حدیث - ۴۹۷

امام صادقعليه‌السلام :

ثَلاثَةٌ اِنْ یَعْلَمُهنَّ الْمُؤمِنُ کانَتْ زیادَةً فی عُمُرِهِ وَ بَقاءَ النِّعْمَةِ عَلَیْهِ: تَطْویلُهُ فی رُکوعِهِ وَ سجودِهِ فی صلاتِهِ وَ تَطْویلُهُ لِجلوسِهِ عَلی طَعامِهِ اِذا اَطْعَمَ عَلی مائِدَتِهِ وَ اصْطِناعُهُ الْمَعْروفَ اِلی اَهْلِهِ؛

سه چیز است که اگر مؤمن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره‌مندی او از نعمت‌ها می‌شود: طول دادن رکوع و سجده، زیاد نشستن بر سر سفره‌ای که در آن دیگران را اطعام می‌کند و خوش رفتاری‌اش با خانواده.

کافی، ج ۴، ص ۴۹، ح ۱۵.

حدیث - ۴۹۸

امام رضاعليه‌السلام می فرمایند:

ان الإمامة زمام الدین، و نظام المسلمین و صلاح الدنیا، و عزالمؤمنین؛

امامت، زمام دین، رشته ی کار مسلمانان، صلاح و آبادانی دنیا و سرافرازی مؤمنان است.

اصول کافی، ج۱، ص ۲۰۰.

حدیث - ۴۹۹

امام حسینعليه‌السلام می فرمایند:

بر هیچ چشم مؤمن به خدا روا نیست که ببیند خدا نافرمانی می شود و (چشم) خود را فرو ببندد مگر آن وضع را تغییر دهد.

تنبیه الخواطر/ج۲/ص۱۷۹.

حدیث - ۵۰۰

حضرت رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند:

به راستی خداوند عزوجل دشمن می دارد مؤمن ناتوانی که دین ندارد. به آن حضرت عرض کردند: مؤمن ناتوانی که دین ندارد، کیست؟ فرمودند: کسی که نهی از منکر نکند.

وسایل الشیعه، ج۱۱، ص۳۹۷.

حدیث - ۵۰۱

حضرت امام صادقعليه‌السلام می فرمایند:

المؤمن لایمضی علیه اربعین لیلة الا عرض له امر یحزنه یذکر به.

مؤمن چهل شب را سپری نمی کند جز آن که پیشامدی برایش شود که غمگینش سازد تا بدان وسیله متنبه گردد.

بحارالانوار/ج۶۷/ص ۲۱۱.

حدیث - ۵۰۲

حضرت امام کاظمعليه‌السلام می فرمایند:

مثل المؤمن مثل کفتی المیزان: کلما زید فی ایمانه زید فی بلائه، لیلقی الله عزوجل و لا خطیئة له.

مثل مؤمن مانند دو کفه ی ترازو است که هرچه برایمانش افزوده شود، بلایش فزونی گیرد تا با دامنی پاک از گناه خدای عزوجل را دیدار کند.

بحارالانوار/ج۶۷/ص ۲۴۳.

حدیث - ۵۰۳

حضرت امام باقرعليه‌السلام می فرمایند:

انما یبتلی المؤمن فی الدنیا علی قدر دینه.

بدرستی که مؤمن در دنیا به اندازه ی دینداریش، مبتلا می شود.

اصول کافی/ج۲/ص ۲۵۳.

حدیث - ۵۰۴

حضرت علیعليه‌السلام می فرمایند:

ان ابلاء للظالم ادب و للمؤمن امتحان و للانبیاء درجة.

بلاء برای ستمگر تأدیب، برای مؤمن امتحان و برای پیامبران مقام و درجه است.

بحارالانوار/ج۶۷/ص ۲۳۵.

حدیث - ۵۰۵

امام سجادعليه‌السلام می فرمایند:

ایها مؤمن دمعت عیناه بقتل الحسینعليه‌السلام حتی یسیل علی خده، لواه الله بها فی الجنه عرفا یسکنها احقابا.

هر مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن حسینعليه‌السلام گریان شود، به طوری که اشک بر گونه هایش سرازیر گردد، خداوند به سبب آن او را درغرفه های بهشتی جای دهد که روزگاران دراز در آن به سر برند.

ثواب الاعمال/ ج۱۰۸.

حدیث - ۵۰۶

حضرت رسول اعظمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

المؤمن الذی نفسه فی عناء، والناس فی راحة.

مؤمن کسی است که نفسش از او در رنج و مردم از او درآسایش هستند.

کنزالاعمال، ح ۷۵۲.

حدیث - ۵۰۷

حضرت امام محمد باقرعليه‌السلام می فرمایند:

ان الله اعطی المؤمن ثلاث خصال: العز فی الدنیا و فی دینه و الفلح فی الاخرة و المهابة فی صدور العالمین؛

خداوند سه خصلت به مؤمن عطا فرموده است: عزت در دنیا و دینش، رستگاری در آخرت و ابهت در دلهای همه ی مردم.

بحارالانوار، ج۶۷، ص ۷۱.

حدیث - ۵۰۸

حضرت امام رضاعليه‌السلام می فرمایند:

مَنْ فَرَّجَ عَنْمُؤمِنٍ فَرَّجَ اللهُ وَعَنْ قَلْبِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ.

کسی که گره ازکارمؤمنی بگشاید وشادش کند، خداوند هم درروزقیامت ، کاربسته‌ی او را می‌گشاید.

اصول کافی ، ج۲، ص۲۰۰

حدیث - ۵۰۹

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : علیکَ بالعلم ِفانّ العِلْم خلیلُ المؤمِنِ و الحلمَ وزیرُهُ والعقلَ دلیلُهُ و و الصّبر امیرُ جنودِهِ.

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: برتو باد به فراگیری علم، همانا که علم دوست مؤمن است و بردباری وزیر او و عقل راهنمایش و عمل سرپرست او و رفق و مدارا پدر او و ملایمت با دیگران برادر او و صبر، امیر سپاهیان او است.

«نهج الفصاحه، ح ۱۹۶۱»

توسل و شفاعت

حدیث - ۱

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

همانا، رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم حق شفاعت امت اش را دارد و ما، حق شفاعت شیعیان خودمان را داریم و شیعیان ما، حق شفاعت خویشان خود را دارند.

بحار الانوار ۸: ۳۸/۱۶.

حدیث - ۲

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : یشفع الشّهید فی سبعین من اهله.

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: شهید هفتاد نفر از بستگان خود را شفاعت می کند.

«کنز العمال، ح ۱۱۱۱۹»

حدیث - ۳

قال الامام الباقر ـعليه‌السلام ـ : آلُ محمّدٍ ـصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ـ هُم حَبلُ اللهِ الذّی أمرَ بالاعتِصامِ به فَقالَ: و اعتَصِمُوا بحبلِ الله جمیعاّ و لاتَفرَّقُوا.

امام باقرعليه‌السلام فرمودند: اهل بیت پیامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم همان ریسمان الهی هستند که خداوند امر فرمود به آن چنگ زده و پناه ببرید، پس خداوند فرموده است: همگی به ریسمان خداوند چنگ زده و پراکنده نشوید.

«بحارالانوار، ج ۲۴، ص ۸۴»

حدیث - ۴

قال الامام الصّادقعليه‌السلام : نَحنُ السَّبَبُ بَینکمُ و بینَ اللهِ عزّوجلّ

امام صادقعليه‌السلام فرمودند: ما (اهل بیت) سبب و وسیله خدا بین شما و پروردگار عزّوجلّ هستیم.

«بحار الانوار، ج ۲۳، ص ۱۰»

حدیث - ۵

قال الامام علیعليه‌السلام : فی ذیلِ هذهِ الایة «وابْتَغوا الیهِ الوَسیلةَ» أنا وسیلَتُه.

امام علیعليه‌السلام در تفسیر این آیه شریفه که خداوند می فرماید: «و برای تقّرب به پروردگارتان وسیله بجوئید» فرمودند: من وسیله تقرب به خدا هستم.

«تفسیر المیزان، ج ۵، ص ۳۶۲»

حدیث - ۶

قال الامام الصّادقعليه‌السلام : ما أحدٌ من الأوّلین و الآخرینَ الاّ و هُوَ یحتاجُ اِلی شَفاعَةِ محمّدٍ ـصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ـ یومَ القیامَةِ.

امام صادقعليه‌السلام فرمودند: هیچ کس از اولین و آخرین (مخلوقات) نیست مگر اینکه به شفاعت محمّدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در روز قیامت نیاز دارد.

«المحاسن، ج ۱، ص ۲۹۳»

حدیث - ۷

قالَت فاطمةعليها‌السلام : أحمَدوا اللهَ الذّی لعظَمَتِهِ و نورِهِ یَبْتَغی مَن فی السَّمواتِ و الأرض إلیهِ الوسیلةُ و نَحنُ وسیلَتُه فی خَلقِهِ.

حضرت فاطمه زهراءعليها‌السلام فرمودند: حمد کنید پروردگار را که عظمت و نورش ایجاب می کند که اهل آسمان ها و زمین ( برای قرب به او ) وسیله بجویند و ما (اهل بیت) وسیله او در میان آفریدگانش هستیم.

«شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۸۶، ص ۲۱۱»

حدیث - ۸

قال الامام علی ـعليه‌السلام ـ : أیّها النّاس، انّ اللهَ تعالی وَعَدَ نبیَّهُ محمّداً ـصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم الوسیلَةَ و وَ انَّ الوَسیلَةَ أعلی دَرَجِ الجنَّةِ

امام علیعليه‌السلام فرمودند: ای مردم خداوند تعالی به پیامبر خود حضرت محمّدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم وعده درجه وسیله بودن را داده است، وعده خداوند راست است و او خلف وعده نمی کند بدانید که مقام وسیله بودن بالاترین درجات در بهشت است.

«الکافی، ج ۸، ص ۲۴»

حدیث - ۹

قال الامام علی ـعليه‌السلام ـ : اِنَّ أفضَلَ ما توسَّلَ بِهِ المُتَوَسَّلونَ إلی اللهِ سبحانَهُ: الایمانُ بِهِ و برسولهِ و الجهادُ فی سبیلهِ .

امام علی ـعليه‌السلام ـ فرمودند: برترین چیزی که متوسلان به خداوند سبحان می توانند به وسیله آن توسّل بجویند و (به خداوند نزدیک شوند) عبارت است از: ایمان به خدا و رسول او و جهاد در راه خدا .

«شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۷، ص ۲۱»

حدیث - ۱۰

قال الامام الصّادق ـعليه‌السلام ـ : نَحنُ حَبْلُ اللهِ الذّی قال اللهُ تعالی: و اعتَصمِوا بحبلِ اللهِ جمیعاً و لا تَفرَّقوا.

امام صادقعليه‌السلام فرمودند: ما (اهل بیت) همان ریسمان الهی هستیم که خداوند تبارک و تعالی فرمودند: همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده نشوید.

«بحارالانوار، ج ۲۴، ص ۸۴»

حدیث - ۱۱

قال الامام الهادیعليه‌السلام : و فازَ مَن تمسَّکَ بِکُم و أمِنَ مَن لَجأَ إلیکُم وَ سَلِمَ من صَدَّقَکُم و هُدِیَ مَن اعتصَم بکم .

امام هادیعليه‌السلام فرمودند: کسی که به شما (ائمه معصومینعليهم‌السلام تمسّک نمود رستگار شد و آن کس که به شما پناه آورد، ایمنی یافت و کسی که شما را تصدیق نمود، به سلامت به سر منزل مقصود رسید و هر کس که به ریسمان شما چنگ زد، هدایت شد و کسی که از شما پیروی کرد، جایگاهش بهشت خواهد بود.

«مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره»

حدیث - ۱۲

قال الامام السجادعليه‌السلام فی مناجاةِ المتَوسّلین: الهی لیسَ لی وسیلَةٌ اِلیکَ الاّ عواطِفُ رأفتکَ و لا لی ذریعَةٌ الیکَ الاّ عواطفُ رحمتِکَ و شَفاعَةُ نبیِّکَ نبیّ الرحّمةِ .

امام سجادعليه‌السلام در مناجات متوسلین می فرماید: خداوندا، من وسیله ای در درگاهت ندارم مگر عواطف محبت آمیز تو و دست آویزی جهت رسیدن به تو ندارم مگر عطاهای رحمتِ تو و شفاعت پیغمبرت، که نبیّ رحمت و نجات دهنده امّت از گمراهی است، پس این دو را سبب رسیدن من به مغفرت و آمرزش خود قرار ده و وسیله ای جهت دست یافتن به خشنودی و رضای خود بگردان.

«بحار الانوار، ج ۹۱، ص ۱۴۹»

حدیث - ۱۳

قال رسول اللّه ـصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ـ : الوسیلَةُ دَرجَةٌ عندَاللهِ لیسَ فَوقَها دَرجَةٌ.

رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: وسیله درجه ای است نزد خداوند که بالاتر از آن درجه ای نیست.

«کنز العّمال، ح ۳۹۰۷»

حدیث - ۱۴

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : شَفاعتی لأمتّی مَن أحبَّ أَهل بیتی.

رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: شفاعت من شامل آن کسی از امتم می شود که اهل بیت مرا دوست داشته باشد.

«کنز العمّال، ح ۵۷»

حدیث - ۱۵

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : إنّ الله أعطانی مسألَةً، فَأخَّرتُ مَسْألتی لشَفاعَةِ المؤمنینَ مِنْ اُمَّتی یوم القیامَةِ، فَفعل ذلک.

رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: خداوند به من فرمود از او خواهش و درخواستی داشته باشم، اما من درخواست خود را برای شفاعت مؤمنان از امتم در روز قیامت به تأخیر انداختم و خداوند پذیرفت.

«بحار الانوار، ج ۸، ص ۳۶»

حدیث - ۱۶

قال رسول الله ـصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ـ : الشّفُعاءُ خَمسَةٌ: القُرآنُ و الّرحِمُ و الأمانَةُ و نَبُیّکُم و اهلُ بیتِهِ.

رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: شفاعت کنندگان (روز قیامت) پنج گروهند: قرآن، خویشاوند، امانت، پیغمبر شما و خاندان و اهل بیت او.

«بحار الانوار، ج ۸، ص ۴۳»

حدیث - ۱۷

قال رسول الله ـصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ـ یقول: انّ الله عزّوجلّ یقول: ألا فاعلَمُوا اِنّ اَکرَمَ الخَلقِ علی و أفضلُهُم لَدیَّ محمّدٌ و أخُوهُ علیٌ و من بعدِهُمِ الأئمةُ الذّینَ هم الوسائل الیَّ .

رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: خداوند عزّوجلّ می فرماید: ای بندگان من آیا چنین نیست کسی که حاجات بزرگی از شما می خواهد و شما حوائج او را بر نمی آورید مگر این که در نزد شما کسی را که محبوب ترین مردم پیش شماست شفیع قرار دهد، آن گاه حاجات او را به خاطر آن شفیع بر می آورید؟ اکنون آگاه باشید و بدانید که محبوب ترین خلق و افضل آنان نزد من، محمّد و برادر او علی و امامان پس از وی هستند. اینان وسیله های مردم به سوی من هستند. بدانید هر کس حاجتی دارد و نفعی را طالب است و یا آن که دچار حادثه ای بس صعب و زیان بار گردیده و رفع آنرا می خواهد، باید مرا به محمّد و آل طاهرینش بخواند تا به بهترین وجه، حاجات او را برآورم.

«بحارالانوار، ج ۹۴، ص ۲۲»

حدیث - ۱۸

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : الأئمِةُ مِن وُلدِ الحسَینِ مَن أطاعَهُم فَقَد أطاعَ اللهَ وَ هُمُ العروَة الوُثقی و هُمُ الوسیلَةُ الی اللهِ عزّوجّل

رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: امامان از نسل حسین هستند، هر که آنان را اطاعت کند پس به تحقیق اطاعت خدا را نموده است و هر کس از آنان نافرمانی نماید، نافرمانی خدا را نموده است. آنان دستگیره محکم و وسیله تقّرب به خداوند عزّوجلّ می باشند.

«سفینة البحار، ج۱۰، ص ۲۹۵»

حدیث - ۱۹

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : اِنَّ فاطمةَ لتشفع یومَ القیامةِ فیمن اَحَبَّها و تَولّاها و احبَّ ذُرِّیتها و تولّاهم و یَشْفَعُها الله فیهم و یدْخلُهم الجنةَ بِشفاعَتها.

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: همانا فاطمه در روز قیامت برای کسی که محب و دوست دار او و فرزندانش باشد، شفاعت می کند و خداوند شفاعت او را در مورد این افراد می پذیرد و آنها را با شفاعت او وارد بهشت می کند.

«القطره من بحار مناقب النبی و العترة، ج ۲، ص ۱۸۹»

حدیث - ۲۰

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

صِنفانِ لا تَنالُهُما شَفاعَتی : سُلطانٌ غَشومٌ عَسُوفٌ ، وغالٍ فی الدِّینِ مارِقٌ مِنهُ غیرُ تائبٍ ولانازعٍ

دو دسته‌اند که شفاعت من به آنها نمی‌رسد : فرمانروای سرکش و ستمگر و کسی که در دین غلوّ ورزد و از دین بیرون رود و از این عمل خود توبه نکند و دست نکشد

قرب الإسناد : ۶۴ / ۲۰۴ منتخب میزان الحکمة : ۴۳۲

حدیث - ۲۱

امام رضاعليه‌السلام :

ما زارَنی أحَدٌ مِن أَولیائی عارِفاً بِحَقّی إلّا شُفِّعتُ فِیهِ یَومَ الْقیامَةِ؛

هر یک از دوستانم مرا با شناخت حقّم زیارت نمی‌کند مگر این که در روز قیامت، شفاعتم از او پذیرفته می‌شود.

وسائل الشیعة، ج ۱۳، ص ۵۵۲

حدیث - ۲۲

امام صادقعليه‌السلام :

وتَدخُلُ بِشَفاعَتِها شِیعَتی الْجَنَّةَ بِأجمَعِهِم؛

همه شیعیان من با شفاعت او حضرت معصومهعليها‌السلام وارد بهشت خواهند شد.

بحارالأنوار، ج ۶۰، ص ۲۱۶

حدیث - ۲۳

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

«... یا فاطمة ابشری فلک عندالله مقام محمود تشفعین فیه لمحبیک وشیعتک؛

ای فاطمهعليها‌السلام مژده باد! که در پیشگاه خدا مقامی شایسته داری که در آن مقام برای دوستان و شیعیانت شفاعت می کنی .»

بحارالانوار، ج ۷۶، ص ۳۵۹

حدیث - ۲۴

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

لا یَنالُ شَفاعَتَنا مَن استَخَفَّ بِالصَّلاةِ؛

هرکس نماز را سبک بشمارد ، بشفاعت ما دست نخواهد یافت.

فروع کافی، ج۳، ص۲۷۰

حدیث - ۲۵

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند:

لا یَنالُ شَفاعَتی مَن اَخَّرَ الصَّلوةَ بَعدَ وَقتِها؛

کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهدرسید.

بحارالانوار، ج،۸۳، ص۲۰

حدیث - ۲۶

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند:

آسایش و راحتی، کامیابی و رستگاری و پیروزی، برکت و گذشت و تندرستی و عافیت، بشارت و خرّمی و رضایتمندی، قرب و خویشاوندی، یاری و پیروزی و توانمندی، شادی و محبّت، از سوی خدای متعال، بر کسی باد که علی بن ابی طالب را دوست بدارد، ولایت او را بپذیرد، به او اقتدا کند، به برتری او اقرار نماید، و امامانِ پس از او را به ولایت بپذیرد. بر من است که آنان را در شفاعتم وارد کنم. بر پروردگار من است که خواسته مرا درباره آنان اجابت کند. آنان پیروان من هستند و هر که از من پیروی کند، از من است.

بحارالأنوار، ج ۲۷، ص ۹۲

حدیث - ۲۷

قال الصادقعليه‌السلام :

من زارالحسینعليه‌السلام یوم عاشورا وجبت له الجنة؛

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

هر کس که امام حسینعليه‌السلام را در روز عاشورا زیارت کند بهشت بر او واجب می‌شود.

اقبال الاعمال، ص ???

حدیث - ۲۸

قال الصادقعليه‌السلام :

یابنی ! انه لاینال شفاعتنا من استخف بالصلوة ؛

ای فرزندم هرکس نماز را سبک بشمارد به شفاعت ما دست نخواهد یافت.

(وسائل الشیعه ج ۳، ص ۱۶).

حدیث - ۲۹

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

المؤ ذنون امناء المؤ منین علی صلاتهم و صومهم و لحومهم و دمائهم لا یساءلون الله عز و جل شیئا الا اعطاهم و لایشفعون فی شی ء الا شفعوا؛

اذان گویان امانتداران مؤ منان بر نماز و روزه شان و خون و گوشتشان چیزی از خداوند درخواست نمی کنند، مگر اینکه خداوند به آنها عطا می کند و در مورد چیزی هم شفاعت نمی کنند، مگر اینکه شفاعتشان را خداوند می پذیرد.

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۱۲۴)

حدیث - ۳۰

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

من اذن محتسبا یرید بذلک وجه الله - عز و جل - اعطاه الله ثواب اربعین الف شهید و اربعین الف صدیق و یدخل فی شفاعته اربعین الف مسی ء من امتی الی الجنة ؛

کسی که اذان بگوید، و به خداوند توجه داشته باشد، خداوند به او ثواب چهل هزار شهید و چهل هزار راستگو را عطا می کند و چهل هزار از امت گنهکاران شامل شفاعتش گردیده و داخل بهشت می شوند.

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۱۳۰)

حدیث - ۳۱

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

فی مرضه الذی توفی فیه و اغمی علیه ثم افاق فقال : لاینال شفاعتی من اخر الصلاة بعد وقتها ؛

پیامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در بیماری که به علت آن رحلت فرمودند بیهوش شدند، و در چند لحظه ای از بیهوشی به هوش آمدند و فرمودند: شفاعت من به کسی نمی رسد که نماز را از (اول ) وقت خودش به تاخیر اندازد.

(بحارالانوار، ج ۸۳، ص ۲۰)

حدیث - ۳۲

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

لا ینال شفاعتی من اخر الصلاة المفروضة بعد وقتها ؛

(فردای قیامت ) شفاعت من به کسی که نماز واجب را تا پس از وقت آن به تاءخیراندازد، نخواهد رسید.

(امالی صدوق ، ص ۳۲۶)

حدیث - ۳۳

قال الصادقعليه‌السلام

ان شفاعتنا لاتنال مستخفا بالصلاة ؛

همانا شفاعت ما به کسی که نمازش را سبک بشمارد، نمی رسد.

(بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۲۲۷)

حدیث - ۳۴

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

الصلاة شفیع بینه و بین ملک الموت ؛

نماز شفیع نمازگزار در نزد ملک الموت است

(بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۲۳۲)

حدیث - ۳۵

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

إذا التَبَسَت علَیکُمُ الاُمورُ کَقِطَعِ اللَّیلِ المُظلِمِ فعلَیکُم بالقرآنِ ؛ فإنّهُ شافِعٌ مُشَفَّعٌ وماحِلٌ مُصَدَّقٌ ، مَن جَعَلَهُ أمامَهُ قادَهُ إلَی الجَنّةِ ، ومَن جَعَلَهُ خَلفَهُ ساقَهُ إلَی النارِ ؛

هر گاه کارها همچون پاره‌های شب تار بر شما تاریک و شبهه‌ناک شد ، به قرآن روی آورید؛ زیرا قرآن شفیعی است که شفاعتش پذیرفته است و شاکی و خصمی است که شکایتش قبول می‌شود هر که قرآن را فرا رویِ خود قرار دهد ، او را به سوی بهشت کشاند و هر که آن را پشت سر خویش نهد ، به سوی دوزخش براند

نوادر الراوندیّ : ۲۱ ، ۲۲

حدیث - ۳۶

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

نعم الشّفیع القرآن لصاحبه یوم القیمه؛

چه نیکو شفیعی است قرآن در روز قیامت برای کسی که قرآن خوانده باشد.

نهج الفصاحه

حدیث - ۳۷

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

من کذب بالشّفاعه لم ینلها یوم القیمه؛

هر که شفاعت را دروغ شمارد روز قیامت از آن بی نصیب ماند.

نهج الفصاحه

حدیث - ۳۸

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراءعليها‌السلام : إذا حُشِرْتُ یَوْمَ الْقِیامَةِ، أشْفَعُ عُصاةَ أُمَّةِ النَّبی ؛

حضرت فاطمه زهراعليها‌السلام فرمودند: هنگامی که در روز قیامت برانگیخته و محشور شوم، خطاکاران امّت پیامبر - صلی الله علیه وآله وسلم -، را شفاعت می نمایم.

احقاق الحقّ، ج ۱۹، ص ۱۲۹

حدیث - ۳۹

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند :

لا ینال شفاعتی من اخر الصلوة بعد وقتها؛

کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهدرسید.

( بحار الانوار، ج ,۸۳ ص ۲۰ )

حدیث - ۴۰

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند :

الصلاة شفیع بینه و بین ملک الموت؛

نمازشفیع نمازگزار در نزد ملک الموت است

( بحار الانوار، ج ,۸۲ ص ۲۳۲ )

حدیث - ۴۱

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

حقت شفاعتی لمن اعان ذریتی بیده ولسانه و ماله؛

حق کسی که ذریه مرا به دست وزبان ومالش یاری کرد، آن است که من اورا شفاعت کنم.

مستدرک الوسائل، ج۱۲،ص ۳۷۶

حدیث - ۴۲

مام علی (عليه‌السلام ) فرمودند:

لَا شَفیعَ اَنجَحُ مِنَ التَّوبَه

هیچ شفاعت کننده ای پیروزمندتر از توبه نیست.

( جهاد النفس، ح ۴۶۰ )

حدیث - ۴۳

حضرت امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

اذ کان یوم القیامه بعث الله عزوجل العالم و العابد، فاذا وقف بین یدی الله عزوجل قیل للعابد: انطلق الی الجنه، و قیل للعالم: فق، تشفع للناس بحسن تا دیبک لهم.

چون روز قیامت شود، خدای عزوجل عالم و عابد را برانگیزد. چون آن دو در پیشگاه خدای عزوجل بایستند، به عابد گفته شود: به بهشت برو و به عالم گفته شود: بایست و بسبب آن که مردم را نیکو تربیت کردی، شفاعتشان کن.

علل الشرایع/ ۳۹۴.

حدیث - ۴۴

حضرت امام صادقعليه‌السلام می فرمایند:

من زارنا مما تنا فکانما زارنا فی حیاتنا.

هر کس پس از مردن مان ما را زیارت کند، چنان است که ما را در زمان حیاتمان زیارت کرده باشد.

بحارالانوار، ج۱۰۰، ص ۱۲۴.

حدیث - ۴۵

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند: چ

من اتانی زائرا کنت شفیعه یوم القیامه.

هر که به زیارت من بیاید در روز قیامت شفیع او باشم.

بحارالانوار، ج۱۰۰، ص ۱۴۲.

حدیث - ۴۶

قال الامام الصادقعليه‌السلام : لا تَسْتَخِفُّوا بِفُقَرا شِیعَةِ عَلِیٍّ (ع) فَاِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ یَشْفَعُ فی مِثْلِِ رَبِیعَة وَ مُضْرٍ.

امام صادقعليه‌السلام فرمودند: فقیران از شیعیان علیعليه‌السلام را خوار و سبک نشمارید که همانا یک نفر از آنها به اندازه قبیله ربیعه و مضر را شفاعت خواهد نمود.

«مشکاة الانوار، ص ۵۵۶»

غدیر

حدیث - ۱

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

العجب یا حفص لما لقی علی بن ابی طالب!! انه کان له عشرة الاف شاهد لم یقدر علی اخذ حقه و الرجل یاخذ حقه بشاهدین.

ای حفص! شگفتا از آنچه علی بن ابی طالبعليه‌السلام با آن مواجه شد! او با ده هزار شاهد و گواه (در روز غدیر) نتوانست حق خود را بگیرد، در حالی که شخص با دو شاهد حق خود را می گیرد.

بحار الانوار: ۳۷، ۱۴۰.

حدیث - ۲

عن جعفر، عن ابیهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم قال: ان ابلیس عدوالله رن اربع رنات: یوم لعن، و یوم اهبط الی الارض،و یوم بعث النبیصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و یوم الغدیر.

امام باقرعليه‌السلام از پدر بزرگوارشان، امام صادقعليه‌السلام نقل کردند که فرمودند:

شیطان دشمن خدا چهار بار ناله کرد: روزی که مورد لعن خدا واقع شد و روزی که به زمین هبوط کرد و روزی که پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مبعوث شد و روز عید غدیر.

قرب الاسناد: ۱۰.

حدیث - ۳

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

بنی الاسلام علی خمس: الصلوة و الزکوة و الصوم و الحج و الولایة و لم یناد بشی ء ما نودی بالولایة یوم الغدیر.

اسلام بر پنج پایه استوار شده است: نماز، زکات، روزه، حج و ولایت و به هیچ چیز به اندازه آنچه در روز غدیر به ولایت تاکید شده، ندا نشده است.

کافی ۲، ۲۱، ح ۸.

حدیث - ۴

عن ابی سعید قال: لما کان یوم غدیر خم امر رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم منادیا فنادی: الصلوة جامعة، فاخذ بید علیعليه‌السلام و قال: اللهم من کنت مولاه فعلی مولاه،اللهم وال من والاه، و عاد من عاداه.

ابو سعید گوید: در روز غدیر خم رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم دستور داد: منادی ندا دهد که: برای نماز جمع شوید. بعد دست علیعليه‌السلام را گرفتند و بلند کردند و فرمودند:

خدایا کسی که من مولای اویم پس علی هم مولای اوست، خدایا دوست بدار کسی را که علی را دوست بدارد و دشمن بدار کسی را که با علی دشمنی کند.

بحارالانوار ۳۷: ۱۱۲، ح ۴.

حدیث - ۵

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

... و هو یوم التهنئة یهنئ بعضکم بعضا،فاذا لقی المؤمن اخاه یقول: «الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیر المؤمنین و الائمةعليه‌السلام » و هو یوم التبسم فی وجوه الناس من اهل الایمان...

عید غدیر روز تبریک و تهنیت است. هر یک به دیگری تبریک بگوید، هر وقت مؤمنی برادرش را ملاقات کرد، چنین بگوید: «حمد و ستایش خدایی را که به ما توفیق چنگ زدن به ولایت امیرمؤمنان و پیشوایان عطا کرد» آری عید غدیر روز لبخند زدن به چهره مردم با ایمان است...

اقبال: ۴۶۴.

حدیث - ۶

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

صیام یوم غدیر خم یعدل صیام عمر الدنیا لو عاش انسان ثم صام ما عمرت الدنیا لکان له ثواب ذلک.

روزه روز غدیر خم با روزه تمام عمر جهان برابر است. یعنی اگر انسانی همیشه زنده باشد و همه عمر را روزه بگیرد، ثواب او به اندازه ثواب روزه عید غدیر است.

وسائل الشیعه ۷: ۳۲۴، ح ۴.

حدیث - ۶

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

أدنی الکُفر أن یَسمَعَ الرَّجُلُ مِن أخیهِ الکَلِمَةَ فَیَحفَظَها عَلَیهِ یُریدُ أن یَفضَحَهُ بِها.

کمترین کفر این است که انسان از برادرش سخنی بشنود و آن را نگه دارد تا او را با آن سخن رسوا کند.

وسایل الشیعه، ج۱۷، ص۲۱۱

حدیث - ۷

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

اللّهُمّ إنّی أعوذُ بکَ مِن الکُفرِ والفَقرِ ، فقالَ رجُلٌ : أیَعدِلانِ ؟ قالَ : نَعَم؛

بار خدایا ! من از کفر و فقر به تو پناه می‌برم. مردی عرض کرد: آیا این دو با هم برابرند ؟ فرمودند: آری

کنز العمّال : ۱۶۶۸۷

حدیث - ۸

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

لولا رَحمَهُ ربِّی علَی فُقَراءِاُمَّتِی کادَ الفَقرُ یَکونُ کُفرا؛

اگر رحمت پروردگار من به فقرای امّت من نبود ، نزدیک بود که فقر به کفر بینجامد.

جامع الأخبار : ۳۰۰ / ۸۱۷

حدیث - ۹

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

بین الایمان و الکفر ترک الصلاة ؛

فاصله میان ایمان و کفر، نماز نخواندن است

(میزان الحکمه ، ج ۵، ص ۴۰۲. کنزالعمال ، حدیث ۱۸۸۶۹)

حدیث - ۱۰

قال الصادق -عليه‌السلام -:

ان تارک الصلوة کافر ؛

همانا ترک کننده نماز واجب ، کافر است

(وسائل الشیعه ، ج ۳، ص ۲۸)

حدیث - ۱۱

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

من ترک الصلوة متعمدا فقد کفر؛

هرکس عمدا نمازش را ترک کند، کفر ورزیده است

(لئالی الاخبار، ص ۳۹۴)

حدیث - ۱۲

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

ما بین المسلم و بین ان یکفر الا ان یترک الصلاة الفریضة متعمدا او یتهاون بها فلا یصلیها؛

فاصله بین مسلمان و بین کفرش چیزی جز ترک نماز واجب نیست که یا عمدا ترک نماید و اصلا قبول نداشته باشد و یا از بی اعتنایی نماز نخواند.

(بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۲۱۶. میزان الحکمه ، ج ۵، ص ۴۰۲)

حدیث - ۱۳

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

تارک الصلاة ملعون فی التوراة ملعون فی الانجیل ملعون فی الزبور ملعون فی القران ملعون فی لسان جبرئیل ملعون فی لسان میکائیل ملعون فی لسان اسرافیل ملعون فی لسان محمد ؛

ترک کننده نماز در تورات و انجیل و زبور و قرآن مورد لعنت قرار گرفته و به زبان جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ملعون است

(انوار الهدایة ، ص ۱۹۷، الحکم الزاهره ، ص ۲۹۴)

حدیث - ۱۴

امام علیعليه‌السلام :

إنّ فیهِ شِفاءً مِن أکبَرِ الداءِ ، وهُو الکُفرُ والنِّفاقُ ، والغَیُّ والضَّلالُ ؛

در قرآن، درمان بزرگترین دردهاست : درد کفر و نفاق و تباهی و گمراهی

نهج البلاغة : الخطبة ۱۷۶ منتخب میزان الحکمة : ۴۵۸

حدیث - ۱۵

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

اِیّـاکُـم اَن یَحسُـدَ بَعضُکـُم بَعضـاً فَـاِنَّ الکُفـرَ اَصلُه الحَسَـد؛

از حسـد ورزی به یکـدیگـر بپـرهیزیـد، زیـرا ریشه کفـر، حسـد است.

(تحف العقول، ص ۳۱۵)

حدیث - ۱۶

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم وسلم فرمودند:

أدنی الکُفر أن یَسمَعَ الرَّجُلُ مِن أخیهِ الکَلِمَةَ فَیَحفَظَها عَلَیهِ یُریدُ أن یَفضَحَهُ بِها؛

کمترین کفر این است که انسان از برادرش سخنی بشنود و آن را نگه دارد تا او را با آن سخن رسوا کند.

(وسایل الشیعه، ج۱۷، ص۲۱۱)

حدیث - ۱۷

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

من رمی مؤمنا بکفر فهو کقتله؛

هر که مؤمنی را به کفر نسبت دهد چنان است که او را کشته باشد.

نهج الفصاحه

حدیث - ۱۸

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

کاد الفقر أن یکون کفرا؛

بیم آن است که فقر به کفر انجامد.

نهج الفصاحه

حدیث - ۱۹

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

قتال المسلم کفر و سبابه فسوق و لا تحلّ لمسلم أن یهجر أخاه فوق ثلاثه أیّام؛

جنگ با مسلمان کفر است و ناسزا گفتنش گناه است و روا نیست که مسلمانی بیش از سه روز با برادر خود قهر کند.

نهج الفصاحه

حدیث - ۲۰

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

الجفاء کلّ الجفاء و الکفر من سمع منادی اللَّه تعالی ینادی بالصّلاه و یدعوه إلی الفلاح فلا یجیبه؛

نشان خشونت و کفر نفاق آن است که کسی منادی خدا را بشنود که به نماز ندا می دهد و وی را به رستگاری می خواند و دعوت او را اجابت نکند.

نهج الفصاحه

حدیث - ۲۱

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

الجدال فی القرآن کفر؛

مجادله در باره قرآن کفر است.

نهج الفصاحه

حدیث - ۲۲

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

التّحدّث بنعم اللَّه شکر و ترکه کفر و من لا یشکر القلیل لا یشکر الکثیر و من لا یشکر النّاس لا یشکر اللَّه و الجماعه خیر و الفرقه عذاب؛

گفتگو از نعمتهای خداوند شکر است و ترک آن کفر است و هر که نعمت کم سپاس نگذارد، سپاس نعمت بسیار را نخواهد گذاشت و هر که مردم را سپاس ندارد سپاس خدا را نخواهد داشت اجتماع مایه نیکی است و تفرقه موجب رنج و عذاب است.

نهج الفصاحه

حدیث - ۲۳

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

بین العبد و بین الکفر ترک الصّلوه؛

میان بنده و کفر ترک نماز فاصله است.

نهج الفصاحه

حدیث - ۲۴

پیامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند :

الجفاء کل الجفاء و الکفر من سمع منادی الله تعالی ینادی بالصلاة و یدعوه الی الفلاح فلا یجیبه؛

نشانه ستمکاری و کفر آن است که کسی منادی خدا را بشنود که به نماز ندا می دهد و وی را به رستگاری می خواند و دعوت او را اجابت نکند.

( نهج الفصاحه ، ص ۲۷۹ )

حدیث - ۲۵

امام علی(عليه‌السلام ) می فرمایند:

سرانجام کافر ، دوزخ است.

غررالحکم ، باب دوزخ

حدیث - ۲۶

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند:

أرکانُ الکُفر أربَعَةٌ الرَّغبَةُ وَ الرَّهبَةُ وَ السَّخَطُ وَ الغَضَبُی

پایه های کفر چهار چیز است : میل و خواهش، ترس و بیم ، ناخشنودی و خشم.

(جهاد با نفس، ح ۴۷۵)

حدیث - ۲۷

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

اُصُولُ الکُفر ثَلاثَهٌ الحِرصُ وَ الاِستِکبارُ وَ الحَسَدُی

ریشه های کفر سه چیز است: حرص و خود بزرگ بینی و حسد ورزیدن.

(جهاد با نفس، ح ۴۷۴)

حدیث - ۲۸

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

ایـاکـم ان یحسـد بعضکـم بعضـا فـان الکفـر اصله الحسـد.

از حسـد ورزی به یکـدیگـر بپـرهیزیـد، زیـرا ریشه کفـر، حسـد است.

(تحف العقول ، ص ۳۱۵)

حدیث - ۲۹

قال الامام علیعليه‌السلام : قَلبُ الکَافِرِ أَقسَی مِنَ الحَجَرِ.

امام علیعليه‌السلام فرمودند: دل کافر، سخت تر از سنگ است.

«جامع الأخبار، ص ۳۸۳، ح ۱۰۷۱»

ایمان

حدیث - ۱

قال الامام علیعليه‌السلام : الصّبرُ ثمرةُ الایمان.

امام علیعليه‌السلام فرمودند: صبر، ثمره و نتیجه ایمان است.

«تصنیف غررالحکم، ص ۲۸۰، ح ۶۲۱۷»

حدیث - ۲

قال الامام الصادقعليه‌السلام : إذَا اِتَّهَمَ المُؤمِنُ أخَاهُ اِنمَاثَ الإیمَانُ مِن قَلبِهِ کَمَا یَنمَاثُ المِلحُ فی المَاءِ.

امام صادقعليه‌السلام فرمود : هرگاه مؤمن به برادر (دینی) خود تهمت زند، ایمان در قلب او ناپدید می شود همچنان که نمک در آب حلّ می‌شود.

«الکافی، ج ۲، ص ۳۶۱»

حدیث - ۳

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : لا یَبلُغُ العَبدُ صَرِیحَ الإِیمَانِ حَتَّی یَدَعَ المِزَاحَ وَالکذبَ وَیَدَعَ المِرَاءَ وَإِن کانَ مُحِقّاً.

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: بنده به ایمان ناب نرسد، مگر آن گاه که شوخی و دروغ را ترک گوید و مجادله را رها کند، هر چند بر حق باشد.

«الکافی، ج ۳، ص ۵۹۴»

حدیث - ۴

قال الإمام علیعليه‌السلام : مجالسة أهل الهوی منساة للإیمان و محضرة للشیطان.

امام علیعليه‌السلام فرمودند: همنشینی با هوسرانان باعث از یاد رفتن ایمان و حاضر شدن شیطان است.

«نهج البلاغه، خطبه ۸۶»

حدیث - ۵

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمایند:

الوُضوءُ شَطرُ الإیمانِ ، والسِّواکُ شَطرُ الوُضوءِ

وضو ، بخشی از ایمان است و مسواک زدن بخشی از وضو

کنزالعمّال : ۲۶۲۰۰

حدیث - ۶

رسولُ اللّهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

مَن أمسی وأصبحَ وعِندَهُ ثَلاثٌ فقد تَمَّت علَیهِ‌النِّعمَةُ فی الدُّنیا : مَن‌أصبَحَ وأمسی مُعافیً فی بَدَنِهِ ، آمِنا فی سَرْبهِ ، عِندَهُ قُوتُ یَومِهِ ، فإن کانَت عِندَهُ الرّابِعَةُ فَقد تَمَّت علَیهِ النِّعمَةُ فی الدُّنیا والآخِرَةِ ؛ وهُو الإیمانُ

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

هر که شب و روز خود را سپری کند و از سه چیز برخوردار باشد نعمت دنیا بر او تمام شده است : کسی که صبح و شامش را در تندرستی و آسایش خاطر گذراند و خوراک روز خود را داشته باشد و اگر چهارمین نعمت را هم داشته باشد ، نعمت دنیا و آخرت را کامل دارد و آن(چهارمین) نعمت ایمان است

تحف العقول : ۳۶

حدیث - ۷

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : علیٌّ اَوّلُ مَنْ آمَنَ بی وَ اَوّلُ مَنْ یُصافِحُنیِ یوم القیامةِ.

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: علیعليه‌السلام نخستین کسی بود که به من ایمان آورد و اولین کسی است که در قیامت با من مصافحه می‌کند.

«بحار الانوار، ج ۳۵، ص ۵۵»

حدیث - ۸

قال الله عزّوجلّ:

چنان‌که هیچ درختی بدون میوه کامل نیست، ایمان نیز بدون کنار‌گذاشتن کارهای حرام کامل نمی‌شود.

(علل‌الشرایع۱/۲۵۰)

حدیث - ۹

قال الامام الصادقعليه‌السلام :

لا یُمَحِّضُ رجلٌ الایمانَ باللهِ حتّی یکونَ اللهُ احبُّ الیهِ من نفسِهِ و ابیهِ و امّهِ و ولدِهِ و اهلِهِ وَ مالِهِ و من الناسِ کُلُّهِمِ.

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

ایمان انسان پاک و خالص نمی گردد مگر اینکه خداوند در نزد او محبوبتر و دوست داشتنی تر از جان، مال، پدر، مادر، فرزند و خانواده اش و همه مردم باشد.

«بحارالانوار، ج ۷، ص ۲۵»

حدیث - ۱۰

. قال الامام الرضاعليه‌السلام : مَن قَرَء قل هو الله احد و أمَنَ بها فَقد عَرَفَ التوحیدَ.

امام رضاعليه‌السلام فرمودند: کسی که قل هو الله احد (سوره توحید) را بخواند و به آن ایمان داشته باشد به درستی که توحید را شناخته است.

«الکافی، ج ۱، ص ۱۲۴»

حدیث - ۱۱

قال الامام الصادقعليه‌السلام :

إنَّ الرَّجعَةَ لَیسَ بِعَامَّةٍ، وَهِیَ خَاصَّةٌ لا یَرجِعُ إلا مَن مَحَّضَ الإیمَانَ مَحضاً أو مَحَّضَ الشِّرک مَحضاً.

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

رجعت برای همه نیست بلکه اختصاص به عده خاصی دارد. رجعت نمی کند مگر کسی که ایمان خالص داشته باشد یا شرک خالص.

«بحار الأنوار، ج ۵۳، ص ۳۹»

حدیث - ۱۲

امام صادقعليه‌السلام :

إذا اتَّهَمَ المؤمنُ أخاهُ انْماثَ الإیمانُ مِن قلبِهِ کما یَنْماثُ المِلحُ فی الماءِ

هرگاه مؤمن به برادر خود تهمت زند ایمان در قلب او آب شود همچنان که نمک در آب حلّ می‌شود

الکافی : ۲ / ۳۶۱ / ۱

حدیث - ۱۳

امام علیعليه‌السلام :

لا یَجِدُ عَبدٌ طَعمَ الإیمانِ حتّی یَترُکَ الکذبَ هَزلَهُ وجِدَّهُ

هیچ بنده‌ای طعم ایمان را نچشد ، مگر آن گاه که دروغ ، شوخی یا جدّی آن را ترک گوید

بحار الأنوار : ۷۲ / ۲۴۹ / ۱۴

حدیث - ۱۴

امام باقرعليه‌السلام :

إنّ الکذبَ هُو خَرابُ الإیمانِ

براستی که دروغ ویران کننده ایمان است

بحار الأنوار : ۷۲ / ۲۴۷ / ۸

حدیث - ۱۵

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

کُلَّما ازدادَ العَبدُ إیمانا ازدادَ حُبّا للنِّساءِ ؛

هر چه ایمان بنده بیشتر شود، زن دوستی او فزونتر می‌شود

النوادر للراوندیّ : ۱۲ منتخب میزان الحکمة : ۵۱۰

حدیث - ۱۶

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

إنَّ مِن تَمامِ إیمانِ الْعَبدِ أن یَستَثنِیَ فی کُلِّ شَی‌ءٍ؛

نشانه کامل بودن ایمان بنده این است که در هر کاری «ان شاء اللَّه» بگوید.

میزان الحکمة، ح ۹۹۱۰

حدیث - ۱۷

امام صادقعليه‌السلام :

الصَّبرُ رَأسُ الإیمانِ؛

شکیبایی، سرِ ایمان است.

میزان الحکمة: ح ۱۰۲۲۱

حدیث - ۱۸

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

خَصلَتانِ لیسَ فَوقَهُما مِنَ البِرِّ شَیءٌ الإیمانُ بِاللّه و النَّفعُ لِعبادِ اللّه؛

دو خصلت است که هیچ کار خوبی بالاتر از آن دو نیست : ایمان به خدا و سود رساندن به بندگان خدا

میزان الحکمة، ج ۵ ، ص ۵۰۲

حدیث - ۱۹

امام علیعليه‌السلام :

الْإِیثارُ أَحسَنُ الإِحسانِ، وأعلی مَراتِبِ الإِیمانِ؛

ایثار، بهترین احسان و بالاترین مرتبه ایمان است.

میزان الحکمه، ح ۱۵

حدیث - ۲۰

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند:

خداوند چهارچیز را در چهار چیز قرار داده است :

۱ - .برکت علم را در احترام به استاد

۲ - .بقای ایمان را در تعظیم خدا به وسیله انجام بی چون چرای دستوراتش

۳ - .لذت و برکت زندگی را در نیکی به پدر و مادر

۴ - .و آزادی از جهنم را در آزار ندادن مردم.

نصایح، صفحه ۲۳۰

حدیث - ۲۱

امام کاظمعليه‌السلام فرمودند:

رجلٌ مِن قم یدعو الناس الی الحقِّ، یجتمع معه قومٌ کُزبُر‌الحدید لا تزلهم‌الریاحُ العواصف و لا یملّون مِنَ‌الحرب و لا یجبُنون و علی الله یتوکلون والعاقبه للمُتَّقینَ؛

مردی از قم، مردم را به سوی حق دعوت می‌کند. جماعتی همانند پاره‌های آهن گرد او جمع می‌شوند که طوفان‌های سهمگین آنان را به‌ لرزه درنمی‌آورد، از جنگ نمی‌هراسند و ترسی به دل راه نمی‌دهند، بر خدا توکل دارند و سرانجام، پیروزی با پارسایان است.

بحارالانوار؛ ج۶۰، ص۲۱۶.

حدیث - ۲۲

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

من اسبع وضوءه و احسن صلوته و ادی الزکوة ماله و خزن لسانه و کف غضبه و استغفر لذنبه و ادی النصیحة لاهل بیت رسوله فقد الستکمل حقائق الایمان و ابواب الجنة مفتحة له؛

هر که خوب وضو سازد و نمازش را درست بخواند و زکات مالش را بپردازد و زبانش را نگاه دارد و خشمش را فرو برد و برای گناهانش طلب آمرزش کند و حقوق دوستی خاندان پیغمبر را ادا کند، حقیقت ایمان را کامل کرده و درهای بهشت برایش باز است

(ثواب الاعمال ، ص ۶۴).

حدیث - ۲۳

قال الامام الباقرعليه‌السلام :

اِنَّ الکذِبَ هُوَ خرابُ الایمانِ؛

دروغگوئی، مایه ویرانی ایمان است.

«اصول کافی، ج ۲، ص ۳۳۹»

حدیث - ۲۴

قال الامام الباقرعليه‌السلام :

ما أخلَصَ العبدُ الایمانَ باللهِ عزّ و جلّ اربعینَ یوماً، اِلّا زهَّدَهُ اللهُ عزّ و جلّ فی الدّنیا و بصّره داءَها و دواءَها ؛

هیچ بنده ای، چهل روز ایمانش را به خدا خالص نکرد، مگر اینکه خداوند او را نسبت به دنیا بی رغبت گرداند و درد دنیا و داروی آن را به او بنمایاند و سپس حکمت را در دلش قرار دهد و زبانش را به سخنان حکیمانه گویا سازد.

«اصول کافی، ج ۲، ص ۱۶»

حدیث - ۲۵

قال الامام الکاظمعليه‌السلام :

المؤمِنُ مثلُ کَفّتَیِ المیزانُ کُلَّما زیدَ فی ایمانِهِ زیدَ فی بلائِهِ؛

انسان مؤمن همانندِ دو کفّه ترازو است که هر چه بر ایمانش افزوده شود، بلاها و امتحاناتش بیشتر می گردد.

«تحف العقول، ص ۴۰۸»

حدیث - ۲۶

قال الامام الصّادقعليه‌السلام :

من زَنی خَرَجَ من الایمانِ و مَنْ شرِبَ الخَمرَ خرَج من الایمانِ ؛

کسی که زنا کند و کسی که شراب بنوشد و کسی که در روز ماه رمضان، عمداً روزه خود را افطار کند، اینها از حوزه ایمان خارج شده اند.

«بحارالانوار، ج ۶۶، ص ۱۹۷»

حدیث - ۲۷

قال الامام الصّادقعليه‌السلام :

مَنْ خَلَع جماعَةَ المسلمین قدرَ شبرٍ، خَلَعَ ربقَةَ الایمانِ مِنْ عُنُقِهِ؛

کسی که از اجتماع مسلمین به اندازه یک وجب دوری گزیند، ریسمان ایمان را از گردن خود برداشته (ایمان خود را از دست داده).

«وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۳۷۷»

حدیث - ۲۸

سُئِلَ عن الامام الصّادقعليه‌السلام :

ما الّذی یُثبِتُ الایمانَ فی العَبدِ؟ قال: الّذی یُثبتُه فیه الوَرعُ و الّذی یُخرِجُهُ منه الطَّمع؛

از امام صادقعليه‌السلام پرسیدند: چه چیزی ایمان انسان را پا برجا و ثابت می کند؟ حضرت فرمودند:

پرهیزگاری و تقوا، ایمان را در انسان تثبیت می کند و طمع، ایمان را از دل آدمی خارج می سازد.

«بحارالانوار، ج ۶۷، ص ۳۰۴»

حدیث - ۲۹

قال الامام الصّادقعليه‌السلام :

انّ الایمانَ عَشرُ درجاتٍ بمنزلةِ السُّلَّم یُصعَدُ منه مِرقاةً بعدَ مرقاةٍ ؛

همانا ایمان ده درجه دارد، همانند پلّکانی که پلّه پله از آن بالا می روند مقداد در درجه هشتم، ابوذر در درجه نهم و سلمان در دهمین درجه قرار داشت.

«بحارالانوار، ج ۶۶، ص ۱۶۶»

حدیث - ۳۰

مَنْ أحبَّ لِلّهِ و أبغَضَ لِلّهِ و أعطَی لِلّهِ فهُوَ ممَّنْ کَمُلَ ایمانُهُ؛

کسی که دوستی و دشمنی او فقط برای خدا باشد و به خاطر رضای خدا عطا و بخشش نماید، از کسانی است که ایمانشان به درجه کمال رسیده است.

«وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۴۳۱»

حدیث - ۳۱

قال الامام الصّادقعليه‌السلام :

لا یَکمُلُ ایمانُ العبدِ حتّی تکونَ فیهِ اربَعُ خصالٍ، یُحسِنَ خُلقَهُ وَ تسخو نفسُهُ ؛

ایمان انسان کامل نمی گردد مگر آنکه چهار خصلت در او وجود داشته باشد: ۱. اخلاقش نیکو باشد. ۲. نفس او نرم و پذیرا باشد. ۳. کنترل سخن داشته باشد و بیهوده سخن نگوید. ۴. اضافی ثروتش را در راه خدا بدهد.

«امالی شیخ طوسی، ص ۱۲۵»

حدیث - ۳۲

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

لا ایمانَ لِمَن لا أمانَةَ لَه؛

انسانی که امانتدار نیست، ایمان ندارد.

«بحار الانوار، ج ۶۹، ص ۱۹۸»

حدیث - ۳۳

قال النبیّصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

لا یجتمع الشحُّ و الایمانُ فی قلبِ عبدٍ أبداً؛

هرگز بخل و ایمان در قلب بنده ای، با هم جمع نمی شوند.

«بحار الانوار، ج ۷۰، ص ۳۰۲»

حدیث - ۳۴

قال النبیصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

ما آمَنَ بی مَن باتَ شعْبانَ و جارُهُ طاویاً، ما آمَنَ بی مَنْ باتَ کاسیاً و جارُه عاریاً؛

کسی که سیر بخوابد در حالی که همسایه اش گرسنه باشد و نیز کسی که پوشیده بخوابد در حالی که همسایه اش برهنه باشد، به من ایمان نیاورده است.

«المستدرک الوسائل، ج ۸، ص ۴۲۹»

حدیث - ۳۵

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

الغَضَبُ یُفسِدُ الایمانَ، کما یفسِدُ الخلّ العَسَل؛

خشم و غضب ایمان را فاسد می کند، چنانچه سرکه عسل را تباه می سازد.

«اصول کافی، ج ۲، ص ۳۰۲»

حدیث - ۳۶

قال النبیّصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

مَن کانَ أکثرُ همهِ نِیلَ الشهواتِ، نزَعَ من قلبهِ حلاوَةُ الایمانِ؛

کسی که بیشترین همتش رسیدن به خواسته های نفسانی باشد، شیرینی ایمان از قلبش بیرون می رود.

«مجموعة ورّام، ص ۳۵۷»

حدیث - ۳۷

قال النبیصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

مداراةُ النّاسِ نِصفُ الایمانِ؛

مدارا کردن با مردم نیمی از ایمان است.

«تحف العقول، ص ۳۵»

حدیث - ۳۸

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

خصلَتان لیسَ فوقَهُما من البرِّ شیءٌ: الایمانُ باللهِ و النّفعُ لعبادِ الله؛

دو خصلت است که هیچ عمل خیری بالاتر و برتر از آنها نیست؛ ایمان به خدا و سود رساندن به بندگان او.

«تحف العقول، ص ۳۵»

حدیث - ۳۹

سُئِلَ عن رسولِ اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فَما علامَةُ الایمانِ؟ فقالَ رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : أمّا علامَةُ الایمانِ فأربَعةٌ: الاِقرارُ بِتَوحیدِ الله و الایمانُ بِهِ و الایمانُ بکُتُبهِ و الایمانُ بِرُسُلِهِ؛

از رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم سؤال شد: نشانه ایمان چیست؟ حضرتصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند:

نشانه ایمان چهار چیز است: ۱ - اقرار به یگانگی خداوند متعال، ۲ - اعتقاد و ایمان به آن، ۳ - ایمان به کتب آسمانی، ۴ - و ایمان به پیامبران الهی.

«تحف العقول، ص ۱۹»

حدیث - ۴۰

قال الامام علیعليه‌السلام :

الایمانُ معرفَةٌ بالقَلبِ و اقرارٌ باللِسانِ و عَمَلٌ بالأرکانِ؛

ایمان عبارت است از شناخت ومعرفت قلبی، اقرار با زبان و عمل با اعضاء و جوارح.

«نهج البلاغه، حکمت ۲۱۸»

حدیث - ۴۱

قال الامام علیعليه‌السلام :

أصلُ الایمانِ حُسنُ التّسلیم لأمر اللهِ؛

اصل و اساس ایمان، به نیکوئی تسلیم امر خدا شدن است.

«تصنیف غررالحکم، ص ۸۷، ح ۱۴۴۴»

حدیث - ۴۲

قال الامام علیعليه‌السلام :

لا شَرَف اَعلی من الایمان؛

هیچ شرافتی بالاتر از ایمان نیست.

«تصنیف غرر الحکم، ص ۸۷، ح ۱۴۶۵»

حدیث - ۴۳

قال الامام علیعليه‌السلام :

أقربُ النّاس مِنَ اللهِ سبحانَهُ أحْسَنُهم ایماناً؛

نزدیک ترین مردم به خداوند سبحان، کسانی هستند که ایمانِ نیکوتری دارند.

«تصنیف غرر الحکم، ص ۸۷، ح ۱۴۵۸»

حدیث - ۴۴

قال الامام علیعليه‌السلام :

لا نَجاةَ لِمَن لا ایمانَ له؛

کسی که ایمان ندارد نجات نخواهد یافت.

«تصنیف غرر الحکم، ص۸۷، ح ۱۴۶۶»

حدیث - ۴۵

الایمانُ علی أربعة أرکانٍ: اَلتوکّلُ علی الله، و التفویضُ اِلیَ اللهِ، و التسلیمُ لأمرِ اللهِ و الرّضا بقضاءِ اللهِ؛

ایمان بر چهار رکن استوار است: توکّل بر خدا، واگذاری کارها به پروردگار، تسلیم امر و فرمان خدا بودن و راضی بودن به قضایِ الهی.

«بحار الانوار، ج ۷۵، ص ۶۳»

حدیث - ۴۶

قال الامام علیعليه‌السلام :

اکمَلُکُم ایماناً أحسَنُکُم خُلقاً؛

کامل ترین شما از نظر ایمان، نیکوترین شما از حیث اخلاق است.

«بحار الانوار، ج ۶۸، ص ۳۸۷»

حدیث - ۴۷

قال الامام علیعليه‌السلام :

وَ علیکُم بالصّبر فانَّ الصّبرَ من الایمان کالرّأسِ من الجَسَدِ، و لا خیرَ فی جَسَدٍ لا رأسَ مَعَهُ و لا فی ایمانٍ لا صبرَ مَعَهُ؛

بر شما باد به صبر و شکیبائی، زیرا نقش صبر در ایمان همانند سر است برای بدن، و همان طور که بدن بدون سَر فایده ای است، در ایمانِ بدون صبر نیز خیری وجود ندارد.

«نهج البلاغه، حکمت ۷۹»

حدیث - ۴۸

قال الامام علیعليه‌السلام :

خَفضُ الصَّوت و غَضُّ البَصرِ و مشیُ القَصْد من أمارَةِ الایمانِ و حُسنِ التّدین؛

پائین آوردن صدا، فروبستن چشم و اعتدال در راه رفتن از نشانه های ایمان و دینداری نیکو است.

«تصنیف غرر الحکم، ص ۸۹، ح ۱۴۹۹»

حدیث - ۴۹

قال الامام علیعليه‌السلام :

حیاءُ الرّجلِ من نَفسِهِ ثمرةُ الایمان؛

حیاءِ انسان از خودش ثمره ایمانِ به خداست.

«تصنیف غرر الحکم، ص ۸۹، ح ۱۴۹۸»

حدیث - ۵۰

قال الامام علیعليه‌السلام :

ثمرةُ الایمانِ الفوزُ عند الله؛

ثمره و نتیجه ایمان، رستگاری در نزد خداوند است.

«تصنیف غررالحکم، ص ۸۸، ح ۱۴۹۱»

حدیث - ۵۱

قال الامام علیعليه‌السلام :

الایمانُ شجرةٌ، اصلُهَا الیقینُ و فَرعُهَا التّقی و نورُهَا الحیاءُ و ثَمَرُها السّخاءُ؛

ایمان درختی است که ریشه اش یقین، شاخه اش تقوی، نور و شکوفه اش حیاء و میوه آن سخاوت است.

«تصنیف غررالحکم، ص ۸۷، ح ۱۴۴۱»

حدیث - ۵۲

قال الامام علیعليه‌السلام :

المؤمِنُ دائم الذِّکرِ، کَثیرُ الفکرِ عَلیَ النّعماءِ شاکِرٌ وَ فِی البلاءِ صابرٌ؛

انسان با ایمان دائماً مشغول به ذکر خداوند، بیشتر اوقات در حال تفکّر بر نعمت های الهی، شاکر (بر نعمات) و در موقع بلاء و سختی نیز صبور و بردبار است.

«تصنیف غررالحکم، ص ۹۰، ح ۱۵۳۳»

حدیث - ۵۳

قال الامام علیعليه‌السلام :

بالایمانِ یُرتَقی الی ذِروَةِ السعادَةِ و نِهایةِ الحبورِ؛

انسان به واسطه ایمان، به بلندترین قلّه سعادت نائل می گردد و از سرور کامل برخوردار می شود.

«تصنیف غررالحکم، ص ۸۹، ح ۱۴۹۶»

حدیث - ۵۴

قال الامام علیعليه‌السلام :

هُدِیَ مَنْ أخْلصَ ایمانه؛

کسی که ایمان او به پرودگارش خالصانه باشد، اهل هدایت است.

«تصنیف غررالحکم، ص ۸۹، ح ۱۵۰۶»

حدیث - ۵۵

قال الامام علیعليه‌السلام :

ما مِنْ شیءٍ یحصل بِهِ الاَمانُ أبلغُ من ایمانٍ و احسانٍ؛

هیچ چیزی بهتر از ایمان به خدا و نیکوکاری، امنیت در دنیا و آخرت را برای انسان حاصل نمی‌کند.

«تصنیف غررالحکم، ص ۸۸، ح ۱۴۸۸»

حدیث - ۵۶

قال الامام علیعليه‌السلام :

ما آمَنَ باللهِ مَنْ سکنَ الشَکُّ قَلْبَه؛

کسی که در قلب او شک و تردید ساکن است، به پروردگار عالم ایمان ندارد.

«تصنیف غرر الحکم، ص ۸۷، ح ۱۴۴۶»

حدیث - ۵۷

قال الامام علیعليه‌السلام :

«آفةُ الایمانِ الشِّرکُ؛

شرک به خدا، آفت ایمان است.

«تصنیف غرر الحکم، ص ۸۹، ح ۱۵۰۸»