรัสไว้ในอัลกุรอ่าน เกี่ยวกับศาสดาดาวุด(อ)ว่า และเราได้สอนเขาให้รู้การทำเสื้อเกราะแก่พวกเจ้า เพื่อป้องกันเจ้าจากการรบพุ่งกัน แล้วพวกเจ้าจะเป็นผู้กตัญญูขอบคุณบ้างไหม ? ศาสดา(ศ)กล่าวว่า ไม่มีผู้ใดจะดื่มกิ๋นอาหารที่ดีไปกว่าสำรับอาหารที่ถูกเตรียมไว้จากการหามันมาด้วยการทำงานของตนเอง และศาสดาดาวูดเองก็กินดื่มสิ่งที่ได้มาจากฝีมือของตนเช่นกัน[1]
อมีรุลมุอฺมีนีน(อ)กล่าวว่า พระองค์อัลลอฮ(อซ.)ได้ประทานวิวรณ์แก่ดาวุด(อ)ว่า เจ้าคือบ่าวที่ดีเลิศ ตราบใดที่เจ้าไม่ดื่มด่ำใน บัยตุลมาล และประกอบการงานด้วยมือของเจ้าเอง ดาวุดได้ร่ำไห้เป็นเวลา 40 วัน จากนั้นอัลลอฮ ได้วิวรณ์ยังเหล็กโดยให้มันนั้นนิ่มนวลเพื่อดาวุด และดาวุดเองก็ได้สร้างเสื้อเกราะในทุกวัน และได้จำหน่ายมันในราคา 1000 ดิรฮัม จากนั้นแล้วเขาก็ไม่ต้องการเงินจากบัยตุลมาลอีกเลย[2]
บุคคลผู้หนึ่งได้เข้าพบอิมามศอดิก(อ)และกล่าวว่า แท้จริงฉันไม่อาจทำงานด้วยสองมือของตนเอง และไม่มีความรู้ในหนทางของการทำการค้า และตอนนี้ฉันคือ ผู้อับจนหนทางและผู้อดอยาก อิมาม(อ)กล่าวตอบว่า จงทำงาน และจงอดกลั้นต่อสิ่งที่ประดังเข้ามาในหัวของเจ้า [และ]เพื่อที่เจ้าจะได้เพียงพอไม่ต้องการอันใดจากผู้คน เพราะแท้จริง รอซูลุลลอฮ(ศ)เคยแบกหินไว้บนบ่าของตนเอง และได้วางมันไว้ และได้วางมันไว้ยังรั้วหนึ่งในสวนของท่าน และกระทั่งตอนนี้หินก้อนนั้น ก็ยังอยู่ ที่ตรงนั้น[3]
อิมามศอดิก(อ)กล่าวว่า อมีรุลมุอฺมีน (อ)เคยรวบรวมฟืนและน้ำจากบ่อ และได้ทำไร่ไถดิน และจากทรัพย์สินและมือที่เหนื่อยยากของท่านนั้น ทำให้ท่านปลดปล่อยทาสนับพันคนให้เป็นเสรีชน และตัวท่านนั้นยังทำความสะอาดปัดกวาดถูกบ้าน(ด้วยตัวเอง)อีกด้วย ส่วนท่านหญิงฟาฏิมะฮ์(อ)เอง ก็คอยบดข้าว,ทำแป้ง และอบขนมปังด้วยมือของท่านเองด้วยเช่นเดียวกัน[4]
รอวี เล่าวว่า เมื่ออมีรุลมุอฺมีนีนสำเร็จการญิฮาด ท่านจะสอนและมอบความรู้แก่ผู้คนและจะทำการตัดสินให้พวกเขา และเมื่อใดท่านเสร็จกิจจากสิ่งเหล่านี้ ท่านจะเข้าไปทำงานในสวน ในขณะเดียวกันตัวท่านจะทำการรำลึกถึงพระองค์อัลลอฮควบคู่กันในระหว่างทำงาน[5]
ฮูเซน บิน อาลี บิน อบีฮัมซะฮ์ รายงานจากบิดาของตนว่า ฉันเห็นอิมามมูซากาซิม(อ )กำลังทำงานในที่ดินของตนเอง เท้าของท่านชุ่มไปด้วยเหงื่อ ฉันกล่าวต่อท่านว่า ขอพลีเพื่อท่าน แรงงานอยู่ที่ไหนกันหรือ ? ท่านตอบ โอ้ อาลีเอ๋ย มีบุคคลที่ประกอบอาชีพด้วยมือของตนบนที่ดินของตน และยังประเสริฐกว่าฉัน และบิดาของฉัน เขาจึงถามว่าผู้นั้นคือใครหรือ ? อิมามตอบ คือ ศาสนฑูตของอัลลอฮ(ศ )และอมีรุลมุอฺมีนีน(อ )และบิดาทั้งปวงของฉัน พวกเขาต่างทำงานด้วยสองมือของตนเอง นี่คือ วิถีของเหล่าศาสดา ศาสนฑูต และบรรดาซอลิฮ[6]
อบูอัมรูชัยบานี เล่าว่า ฉันเห็นอบาอับดิลลาฮ(อิมามศอดิก(อ))ถือพลั่วอยู่ในมือ และได้สวมเสื้อหยาบ กำลังทำงานอยู่ในสวนของท่านเอง และร่างกายของท่านก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อ ฉันจึงกล่าวกับท่านว่าขอให้ฉันได้พลีเพื่อท่าน โปรดส่ง(พลั่ว)ให้ฉันเถิด (เพื่อที่ฉันจะได้ทำงานแทนท่าน) 
ท่านตอบว่า แท้จริง ฉัน รัก ผู้ที่ยอมอดทนต่อการแผดเผาจากความร้อนของแสงแดด เพราะต้องการแสวงหาปัจจัยยังชีพ[7] 
[1] { وَعَلَّمۡنَـٰهُ صَنۡعَةَ لَبُوسࣲ لَّكُمۡ لِتُحۡصِنَكُم مِّنۢ بَأۡسِكُمۡۖ فَهَلۡ أَنتُمۡ شَـٰكِرُونَ } انبیاء/۸۰
[2] أَوْحَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَی دَاوُدَ (علیه السلام): أَنَّكَ نِعْمَ الْعَبْدُ لَوْلا أَنَّكَ تَأْكُلُ مِنْ بَیتِ الْمَالِ وَ لا تَعْمَلُ بِیدِكَ شَیئاً. قَالَ: فَبَكَی دَاوُدُ (علیه السلام) أَرْبَعِینَ صَبَاحاً، فَأَوْحَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَی الْحَدِیدِ أَنْ لِنْ لِعَبْدِى دَاوُدَ، فَأَلانَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ الْحَدِیدَ، فَكَانَ یعْمَلُ كُلَّ یوْمٍ دِرْعاً فَیبِیعُهَا بِأَلْفِ دِرْهَمٍ، فَعَمِلَ ثَلاثَمِائَةٍ وَ سِتِّینَ دِرْعاً فَبَاعَهَا بِثَلاثِمِائَةٍ وَ سِتِّینَ أَلْفاً وَ اسْتَغْنَی عَنْ بَیتِ الْمَالِ (الكافى، ج5، ص74)
[3] إِنَّ رَجُلاً أَتَی أَبَاعَبْدِاللَّه (علیه السلام) فَقَالَ: إِنِّى لا أُحْسِنُ أَنْ أَعْمَلَ عَمَلاً بِیدِى وَ لا أُحْسِنُ أَنْ أَتَّجِرَ وَ أَنَا مُحَارَفٌ مُحْتَاجٌ. فَقَالَ: اعْمَلْ فَاحْمِلْ عَلَی رَأْسِكَ وَ اسْتَغْنِ عَنِ النَّاسِ، فَإِنَّ رَسُولَ اللَّه (صلی الله علیه و آله و سلم) قَدْ حَمَلَ حَجَراً عَلَی عَاتِقِهِ فَوَضَعَهُ فِى حَائِطٍ لَهُ مِنْ حِیطَانِهِ وَ إِنَّ الْحَجَرَ لَفِى مَكَانِهِ (الكافى، ج5، ص76ـ77).
[4] و كَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیهِ یضْرِبُ بِالْمَرِّ وَ یسْتَخْرِجُ الأَرَضِینَ... وَ إِنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) أَعْتَقَ أَلْفَ مَمْلُوكٍ مِنْ مَالِهِ وَ كَدِّ یدِه (الكافى، ج5، ص74) و كَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) یحْتَطِبُ وَ یسْتَقِى وَ یكْنُسُ وَ كَانَتْ فَاطِمَةُ (سلام الله علیها) تَطْحَنُ وَ تَعْجِنُ وَ تَخْبِزُ (الفقیه، ج3، ص169).
[5] أَنَّهُ لَمَّا كَانَ یفْرُغُ مِنَ الْجِهَادِ یتَفَرَّغُ لِتَعْلِیمِ النَّاسِ وَ الْقَضَاءِ بَینَهُمْ فَإِذَا یفْرُغُ مِنْ ذَلِكَ اشْتَغَلَ فِى حَائِطٍ لَهُ یعْمَلُ فِیهِ بِیدِهِ وَ هُوَ مَعَ ذَلِكَ ذَاكِرٌ لِلَّهِ جَلَّ جَلالُهُ (عدة الداعی، ص111).
[6] رَأَیتُ أَبَاالْحَسَنِ (علیه السلام) یعْمَلُ فِى أَرْضٍ لَهُ وَ قَدِ اسْتَنْقَعَتْ قَدَمَاهُ فِى الْعَرَقِ، فَقُلْتُ لَهُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! أَینَ الرِّجَالُ؟ فَقَالَ: یا عَلِىُّ! عَمِلَ بِالْیدِ مَنْ هُوَ خَیرٌ مِنِّى وَ مِنْ أَبِى فِى أَرْضِهِ، فَقُلْتُ لَهُ: مَنْ هُوَ؟ فَقَالَ: رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) وَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ آبَائِى (علیه السلام) كُلُّهُمْ قَدْ عَمِلُوا بِأَیدِیهِمْ وَ هُوَ مِنْ عَمَلِ النَّبِیینَ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ الصَّالِحِینَ (الفقیه، ج3، ص162).
[7] رَأَیتُ أَبَاعَبْدِاللَّه (علیه السلام) وَ بِیدِهِ مِسْحَاةٌ وَ عَلَیهِ إِزَارٌ غَلِیظٌ یعْمَلُ فِى حَائِطٍ لَهُ وَ الْعَرَقُ یتَصَابُّ عَنْ ظَهْرِهِ، فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! أَعْطِنِى أَكْفِكَ. فَقَالَ لِى: إِنِّى أُحِبُّ أَنْ یتَأَذَّی الرَّجُلُ بِحَرِّ الشَّمْسِ فِى طَلَبِ الْمَعِیشَةِ (الكافى، ج5، ص76)