شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

حدیث - ۴۴۹

قال علیعليه‌السلام

من صلی باذان و اقامة صلی خلفه صف من الملئکة لایری طرفاه و من صلی باقامة صلی خلفه ملک ؛

هرکس که نماز خود را با اذان و اقامه بخواند، صفی از فرشتگان پشت سر او به نماز می ایستد که دو طرف آن صف دیده نمی شود و هر کس نماز خود را با اقامه تنها بخواند، یک فرشته پشت سر او نماز می گزارد.

(ثواب الاعمال ، ص ۵۸)

حدیث - ۴۵۰

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

اذا کان یوم القیامة و جمع الله - عز و جل - الناس فی صعید واحد بعث الله عز و جل الی المؤ ذنین بملائکة من نور معهم الویة و اعلام من نور یقودون جنائب ارمتها زبرجد اخضر حقائبها المسک الاذفر، یرکبها المؤ ذنون فیقومون علیها قیاما تقودهم الملائکة ینادون باعلی صوتهم بالاذان ؛

هنگامی که روز قیامت شود و خداوند همه انسانها را در یک زمین محشور کند، خداوند فرشتگان نور را با پرچمها و علمهایی از نور به سوی اذان گوها بفرستد و آن فرشتگان شترها (یا اسبها) بهشتی را همراه خود به سوی اذان گوها روانه سازند که مهار آن ها از... و ترکه آنها از مشک بسیار نفیس می باشد. اذان گوها بر آن مرکبها سوار می شوند و بر پشت آنها می ایستند، فرشتگان (از روی تجلیل و احترام ) مهار آن مرکبها را می کشند و اذان گوها با صدای بلند اذان می گویند.

(وسائل الشیعه ، ج ۴، ص ۶۱۵)

حدیث - ۴۵۱

قال الصادقعليه‌السلام

کان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم یقول لبلال اذا دخل الوقت یا بلال اعل فوق الجدار و ارفع صوتک بالاذان ؛

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم هنگامی که وقت نماز فرا می رسید به بلال می فرمودند: بالای دیوار (مسجد) برو و اذان را با صدای بلندگو.

(وسائل الشیعه ، ج ۴، ص ۶۲۴)

حدیث - ۴۵۲

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

المؤ ذنون امناء المؤ منین علی صلاتهم و صومهم و لحومهم و دمائهم لا یساءلون الله - عز و جل - شیئا الا اعطاهم و لایشفعون فی شی ء الا شفعوا؛

اذان گویان امانتداران مؤ منان بر نماز و روزه شان و خون و گوشتشان چیزی از خداوند درخواست نمی کنند، مگر اینکه خداوند به آنها عطا می کند و در مورد چیزی هم شفاعت نمی کنند، مگر اینکه شفاعتشان را خداوند می پذیرد.

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۱۲۴)

حدیث - ۴۵۳

قال الصادق -عليه‌السلام -:

من سمع المؤ ذن یقول : ((اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمدا رسول الله ،)) فقال : مصدقا محسبا و انا اشهد ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و سلم اکتفی بهما عن کل من ابی و جحد و اعین بهما من اقر و شهد الا غفر الله له بعدد من انکر و جحد و بعدد من اقر و شهد؛

کسی که بشنود مؤ ذن می گوید ((اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمدا رسول الله )) و او در حال تصدیق شهادتین و طلب ثواب بگوید: ((و انا اشهد ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله اکتفی بهما عن کل من ابی و جحدوا عین بهما من اقر و شهد))، به عدد منکران و تکذیب کنندگان و به شمار اقرارکنندگان و تصدیق کنندگان پاداش خواهد داشت

(محجة البیضاء، ج ۱، ص ۳۳۸. ثواب الاعمال ، ص ۵۷)

حدیث - ۴۵۴

قال الصادقعليه‌السلام

من صلی باذان و اقامة صلی خلفه صفان من الملائکة و من صلی باقامة بغیر اذان صلی خلفه صف واحد ما بین المشرق و المغرب ؛

هرکس که نماز را با اذان و اقامه بخواند، دو صف از فرشتگان در پشت سرش نماز می گزارند، و کسی که نماز را با اقامه تنها بخواند یک صف از فرشتگان در پشت سرش نماز می خوانند و اندازه صف به قدر میان مشرق و مغرب است

(محجة البیضاء، ج ۱، ص ۳۳۸. ثواب الاعمال ، ص ۵۹)

حدیث - ۴۵۵

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

من اذن فی مصر امصار المسلمین سنة و جبت له الجنة ؛

هرکس در یکی از شهرهای مسلمانان یک سال اذان بگوید بهشت بر او واجب می شود.

(محجة البیضاء، ج ۱ و ص ۳۳۷. وسائل الشیعه ، ج ۴، ص ۶۱۳)

حدیث - ۴۵۶

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

للمؤ ذن فیما بین الاذان و الاقامة مثل اجر الشهید المتشحط بدمه فی سبیل الله ؛

برای شخص اذان گو در فاصله اذان و اقامه ، ثوابش مانند ثواب شهیدی که در راه خدا در خون خود می غلطد.

(ثواب الاعمال ، ص ۵۸)

حدیث - ۴۵۷

قال الباقرعليه‌السلام

المؤ ذن یغفر الله له مد بصره و مد صوته فی السماء و یصدقه کل رطب و یابس سمعه ، و له من کل من یصلی معه فی مسجده سهم و له بکل من یصلی بصوته ؛

خداوند مؤ ذن را به اندازه ای که چشمش می بیند و صدایش در آسمان می پیچد می آمرزد، هرخشک وتری که آواز او را می شنود او را تصدیق می کند، و از ثواب هر کس که با او در مسجد نمازگزارد سهمی نصیب اوشود و به شمار هر کس که به بانگ او نماز بخواند حسنه ای برای اوست

(محجة البیضاء، ج ۱، ص ۳۳۱. من لایحضره الفقیه ، ج ۱، ص ۲۸۷)

حدیث - ۴۵۸

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

ان لحوما محرمة علی النار و هی لحوم المؤ ذنین ؛

همانا، گوشتهایی بر آتش (جهنم ) حرام است (آتش آنها را نمی سوزاند) و آن گوشت بدن اذان گویان است

(مستدرک الوسایل ، ص ۲۴۹)

حدیث - ۴۵۹

قال علیعليه‌السلام

یحشر المؤ منون یوم القیامة حوال الاعناق ؛

اذان گویان ، روز قیامت با سرافرازی و سربلندی محشور می شوند.

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۱۴۹)

حدیث - ۴۶۰

قال علیعليه‌السلام

من سمع النداء و هو فی المسجد ثم خرج فهو منافق ، الا رجل یرید الرجوع الیه ، او یکون علی غیر طهارة فیخرج لیتطهر؛

کسی که صدای اذان را در مسجد شنید، و بدون خواندن نماز(جماعت ) از مسجد خارج شود منافق است ، مگر اینکه قصد برگشت برای نماز خواندن دارد، یا وضو ندارد و برای گرفتن وضو از مسجد خارج شود.

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۱۶۱)

حدیث - ۴۶۱

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

من اذن محتسبا یرید بذلک وجه الله - عز و جل - اعطاه الله ثواب اربعین الف شهید و اربعین الف صدیق و یدخل فی شفاعته اربعین الف مسی ء من امتی الی الجنة ؛

کسی که اذان بگوید، و به خداوند توجه داشته باشد، خداوند به او ثواب چهل هزار شهید و چهل هزار راستگو را عطا می کند و چهل هزار از امت گنهکاران شامل شفاعتش گردیده و داخل بهشت می شوند.

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۱۳۰)

حدیث - ۴۶۲

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

یا علی الاذان نور؛

یا علی! اذان نور است

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۱۵۴)

حدیث - ۴۶۳

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

قم یا بلال فارحنا بالصلاة ؛

ای بلال خوشحال کن ما را به (اذان برای) نماز.

(کنزالعمال ، حدیث - ۲۰۹۵۱)

حدیث - ۴۶۴

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

انه اول من اذن ؛

همانا او (بلال ) نخستین کسی بود که اذان گفت

(وسائل الشیعه ، ج ۴، ص ۶۱۴)

حدیث - ۴۶۵

المولود اذا ولد یوذن فی اذنه الیمنی و یقام فی الیسری ؛

فرزند وقتی به دنیا آمد، در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه بگویید.

(مکارم الاخلاق ، ص ۲۶۱)

حدیث - ۴۶۶

قال علیعليه‌السلام

لاباس ان یجری علیه من بیت المال ؛

برای موذن از بیت المال مزدی بدهند، اشکالی ندارد.

(بحارالانوار، ج ۸۱، ص ۱۶۱)

حدیث - ۴۶۷

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

ان اهل السماء لایسمعون من اهل الارض شیئا الا الاذان ؛

همانا اهل آسمان نمی شنوند از اهل زمین چیزی مگر اذان را.

(میزان الحکمه ، ج ۱، ص ۸۲)

حدیث - ۴۶۸

قال الصادقعليه‌السلام

اذن کلما سمعت الاذان کما یوذن الموذن ؛

وقتی صدای اذان موذن را شنیدی ، اذان بگو.

(بحارالانوار، ج ۸۱، ص ۱۷۴)

حدیث - ۴۶۹

قال الصادقعليه‌السلام

لاباس ان یوذن الغلام الذی لم یحتلم ؛

نوجوان نابالغ اذان بگوید اشکالی ندارد.

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۱۶۱)

حدیث - ۴۷۰

قال علیعليه‌السلام

من سمع النداء فلم یجبه من غیر علة فلا صلاة له ؛

هرکه بانگ (اذان ) را بشنود و بدون علت بدان پاسخ ندهد، پس نمازی برای او نیست

(وسائل الشیعه ، ج ۵۵، ص ۳۷۵)

حدیث - ۴۷۱

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

ان اول من سبق الی الجنة بلال لانه اول من اذن ؛

بلال نخستین کسی است که به سوی بهشت پیشی گرفت ، چون که او نخستین کسی بود که اذان گفت

(وسائل الشیعه ، ج ۴، ص ۶۱۴)

حدیث - ۴۷۲

قال زین العابدینعليه‌السلام

ان النبیصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم اذن فی اذن الحسینعليه‌السلام بالصلاة یوم ولد ؛

در روز ولادت امام حسینعليه‌السلام پیامبر اسلامصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در گوش او اذان گفت

(بحارالانوار، ج ۱۰۴، ص ۱۱۲)

حدیث - ۴۷۳

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

المؤ ذن المحتسب کالشاهر بسیفه فی سبیل الله القائل بین الصفین ؛

اذان گویی که به خاطر خدا اذان بگوید، مانند کسی است که در راه خدا شمشیرش را از غلاف بیرون می آورد، و بین دو صف (کفر و اسلام ) جنگ می کند.

(بحارالانوار، ج ۸۱، ص ۱۴۹)

حدیث - ۴۷۴

قال الرضاعليه‌السلام :

الصلوة فی اول الوقت افضل ؛

نماز در اول وقت پسندیده تر است

(بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۳۲۶)

حدیث - ۴۷۵

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

خیر الاعمال الصلوة فی اول وقتها ؛

بهترین کارها، نماز در اول وقت است

(کنزالعمال ، ج ۷، حدیث - ۱۹۲۶۵)

حدیث - ۴۷۶

قال الصادقعليه‌السلام :

لکل صلاة وقتان اول الوقت افضلها ؛

برای هر نمازی دو وقت می باشد، که اول وقت ، برترین آنها است

(الکافی ، ج ۳، ص ۲۷۴)

حدیث - ۴۷۷

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

افضل العمل : الصلاة علی میقاتها، ثم بر الوالدین ، ثم ان یسلم الناس من لسانک ؛

بهترین عمل ، به پا داشتن نماز در وقت معین و زمان فضیلت آن است و سپس نیکی به پدر و مادر و بعد از آن در امان بودن مردم از زبان تو است

(کنزالعمال ، ج ۱۵، ص ۹۴۸)

حدیث - ۴۷۸

قال الصادقعليه‌السلام :

من صلی الصلوات المفروضات فی اول وقتها و اقام حدودها، رفعها الملک الی السماء بیضاء نقیة ؛ تقول : حفظک الله کما حفظتنی استودعتنی ملکا کریما. و من صلاها بعد وقتها من غیر علة و لم یقم حدودها، رفعها الملک سوداء مظلمة ؛ و هی تهتف به : ضیغتنی ضیعک الله کما ضیعتنی و لا رعاک الله کما لم ترعنی ؛

کسی که نمازهای واجب را در اول وقت ادا کند و حدود آن ها را حفظ نماید. فرشته آن را سپید و پاکیزه به آسمان برد. نماز(به نمازگزار) گوید: ((خدا تو را نگاه دارد همان گونه که مرا نگاه داشتی ؛ مرا به ملکی بزرگوار سپردی و کسی که نمازها را بی سبب به تاخیر اندازد و حدود آنها را حفظ نکند، فرشته نماز او را سیاه و تاریک به آسمان برد در حالی که نماز با صدای بلند به نمازگزار گوید: ((مرا ضایع کردی ، خدای تو را ضایع کند، آن چنان که مرا ضایع کردی ؛ و خدا تو را رعایت نکند آن چنان که تو مرا رعایت نکردی )).

(وسائل الشیعه ، ج ۳، ص ۹۰)

حدیث - ۴۷۹

قال علیعليه‌السلام

صل الصلوة لوقتها الموقت لها ؛

نماز را در اوقاتی که برای آن مقرر شده است به جا آور.

(نهج البلاغه ، نامه ۲۷)

حدیث - ۴۸۰

قال الصادقعليه‌السلام

من صلی الصلاة لغیر وقتها رفعت له سوداء مظلمة تقول ضیعک الله کما ضیعتنی و اول ما یسال العبد اذا وقف بین یدی الله - عز و جل - عن الصلاة ، فان زکت صلاته زکی سایر عمله ، و ان لم یزک صلاته لم یزک عمله ؛

کسی که نمازش را در غیر وقت آن بخواند (البته بدون عذر و علت ) از نمازش ظلمت و تاریکی بلند می گردد، و می گوید خدا تو را ضایع کند که مرا ضایع کردی و اول چیزی که از بنده در مقابل خداوند جلت عظمته سوال می کنند، نماز است که اگر نماز او صحیح و مقبول باشد، اعمال و کارهای نیک او نیز مقبول خواهد شد، و هرگاه نمازش مقبول نباشد، دیگر اعمال او نیز مطرود شود.

(بحارالانوار، ج ۸۳، ص ۱۹)

حدیث - ۴۸۱

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

ما من صلوة تحضر وقتها الا نادی ملک من بین یدی الناس قوموا الی نیرانکم التی اوقدتموها علی ظهورکم ، بصلاتکم ؛

وقت هر نمازفرا می رسید، فرشته ای در میان مردم ندا سر میدهد برخیزید، به وسیله نمازتان ، آن آتش گناه را که خودتان فراهم کردید، خاموش کنید.

(روضة الواعظین ، ج ۲، ص ۳۱۸)

حدیث - ۴۸۲

قال علیعليه‌السلام

تعاهدوا امر الصلاة و حافظوا علیها و استکثروا منها و تقربوا بها فانها کانت علی المؤ منین کتابا موقوتا الا تسمعون الی جواب اهل النار حین سئلوا: ((ما سلککم فی سقرقالوا لم نک من المصلین )) ؛

مواظب نماز باشید، نماز را حفظ کنید، زیاد نماز بخوانید. به وسیله نماز به خدا نزدیک شوید ؛ زیرا نماز کاری است که خدا در وقتهای معینی آن را واجب کرده است مگر به پاسخ جهنمی ها آن گاه که سؤ ال می شوند گوش نداده اید؟چه چیز شما را در جهنم افکند؟ آنان می گویند: ما نماز نمی خواندیم

(نهج البلاغه ، خطبه ۱۹۱)

حدیث - ۴۸۳

عن الصادقعليه‌السلام قال :

کان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم یقول : من حبس نفسه علی صلاة فریضة ینتظر وقتها فصلاها فی اول وقتها، فاتم رکوعها و سجودها و خشوعها، ثم مجد الله تعالی ، و عظمه و حمده حتی یدخل وقت الصلاة الاخری فلم یلغ بینهما کتب الله کاجر الحاج المعتمر، و کان من اعلی علیین ؛

از امام صادقعليه‌السلام نقل شده که فرمودند: پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می فرمودند: هرکس وجود خود را برای نماز واجبی آماده نگاه دارد، منتظر وقت آن باشد، و آن را در اول وقتش بخواند، و رکوع و سجود و خشوع آن را کامل به جا آورد سپس خدا را تمجید و تعظیم نماید و او را سپاسگزار باشد، تا وقت نماز دیگر برسد، و در میان این دو کار بیهوده انجام ندهد خداوند برای او مانند ثواب حج و عمره آورنده را می نویسد، و از اهل علیین می باشد.

(معالم زلفی ، ص ۴۱)

حدیث - ۴۸۴

عن الباقر -عليه‌السلام - قال :

اعلم ان اول الوقت ابدا افضل ، فعجل بالخیر ما استطعت ، واحب الاعمال الی الله ما داوم العبد علیه و ان قل ؛

از امام باقرعليه‌السلام نقل شده که فرمودند: آگاه باش همانا اول وقت همیشه برتر است ، هر قدر می توانی به نیکویی بشتاب ، و دوست ترین عملها به خداوند آن است که بنده همیشه آن را به جا آورد، هرچند اندک باشد.

(فروع ، ج ۳، ص ۲۷۴)

حدیث - ۴۸۵

عن الصادق -عليه‌السلام - قال :

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : من صلی الصلاة لغیر وقتها رفعت له سوداء مظلمة تقول ضیعتنی ، ضیعک الله کما ضیعتنی ، فی روایة عن الباقر- علیه السلام- انها اذا ارتفعت فی اول وقتها رجعت الی صاحبها و هی بیضاء مشرقة یقول حفظتنی حفظک الله ؛

از امام صادقعليه‌السلام نقل شده که فرمودند: پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: هرکس نماز را در غیر وقت آن بخواند برای او بالا می رود در حالی که سیاه و تاریک است ، گوید: مرا تباه کردی خداوند تو را تباه گرداند همان طور که مرا تباه ساختی در روایت دیگر آمده ، همانا اگر نماز اگر در اول وقتش بالا رود به صاحبش سفید و نورانی بر می گردد و گوید: مرا حفظ کردی خدا تو را حفظ کند.

(وسائل الشیعه ، ج ۳، ص ۸۰ - ۷۸)

حدیث - ۴۸۶

عن الصادقعليه‌السلام قال :

ان ملک الموت قال : انه لیس فی شرق الارض و لا فی غربها اهل بیت مدر و لا وبر الا انا اتصفحهم فی کل یوم خمس مرات ، فقال رسول الله -صلى‌الله‌عليه‌وآله -: انما یتصفحهم فی مواقیت الصلاة ، فان کان ممن یواظب علیها عند مواقیتها لقنه شهادة ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و نحی عنه ملک الموت ابلیس ؛

از امام صادقعليه‌السلام نقل شده که فرمودند: عزرائیل گوید: در شرق و غرب زمین اهل خانه گلی و نه اهل خانه مو و پشمی نیست ، مگر اینکه هر روز پنج مرتبه به آن ها نظر می کنم ، پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: جز این نیست به آنها در وقتهای نماز نظر می کند، اگر از آنها باشد بر نماز در وقتهای آن مواظبت می کند (هنگام مرگ ) شهادتین بر او تلقین می کند، و شیطان را (در آن هنگام که می خواهد ایمان را از او بگیرد) دور می کند.

(وسائل الشیعه ، ج ۳، ص ۷۹)

حدیث - ۴۸۷

عن الصادق -عليه‌السلام - قال :

خصلتان من کانتا فیه، و الا فاعزب ، ثم اعزب ، قیل : و ما هما؟قال : الصلاة فی مواقیتها، و المواظبة علیها، و المواساة ؛

دو خصلت است در هر کس این دو باشد فبها، و گرنه دور شو، سپس دور شو،(یعنی لایق چیزی نیست ). عرض کردندآن دو چیست ؟ فرمودند: خواندن نماز در وقتهایش و مواظب بودن بر آن ، و یاری رساندن به مردم

(وسائل الشیعه ، ج ۳، ص ۸۱)

حدیث - ۴۸۸

قال الصادقعليه‌السلام

وقت الفجر حین ینشق الفجر الی ان یتجلل الصبح السماء، و لاینبغی تاخیر ذلک عمدا، و لکنه وقت لمن شغل او نسی اونام ؛

وقت نماز صبح هنگامی است که فجر و سپیده منشق و باز گردد و گسترش پیدا کند تا آن که روشنایی صبح در آسمان پخش گردد. و سزاوار نیست تاخیر نماز صبح از این وقت مگر برای کسی که مشغول به کاری بوده که نمی توانسته از آن کار جدا گردد. و یا نماز را فراموش کرده باشد، و یا کسی که خواب مانده و دیر از خواب بیدار شده باشد (که تاخیر نماز با این عذرها مانعی ندارد و نمازش صحیح است ).

(وسائل الشیعه ، ج ۳، ص ۱۵۱)

حدیث - ۴۸۹

قال علیعليه‌السلام

جاء وقت الصلاة ، وقت امانة عرضها الله علی السموات و الارض و الجبال فابین ان یحملنها و اشفقن فیها ؛

هنگامی که وقت نماز فرا رسید، وقت امانتی است که خدا بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه کرد، اما آنهااز قبول آن دوری کردند و ترسیدند.

(تفسیر صافی ، ج ۲، ص ۳۷۰)

حدیث - ۴۹۰

عن علیعليه‌السلام قال :

حافظوا علی الصلوات الخمس فی اوقاتها فانها من الله عز و جل بمکان ؛

از امام علیعليه‌السلام نقل شده که فرمودند: بر نمازهای پنجگانه در وقتهایش محافظت کنید، زیرا آن از خداوند عز و جل در موقعیتی است

(بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۳۹۲)

حدیث - ۴۹۱

قال الصادقعليه‌السلام

ساعات اللیل اثنتا عشرة ساعة و ساعات النهار اثنتا عشرة ساعة ، و افضل ساعات اللیل و النهار اوقات الصلوات ، ثم قال -عليه‌السلام -: انه اذا زالت الشمس فتحت ابواب السماء و هبت الریاح و نظر الله الی خلقه ، لاحب ان یصعدلی عند ذلک الی السماء عمل صالح ، ثم قال : علیکم بالدعاء فی ادبار الصلوات فانه مستجاب ؛

ساعتهای شب دوازده ساعت است وساعتهای روز دوازده ساعت است ، و بهترین ساعتها وقتهای نماز است ، سپس فرمودند: آن گاه که خورشید میل کرد (ظهر شد) درهای آسمان باز می شود، بادها می وزد، خداوند به مخلوقاتش نظر می کند. من دوست دارم در این وقت برای من عمل نیکی بالا برود، سپس فرمودند: بر شما باد که بعد از نمازها دعا کنید، زیرا آن پذیرفته است

(اصول وافی ، ج ۲، ص ۸۷)

حدیث - ۴۹۲

قال علیعليه‌السلام

المنتظر وقت الصلاة بعد العصر، زائر الله و حق علی الله - عز و جل - ان یکرم زائره و یعطیه ما ساءل ؛

هرکس که منتظر وقت نماز بعد از عصر است ، زائر پروردگار می باشد و بر عهده خداوند عزیز و جلیل است که زائر خود را گرامی بدارد و به او هرچه را خواهد عطا فرماید.

(الخصال باب الثلاثه ، حدیث - ۱۲۷. جامع احادیث الشیعه ، ج ۴، ص ۷۸)

حدیث - ۴۹۳

قال الصادقعليه‌السلام

هذه الصلوات الخمس المفروضات من اقامهن و حافظ علی مواقیتهن لقی الله یوم القیامة و له عنده عهد یدخله به الجنة : و من لم یصلهن بمواقیتهن فذلک الیه ان شاء غفر له ، و ان شاء عذبه ؛

این نمازهای پنجگانه را هر که به پا بدارد و مراقب وقت آن باشد، پروردگار را ملاقات کند در حالی که قرار دادی و سندی با خداوند دارد که او را داخل بهشت گرداند، ولی اگر مواظبت اوقات آن نشد چنین سندی ندارد، چنانچه پروردگار بخواهد او را می بخشد و اگر بخواهد عذاب و توبیخ کند.

(ثواب الاعمال ، ص ۷۰)

حدیث - ۴۹۴

قال الصادقعليه‌السلام

فی قوله تعالی : ((الذینهم عن صلاتهم ساهون )) اهی وسوسة الشیطان ؟فقال لاکل احد یصیبه هذا و لکن ان یغفلها و یدع ان یصلی فی اول وقتها ؛

از حضرت امام صادقعليه‌السلام در مورد این آیه مبارکه سؤ ال شد آنان که از نماز خود سهو کننده بی خبرند، که آیا منظور از ساهون وسوسه شیطان است ؟حضرت فرمودند: خیر، اگر چه همه از وسوسه شیطان نصیبی دارند، ولی (ساهون ) در این آیه ، غفلت از نماز است ، به طوری که فراموش شود در اول وقت به جا آورده شود.

(وسائل الشیعه ، ج ۳، ص ۸۳)

حدیث - ۴۹۵

اختبروا اخوانکم بخصلتین فان کانتا فیهم و الا فاعزب ثم اعزب ثم اعزب المحافظة علی الصلوات فی مواقیتها و البر بالاخوان فی العسر و الیسر؛

برادران خود را در زمینه دو خصلت ، آزمایش کنید، اگر این دو خصلت را دارا بودند (به دوستی و رفاقت باآنان ادامه دهید)، وگرنه از آنان دوری کنید، دوری کنید، دوری کنید، و آن دو خصلت عبارت است از:

۱ - مراقبت بر نماز در وقت

۲ - احسان و نیکی به برادران در حالت تنگدستی و گشایش

(وسائل الشیعه ، ج ۸، ص ۵۰۳)

حدیث - ۴۹۶

قال علی -عليه‌السلام -:

شیعتنا رعاء الشمس و القمر و النجوم یعنی التحفظ من مواقیت الصلوة ؛

شیعیان ما مراعات کننده شمس و قمر و نجوم هستند، یعنی اوقات نماز را مراعات می کنند.

(مستدرک الوسائل ، ج ۱، ص ۱۹۳)

حدیث - ۴۹۷

قال الرضا -عليه‌السلام -:

من قوله تعالی( وَيْلٌ لِّلْمُصَلِّينَ ﴿ ٤ ﴾ الَّذِينَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ) یقول عن وقتهم یتغافلون ؛

در تفسیر این آیه : (وای بر نمازگزاران ، آنهای که از نماز خویش غافلند) می فرمایند: ساهون آنهایی هستند که غافل از اوقات نمازهای واجب خود هستند.

(بحارالانوار، ج ۸۳، ص ۲۰)

حدیث - ۴۹۸

قال الرضاعليه‌السلام

حافظوا علی مواقیت الصلوات فان العبد لا یامن الحوادث و من دخل علیه وقت فریضة فقصر عنها عمدا متعمدا فهو خاطی ؛

محافظت بر اوقات نماز کنید، پس همانا انسان از حوادث در امان نیست و کسی که وقت نماز فریضه بر او داخل شد و عمدا کوتاهی کرد، خطا کننده است

(بحارالانوار، ج ۸۳، ص ۲۰)

حدیث - ۴۹۹

قال الصادقعليه‌السلام

اول الوقت رضوان الله و اخر الوقت عفو الله ؛

(نماز) اول وقت (رضوان الله ) و موجب خشنودی خداوند است و آخر وقت (عفو الله ) و موجب غفران و عفو و بخشایش خداوند است

(دعائم الاسلام ، ج ۱، ص ۱۳۷)

حدیث - ۵۰۰

قال الصادقعليه‌السلام

و ملک الموت یدفع الشیطان عن المحافظ علی الصلوة و یلقنه شهادة : ((ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله )) فی تلک الحالة العظیمة ؛

هنگام مرگ ملک الموت شیطان را از کسی که محافظت به (اوقات ) نماز می کند، دفع می کند و شهادتین (اشهد ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله) را در این حالت به او تلقین می کند.

(جامع احادیث الشیعه ، ج ۴، ص ۶۱)

حدیث - ۵۰۱

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

اذا انزل الله عاهة من السماء عوفی منها حملة القران و رعاة الشمس ای الحافظون لاوقات الصلوة و عمار المساجد؛

هنگامی که خداوند سبحان ، از آسمان آفت نازل کرد حاملین قرآن ، رعایت کنندگان خورشید، یعنی کسانی که اوقات نماز را مراعات کنند، و مساجد را آباد می سازند از این آفت در امانند.

(جامع احادیث الشیعه ، ج ۴، ص ۶۱)

حدیث - ۵۰۲

قال الرضاعليه‌السلام

ان لکل صلوة ثلاثة اوقات : اول و اوسط و اخر فاول الوقت رضوان الله ، و اوسطه عفو الله و اخره غفران الله و اول الوقت افضله ؛

برای هر نمازی سه وقت وجود دارد: اول وقت ، وسط وقت و آخر وقت پس در اول وقت نماز به جا آورد مایه خشنودی خداست ، در وسط وقت (نماز بخواند) موجب عفو خداست ، و در آخر وقت (نماز بخواند) سبب آمرزش خدا است ، و اول وقت بافضیلت تر است

(مستدرک الوسائل ، ج ۱، ص ۱۸۵)

حدیث - ۵۰۳

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

و من ترک اوقاتها یدخل الویل و الویل واد فی جهنم ؛

و کسی که اوقات نماز را ترک کند، داخل در (ویل) می شود و (ویل) بیابانی در جهنم است

(مستدرک الوسائل ، ج ۱، ص ۱۸۴)

حدیث - ۵۰۴

قال الرضاعليه‌السلام

اذا دخل الوقت علیک فصلها فانک لا تدری ما یکون ؛

هنگامی که وقت نماز فرا می رسد، بر تو باد به خواندن نماز، پس به درستی که نمی دانی چه پیش خواهد آمد.

(وسائل الشیعه ، ج ۳، ص ۸۷)

حدیث - ۵۰۵

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

افضل الاعمال الصلوة فی اول وقتها ؛

بهترین اعمال ، نماز در اول وقت است

(کنزالعمال ، حدیث - ۱۸۹۰۰)

حدیث - ۵۰۶

قال الصادقعليه‌السلام

اذا دخل وقت صلاة فتحت ابواب السماء لصعود الاعمال ؛

هنگامی که وقت نماز فرا می رسد، درهای آسمان برای بالا رفتن اعمال باز می شوند.

(وسائل الشیعه ، ج ۳، ص ۸۷)

حدیث - ۵۶

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

ولکل شی ء انف و انف الصلاة التکبیر؛

برای هر چیزی مقدمه ای است و مقدمه نماز تکبیر است

(وسائل الشیعه ، ج ۳، ص ۱۶).

حدیث - ۵۷

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

اذا قام العبد الی الصلاة و قال : الله اکبر خرج من ذنوبه کیوم و لدته امه؛

هرگاه بنده مؤ منی به نماز بایستد و بگویدن ((الله اکبر)) ازهمه گناهانش پاک می شود؛ همچون روزی که ازمادر متولد شده است

(مجموعة الاخبار، ص ۲۲۰).

حدیث - ۵۸

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

اذا لم یستطع الرجل ان یصلی قائما فلیصل مستلقیا ناصبا رجلیه حیال القبلة یومی ایماء؛

هرگاه شخصی قادر نیست ایستاده نماز بخواند، بایدنشسته بخواند و اگر نشسته هم قادر نیست ، به پشت بخوابد و پاهایش را به سمت قبله بکشد و برای رکوع و سجودش اشاره کند (با سر یا چشم و ابرو).

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۳۳۴).

حدیث - ۵۹

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

لیست الصلاة قیامک وقعودک انما الصلاة اخلاصک و ان ترید بهاالله وحده ؛

نماز برخاستن و نشستن تو نیست ، بلکه باید آن را خالصانه انجام دهی و تنها خشنودی خداوند را بخواهی

(اصول وافی ، ج ۲، ص ۱۰۹، شرح نهج البلاغه ج ۱، ص ۳۲۵).

حدیث - ۶۰

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

قم فصل فان فی الصلوة شفاء ؛

برخیز نماز به جای آور ! پس همانا در نماز شفا است

(جامع احادیث الشیعه ، ج ۴، ص ۲۸).

حدیث - ۶۱

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

ترک الغیبة احب الی الله من عشرة الاف رکعة تطوعا؛

ترک غیبت نزدخداوند ازده هزار رکعت نماز مستحبی محبوبتر است

(قصار الجمل ، ۲، ص ۱۰۷).

حدیث - ۶۲

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

نوم علی علم خیر من صلاة علی جهل؛

خواب باعلم و آگاهی بهتر از نماز باجهل و نادانی است

(نهج الفصاحه ، حدیث - ۳۱۴۰).

حدیث - ۶۳

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

من صلی صلوة یرائی بها فقد اشرک؛

هر که نمازی برای خودنمایی ، بخواند، شرک ورزیده است

(تفسیر قرطبی ج ۱۰، ص ۷۱).

حدیث - ۶۴

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

من اغتاب مسلما او مسلمة لم یقبل الله صلوته و لاصیامه اربعین یوما و لیلة الا ان یغفر له صاحبه ؛

هرکس مرد یا زن مسلمانی را غیبت کند، چهل شبانه روز نماز و روزه اش پذیرفته نیست مگر این که غیبت شونده او را ببخشاید.

(بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۲۵۸).

حدیث - ۶۵

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

من احسن صلاته حین یراه الناس ثم اساء ماحین یخلو، فتلک استهانة استهان بها ربه؛

هرکه در حضور مردم نماز خویش نیکو کند و چون به خلوت رود، آن را بد به جا آورد به پروردگار خویش اهانت کرده است

(نهج الفصاحه ، ص ۵۸۴).

حدیث - ۶۶

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

رکعتان من عالم افضل من سبعین رکعة من غیر عالم ؛

دو رکعت نماز دانشمند بهتر از به جای آوردن هفتاد رکعت نماز دیگران است

(نهج الفصاحه ، ص ۳۵۰).

حدیث - ۶۷

رکعتان من رجل ورع افضل من الف رکعة من مخلط؛

دو رکعت نماز انسان با تقوا، برتر از هزار رکعت نماز فرد لاابالی است

(نهج الفصاحه ، حدیث - ۱۶۷۲).

حدیث - ۶۸

قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

و من لم تنهه صلاته عن الفحشاء و المنکر، لم تزده من الله الا بعدا؛

هرکس که نمازش او را از فحشا و منکر باز ندارد، هیچ بهره ای جز دوری از خدا نبرده است

(بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۱۹۸، شهاب الاخبار، ص ۲۱۵).

حدیث - ۶۹

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

لاترفع یدیک بالدعاء فی المکتوبة حتی تجاوز بهما راءسک ولا باءس بذلک فی النافلة و الوتر؛

در قنوت نماز واجب دستهایت از سر تجاوز نکند، اما در نماز نافله و وتر مانعی نیست

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۲۰۴).

حدیث - ۷۰

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

فان قال : فلم جعل التسبیح فی الرکوع و السجود قیل : لعلل منها ان یکون العبد مع خضوعه و خشوعه و تعبده و تورعه و استکانته و تذله و تواضعه و تقربه الی ربه مقدسا له ممجدا مسبحا معظما شاکرا لخالقه و رازقه ، فلا یذهب به الفکر و الامانی الی غیر الله؛

اگر کسی بگوید: چرا دستور تسبیح در رکوع و سجود داده شده ؟ در پاسخ گفته می شود علتهایی دارد، از جمله این که بنده در برابر خدا، خضوع و خشوع و تعبد و ورع و آرامش و خواری و فروتنی نماید و تقربش به سوی خدا باشد، و او را تقدیس و تسبیح و تمجید و تعظیم نماید، وسپاسگزار آفریننده و روزی دهنده خود باشد و اندیشه و فکر و آرزوهایش وی را به سوی غیر خدا نکشاند.

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۱۰۱).

حدیث - ۷۱

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

وعلیکم بطول الرکوع و السجود فان احدکم اذا طال الرکوع و السجود یهتف ابلیس من خلفه فقال یا ویلتاه ! اطاعوا و عصیت و سجدوا و ابیت؛

بر شما باد به طول رکوع و سجده ، که هرگاه یکی از شما رکوع و سجودش طول بکشد شیطان به دنبال او فریاد می زند: وای بر من ! او اطاعت کرد و من معصیت کردم او سجده کرد و من سرباز زدم

(بحارالانوار، ج ۸۷، ص ۱۹۹، مواعظ العددیه ، ص ۲۴۲).

حدیث - ۷۲

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

بینا رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم جالس فی المسجد اذ دخل رجل فقام یصلی فلم یتم رکوعه ولاسجوده ، فقال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : : نقر کنقر الغراب ، لئن مات هذا و هکذا صلاته لیموتن علی غیر دینی؛

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در مسجد نشسته بود مردی وارد گردید و به نماز و رکوع و سجود را به طور کامل انجام نداد پیامبر فرمودند: رکوع و سجود او به نوک زدن کلاغ شبیه است اگر این مرد بمیرد و نمازش بدین شکل باشد، به چیزی غیر از دین من مرده است

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۱۰۱).

حدیث - ۷۳

قال الامام العسکریعليه‌السلام فی تفسیره :

فاذا رفع راءسه من الرکوع قال الله - تبارک و تعالی - لملائکته : اما ترون یا ملائکتی کیف یقول : ارتفع عن اعدائک لما اتواضع لاولیائک و انتصب لخدمتک اشهدکم یا ملائکتی ! لاجعلن ، جمیل العاقبة له و لاصبرنه الی جنانی ؛

پس هنگامی که (نمازگزار) سرش را از رکوع بلند کرد، خداوند خطاب به ملائکه خود می کند و می گوید: آیا نمی بینید ای ملائکه من ! چگونه این بنده ام می گوید (خدایا) سرم را در مقابل دشمنان تو بلند کردم ، همچنان که در مقابل دوستان تو تواضع نمودم و خود را برای خدمت تو آماده ساختم ؟ شما را گواه می گیرم ای ملائکه من ! هرآینه عاقبت زیبا و خوب برای او قرار خواهم داد و بهشت را برای او قرار خواهم داد.

(بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۲۲۱).

حدیث - ۷۴

قال الامام العسکریعليه‌السلام فی تفسیره:

فاذا رکع قال الله تعالی لملائکته : یا ملائکتی ! اما ترون کیف تواضع لجلال عظمتی ؟ اشهدکم لاعظمته فی دار کبریایی و جلالی؛

پس هنگامی که (نمازگزار) به رکوع رفت ، خداوند تبارک و تعالی خطاب به ملائکه می کند و می گوید: ای ملائکه من ! آیا نمی بیند (بنده نمازگزار) چگونه برای بزرگی و عظمت من تواضع می کند؟ شما را گواه می گیرم ، که هرآینه او را در دار کبریایی و جلال خودم بزرگ سازم

(بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۲۲۱).

حدیث - ۷۵

من اتم رکوعه لم یدخله وحشة القبر؛

هرکس که رکوعش تمام وکامل باشد، دچار وحشت قبر نمی شود.

(مواعظ العددیه ، ص ۲۴۳).

حدیث - ۷۶

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

انما یکره ان یجمع بین السورتین فی الفریضة فاءما فی النافلة فلاباءس؛

کراهت دارد در نماز واجب (پس از حمد) دو سوره خوانده شود، ولی در نافله ها اشکال ندارد.

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۵۳).

حدیث - ۷۷

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

اسمع القراءة و التسبیح اذنیک فیما لا تجهر فیه من الصلوات بالقراءة و هی الظهر و العصر، و ارفع فوق ذلک فیما تجهر فیه بالقراءة؛

در نمازهایی که با صدای آهسته خوانده می شود، مثل ظهر و عصر، صدای خواندن ، حمد و تسبیح را به گوش خود برسان و در نمازهایی که با صدای بلند خوانده می شود، بلندتر از آن بخوان

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۷۶).

حدیث - ۷۸

سئل الامام الکاظمعليه‌السلام عمن ترک القراءة ما حاله ؟ فقالعليه‌السلام :

ان کان متعمدا فلا صلاة له ، و ان کان نسی فلا باءس؛

امام کاظمعليه‌السلام در پاسخ این که اگر کسی (در نماز) قرائت را ترک کند حکمش چیست ؟ فرمودند: اگر به عمد باشد، نمازش درست نیست و اگر از روی فراموشی باشد، اشکال ندارد.

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۴۴).

حدیث - ۷۹

امام حسینعليه‌السلام فرمودند:

من قراء آیة من الکتاب - عزوجل - فی صلاته قائما یکتب له بکل حرف مائة حسنة ؛

کسی که آیه ای از قرآن را ایستاده در نماز خویش بخواند به هر حرفی صد حسنه برای او نوشته می شود.

(الکافی ، ج ۲، ص ۴۴۷).

حدیث - ۸۰

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

فان قال فلم جعل القراءة فی الرکعتین الاولتین و التسبیح فی الاخیرتین ؟ قیل : للفرق بین ما فرضه الله من عنده و بین ما فرضه من عند رسول الله؛

چنانچه سوال شود که چرا در دو رکعت اول نماز، حمد و سوره ، و در دو رکعت آخر تسبیحات اربعه واجب شده ، گفته می شود:تافرق باشد بین دو رکعتی که خدا خودش واجب کرده (که فرض الله است ) و دو رکعتی که با خواست پیغمبرش واجب کرده (که فرض النبی است ).

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۸۸).

حدیث - ۸۱

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

فان قال فلم امروا بالقرائة فی الصلوة لئلا یکون القرآن مهجورا مضیعا و لیکون محفوظا مدروسا فلا یضمحل و لایجهل؛

اگر کسی بپرسد: چرا واجب شده که در نماز قرآن خوانده شود، جواب این است که تا قرآن ترک نشود و ضایع نگردد بلکه محفوظ مانده و درس داده شود و بدین وسیله از نابودی و نخواندنش جلوگیری شود و سوره حمد واجب شده در هر نماز، زیرا در سوره حمد خیر و حکمت دنیا وآخرت جمع شده است (بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۵۴).

حدیث - ۸۲

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

امر الناس بالقراءة فی الصلوة لئلا یکون القرآن مهجورا مضیعا ؛

مردم به خواندن حمد و سوره در نماز به این جهت موظف شده اند که قرآن مجید متروک و ضایع نشود.

(من لایحضره الفقیه ، ج ۱، ص ۸۴).

حدیث - ۸۳

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

اذا احرم العبد المسلم فی صلوته ، اقبل الله الیه بوجهه و وکل به ملکا یلتقط القرآن من فیه التقاطا فاذا اعرض اعرض الله عنه و وکله الی الملک؛

هنگامی که بنده ای مسلمان تکبیرة الاحرام نماز را می گوید، خداوند به طرف وی توجه می کند، و موکل می کند بر او ملکی را تا آنچه که قرائت می نماید از او دریافت می کند پس اگر اعراض کرد، خداوند از او روی می گرداند و او و نمازش رابه فرشته وا می گذارد.

(مستدرک الوسائل ، ج ۱، ص ۱۷۳).

حدیث - ۸۴

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

اذا قمت فی الصلوة فکبرت فارفع یدیک و لاتجاوز بکفیک اذنیک ای حیال خدیک؛

وقتی که به نماز ایستادی و خواستی تکبیرة الاحرام بگویی ، دو دوستت را بلند کن و نباید دستها از گوش ها، یعنی از کنار گونه هایت بالاتر می رود.

(اصول وافی ، ج ۸، ص ۴۳).

حدیث - ۸۵

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

فاذا اردت ان تقوم الی الصلوة فلا تقم الیها متکاسلا و لا متناعسا ولا مستعجلا و لا متاهیا ولکن تاءتیها علی السکون و الوقار و التؤ ده؛

چون خواستی به نماز بایستی ، با حال کسالت ، خواب آلودگی ، شتاب و لهو و بازی نایست ، بلکه با آرامش و وقار نماز را به جای آور.

مستدرک الوسائل ، ج ۴، ص ۸۷، باب افعال الصلاة ، ح ۷)

حدیث - ۸۶

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

انما مثل الصلاة لصاحبها، کمثل رجل دخل علی ذی سلطان فانصت له حتی فرغ من حاجته ، و کذلک المرء المسلم باءذن الله - عزوجل - مادام فی الصلاة لم یزل الله - عزوجل - ینظر الیه حتی یفرغ من صلاته ؛

همانا مثل نماز برای نمازگزار، مثل مردی است که بر ذی سلطانی وارد گردد و اظهار حاجت کند؛ پس آن شخص توانمند، ساکت و آماده استماع صاحب حاجت گردد، تا این که از درخواستش فارغ شود، همچنین است نمازگزار مسلمان تا هنگامی که به نماز ایستاده ، خداوند نظر مرحمتش را از او قطع نخواهد کرد و انوار الهی شامل اوست تاوقتی که از نمازش فارغ گردد. (بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۲۳۱).

حدیث - ۸۷

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

من قال فی رکوعه وسجوده و قیامه اللهم صلی علی محمد و آله محد کتب الله له ذلک بمثل الرکوع و السجود و القیام؛

هرکسی در رکوع وسجود وقیام خود بگوید: اللهم صل علی محمد و آل محمد خدا ثواب آن را مانند ثواب در رکوع و سجود و قیام برای او می نویسد.

(ثواب الاعمال ، ص ۶۱).

حدیث - ۸۸

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

فما من مؤ من یوافق تلک الساعة ان یکون ساجدا او راکعا او قائما الا حرم الله جسده علی النار؛

هیچ مؤ منی نیست که در وقت نماز در حال سجود و یا رکوع یا قیام باشد، مگر این که خدا جسمش را بر آتش حرام کرده است

(جامع احادیث الشیعه ، ج ۴، ص ۲۷).

حدیث - ۸۹

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

المرء المسلم باذن الله - عزوجل - مادام فی الصلوة لم یزل الله - عزوجل - ینظر الیه حتی یفرغ من صلاته؛

فرد مسلمان تا هنگامی که به نماز ایستاده ، خداوند نظر مرحمتش را از او قطع نخواهد کرد و انوارالهی شامل اوست تا وقتی که انسان از نمازش فارغ گردد.

(بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۲۲۷).

حدیث - ۹۰

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

عن الفرض فی الصلاة ، الوقت و الطهور و القبلة و التوجة و الرکوع و السجود و الدعاء؛

آنچه که در نماز واجب می شود، عبارت است از: ۱ - وقت نماز۲ - طهارت ، ۳ - قبله ، ۴ - توجه داشتن ۵ - رکوع ، ۶ - سجود، ۷ – دعا.

(وسائل الشیعه ، ج ۳، ص ۸۰).

حدیث - ۹۱

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

اذا استقبل المصلی القبلة استقبل الرحمان بوجهه لااله غیره؛

آن گه که نمازگزار روی به قبله می ایستد، روی به آن خدایی ایستاده است که جز او خدایی نیست

(میزان الحکمة ، ج ۵، ص ۳۷۶)

حدیث - ۹۲

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

لاینبغی للرجل ان یدخل فی صلاة حتی ینویها و من صلی فکانت نیته الصلاة لم یدخل فیها غیرها قبلت منه اذا کانت ظاهرة و باطنة ؛

سزاوار نیست که شخصی وارد نماز شود، مگر با نیت ، و کسی که همراه با نیت مشغول نماز شده و نیتی جز نماز ندارد، نماز او قبول است ، در صورتی که ظاهر و باطن نمازش برای خدا باشد.

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۳۷۷).

حدیث - ۹۳

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

ان الصلوة افضل العبادة لله؛

همانا نماز، بهترین وسیله بندگی برای خدا است

(جامع احادیث الشیعه ، ج ۴، ص ۵۰).

حدیث - ۹۴

عن الحسن بن علیعليه‌السلام :

ان من طلب العبادة تزکی له و اذا اضرت النوال بالفریضة فارفضوها؛

هرکس اشتیاق عبادت دارد، دل را برای آن پاک می کند و هرگاه نمازهای مستحبی به نمازهای واجب ضرر رساند. (در صورتی که نماز شب ، به قضا شدن نماز صبح انجامند. آنها راترک کنید.

(تحف العقول ، ص ۲۶۷).

حدیث - ۹۵

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

ذکر الله لاهل الصلاة اکبر من ذکرهم ایاه ؛ الاتری انه یقول : اذکرونی اذکرکم ؛

یاخدا برای نمازگزاران بالاتر از یاد آنها از خدا است آیا نمی بینی که خدا می فرماید: مرا یاد کنیدتا شما رایاد کنم

(بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۱۹۹).

حدیث - ۹۶

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

الصلاة بیت الاخلاص و تنزیه عن الکبر؛

نماز (حقیقی و کامل ) جایگاه و خانه اخلاص و باعث دوری از کبر و خودپسندی است

(میزان الحکمه ، ج ۵، ص ۳۷۵، بحارالانوار، ج ۷۸، ص ۱۸۳).

حدیث - ۹۷

سئل علی بن الحسینعليهما‌السلام :

ما افتتاح الصلاة ؟ قال : التکبیر، قال : ما تحریمها؟ قال : التکبیر، قال : ما تحلیلها؟ قال : التسلیم ؛

از علی بن الحسینعليهما‌السلام سؤ ال شد: افتتاح نماز چیست ؟ فرمودند: تکیبر، سوال شد: تحریم آن چیست ؟ فرمودند: تکبیر، سوال شد: تحلیل آن چیست ؟ فرمودند: سلام

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۳۰۳).

حدیث - ۹۸

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

وتاءویل تشهدک تجدید الایمان و معاودة الاسلام و الاقرار بالعبث بعد الموت و تاءویل قولک السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته ترحم عن الله سبحانه فمعنهاها هذه امان لکم من عذاب یوم القیامة ؛

معنای تشهد تجدید و تکرار شهادتین است که تجدید ایمان و اسلام است واعتراف به مبعوث شدن بعد از مرگ ، و معنای (السلام علیکم و رحمة الله و برکاته ) ازخدا ترحم خواستن برای خود و همه بندگان است ؛ که این خود سبب ایمن شدن از عذاب قیامت خواهد شد.

(میزان الحکمه ، ج ۵، ص ۳۹۵).

حدیث - ۹۹

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

طول القنوت و لسجود ینجی من عذاب النار؛

قنوت و سجده طولانی در نماز، نمازگزار را از عذاب آتش نجات می دهد.

(تصنیف غررالحکم ، ص ۱۷۵، حدیث - ۳۳۳۵).

حدیث - ۱۰۰

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

و لما فی ذلک من تغیر عتاق الوجوه بالتراب تواضعا و التصاق کرائم الجوارح بالارض تصاغرا ؛

هنگامی که انسان نماز می خواند، ساییدن گونه ها به خاک نشانه تواضع و گذراندن اعضاء شریف بر زمین دلیل کوچک و حقارت است

(نهج البلاغه ، خطبه ۱۹۲).

حدیث - ۱۰۱

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

لو یعلم المصلی ما یغشاه من الرحمة لما رفع راءسه من السجود؛

اگر نمازگزار بداند که چقدر از رحمت (خداوند تعالی ) او را فراگرفته است ، سرش را از سجده برنمیدارد.

(غررالحکم ، ص ۲۶۱).

حدیث - ۱۰۲

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

اطیلوا السجود فما من عمل اشد علی ابلی من ان یری ابن ادم ساجدا لانه امر بالسجود فعصی؛

سجده را طولانی کنید که هیچ عملی بر ابلیس گرانتر از این نیست که انسان را در حال سجده ببینید، زیرا خداوند او را امر به سجده کرد و او سر برتافت

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۱۶۱).

حدیث - ۱۰۳

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

لما سئل عن عنی مد العنق فی الرکوع تاءویله امنت بک ولو ضربت عنقی؛

علیعليه‌السلام در جواب این سوال که چرا در رکوع گردن باید کشیده و راست نگاه داشته شود فرمود: معنی آن این است که خدایا! به تو ایمان دارم ، اگر چه در این راه گردنم زده شود.

(المحجة البیضاء، ج ۱، ص ۳۹۰).

حدیث - ۱۰۴

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

ثم تاءویل مد عنقک فی الرکوع تخطر فی نفسک امنت بک و لو ضربت عنقی ثم تاءویل رفع راءسک من الرکوع اذا قلت ، ((سمع الله لمن حمده )) الذی اخرجنی من العدم الی الوجود؛

معنای کشیدن گردن در رکوع این است که در ایمان به خدا استوارم ، اگر چه گردنم زده شود، و معنای سر برداشتن از رکوع و گفتن (سمع الله ) این است که حمد وثنای ما را می شنود، آن خدایی که مرا از نیستی و عدم به وجود آورده است

(میزان الحکمة ، ج ۵، ص ۳۹۵).

حدیث - ۱۰۵

اذ صلیت فاسمع نفسک القراءة و التکبیر و التسبیح؛

هنگامی که نماز می خوانی ، قرائت و تکبیر و تسبیح را چنان به جای آور که خود بشنوی

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۷۶).

حدیث - ۱۰۶

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

من صلی باذان واقامة صلی خلفه من الملائکه لایری طرفاه و من صلی باقامة صلی خلفه ملک؛

هرکس نمازش را با اذان و اقامه بخواند، صفی از فرشتگان پشت سر او به نماز می ایستند که دو طرف آن صف دیده نمی شوند و هرکس که نمازخود را با اقامه تنها بخواند یک فرشته پشت سر او نماز می گزارد.

(ثواب الاعمال ، ص ۵۸).

حدیث - ۱۰۷

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

اذا قام الرجل الی الصلاة الیه ابلیس ینظر الیه حسدا لما یری من رحمة الله التی تغشاه ؛

هنگامی که کسی به نماز برمی خیزد، شیطان می آید و به نظرحسادت به او نگاه می کند زیرا می بیند که رحمت خدا او را فراگرفته است.

(بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۲۰۷).

حدیث - ۱۰۸

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

نوم علی یقین خیر من صلوة فی شک ؛

خوابی که از روی یقین باشد، بهتر از نمازی است که باشک (نسبت به خداوند) خوانده شود.

(بحارالانوار، ج ۳۳، ص ۳۵۷).

حدیث - ۱۰۹

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

من لم یاءخذ اهبة الصلوة وقتها فما و قرها ؛

کسی که پیش از نماز، خود را برای نماز آماده نکند، به نماز احترام نکرده است

(شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۲۰، باب ۷۶۸، ص ۳۲۹).

حدیث - ۱۱۰

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

لو صمت الدهر کله و قعدت اللیل کله و قتلت بین الرکن و المقام ، بعثک الله مع هواک بالغا ما بلغ ، ان فی جنة ففی جنة و ان نار ففی نار؛

اگر همه روزگار خود را روزه وشب ها را در نماز شب به سر بری و در میان رکن و مقام کشته شوی ، خداوند تو را (در قیامت ) با هوای نفس محشور می کند پس اگر هوای دل تو الهی بود، به بهشت خواهی رفت و اگر جهنمی بود، به جهنم داخل می شوی

(سفینة البحار، ج ۲، ص ۸۲۷).

حدیث - ۱۱۱

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

لیست الصلوة قیامک و قعودک انما الصلوة اخلاصک و ان ترید بها الله وحده؛

نماز، قیام و قعود (نشستن و برخاستن ) تو نیست ، بلکه نماز، اخلاص و خداخواهی تو است

(شرح نهج البلاغه ، ابن ابی الحدید، ج ۱، ص ۳۲۵).

حدیث - ۱۱۲

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

تحریم الصلاة التکبیر، و تحلیلها التسلیم؛

تحریم نماز، تکبیر و تحلیل آن سلام است

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۳۱۰).

حدیث - ۱۱۳

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

استغفرالله ربی و اتوب الیه فی الوتر سبعین مرة تنصب یدیک الیسری ، و تعد بالیمنی الاستغفار؛

در قنوت نماز وتر، هفتاد بار استغفار، بگویید برای اینکار دست چپ را مقابل صورت قرار دهید و با دست راست استغفار را بشمارید.

(بحارالانوار، ج ۸۷، ص ۲۸۷).

حدیث - ۱۱۴

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

وکان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم یستغفر الله فی الوتر سبعین مرة و یقول : ((هذا مقام العائذ بک من النار)) سبع مرات؛

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در قنوت نماز وتر هفتاد بار ((استغفرالله )) و هفت بار ((هذل مقام العائذ بک من النار)) (یعنی این جایگاه کسی است که از آتش به تو پناه آورده است ) می گفت

(وسائل الشیعه ، ج ۴، ص ۶۱۰).

حدیث - ۱۱۵

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

اذا صلی احدکم و لم یصل علی النبیصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فی صلاته یسلک بصلاته غیر سبیل الجنة؛

هرگاه یکی از شما نماز بخواند و در نمازش بر پیامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم درود نفرستد، با نماز خود به راهی غیر از راه بهشت می رود.

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۲۸۰).

حدیث - ۱۱۶

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

فرائض الصلاة سبع : الوقت ، والطهور، و التوجه و القلبه و الرکوع و السجود، و الدعاء؛

فرایض نماز، هفت تاست : وقت ، طهارت ، نیت ، قبله ، رکوع ، سجود، و دعا (درقنوت ).

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۱۹۷).

حدیث - ۱۱۷

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

وفرض علی الوجه السجود له باللیل و النهار فی مواقیت الصلوة فقال : ((یا ایهاالذین امنوا ارکعوا و اسجدوا و اعبدوا ربکم و افعلوا الخیر لعلکم تفلحون )) و هذه فریضة جامعة علی الوجه والیدین والرجلین ؛

خداوند بر صورت سجده را واجب کردکه شبانه روز در وقت نمازها به سجده بیفتد؛ پس فرمود: (ای کسانی که ایمان آورده اید! رکوع و سجود نمایید و پروردگارتان را پرستش کنید و افعال خیر به جای آورید، شاید که رستگار شوید). آنگاه امام فرمود: سجده ، واجب جامع است که مشتمل بر صورت و دستها و پاها می باشد.

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۱۲۸).

حدیث - ۱۱۸

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

السجود علی تربة الحسینعليه‌السلام یخرق الحجب السبع؛

سجده بر تربت امام حسینعليه‌السلام هفت پرده و مانع را می شکافد. (بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۱۳۵).

حدیث - ۱۱۹

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

انما یسجد المصلی سجدة بعد الفریضة لیشکر الله تعایل فیها علی ما من به علیه من اداء فرضه و ادنی ما یجزی ء فیها شکرالله مرات ؛

سزاوار است که نمازگزاز به پاس توفیق خدایی در به جای آوردن نماز واجب ، سجده شکر به جای آورد و حداقل ذکر سجده ، گفتن سه بار (شکرالله ) است

(المحجة البیضاء، ج ۱، ص ۳۴۸).

حدیث - ۱۲۰

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

من قراء السجدة او سمعها من قاری ء یقرؤ ها و کان یستمع قراءته فلیسجد، فان سمعها و هو فی صلاة فریضة من غیر امام او ما براءسه و انا قراها و هو فی الصلاد سجد و سجد معه من خلفه ان کان اماما و لا ینبغی للامام ان یتعمد قراءة سورة فیها سجدة فی صلاة فریضة ؛

کسی که آیه سجده بخواند و یا از قاری بشنود که به او گوش فرا می داد باید سجده کند، و اگر آن در حالی بشنود که نماز واجب را ادا می کند با سر اشاره (به سجد) کند و اگر خودش در نماز واجب آن را خوانده باید خود و ماءمومین سجده نمایند و سزاوار نیست که امام در نماز واجب سوره ای بخواند که سجده دارد.

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۱۷۵).

حدیث - ۱۲۱

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

اذا تصویت للسجود فقدم یدیک الی الارض قبل رکبتیک بشی ء ؛

هنگامی که برای سجده خم شدی ، کمی پیش از این که زانوهایت به زمین برسد، دستها را بر زمین بگذار.

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۱۳۸).

حدیث - ۱۲۲

عن الصادق عن ابیهعليهما‌السلام قال :

یسجد ابن ادم علی سبعة اعظم : یدیه و رجلیه و رکبتیه و جبهته ؛

امام صادقعليه‌السلام از پدرشان نقل می فرمایند: فرزند آدم ، با هفت استخوان (موضع ) سجده می کند: دو دست ، دو پا، دو زانو، پیشانی اش

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۱۳۴).

حدیث - ۱۲۳

عن الصادق عن ابیهعليهما‌السلام قال :

اذا سجد احدکم فلیباشر بکفیه الارض لعل الله یصرف عنه الغل یوم القیامة؛

امام صادقعليه‌السلام از پدرشان فرمودند: هنگامی که یکی از شما سجده می کند، دو کف دست را بر زمین قرار دهد، شاید خدا در قیامت غل و زنجیر را از او باز دارد.

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۱۳۲).

حدیث - ۱۲۴

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

اتقواالله واحسنوا الرکوع و السجود وکونوا اطوع عبادالله فانکم لن تنالو ولایتنا الا بالورع؛

از خدا پروا کنید و رکوع و سجود را نیکو به جای آورید، و مطیع ترین بندگان خدا باشید، زیرا شما ولایت ما را درنمی یابید، مگر با ورع

(بحارالانوارت ج ۸۵، ص ۱۰۴).