شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

حدیث - ۱۳۰

الإمام الرضاعليه‌السلام

فی ذِکرِ الجِماعِ وآدابِهِ: فَإِذا فَعَلتَ ذلِکَ فَلا تَقُم قائِما ، ولا تَجلِس جالِسا ، ولکِن تَمیلُ عَلی یَمینِکَ ، ثُمَّ انهَض لِلبَولِ إذا فَرَغتَ مِن ساعَتِکَ شَیئاً ؛ فَإِنَّک تَأمَنُ الحَصاةَ بِإِذنِ اللّه تَعالی

امام رضاعليه‌السلام درباره آمیزش و آداب آن فرمودند: پس چون آن کار را کردی ، راست مَایست و کامل هم منشین؛ بلکه بر پهلوی راست لَم بده و سپس، زمانی پس از آن که کار خویش به پایان برده‌ای، برای پیشاب کردن برخیز. در این صورت، به اذن خداوند عز و جل از سنگ [مثانه] در امان خواهی بود

بحار الأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۳۲۷ نقلاً عن طبّ الإمام الرضاعليه‌السلام ، وقد سقطت من الطبعة التی بأیدینا دانش نامه احادیث پزشکی : ۱ / ۶۲۶

حدیث - ۱۳۱

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

لا یُجامِعَنَّ أحَدُکُم وبِهِ حَقنٌ مِن خَلاءٍ ؛ فَإِنَّهُ یَکونُ مِنهُ البَواسیرُ ، ولا یُجامِعَنَّ أحَدُکُم وبِهِ حَقنٌ مِن بَولٍ ؛ فَإِنَّهُ یَکونُ النَّواصیرُ ؛

مبادا کسی در حالی که از قضای حاجت خودداری می‌ورزد ، نزدیکی کند ؛ چرا که این کار ، بواسیر می‌آورد ؛ و مبادا کسی در حالی که پیشاب خود را نگه می‌دارد ، نزدیکی کند ؛ چرا که این کار ، ناسور می‌آور د

کنز العمّال ، جلد ۱۶ ، صفحه ۳۵۵ ، حدیث - ۴۴۹۰۲ نقلاً عن ابن النجّار عن أنس ، دانش نامه احادیث پزشکی : ۱ / ۶۰۴ ناسور ، بیماریی است که در محاق چشم، اطراف مقعد و بُن دندان ، ظاهر می‌شود و موجب جراحتی چرکین در موضع بیماری می‌گردد (ر .ک : لغت‌نامه دهخدا : ذیل «ناسور» و «ناصور»)

حدیث - ۱۳۲

امام رضاعليه‌السلام :

لا تَقرَبِ النِّساءَ فی أوَّلِ اللَّیلِ لا شِتاءً ولا صَیفاً ؛ وذلِکَ أنَّ المَعِدَةَ وَالعُروقَ تَکونُ مُمتَلِئَةً وهُوَ غَیرُ مَحمودٍ ، یُتَخَوَّفُ مِنهُ . ضَعفُ البَصَرِ وَالدِّماغِ ؛

در اوایل شب ، چه زمستان و چه پاییز ، با زنان نزدیکی مکن؛ چرا که معده و رگ‌ها [در این هنگام] ، پُر است و این کار ، ناستوده است و از آن بیمِ... ضعف بینایی و سستْ‌خِردی می‌رود.

طبّ الإمام الرضاعليه‌السلام ، صفحه ۶۴ ، بحار الأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۳۲۷ نحوه دانش نامه احادیث پزشکی : ۱ / ۲۸۴

حدیث - ۱۳۳

رسول اللّهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

فی وَصایاهُ لِعَلِیٍّعليه‌السلام : یا عَلِیُّ ، لا تُجامِعِ امرَأَتَکَ بَعدَ الظُّهرِ ، فَإِنَّهُ إن قُضِیَ بَینَکُما وَلَدٌ فی ذلِکَ الوَقتِ یَکونُ أحوَلَ ، وَالشَّیطانُ یَفرَحُ بِالحَوَلِ فِی الإِنسانِ

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

از سفارش‌های ایشان به امام علیعليه‌السلام : ای علی! بعد از ظهر با همسرت نزدیکی مکن ، که اگر در این هنگام برایتان فرزندی تقدیر شود ، کژْ چشم خواهد بود ، و شیطان نیز به کژ چشمی انسان ، شادمان می‌گردد.

بحار الأنوار ، جلد ۱۰۳ ، صفحه ۲۸۱ ، حدیث - ۱ دانش نامه احادیث پزشکی : ۱ / ۲۸۴

حدیث - ۱۳۴

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

خَمسُ خِصالٍ تورِثُ البَرَصَ : النّورَةُ یَومَ الجُمُعَةِ ویَومَ الأَربَعاءِ ، وَالتَوَضُّؤُ وَالاِغتِسالُ بِالماءِ الَّذی تُسَخِّنُهُ الشَّمسُ ، وَالأَکلُ عَلَی الجَنابَةِ ، وغِشیانُ المَرأَةِ فی أیّامِ حَیضِها ، وَالأَکلُ عَلَی الشِّبَعِ ؛

پنج چیز است که پیسی می‌آورَد : نوره کشیدن در روز جمعه و چهارشنبه ؛ وضو گرفتن و غسل کردن با آبی که به آفتاب گرم شده است ؛ خوردن در حال جنابت ؛ آمیزش با زن در هنگام حائض بودنش ؛ و خوردن در حال سیری

الخصال ، صفحه ۲۷۰ ، حدیث - ۹ عن ابن عبّاس ، روضة الواعظین ، صفحه ۳۳۸ ، بحار الأنوار ، جلد ۵۹ ، صفحه ۳۴ ، حدیث - ۱۱ دانش نامه احادیث پزشکی : ۱ / ۵۰۸

حدیث - ۱۳۵

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

مَن جامَعَ امرَأَتَهُ وهِیَ حائِضٌ ، فَخَرَجَ الوَلَدُ مَجذوماً أو أبرَصَ ، فَلا یَلومَنَّ إلاّ نَفسَهُ ؛

هر کس با زن خود در حالی که وی حائض است ، آمیزش کند و فرزند جذامی یا پیس زاده شود ، مبادا جز خود را نکوهش کند

کتاب من لا یحضره الفقیه ، جلد ۱ ، صفحه ۹۶ ، حدیث - ۲۰۱ ، مکارم الأخلاق ، جلد ۱ ، صفحه ۴۵۹ ، حدیث - ۱۵۵۷ دانش نامه احادیث پزشکی : ۱ / ۶۰۲

حدیث - ۱۳۶

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

إنَّ اللّه‌َ تَبارَکَ وتَعالی کَرِهَ لَکُم أیَّتُهَا الاُمَّةُ أربَعاً وعِشرینَ خَصلَةً ونَهاکُم عَنها : . کَرِهَ لِلرَّجُلِ أن یَغشَی امرَأَتَهُ وهِیَ حائِضٌ ، فَإِن غَشِیَها فَخَرَجَ الوَلَدُ مَجذوماً أو أبرَصَ ، فَلا یَلومَنَّ إلاّ نَفسَهُ ؛

ای امّت! خداوند تبارک و تعالی برای شما امّت ، ۲۴ چیز را دوست ندارد و شما را از آنها نهی می‌کند : . برای مرد ، این را خوش نمی‌دارد که با زن خویش در حالی که وی حائض است ، آمیزش کند پس اگر چنین کند و فرزند حاصل از آن جذامی یا گرفتار پیسی زاده شود ، مبادا جز خویش را نکوهش کند

کتاب من لا یحضره الفقیه ، جلد ۳ ، صفحه ۵۵۶ ، حدیث - ۴۹۱۴ ، الخصال ، صفحه ۵۲۰ ، حدیث - ۹ ، الأمالی للصدوق ، صفحه ۳۷۸ ، حدیث - ۴۷۸ کلّها عن الحسین بن زید عن الإمام الصادق عن آبائهعليهم‌السلام ، المحاسن ، جلد ۲ ، صفحه ۴۱ ، حدیث - ۱۱۳۱ عن سلیمان بن جعفر البصری عن الإمام الصادق عن آبائهعليهم‌السلام ولیس فیه صدره ، بحار الأنوار ، جلد ۷۶ ، صفحه ۳۳۸ ، حدیث - ۲ دانش نامه احادیث پزشکی : ۱ / ۶۰۲

حدیث - ۱۳۷

رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

فی وَصایاهُ لِعَلِیٍّعليه‌السلام : یا عَلِیُّ ، لا تُجامِعِ امرَأَتَکَ فی أوَّلِ الشَّهرِ ووَسَطِهِ وآخِرِهِ ؛ فَإِنَّ الجُنونَ وَالجُذامَ وَالخَبَلَ لَیُسرِ عُ إلَیها وإلی وَلَدِها

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

در سفارش‌های ایشان به امام علیعليه‌السلام : ای علی! در آغاز ، میان و پایان ماه با همسرت همبستری مکن؛ چه ، [در این صورت] دیوانگی ، جذام و تباه‌مغزی به سوی وی و فرزندش خواهد شتافت.

کتاب من لا یحضره الفقیه ، جلد ۳ ، صفحه ۵۵۲ ، حدیث - ۴۸۹۹ ، علل الشرائع ، صفحه ۵۱۵ ، حدیث - ۵ ، الأمالی للصدوق ، صفحه ۶۶۳ ، حدیث - ۸۹۶ کلّها عن أبی سعید الخدری ، بحار الأنوار ، جلد ۱۰۳ ، صفحه ۲۸۱ ، حدیث - ۱ دانش نامه احادیث پزشکی : ۱ / ۲۶۸

حدیث - ۱۳۸

امام علیعليه‌السلام :

مَن تَطَبَّبَ فَلْیَتَّقِ اللَّهَ وَلْیَنصَحْ وَلْیَجتَهِدْ؛

هر که طبابت می‌کند باید از خدا بترسد و خیرخواه باشد و سعی خود را به کار برد.

دعائم الإسلام، ج ۲، ص ۱۴۴

حدیث - ۱۳۹

امام علیعليه‌السلام فرمودند:

ألا وَ إنَّ مِنَ البَلاءِ الفاقَةَ وَأشَدُّ مِنَ الفاقَةِ مَرَضُ البَدَنِ وَأشَدُّ مِن مَرَضِ البَدَنِ مَرَضُ القَلبِ ؛

آگاه باشید که تنگ‌دستی از جمله بلاهاست و بدتر از آن، بیماری جسم است و بدتر از آن، بیماری دل

غرر الحکم و درر الکلم، حدیث - ۲۷۷۵

حدیث - ۱۴۰

امام صادقعليه‌السلام :

اگر بیماری از اهل ایمان حق و حرمت و ولایت حضرت امام حسینعليه‌السلام را بشناسد و به اندازه سر سوزنی از خاک پاکش استشفا نماید ، دوا و شفایش خواهد شد

بحار الانوار ، ج ۹۸ ، ص ۱۲۵

حدیث - ۱۴۱

امام صادقعليه‌السلام فرمود ند:

تربت امام حسینعليه‌السلام شفای هر بیماری است

کتاب پیام عاشورا صفحه ۶۱

حدیث - ۱۴۲

قال ابوعبداللهعليه‌السلام :

فی طین قبرالحسینعليه‌السلام الشفاء من کل داء و هو الدواء الاکبر؛

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

شفای هر دردی در تربت قبر حسینعليه‌السلام است و همان است که بزرگترین داروست.

کامل الزیارات، ص ??? / وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

حدیث - ۱۴۳

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

کُلُوا التّینَ الرَّطبَ وَالیابِسَ ؛ فَإِنَّهُ یَزیدُ فِی الجِماعِ ، ویَقطَعُ البَواسیرَ ، ویَنفَعُ مِنَ النِّقرِسِ والإبرِدَةِ ؛

انجیر تازه و خشک بخورید؛ چرا که بر قدرت همبستری می‌افزاید، بواسیر را ریشه کن می‌کند و برای درمان نِقرِس و سردیِ مزاج، سودمند است

بحار الأنوار ، جلد ۶۶ ، صفحه ۱۸۶ ، حدیث - ۶

حدیث - ۱۴۴

امام علیعليه‌السلام :

أکلُ التّینِ یُلَیِّنُ السُّدَدَ وهُوَ نافِعٌ لِرِیاحِ القولَنجِ ، فَأَکثِروا مِنهُ بِالنَّهارِ ، وکُلوهُ بِاللَّیلِ ، ولا تُکثِروا مِنهُ؛

خوردن انجیر ، انسدادها را نرم می‌کند و برای بادهای قولنج، سودمند است. در روز ، از آن فراوان بخورید و آن را در شب هم بخورید؛ امّا فراوان، نه.

بحار الأنوار ، جلد ۶۶ ، صفحه ۱۸۶ ، حدیث - ۳

حدیث - ۱۴۵

امام رضاعليه‌السلام :

التّینُ یَذهَبُ بِالبَخَرِ ، ویَشُدُّ العَظمَ ، ویَذهَبُ بِالدّاءِ حَتّی لا یُحتاجَ مَعَهُ إلی دَواءٍ ؛

انجیر، بوی بد دهان را می‌برد، استخوان‌ها را استحکام می‌بخشد، درد را می‌برد و با وجود آن، دیگر به دارویی نیاز نیست

مکارم الأخلاق ، جلد ۱ ، صفحه ۳۷۶ ، حدیث - ۱۲۵۲

حدیث - ۱۴۶

امام صادقعليه‌السلام :

البَصَلُ یُطَیِّبُ النَّکهَةَ ، ویَشُدُّ الظَّهرَ ، ویُرِقُّ البَشَرَةَ ؛

پیاز ، دهان را خوش‌بو می‌کند ، پشت را قوی می‌سازد و پوست را نرمی می‌دهد

الکافی ، جلد ۶ ، صفحه ۳۷۴ ، حدیث - ۴

حدیث - ۱۴۷

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

إذا دَخَلتُم بَلدَةً وَبیئاً فَخِفتُم وَباءَها ، فَعَلَیکُم بِبَصَلِها ؛ فَإِنَّهُ یُجلِی البَصَرَ ، ویُنَقِّی الشَّعرَ ، ویَزیدُ فی ماءِ الصُّلبِ ، ویَزیدُ فِی الخُطی ، ویَذهَبُ بِالحَمَاَ- وهُوَ السَّوادُ فِی الوَجهِ - وَالإِعیاءِ أیضاً ؛

هر گاه وارد آبادی وبا زده‌ای شدید و از وبای آن ترسیدید، از پیاز آن جا بخورید ؛ زیرا که آن ، چشم را جلا می‌دهد ، مو را پاکیزه می‌گرداند ، آب کمر را زیاد می‌کند ، گام‌ها را سرعت می‌بخشد ، تیرگی چهره را می‌بَرَد و خستگی را نیز می‌زداید

بحار الأنوار ، جلد ۶۶ ، صفحه ۲۵۲ ، حدیث - ۲۱

حدیث - ۱۴۸

امام صادقعليه‌السلام :

کُلُوا الکُمَّثری ؛ فَإِنَّهُ یَجلُو القَلبَ ، ویُسَکِّنُ أوجاعَ الجَوفِ بِإِذنِ‌اللّه‌ِ تَعالی؛

گلابی بخورید ، که به اذن خداوند متعال ، دل را جلا می‌دهد و دردهای درون را تسکین می‌بخشد.

الکافی ، جلد ۶ ، صفحه ۳۵۸ ، حدیث - ۱

حدیث - ۱۴۹

امام علیعليه‌السلام :

الکُمَّثری یَجلُو القَلبَ ، ویُسَکِّنُ أوجاعَ الجَوفِ ؛

گلابی ، قلب را جلا می‌دهد و دردهای درون را تسکین می‌بخشد

الخصال ، صفحه ۶۳۲ ، حدیث - ۱۰

حدیث - ۱۵۰

کُلِ الفُجلَ ؛ فَإِنَّ فیهِ ثَلاثَ خِصالٍ : وَرَقُهُ یَطرُدُ الرِّیاحَ ، ولُبُّهُ یُسَربِلُ البَولَ ، وأصلُهُ یَقطَعُ البَلغَمَ ؛

تُرُب بخور ؛ چرا که در آن ، سه ویژگی است : برگش بادها را دور می‌کند ، قسمت میانی‌اش پیشاب را جامه می شود و بیخش بلغم را از میان می‌بَرَد

الکافی ، جلد ۶ ، صفحه ۳۷۱ ، حدیث - ۱ ،

حدیث - ۱۵۱

امام صادقعليه‌السلام :

الإِجّاصُ عَلَی الرِّیقِ ؛ یُسَکِّنُ المِرارَ ، إلاّ أنَّهُ یُهَیِّجُ الرِّیاحَ ؛

آلو در حالت ناشتا تلخه را فرو می‌نشاند، هر چند که بادها را نیز تحریک می‌کند

طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه ۱۳۶ و بحار الأنوار ، جلد ۶۶ ، صفحه ۱۸۹

حدیث - ۱۵۲

امام صادقعليه‌السلام :

ما مِن أحَدٍ إلاّ وفیهِ عِرقٌ مِنَ الجُذامِ ، فَکُلُوا الشَّلجَمَ فی زَمانِهِ یَذهَب بِهِ عَنکُم

هیچ کس نیست، مگر این که در او رگی از جذام وجود دارد. شلغم را در فصل آن بخورید تا این رگ را از شما ببَرد

بحار الأنوار ، جلد ۶۶ ، صفحه ۲۲۰

حدیث - ۱۵۳

امام صادقعليه‌السلام

فی ذِکرِ خَواصِّ البِطّیخِ: یُذیبُ الحَصی فِی المَثانَةِ ؛

درباره ویژگی‌های خربزه: سنگ را در مثانه ، ذوب می‌کند

الخصال ، صفحه ۴۴۳ ، حدیث - ۳۶

حدیث - ۱۵۴

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

تَفَکَّهوا بِالبِطّیخِ ؛ فَإِنَّها فاکِهَةُ الجَنَّةِ ، وفیها ألفُ بَرَکَةٍ وألفُ رَحمَةٍ ، وأکلُها شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ ؛

نیاز خود به میوه را با خربزه برآورید ؛ چرا که میوه بهشت است ، در آن ، هزار برکت و هزار رحمت است و خوردنش شفای هر درد است

طبّ النبیّصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، ص۸ و بحار الأنوار ، ج۶۲ ، ص۲۹۶

حدیث - ۱۵۵

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

عَلَیکُم بِالبِطّیخِ ؛ فَإِنَّ فیهِ عَشرَ خِصالٍ : هُوَ طَعامٌ ، وشَرابٌ ، واُشنانٌ ، ورَیحانٌ ، ویَغسِلُ المَثانَةَ ، ویَغسِلُ البَطنَ ، ویُکثِرُ ماءَ الظَّهرِ ، ویَزیدُ فِی الجِماعِ ، ویَقطَعُ البُرودَةَ ، ویُنَقِّی البَشَرَةَ ؛

بر شما باد خوردن خربزه؛ چرا که در آن، ده ویژگی است: غذاست، آب است، شستشو دهنده است ، خوش‌بو کننده است، مثانه را می‌شوید، شکم را می‌شوید، آب کمر را فراوان می‌سازد، بر نیروی همبستری می‌افزاید، سردی مزاج را از میان می‌بَرَد، و پوست را تمیز می‌کند.

طبّ النبیّصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، ص ۸ و بحار الأنوار ، ج ۶۲ ، ص ۲۹۷

حدیث - ۱۵۶

امام صادقعليه‌السلام :

أکثِروا مِنَ الباذَنجانِ عِندَ جِدادِ النَّخلِ ؛ فَإِنَّهُ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ ، ویَزیدُ فی بَهاءِ الوَجهِ ، ویُلَیِّنُ العُروقَ ، ویَزیدُ فی ماءِ الصُّلبِ؛

در هنگام خرماچینی ، فراوان بادنجان (بادمجان) بخورید؛ چرا که شفای هر درد است ، بر روشنیِ چهره می‌افزاید ، رگ‌ها را نرم می‌کند و آب کمر (نیروی جنسی) را افزون می‌سازد.

مکارم الأخلاق ، جلد ۱ ، صفحه ۳۹۸ ، حدیث - ۱۳۵۵

حدیث - ۱۵۷

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

عَلَیکُم بِالقِثّاءِ ؛ فَإِنَّ اللّه‌َ تَعالی جَعَلَ فیهِ الشِّفاءَ مِن کُلِّ داءٍ؛

بر شما باد خیار ؛ چرا که خداوند متعال ، درمان هر دردی را در آن نهاده است

کنز العمّال ، جلد ۱۰ ، صفحه ۴۵ ، حدیث - ۲۸۲۸۱

حدیث - ۱۵۸

امام صادقعليه‌السلام :

أکلُ البِطّیخِ عَلَی الرِّیقِ یورِثُ الفالِجَ ؛

خوردن خربزه در ناشتا ، سست‌اندامی می‌آورد

الخصال ، صفحه ۴۴۳ ، حدیث - ۳۶ ، مکارم الأخلاق ، جلد ۱ ،

حدیث - ۱۵۹

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

البِطّیخُ قَبلَ الطَّعامِ یَغسِلُ البَطنَ غَسلاً ، ویَذهَبُ بِالدّاءِ أصلاً ؛

خربزه پیش از غذا ، شکم را کاملاً می‌شوید و بیماری را از ریشه می‌کَند

کنز العمّال ، جلد ۱۰ ، صفحه ۴۶ ، حدیث - ۲۸۲۸۷

حدیث - ۱۶۰

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

کُلُوا التّینَ الرَّطبَ وَالیابِسَ ؛ فَإِنَّهُ یَزیدُ فِی الجِماعِ ، ویَقطَعُ البَواسیرَ ، ویَنفَعُ مِنَ النِّقرِسِ والإبرِدَةِ ؛

انجیر ، تازه و خشک ، بخورید ؛ چرا که بر قدرت همبستری می‌افزاید ، بواسیر را ریشه کن می‌کند و برای درمان نِقرِس و سردیِ مزاج ، سودمند است

مکارم الأخلاق ، جلد ۱ ، صفحه ۳۷۷ ، حدیث - ۱۲۵۴

حدیث - ۱۶۱

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

مَن أکَلَ فولَةً بِقِشرِها ، أخرَجَ اللّه‌ُ عز و جل مِنهُ مِنَ الدّاءِ مِثلَها ؛

هر کس یک دانه باقلا را با پوست آن بخورد ، خداوند عز و جل به همان اندازه ، بیماری را از درون او بیرون می‌برد

مکارم الأخلاق ، جلد ۱ ، صفحه ۳۹۷ ، حدیث - ۱۳۴۶

حدیث - ۱۶۲

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

أکلُ السَّفَرجَلِ یُذهِبُ ظُلمَةَ البَصَرِ؛

خوردن بِهْ، تیرگی چشم را از میان می‌بَرَد

طبّ النبیّصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، صفحه ۸ و بحار الأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۲۹۶

حدیث - ۱۶۳

امام صادقعليه‌السلام :

عَلَیکَ بِأَکلِ السَّفَرجَلِ الحُلوِ مَعَ حَبِّهِ ؛ فَإِنَّهُ یُقَوِّی الضَّعفَ ، ویُطَیِّبُ المَعِدَةَ ، ویُزَکِّی المَعِدَةَ ؛

بر تو باد خوردن بِه شیرین با دانه‌هایش ؛ چرا که قلب ضعیف را تقویت می‌کند ، معده را می‌پالاید و معده را پاک می‌سازد

بحار الأنوار ، جلد ۶۶ ، صفحه ۱۷۶ ، حدیث - ۳۶

حدیث - ۱۶۴

امام علیعليه‌السلام :

أکلُ السَفَرجَلِ قُوَّةٌ لِلقَلبِ الضَّعیفِ ، ویُطَیِّبُ المَعِدَةَ ، ویَزیدُ فی قُوَّهِ‌الفُؤادِ ، ویُشَجِّعُ الجَبانَ ، ویُحَسِّنُ الوَلَدَ ؛

خوردن بِهْ ، نیرویی برای قلبی است که ضعیف شده باشد ، معده را پاک می‌کند ، بر توانِ دل می‌افزاید ، ترسو را دلیر می‌کند و فرزند را نکو می‌سازد

الخصال ، صفحه ۶۱۲ ، حدیث - ۱۰

حدیث - ۱۶۵

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

إنَّ فی . ألبانِها شِفاءً لِلذَّرِبَةِ بُطونُهُم؛

در شیر شتر ، شفای اسهال است

کنز العمّال ، جلد ۱۰ ، صفحه ۴۶ ، حدیث - ۲۸۲۸۶

حدیث - ۱۶۶

امام علیعليه‌السلام :

حَسوُ اللَّبَنِ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ إلاَّ المَوتَ؛

نوشیدن شیر، شفایی برای هر درد است، مگر مرگ

الخصال ، صفحه ۶۳۶ ، حدیث - ۱۰

حدیث - ۱۶۷

عن أبی الحسن الأصبهانی :

کُنتُ عِندَ أبی عَبدِاللّه‌ِعليه‌السلام فَقالَ لَهُ رَجُلٌ وأنَا أسمَعُ : جُعِلتُ فِداکَ ! إنّی أجِدُ الضَّعفَ فی بَدَنی

فَقالَ لَهُ : عَلَیکَ بِاللَّبَنِ ؛ فَإِنَّهُ یُنبِتُ اللَّحمَ ، ویَشُدُّ العَظمَ ؛

به نقل از ابو الحسن اصفهانی: نزد امام صادقعليه‌السلام بودم در حالی که من نیز می‌شنیدم ، مردی به ایشان گفت : فدایت شوم ! من در بدنم احساس ضعف می‌کنم

امامعليه‌السلام به او فرمودند : بر تو باد شیر؛ چرا که گوشت می‌رویاند و استخوان را استحکام می‌بخشد

الکافی ، جلد ۶ ، صفحه ۳۳۶ ، حدیث - ۷

حدیث - ۱۶۸

امام صادقعليه‌السلام :

ما وَجَدنا لِوَجَعِ الحَلقِ مِثلَ حَسوِ اللَّبَنِ؛

برای گلودرد، چیزی چون نوشیدن شیر نیافته‌ایم

بحارالأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۱۸۲ ، حدیث - ۴

حدیث - ۱۶۹

امام کاظمعليه‌السلام :

مَن تَغَیَّرَ عَلَیهِ ماءُ الظَّهرِ ، فَإِنَّهُ یَنفَعُ لَهُ اللَّبَنُ الحَلیبُ ، وَالعَسَلُ؛

هر کس که آب کمرش دیگرگون می‌شود، شیر تازه همراه با عسل برایش سودمند است

الکافی ، جلد ۶ ، صفحه ۳۳۷ ، حدیث - ۸

حدیث - ۱۷۰

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

عَلَیکُم بِالزَّبیبِ ؛ فَإِنَّهُ یَکشِفُ المِرَّةَ ، ویَذهَبُ بِالبَلغَمِ، ویَشُدُّ العَصَبَ ، ویَذهَبُ بِالإِعیاءِ، ویُحَسِّنُ الخُلُقَ، ویُطَیِّبُ النَّفسَ، ویَذهَبُ بِالغَمِّ ؛

بر شما باد مویز ، چرا که تلخه را می‌زداید ، بلغم را می‌بَرَد ، پِی را استحکام می‌دهد ، رنجیدگی و خستگی را از میان بر می‌دارد ، خوی را خوش می‌سازد ، دل را پاک و پیراسته می‌دارد و اندوه را می‌بَرَد.

الخصال ، صفحه ۳۴۴ ، حدیث - ۹

حدیث - ۱۷۱

امام علیعليه‌السلام :

مَنِ اصطَبَحَ بِإِحدی وعِشرینَ زَبیبَةً حَمراءَ لَم یَمرَض إلاّ مَرَضَ المَوتِ إن شاءَ اللّه‌ُ؛

هر کس بیست و یک مویزِ سرخ را خورشِ خود بگیرد ، به خواست خداوند ، به هیچ بیماری‌ای مگر بیماری مرگ ، مبتلا نمی‌شود

الکافی ، جلد ۶ ، صفحه ۳۵۱ ، حدیث - ۱

حدیث - ۱۷۲

امام علیعليه‌السلام :

العَسَلُ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ ولا داءَ فیهِ ؛ یُقِلُّ البَلغَمَ ، ویَجلُو القَلبَ ؛

عسل ، شفای هر بیماری‌ای است و بیماری‌ای هم در آن نیست؛ بلغم را کم می‌کند و دل را جلا می‌دهد.

مکارم الأخلاق ، جلد ۱ ، صفحه ۳۵۹ ، حدیث - ۱۱۷۲

حدیث - ۱۷۳

امام رضاعليه‌السلام :

فِی العَسَلِ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ مَن لَعِقَ لعقَةَ عَسَلٍ عَلَی الرّیقِ یَقطَعُ البَلغَمَ ، ویَحسِمُ الصَّفرَةَ ، ویَمنَعُ المِرَّةَ السَّوداءَ ، ویُصَفِّی الذِّهنَ ، ویُجَوِّدُ الحِفظَ إذا کانَ مَعَ اللُّبانِ الذَّکَرِ؛

در عسل ، درمان هر دردی است. هر کس ناشتا یک قاشق عسل بخورد ، این عسل ، بلغم را پایان می‌دهد ، صفرا را فرو می‌نشانَد ، مانع از تلخه سیاه (سودا) می‌شود و ذهن را صفا می‌بخشد ، و اگر که همراه با کُندُر خورده شود ، حافظه را نکو می‌سازد.

الفقه المنسوب للإمام الرضاعليه‌السلام ، صفحه ۳۴۶ و بحار الأنوار ، جلد ۶۶ ، صفحه ۲۹۳ ، حدیث - ۱۶

حدیث - ۱۷۴

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

ثَلاثٌ یَزِدنَ فِی الحِفظِ ویَذهَبنَ بِالبَلغَمِ : قِراءَةُ القُرآنِ ، وَالعَسَلُ ، وَاللُّبانُ

سه چیز ، حافظه را افزون می‌کند و بلغم را از میان می‌بَرَد: قرائت قرآن ، عسل و کُندُر.

بحارالأنوار ، جلد ۶۶ ، صفحه ۲۹۰ ، حدیث - ۳

حدیث - ۱۷۵

عن عبد الرحمن بن الجهم :

شَکا ذَریحٌ المُحارِبیُّ قَراقِرَ فی بَطنِهِ إلی أبی عَبدِاللّه‌ِعليه‌السلام ، فَقالَ : أتوجِعُکَ؟

قالَ : نَعَم

قالَ : ما یَمنَعُکَ مِنَ الحَبَّةِ السَّوداءِ وَالعَسَلِ لَها؛

به نقل از عبد الرحمان بن جَهْم: ذریح محاربی ، نزد امام صادقعليه‌السلام ، اظهار کرد که شکم وی غُرغُر می‌کند امام پرسیدند: آیا درد هم داری؟

گفت : آری.

فرمودند: چرا برای درمان آن ، از سیاه‌دانه و عسل ، بهره نمی‌جویی؟

طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه ۱۰۰ و بحار الأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۱۷۷ ، حدیث - ۱۳

حدیث - ۱۷۶

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

ما لِلنَّفساءِ عِندی شِفاءٌ مِثلُ الرُّطَبِ ، وما لِلمَریضِ مِثلُ العَسَلِ ؛

نزد من برای زن تازه‌زا ، درمانی همانند خرما و برای بیمار، درمانی همانند عسل وجود ندارد

کنز العمّال ، جلد ۱۰ ، صفحه ۴۴ ، حدیث - ۲۸۲۷۹

حدیث - ۱۷۷

امام علیعليه‌السلام :

العَسَلُ فیهِ شِفاءٌ ؛

در عسل ، درمان است

المحاسن ، جلد ۲ ، صفحه ۳۰۰ ، حدیث - ۱۹۹۱

حدیث - ۱۷۸

امام علیعليه‌السلام :

مَا استَشفَی المَریضُ بِمِثلِ شُربِ العَسَلِ ؛

بیمار ، به چیزی همانند خوردن عسل ، درمان نجسته است

الکافی ، جلد ۶ ، صفحه ۳۳۲ ، حدیث - ۵

حدیث - ۱۷۹

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

نِعمَ الشَّرابُ العَسَلُ ؛ یَرعَی القَلبَ ، ویُذهِبُ بَردَ الصَّدرِ ؛

عسل ، چه خوب نوشیدنی‌ای است! قلب را مراقبت می‌کند و سردیِ سینه را از میان می‌برد

مکارم الأخلاق ، جلد ۱ ، صفحه ۳۵۸ ، حدیث - ۱۱۶۸

حدیث - ۱۸۰

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

العَسَلُ شِفاءٌ ؛ یَطرُدُ الرّیحَ وَالحُمّی ؛

عسل ، شفایی است که باد و تب را دور می‌کند

بحار الأنوار ، جلد ۶۶ ، صفحه ۲۹۴ ، حدیث - ۱۹

حدیث - ۱۸۱

امام رضاعليه‌السلام :

مَن أرادَ دَفعَ الزُّکامِ فِی الشِّتاءِ أجمَعَ ، فَلیَأکُل کُلَّ یَومٍ ثَلاثَ لُقَمِ شَهدٍ ؛

هر که می‌خواهد در همه زمستان از سرماخوردگی دور بماند ، هر روز ، سه لقمه شهد بخورد

طبّ الإمام الرضاعليه‌السلام ، صفحه ۳۷ و بحار الأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۳۲۴

حدیث - ۱۸۲

امام هادیعليه‌السلام :

لَمّا سُئِلَ عَنِ الحُمَّی الغِبِّ الغالِبَةِ: یُؤخَذُ العَسَلُ وَالشّونیزُ ، ویُلعَقُ مِنهُ ثَلاثُ لَعقاتٍ ؛ فَإِنَّها تَنقَلِعُ ، وهُمَا المُبارَکانِ ، قالَ اللّه‌ُ تَعالی فِی العَسَلِ : خْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَ نُهُ فِیهِ شِفَآءٌ لِّلنَّاسِ ؛

هنگامی که درباره تبِ پیوسته یک روز در میان از ایشان پرسیدند: قدری عسل و شونیز (سیاه‌دانه) ، برداشته و سه لیسه انگشت از آن خورده شود در این صورت ، تب ، ریشه‌کن خواهد شد ، و این هر دو ، مبارک هستند خداوند متعال ، درباره عسل فرموده است : (از درونِ [شکم] آن (زنبور) ، شهدی که به رنگ‌های گوناگون است ، بیرون می‌آید در آن ، برای مردم ، درمانی است)

طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه ۵۱ عن أبی جعفر ، بحارالأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۱۰۰ ، حدیث - ۲۳

حدیث - ۱۸۳

امام صادقعليه‌السلام :

مَن باتَ وفی جَوفِهِ سَمَکٌ لَم یَتبَعهُ بِتَمَراتٍ أو عَسَلٍ ، لَم یَزَل عِرقُ الفالِجِ یَضرِبُ عَلَیهِ حَتّی یُصبِحَ ؛

هر کس در حالی بخوابد که ماهی خورده و در پی آن ، چند خرما یا مقداری عسل نخورده است ، تا صبح ، رگِ سستْ‌اندامی بر او غلبه خواهد داشت.

الکافی ، جلد ۶ ، صفحه ۳۲۳ ، حدیث - ۱

حدیث - ۱۸۴

امام رضاعليه‌السلام :

فِی العَسَلِ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ مَن لَعِقَ لَعقَةَ عَسَلٍ عَلَی الرِّیقِ یَقطَعُ البَلغَمَ ، ویَحسِمُ الصُّفرَةَ ، ویَمنَعُ المِرَّةَ السَّوداءَ ، ویُصَفِّی الذِّهنَ ، ویُجَوِّدُ الحِفظَ إذا کانَ مَعَ اللُّبانِ الذَّکَرِ ؛

در عسل ، درمان هر دردی است هر کس ناشتا یک انگشت از آن را بلیسد ، این عسل ، بلغم [وی ]را پایان می‌دهد ، صفرا را فرو می‌نشانَد ، تلخه سیاه (زرداب) را مانع می‌شود ، ذهن را صفا می‌بخشد و اگر که همراه با کُنْدُر خورده شود ، حافظه را نکو می‌سازد.

الفقه المنسوب للإمام الرضاعليه‌السلام ، ص۳۴۶ و بحار الأنوار ، ج۶۶ ، ص۲۹۳

حدیث - ۱۸۵

امام رضاعليه‌السلام :

مُداوَمَةُ أکلِ البَیضِ یَعرِضُ مِنهُ الکَلَفُ فِی الوَجهِ ؛

خوردن همیشگی تخم‌مرغ ، سبب پیدایش کَک‌مَک در صورت می‌شود

بحار الأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۳۲۱

حدیث - ۱۸۶

امام رضاعليه‌السلام :

الاِمتِلاءُ مِنَ البَیضِ المَسلوقِ یورِثُ الرَّبوَ وَالاِبتِهارَ ؛

پُرخوری از تخم‌مرغ آب‌پَز ، نفسْ‌تنگی و نفس‌بُریدگی می‌آورد

طبّ الإمام الرضاعليه‌السلام ، صفحه ۲۸ و بحار الأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۳۲۱

حدیث - ۱۸۷

امام کاظمعليه‌السلام :

مَن أخَذَ سُکَّرَتَینِ عِندَ النَّومِ ، کانَت لَهُ شِفاءً مِن کُلِّ داءٍ إلاّ السَّامَ ؛

هر کس در هنگام خفتن ، دو شکر پاره بردارد ، برای او در برابر هر دردی ، مگر درد مرگ ، درمان است

مکارم الأخلاق ، جلد ۱ ، صفحه ۳۶۳ ، حدیث - ۱۱۸۷

حدیث - ۱۸۸

امام کاظمعليه‌السلام :

تَأخُذُ لِلحُمّی وَزنَ‌عَشَرَةِ دَراهِمَ سُکَّرا بِماءٍ بارِدٍ عَلَی الرِّیقِ؛

برای تب ، به اندازه وزن دَه درهم ، شکر به آب سرد درمی‌آمیزی و ناشتا می‌خوری

مکارم الأخلاق ، جلد ۱ ، صفحه ۳۶۳ ، حدیث - ۱۱۸۹

حدیث - ۱۸۹

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

إنَّ اللّه‌َ عز و جل أوحی إلی موسَی بنِ عِمرانَ أن : اِبدَأ بِالمِلحِ وَاختِم بِالمِلحِ ؛ فَإِنَّ فِی المِلحِ دَواءً مِن سَبعینَ داءً ، أهوَنُهَا الجُنونُ ، وَالجُذامُ ، وَالبَرَصُ ، ووَجَعُ الحَلقِ وَالأَضراسِ ، ووَجَعُ البَطنِ ؛

خداوند عز و جل به موسی بن عمران وحی کرد که :(غذا را) با نمک ، آغاز کن و با نمک ، پایان ده ؛ چرا که درمان هفتاد درد ، در نمک است و کمترینِ این دردها دیوانگی ، جذام ، پیسی ، گلودرد ، دندان‌درد و شکم‌درد است.

المحاسن ، جلد ۲ ، صفحه ۴۲۵ ، حدیث - ۲۴۹۰