جنگ جمل:
عده اي از افراديكه باعلي‌عليه‌السلام
بيعت كردند،اميدواربودند كه اميرمؤمنان به آنان توجه نموده وازثروت وجاه ومقام براي آنان سهمي بگذارد.امّاكم كم متوجه شدند كه اميرمؤمنان فرقي بين آنان‌وديگرمسلمين،درهنگام تقسيم بيت المال قائل نيست.لذا اشخاصي مانند طلحه وزبيروسعدبن عاص ومروان بن حكم وعده اي ديگر، جلسات مخفيانه‌ترتيب دادند وتصميم به مقابله باحضرت را گرفتند.طلحه وزبير به بهانه‌حج به مكه رفتند وباعايشه ،گروهي را بدورخودجمع نمودند وبه‌بهانه‌انتقام خون عثمان ،بطرف بصره حركت كردند ودرآنجا بعدازمقدماتي جنگ بين ياران عايشه وطلحه وزبير از يكسو ولشگر ظفرمندعلي مرتضي ازسوي ديگر آغاز شد وباكشته شدن شتر عايشه‌وطلحه‌وزبيروعدة زيادي از دوطرف،جنگ به پيروزي اميرمؤمنان تمام شد.
جنگ صفين:
قاسطين!
بعد از شكست ناكثين عهدشكنان در جنگ جمل،معاويه كه حكومت‌خودرا درشام باخطر مواجه مي ديد واميرمؤمنان اورا ازاستانداري شام‌عزل كرده بود،به بهانه خون عثمان لشکري هشتادهزارنفره تهيه ديدوبسوي عراق حركت كرد.اميرمؤمنان نيز سپاهي نود هزارنفره كه٩٠٠نفر از انصار و٨٠٠نفر از مهاجرين درآن شركت داشتند،فراهم آورد.
دركناره هاي فرات،دولشکر مقابل هم قرار گرفتند وبعد ازمقدماتي‌جنگ شروع شد ونودروز طول كشيد.شخصيتهايي دراين جنگ دركناراميرمؤمنان بودند كه حضورهركدام از آنها دركنارعلي‌عليه‌السلام
،براي باطل‌بودن وناحق بودن معاويه‌كافي بود.اشخاصي مانند عمّار ياسر،اويس‌قرن،ابوايوب انصاري،مالك اشتر،عبداللّه بن عباس،محمدبن‌ابوبكر،هاشم مرقال،خزيمة‌بن ثابت ،قيس بن سعد،محمدبن‌حنفيه،دراين نبرد شركت داشتند.وقتي عمار وهاشم مرقال بشهادت رسيدند، لشکراميرمؤمنان ،حملات پيروزمندي را به لشکر معاويه نمودند.دراينجابود كه نيرنگهاي عمروعاص واشعث بن قيس‌وديگرمشاورين معاويه شروع شد وكار به آنجا كشيدند كه قرآنهابرسرنيزه كردند وتقاضانمودند كه قرآن درباره اين جنگ حكم كند!ازلشکر علي‌عليه‌السلام
عده زيادي ساده لوح وعده اي هم از منافقين كه مي‌دانستند قضيه چيست،اميرمؤمنان را تحت فشار قرار دادند تا به‌حكميت راضي شود واينكار را برعلي‌عليه‌السلام
تحميل نمودند.آن اسوه مظلوميت مجبور شد كه تن به حكميتي بدهد كه تا آخر آن براي‌حضرت روشن بود.با كشته شدن نزديك به هفتادهزارنفر از دوطرف،اين‌جنگ بجايي نرسيد ومعاويه بانيرنگهايي كه بكاربرد، نجات يافت.
جنگ نهروان:
از حكميتي كه براثر نيرنگ پديد آمدوبه ضرر لشکر اميرمؤمنان تمام‌شد،گروهي بنام خوارج زائيده شدند.اينها همان كساني بودند كه‌حكميت را برعلي‌عليه‌السلام
تحميل كردند.ولي بعد از مشخص شدن نيرنگ‌معاويه،از علي‌عليه‌السلام
مي خواستند كه بخاطر پذيرفتن حكميت،توبه‌كند!ودرمقابله باعلي‌عليه‌السلام
كارشان به آنجا كشيد كه گفتند: اصلاً ماحاكم‌لازم نداريم چون قرآن گفته است
(
اِن‌ِ الحُكم الاّلِلّه
.)
حاكم فقط خداست‌وعلي‌عليه‌السلام
ومعاويه هردوبايد كناربروند!
درميان اينها افرادي بودند كه نماز وعبادتشان بسيارپررونق بود وآثارسجده درپيشاني بعضي ديده مي شد.امّاازتقوا وعقل درآنها اثري نبود.
چهارهزارنفر از اين گروه خوارج،دركنار نهر نهروان براي جنگ بااميرمؤمنان وقرآن ناطق جمع شدند.امام ابتدا پيك هائي را روانه كردتاشايد خونشان حفظ شود ولي فقط ١٢٠٠نفرپشيمان شدند وبرگشتندوبقيه برسرتصميم خودماندند.طي جنگي كه اميرمؤمنان با آنهانمودفقط ١٠نفرشان زنده ماندند وبقيه كشته شدند.
باقيمانده خوارج درمكه جمع شده وطي گفتگوئي باهم تصميم گرفتندكه درشب ١٩رمضان سال ٤٠ هجري سه نفر را ازبين ببرند:علي‌عليه‌السلام
،معاويه وعمروعاص.امّا خدامقدرنكرد كه معاويه وعمروعاص‌درمحراب عبادت كشته شوند.لذا اين دوجان سالم بدربردندوفقط‌اميرمؤمنان بود كه با بهترين حالت بشهادت رسيد.درسحر،شب‌قدر،درمحراب عبادت،ماه رمضان و... كه درهنگام فرودآمدن ضربت‌برفرق نازنينش،صدازد:فزت‌ُ وَرَب‌ِ الكعبة!بخدا كعبه‌سوگند!رستگارشدم.
٢ - امام حسن‌عليه‌السلام
ميلاد آن حضرت در شب نيمه رمضان سال سوم هجري در شهر مدينه‌بوده است.در سن‌ّ سي وهفت سالگي به مقام امامت رسيدند وبعد از ده‌سال امامت،در سن چهل وهفت سالگي بدست عوامل معاويه به‌شهادت رسيدند.مرقد مطهرش در قبرستان بقيع مدينه است.
القاب آن جناب :مجتبي،سبط ،سيد،امين ،حجت،برّ،نقي و زكي‌است.كنيه آن حضرت ابامحمد بوده است.
امام سجادعليه‌السلام
فرمود:وقتي امام حسن‌عليه‌السلام
متولد شد،فاطمه‌عليها‌السلام
به‌علي‌عليه‌السلام
فرمود:نامي براي اين كودك انتخاب كن!علي‌عليه‌السلام
فرمود:من قبل‌از پيامبر اين كار را نمي كنم.سپس كودك را به نزد پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
بردندوخواهش كردند كه اسمي بر او بگذارد.حضرت فرمود:من در نامگذاري‌اين كودك بر خدا سبقت نمي گيرم.در اين هنگام وحي نازل شدوجبرئيل سلام خدا را ابلاغ كرده وگفت:خدا مي فرمايد:علي بن‌ابيطالب براي تو مانند هارون براي موسي‌عليه‌السلام
است.نام پسر هارون را كه‌شُبّر است بر او بگذار.رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمود:لغت من عربي‌است؟جبرئيل گفت:عربي‌ِ شُبَّر،حسن است.
پس نام حسن را بر اين كودك گذاشتند.
٣ - امام حسين عليه‌السلام
امام حسين‌عليه‌السلام
در سوم شعبان سال چهارم هجري در شهر مدينه،درحاليكه شش ماه بيشتر در شكم مادرش زهراءعليها‌السلام
نبود،متولد شد.در٤٥سالگي به امامت رسيد ودر ٥٥ سالگي در محرم سال ٦١ هجري‌قمري بشهادت نائل آمد.
در هنگام تولدش،چون فاطمه زهراءعليها‌السلام
شير نداشت، رسولخداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
به معجزه الهي انگشت سبابه خود را در دهانش مي‌گذاشتند واو ازپيامبر تغذيه مي‌نمود.
نام اورا بدستور خدا،حسين معادل شبير نام پسر دوم هارون‌عليه‌السلام
جانشين‌موسي‌عليه‌السلام
گذاشتند.گفته‌اند كه قبل از اسلام نام حسن وحسين سابقه‌نداشته است.
در وقت ولادتش،گروهي از فرشتگان به سرپرستي جبرئيل در حاليكه‌فطرس ملك را به همراه داشتند،براي عرض تبريك الهي بر پيامبر نازل‌شدند.جبرئيل بعد از اداي مأموريت،به رسول خداعرضه داشت كه‌فطرس مورد غضب الهي است،شما شفاعت كنيد تا خدا از او راضي‌شود.
پيامبر فرمود كه خود را به قنداقه حسين‌عليه‌السلام
بمالد!چون چنين كرد خدااورا بخاطر حسين‌عليه‌السلام
بخشيد.در هنگام صعودِ فطرس به آسمان ،اين‌فرشته عرضه‌داشت كه در مقابل اين محبت حسين‌عليه‌السلام
،منهم سلام‌زائرينش را در هركجاي زمين كه باشند،به او مي‌رسانم.
.
٤ - امام سجادعليه‌السلام
حضرت علي بن الحسين در روز پانزدهم جمادي الاولي وبه قولي پنجم‌شعبان در مدينه متولد يافت.مادرش بقول مشهور،شهربانو دختر يزدگردساساني وپدرش امام حسين‌عليه‌السلام
بوده است.دربيست ودوسالگي به مقام‌امامت رسيد وبعد از سي وپنج سال امامت در سال ٩٥هجري بدست‌عبدالملك مروان بشهادت رسيد.مرقد مطهرش در قبرستان بقيع مدينه‌است.
٥- امام محمد باقرعليه‌السلام
امام محمدباقرعليه‌السلام
درسال پنجاه وهفت هجري در مدينه متولدشد.مادرش فاطمه دختر امام حسن وپدرش امام سجادعليه‌السلام
بوده‌است.در سن سي وشش سالگي به مقام امامت رسيد وپس از بيست‌ويك سال امامت در سن ٥٧سالگي بدست هشام بن عبدالمك‌بشهادت رسيد.مرقد مطهرش در قبرستان بقيع مدينه است.
نام شريفش محمد والقابش،باقر،شاكر،هادي‌وكنيه اش اباجعفر بوده‌است.
پيامبر فرمود:هرگاه حسين رحلت كند،قائم به امر بعد از او،پسرش علي‌است.واو حجت خدا وامام است.خداوند از صلب علي،فرزندي متولدكند كه همنام وشبيه ترين مردم به من باشد.علم او علم من وحكم اوحكم من است.و امام و حجت بعد از پدرش است.
٦ - امام جعفر صادق‌عليه‌السلام
تولد اين امام در روز دوشنبه هفدهم ربيع الاولي سال هشتاد وسه‌هجري در مدينه واقع شد.مادرش اُم‌ّ فروه وپدرش امام باقرعليه‌السلام
بوده‌است.
نام مباركش،جعفر والقابش،صادق،صابر،فاضل‌وطاهر بوده وكنيه اش‌ابوعبدالله است.در سن سي ودوسالگي به مقام امامت رسيد وسي وسه‌سال مقام امامت را به عهده داشت.عاقبت در سن شصت وپنج سالگي‌بدست منصور دوانقي بشهادت رسيد.مرقد شريفش در قبرستان بقيع‌است.
مذهب شيعيان ومذهب اهل بيت‌عليه‌السلام
به نام جعفري مزيّن شده است‌زيرا آن حضرت از فرصتها استفاده كرد وعلم اهل بيت‌عليه‌السلام
را كه از زمان‌رحلت پيامبر،مورد ظلم قرار گرفته بود،منتشر كرد وشاگردان زيادي‌تربيت نمود ودرمحضرش چهارهزار نفر حاضر مي شدند.
٧ - امام موسي كاظم‌عليه‌السلام
تولدش در هفتم صفر سال صد وبيست وهشت هجري در مدينه بدنياآمد.مادرش،حميده وپدرش امام صادق‌عليه‌السلام
بوده است.در بيست‌سالگي به مقام امامت رسيد وسي وپنج سال مقام امامت را به عهده‌داشت.عاقبت در سن پنجاه وپنج سالگي ودرسال ١٨٣بدست هارون‌الرشيد به شهادت رسيد.مرقد شريفش در شهرستان كاظمين عراق‌است.
وقتي حميده رفتار غير عادي نوزادش را در هنگام تولد براي امام‌صادق‌عليه‌السلام
بيان كرد.امام فرمود:آري اين نشانه هر پيامبر و وصي پيامبراست كه هنگام ولادت سر بسوي آسمان بلند مي كند به گونه اي كه‌ديگران از شنيدن آن ناتوانند،بر يگانگي پروردگارجهان شهادت‌دهند.آن گاه خداوند منان همه دانش را يكجا به او عطا مي كند واو راسزاوار ديدار فرشتة «روح»كه اعظم از جبرئيل است،گرداند.«مبلغان‌ج٣٣ص٤٨»
٨ - امام رضاعليه‌السلام
تولد حضرت در يازدهم ذيقعده سال صدوچهل وهشت در مدينه بوده‌است.مادرش نجمه وپدرش موسي بن جعفرعليه‌السلام
مي باشد.نامش علي‌والقابش،رضا،صابر،رضي‌ّ ووفي‌ّ بوده وكنيه اش ابولحسن چهارم مي‌باشد.در سن سي وچهارسالگي به امامت رسيد وبعد از بيست ويكسال‌امامت،در سن پنجاه وپنج سالگي در آخر ماه صفر سال ٢٠٣هجري‌بدست مأمون بشهادت رسيد.
امام صادق‌عليه‌السلام
چندين بار به فرزندش امام كاظم‌عليه‌السلام
گفته بود كه:عالم آل‌محمد در صلب توست.اي كاش اورا درك مي كردم.او همنام‌اميرالمؤمنين علي‌عليه‌السلام
است.
چرا نام رضا؟
به امام جوادعليه‌السلام
گفتند كه چرا به پدرتان رضا گويند؟فرمود:زيرا همانطوركه دوستان وياورانش از او راضي بودند،دشمنانش نيز از او راضي‌بودند.
0%
نویسنده: محمد تقي صرفي
