شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

.بانک احادیث اهل بیت عليهم السلام (اخلاقی) جلد ۸

.بانک احادیث اهل بیت عليهم السلام (اخلاقی)0%

.بانک احادیث اهل بیت عليهم السلام (اخلاقی) نویسنده:
گروه: کتابخانه حدیث و علوم حدیث

.بانک احادیث اهل بیت عليهم السلام (اخلاقی)

این کتاب در موسسه الحسنین علیهما السلام تصحیح و مقابله شده است.

نویسنده: واحد تحقیقات قائمیه اصفهان
گروه:

كتابخانه ›

کتابخانه حدیث و علوم حدیث


مشاهدات: 80634
دانلود: 4370

توضیحات:

جلد 1 جلد 2 جلد 3 جلد 4 جلد 5 جلد 6 جلد 7 جلد 8 جلد 9 جلد 10 جلد 11 جلد 12 جلد 13 جلد 14 جلد 15
جستجو درون كتاب
  • شروع
  • قبلی
  • 1556 /
  • بعدی
  • پایان
  •  
  • دانلود HTML
  • دانلود Word
  • دانلود PDF
  • مشاهدات: 80634 / دانلود: 4370
اندازه اندازه اندازه
.بانک احادیث اهل بیت عليهم السلام (اخلاقی)

.بانک احادیث اهل بیت عليهم السلام (اخلاقی) جلد 8

نویسنده:

كتابخانه ›

کتابخانه حدیث و علوم حدیث


فارسی

این کتاب در موسسه الحسنین علیهما السلام تصحیح و مقابله شده است.


حديث - ۴۱۷


قال الله عزّوجلّ:


اي عيسي! آن که بر من شوريده و گناه مي‌کند تو را نفريبد. روزي مرا مي‌خورد و ديگري را بندگي مي‌کند...آن‌چنان او را به بند مي‌کشم که راه گريزي نداشته باشد.


(کافي۸/۱۳۳)





حديث - ۴۱۸


قال الله عزّوجلّ:


با مستحبات به من نزديک شو.


(کافي۸/۱۳۲)





حديث - ۴۱۹


قال الله عزّوجلّ:


زبان را در پس انديشه قرار ده تا در امان باشي.


(کافي۲/۴۹۸)

	

	
	



	

		



حديث - ۴۲۰


قال الله عزّوجلّ:


آن‌گاه که مرا ياد مي‌کني، فروتن باش.


(کافي۲/۴۹۷)





حديث - ۴۲۱


قال الله عزّوجلّ:


ياد من، هر جايي زيباست.


(کافي۲/۴۹۷)





حديث - ۴۲۲


قال الله عزّوجلّ:


مال بسيار، گناهان را از ياد مي‌برد.


(کافي۲/۴۹۷)





حديث - ۴۲۳


قال الله عزّوجلّ:


هر‌که مرا ياد کند همدمش مي‌شوم.


(کافي۲/۴۹۶)

	

	
	



	

		



حديث - ۴۲۴


قال الله عزّوجلّ:


هرگونه مي‌خواهي باش که با هر دست که دهي از همان دست مي‌گيري.


(کافي۲/۱۳۸)





حديث - ۴۲۵


قال الله عزّوجلّ:


شکر، نعمت‌ها را افزون و از ديگران بي‌نياز مي‌کند.


(کافي۲/۹۴)





حديث - ۴۲۶


قال الله عزّوجلّ:


اي فرزند آدم! خودت را محو بندگي من کن تا دلت را پر از بي‌نيازي کنم.


(کافي۲/۸۳)





حديث - ۴۲۷


قال الله عزّوجلّ:


نيکي ده برابر پاداش دارد و يک گناه نابود‌کننده است.


(کافي۸/۴۹)





حديث - ۴۲۸


قال الله عزّوجلّ:


اي موسي! هر‌که از گناهکاران نزد تو آمد و به تو پناه برد، بگو خوش آمدي و آسوده شدي، چه جايگاه بزرگي است پيشگاه خداوند جهان. و بر ايشان آمرزش بخواه و بر ايشان مانند يکي از خودشان باش.


(کافي۸/۴۸)





حديث - ۴۲۹


قال الله عزّوجلّ:


اي موسي! توبه را زود انجام بده و گناه را براي بعد بگذار.


(کافي۸/۴۶)





حديث - ۴۳۰


قال الله عزّوجلّ:


اي موسي! مرا در هيچ حالتي فراموش نکن و از بسياري مال سرمست نشو.


(کافي۸/۴۵)

	

	
	



	

		



حديث - ۴۳۱


قال الله عزّوجلّ:


اي موسي! نزد من از بسياري گناه فرياد برآور، همانند گناه‌کاري که از دشمنش مي‌گريزد.(کافي۸/۴۲)





حديث - ۴۳۲


قال الله عزّوجلّ:


اي موسي! آرزوهاي بسياري براي دنيا نداشته باش، زيرا دلت را سخت مي‌کند و کسي که دلش سخت باشد از من دور مي‌شود.


(کافي۸/۴۲)





حديث - ۴۳۳


قال الله عزّوجلّ:


اي آدم! هرکدام از فرزندان تو قصد انجام کار نيکي کند، اگر انجام ندهد يک کار نيک و اگر انجام دهد، ده برابر نوشته خواهد شد.


(کافي۲/۴۴۰)





حديث - ۴۳۴


قال الله عزّوجلّ:


در نهان و نيز هنگام شادماني به ياد من باش تا در غفلت‌ها به يادت باشم.


(امالي صدوق/۲۵۴)





حديث - ۴۳۵


تندي نکن با کسي که تو را بر او مسلط کردند تا با تو تندي نکنم.


(کافي۲/۳۰۳)





حديث - ۴۳۶


قال الامام الصادقعليه‌السلام
: و رأيت القرآنَ قد ثقُل علي الناس استماعُهُ و خفَ علي الناسِ استماع الباطل.


امام صادقعليه‌السلام
فرمودند: مي بينم که قرآن شنيدنش بر مردم سنگين است و شنيدن حرفهاي باطل بر آنها سهل.


«وسائل الشيعه، ج ۱۶، ص ۲۷۷»





حديث - ۴۳۷


قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: سيأتي الزمان علي امتي لايبقي من القرآن الاسمه و لا من الاسلام الا اسمه يسمون به و هم ابعد الناس منه.



پيامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمود: زماني مي آيد بر امت من که باقي نماند از قرآن مگر همان ظاهر آن و از اسلام مگر اسم آن، آنها خود را مسلمان خوانند و ليکن دورترين مردم از اسلام هستند.



«بحار الأنوار، ج ۲، ص ۱۰۹»

	

	
	



	

		



حديث - ۴۳۸


قال النبيصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: شرارکم الذين لا يقرءون القرآن الا هجرا و لا يأتون الصلوة الا دُبراً و لا يعتقون محرَرَهم.



پيامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمود: بدترين شما کسي است که قرآن نمي خواند مگر در سختي ها و نماز را به جا نمي آورد مگر در حوادث و آزاد نمي شوند آزاد شدگان آنها.



«مستدرک الوسائل، ج ۱۵، ص ۴۸۳»





حديث - ۴۳۹


قال الامام الصادقعليه‌السلام
:


لا يُمَحِّضُ رجلٌ الايمانَ باللهِ حتّي يکونَ اللهُ احبُّ اليهِ من نفسِهِ و ابيهِ و امّهِ و ولدِهِ و اهلِهِ وَ مالِهِ و من الناسِ کُلُّهِمِ.


امام صادقعليه‌السلام
فرمودند:


ايمان انسان پاک و خالص نمي گردد مگر اينکه خداوند در نزد او محبوبتر و دوست داشتني تر از جان، مال، پدر، مادر، فرزند و خانواده اش و همه مردم باشد.


«بحارالانوار، ج ۷، ص ۲۵»





حديث - ۴۴۰


قال امير المؤمنينعليه‌السلام
:



مَنْ اَصْبَحَ علي الدُّنيا حَزِيْناً، فقد اَصْبَحَ لِقَضاءِ اللهِ ساخِطاً.


امير مؤمنانعليه‌السلام
فرمودند:


کسي که صبح کند، در حالي که بر دنيا اندوهناک است، به تحقيق، در حالي صبح کرده که از قضاي الهي ناخشنود است.


«نهج البلاغه، حکمت ۲۸۲»





حديث - ۴۴۱


قال الامام الصادقعليه‌السلام
:


و الله ما اَحَبَّ اللهَ مَنْ احبَّ الدّنيا و الي غيرَنا.


امام صادقعليه‌السلام
فرمودند:


به خدا سوگند، کسي که دنيا را دوست بدارد (براي غير خدا) و ولايت غير ما اهل بيت را داشته باشد خدا را دوست ندارد.


«فروع الکافي، ج ۸، ص ۱۲۹»





حديث - ۴۴۲


قال الامام الصادقعليه‌السلام
: طَلَبْتُ حبَّ الله عزّوجلّ فَوَجدتُهُ في بُغضِ اهلِ المعاصيِ.


امام صادقعليه‌السلام
فرمودند: حب و دوستي خداوند را جستجو نمودم و آن را در دشمني با اهل گناه يافتم.


«مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ح ۱۳۸۱۰»

	

	
	



	

		



حديث - ۴۴۳


قال الامام الصادقعليه‌السلام
: هل الدينُ الاّ الحبُّ؟ انّ اللهَ عزّوجلّ يقول: قُل ان کُنتم تُحبّونَ اللهَ فاتّبعوني يُحببکُم الله.


امام صادقعليه‌السلام
فرمودند: آيا دين چيزي غير از حب و دوستي است؟ همانا خداوند عزوجل مي فرمايد: اي پيامبر به مردم بگو اگر مرا دوست مي داريد پس مرا اطاعت کنيد، پس آنگاه خدا شما را دوست خواهد داشت.


«الخصال، ص ۲۱»





حديث - ۴۴۴


قال الامام الصادقعليه‌السلام
: فيما اوحي الله تعالي الي موسي ـعليه‌السلام
ـ : کَذِبَ مَنْ زَعَم انّهُ يحبّني فاذا جَنَّهُ اللًّيلُ نام عَنّي، الَيسَ کلُّ محبٍّ يُحبُّ خلوَةَ حبيبِهِ؟.



امام صادق ـعليه‌السلام
ـ فرمودند: خداوند در وحي به حضرت موسي ـعليه‌السلام
ـ اينگونه فرمود: اي موسي کسي که گمان مي کند مرا دوست دارد و هنگامي که شب فرا مي رسد به خواب مي رود، دروغ مي گويد، آيا اين طور نيست که دوست، عاشق و مشتاق خلوت با دوست خود است؟



«امالي شيخ صدوق، ص ۲۹۲»

	

	
	



	

		



حديث - ۴۴۵


قال الامام الصادقعليه‌السلام
: اذا تَخلّي المومِنُ من الدّنيا سَماو وَجَدَ حلاوَةَ حبِّ اللهِ و کان عندَ اهلِ الدّنيا کانّه قد خولِطَ.


امام صادقعليه‌السلام
فرمودند: زماني که انسان مؤمن خود را از محبت دنيا خالي مي نمايد آنگاه شيريني محبت پروردگارش را احساس مي کند و با اين که در ميان اهل دنيا به سر مي برد اما گويا اختلال حواس پيدا کرده است (با آنها نيست).


«الکافي ج ۲، ص ۱۳۰»





حديث - ۴۴۶


قال الامام الصادقعليه‌السلام
: قال الله تبارِکَ و تعالي ما تَحَبَّب الَيَّ عبدي باحبّ مِمّا افترضتُ عليه.


امام صادقعليه‌السلام
فرمودند: خداوند مي فرمايد هيچ بنده اي با چيزي بهتر از دوست داشتن و انجام فرائض و واجبات، با من اظهار دوستي نکرد.


«الکافي، ج ۲، ص ۸۲»





حديث - ۴۴۷


قال الامام الصادقعليه‌السلام
: حبُّ اللهِ اِذا اضاءَ عَلي سرِّ عبدٍ اخلاهُ عَلي کلِّ شاغِلٍ و کلِّ ذکرٍِ سويَ اللهِ عند ظلمةٍ.


امام صادقعليه‌السلام
فرمودند: حب خداوند زماني که باطن و درون بنده اش را روشن نمايد او را از هر دل مشغولي و سرگرمي باز مي دارد و ياد غير خدا را در هر تاريکي اي از وي سلب مي کند.


«بحارالانوار، ج ۱۵، ص ۷۹»





حديث - ۴۴۸


قال الامام الصادقعليه‌السلام
:


الحبُّ افضَلُ من الخوفِ.


امام صادقعليه‌السلام
فرمودند:


حب (خداوند) برتر از ترس از خداست.


«فروع الکافي، ج ۸، ص ۱۲۹»





حديث - ۴۴۹


قال الامام الصادقعليه‌السلام
: و المحبّ اخلَصُ النّاسِ سرّاً لله، و اصدَقُهُم قولاً و افواهُم عهداً و ازاکاهُمْ عَمَلاً و اصفاهُم ذِکراً و اعبَدُهُم نفساً.


امام صادقعليه‌السلام
فرمودند: انساني که محب و دوستدار خداست، باطن او از همه مردم خالص تر است، از همگان راستگوتر، در وفاي به عهد از همه باوفاتر، عملش از همه پاک تر، ذکرش از همه صاف تر و روشن تر و وجودش از همه عابدتر مي باشد.


«بحارالانوار، ج ۱۵، ص ۷۹»

	

	
	



	

		



حديث - ۴۵۰


امام صادقعليه‌السلام
فرمودند: انسان محب و دوستدار خدا کسي است که به هنگام مناجات با خدا فرشتگان به وجود او مباهات و به ديدارش افتخار مي کنند، خداوند به وسيله او شهرها را آباد مي کند و به جهت کرامت و بزرگواري او بندگان خود را کرامت مي بخشد، خواسته هاي بندگانش را به حق او عطا مي کند، به وسيله او بلا را از مردم دفع مي نمايد. اگر مردم مقام و منزلت محبين خدا را در پيشگاه او مي دانستند که چيست، تنها به وسيله خاک قدم آنها به خدا تقرب مي جستند.


«بحارالانوار، ج ۱۵، ص ۷۹»





حديث - ۴۵۱


قال الامام عليعليه‌السلام
: القَلْبُ المُحِبّ للهِ يُحّب کثيراً النَّصَب لله و القَلبُ اللاهي عن الله يحّب الراحةَ...


حضرت علي ـعليه‌السلام
ـ فرمودند: قلبي که دوستدار خداوند است، به خاطر او تحمل سختي هاي بسيار را دوست مي دارد و دلي که حب خدا در آن نيست (و از خدا روگردان شده) دوستدار آسايش و راحتي است.


«تنبيه الخواطر، ص ۸۷»

	

	
	



	

		



حديث - ۴۵۲


قال الامام عليعليه‌السلام
: مَنْ احبَّ ان يعلَمَ کيفَ منزلَتُه عند الله فلينظُر کيف منزلةَ اللهِ عندَهُ...


حضرت عليعليه‌السلام
فرمودند: کسي که دوست دارد بداند جايگاه او در نزد خداوند چگونه است پس بايد ببيند خداوند در نزد او چه جايگاهي دارد پس هر انساني بين دو امر مخير گرديده، امر دنيا و آخرت، پس امر آخرت را بر دنيا کسي انتخاب مي کند که خدا را دوست دارد و کسي که اختيار مي کند امر دنيا را، پس او کسي است که خداوند در نزد او جايگاهي ندارد.


«جامع الاخبار، ص ۵۰۵»





حديث - ۴۵۳


قال الامام عليعليه‌السلام
حين سَاَلَهُ اعرابيٌ عَن درجاتِ المُحبّين: أدني دَرَجاتِهم منِ استَصْغَرَ طاعَتَهُ و استعظَمَ ذنبَهُ...


حضرت عليعليه‌السلام
در جواب سوال شخصي که از درجات محبين سوال کرد، فرمود: پائين ترين درجه آنها اين است که عبادات خود را کوچک شمرده و گناهان خود را بزرگ مي شمرند و گمان مي کنند در دنيا کسي جز آنها مورد مواخذه و بازخواست قرار نمي گيرد. آن شخص وقتي کلام حضرت را شنيد بي هوش شد، بعد از اين که به هوش آمد از حضرت پرسيد: آيا بالاتر از اين هم درجه اي است؟ حضرت فرمودند: بلي هفتاد درجه ديگر هست!.


«مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۱۳۳»

	

	
	



	

		



حديث - ۴۵۴


قال الامام عليعليه‌السلام
: اذا اکرمَ اللهُ عبداً لشَغَلَهُ بمحبَّتِهِ.


حضرت عليعليه‌السلام
فرمودند: زماني که خداوند بنده اي را اکرام نمايد او را به محبت و دوستي خودش مشغول مي سازد.


«تصنيف غررالحکم، ص ۱۹۹، ح ۳۹۶۴»





حديث - ۴۵۵


قال الامام عليعليه‌السلام
: کما انّ الشَّمسَ و القَمَرَ لا يجتمعانِ، کذلِکَ حبُّ اللهِ و حبُّ الدّنيا لا يجتمعان.


حضرت عليعليه‌السلام
فرمودند: همان طور که خورشيد و ماه با همديگر جمع نمي شوند، همچنين حب خداوند و حب دنيا با هم جمع نمي گردند.


«تصنيف غررالحکم، ص ۱۴۱، ح ۲۵۱۳»





حديث - ۴۵۶


قال الامام عليعليه‌السلام
: ان کنتم تحبُّونَ اللهَ فاخرِجُوا من قلوبِکُم حبَّ الدّنيا.


حضرت عليعليه‌السلام
فرمودند: اگر دوست دار خدا هستيد (و به او عشق مي ورزيد)، پس محبت دنيا را از قلبهايتان خارج سازيد.


«تصنيف غررالحکم، ص ۱۴۱، ح ۲۵۱۰»

	

	
	



	

		



حديث - ۴۵۷


قال الامام عليعليه‌السلام
: اطيبُ شيٍ في الجنَّةِ و اَلَذّهُ حُبُّ اللهِ و الحبُّ في اللهِ و الحمدُ للهِ ربِّ العالمين.


حضرت عليعليه‌السلام
فرمودند: نيکوترين و لذيذترين چيز در بهشت محبت و دوستي خداوند و دوستيِ در راه خدا و حمد و ستايش پروردگار جهانيان مي باشد.


«مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۳۶۶»





حديث - ۴۵۸


قال الامام علي ـعليه‌السلام
ـ : حبُّ اللهِ نارٌ لا يَمَرُّ علي شيٍ الا احْتَرَقُ و نور اللهِ لا يَطَّلِعُ علي شيٍ الاّ اضاءَ.


حضرت عليعليه‌السلام
فرمودند: دوستي و حب خدا آتشي است که بر هر چه بگذرد آن را مي سوزاند و بر هيچ چيز نمي تابد مگر اينکه روشن و نورانيش مي نمايد.


«بحارالانوار، ج ۶۷، ص ۲۳»

	

	
	



	

		



حديث - ۴۵۹


قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: علامَةُ حبِّ اللهِ تعالي حبُّ ذکرِ اللهِ و علامَةُ بُغضِ اللهِ بُعض ذکرِِ الله.



رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمودند: نشانه حب و دوستي خداوند، حب و علاقه به ذکر و ياد خداست و نشانه بعض خداوند، بغض و تنفر از ياد حق مي باشد.



«کنز العمال، ح ۱۷۷۶»





حديث - ۴۶۰


قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: حبُّ الدّنيا و حبّ اللهِ لا يجتمعان في قلبٍ ابداً.



رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمودند: حب و دوستي دنيا با حب خدا هرگز با هم در يک قلب جمع نمي شوند.



«تنبيه الخواطر، ج ۲، ص ۱۲۲»





حديث - ۴۶۱


قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: مَنْ اَحبَّ لقاءَ اللهِ، احبَّ اللهُ لقاءَهُ وَ مَنْ کَرِهَ لقاءَ اللهِ کَرِهَ اللهُ لقاءَه.



رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمودند: کسي که دوستدار ديدار و ملاقلات پروردگار است، خداوند نيز ملاقات با او را دوست دارد و کسي که ديدار خدا در نظر او ناپسند است خداوند نيز ديدار او را ناپسند مي دارد.



«بحارالانوار، ج ۶، ص ۱۳۳»

	

	
	



	

		



حديث - ۴۶۲


قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: احبّوا اللهَ لِما يَغْدوکُمْ بهِ من نِعمةٍ و احبُّوني للهِ تعالي و احبّوا قَرابَتي لي.



رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمودند: خداوند را به خاطر نعمت هائي که به شما ارزاني داشته دوست بداريد و مرا به خاطر خداوند و خويشاوندانم را به خاطر من دوست بداريد.



«علل الشرايع، ص ۶۰۰»





حديث - ۴۶۳


قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: قال الله تعالي لداود ـ
عليه‌السلام
ـ : احبِبْني و حّبِّبني الي خَلقي. قالَ يا ربّ کيفَ اُحِبّّبکَ الي خلقِکَ؟ قالَ: اُذکرني بالحسن الجميل... .



رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمودند: خداوند به حضرت داود
عليه‌السلام
وحي فرمود: مرا دوست بدار و مرا محبوب خلقِ من ساز. حضرت داود عرض کرد: چگونه ترا محبوب خلق سازم؟ خداوند فرمود: به نزد آنان مرا به نيکي ياد کن و نعمت ها و احسان هائي را که به آنها نموده ام بدانها يادآوري کن.



«محجة البيضاء، ج ۷، ص ۲۵۴»





حديث - ۴۶۴


قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: قالَ الله: ما تَحبَّبَ اِلَيَّ عَبدي بشيٍ احبّ اِلَيَّ ممّا افترضتُه عليه و اِنّهُ ليتحبَّبُ اِليَّ بالنافلةِ... .



رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمودند: خداوند مي فرمايد: هيچ بنده اي با چيزي بهتر از انجام واجبات به من اظهار دوستي و محبت نکرده است و همانا بنده با انجام نوافل اظهار محبت و دوستي به من مي نمايد تا آنجا که محبوب من واقع مي شود، پس زماني که من او را دوست بدارم گوش او مي شوم که با آن مي شنود، چشم او مي شوم که با آن مي بيند، زبان او مي شوم که با آن سخن مي گويد، دست او مي شوم که با آن مي گيرد و پاي او مي شوم که با آن راه مي رود، اگر مرا بخواند اجابتش مي کنم و اگر چيزي از من بخواهد به او خواهم داد.



«المحاسن، ج ۱، ص ۴۵۴»





حديث - ۴۶۵


قالَ رَسُولُ اللهِصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: ألْزِمُوا مَوَدَّتَنا أهْلَ الْبَيْتِ فَإنَّهُ مَنْ لَقي اللهَ وَ هُوَ يُحِبُّنا دَخَلَ الْجَنَّةَ بِشَفاعَتِنا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لا يَنْفَعُ عَبْدٌ بِعَمَلِهِ إلّا بِمَعْرِفَتِهِ بِحَقِّنا.





پيامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمودند: به محبت و عشق به ما اهل بيت روي بياوريد زيرا کسي که خدا را با چنين خصلتي ملاقات کند داخل بهشت گردد و از شفاعت ما برخوردار شود، قسم به خدايي که جانم در دست او است جز با معرفت به حق ما، هيچ کس از عمل خود بهر ه اي نخواهد برد.



«امالي مفيد، ص ۴۳»