شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

باب هشتاد و سوم نماز فريضه در حرم امام حسينعليه‌السلام معادل حج و نماز نافلة معادل عمره محسوب مى شود

ترجمه:

(حديث اول )

جعفر بن محمد بن ابراهيم موسوى، از عبيد اله بن نهيك، از ابن ابى عمير، از شخصى از حضرت ابى الحسنعليه‌السلام ، راوى گفت: حضرت به مردى فرمودند:

فلانى چه تو را باز مى دارد از اينكه وقتى حاجتى دارى به سر قبر مبارك حضرت حسينعليه‌السلام بروى و چهار ركعت نماز بجا آورده سپس حاجت خود را از خدا بخواهى؟ نماز فريضه در كنار قبر آن حضرت معادل حج و نافله مساوى با عمره مى باشد.

متن:

حدثنى ابى؛ و جماعة مشايخى، عن سعد بن عبد الله، عن ابى عبد الله الجامورانى الرازى، عن الحسن بن على بن ابى حمزة، عن الحسن بن محمد بن عبد الكريم ابى على، عن المفضل بن عمر، عن جابر الجعفى قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام المفضل - فى حديث طويل - فى زيارة قبر الحسينعليه‌السلام : ثم تمضى الى صلاتك و لك بكل ركعة ركعتها عنده كثواب من حج الف حجة و اعتمر الف عمرة واعتق الف رقبة، و كانما وقف فى سبيل الله الف مرة مع نبى مرسل - و ذكر الحديث -.

ترجمه:

(حديث دوم )

پدرم و جماعتى از اساتيدم، از سعد بن عبد الله، از ابى عبد الله جامورانى رازى، از حسن بن على بن ابى حمزة از حسن بن محمد بن عبد الكريم ابى على، از مفضل بن عمر، از جابر جعفى، وى مى گويد:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام به مفضل در ضمن حديث طولانى راجع به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام فرمودند:

سپس به سراغ نماز برو آن را بخوان كه در مقابل هر ركعتى كه كنار قبر آن حضرت بجا آوردى گويا ثواب كسى را كه هزار حج و هزار عمره انجام داده و هزار بنده از آزاد كرده برده اى و مانند كسى هستى كه هزار مرتبه با نبى مرسل در راه خدا قيام كرده اى....

متن:

حدثنى على بن الحسين، عن محمد بن يحيى العطار، عن محمد؛ و حدثنى محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، عن محمد احمد، عن هارون ابن مسلم، عن ابى على الحرانى قال: قلت: لابى عبد اللهعليه‌السلام ما لمن زار قبر الحسينعليه‌السلام ؟ قال: من اتاه و زاره و صلى عنده ركعتين او اربع ركعات كتب الله له حجة و عمرة، قال: قلت: جعلت فداك و كذلك لكل من اتى قبر امام مفترض طاعته؟ قال: و كذلك لكل من اتى قبر امام مفترض طاعته.

ترجمه:

(حديث سوم )

على بن الحسين، از محمد بن يحيى عطار، از محمد بن احمد، و محمد بن حسين بن مت الجوهرى، از محمد بن احمد، از هارون بن مسلم، از ابى على حرانى، وى گفت: محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم:

ثواب كسى كه قبر حضرت امام حسين را زيارت كند چيست؟

حضرت فرمودند:

كسى كه به نزد قبر آن حضرت رفته و زيارتش كرده و دو يا چهار ركعت نماز آنجا بخواند خداوند متعال براى او يك حج و عمره مى نويسد.

راوى مى گويد: عرضه داشتم: فدايت شوم: هر كسى كه به زيارت قبر هر امام مفترض الطاعة برود اين اجر و ثواب را دارد؟

حضرت فرمودند:

همچنين است هر كسى كه به زيارت قبر هر امام كه اطاعتش واجب است برود.

متن:

حدثنى ابى - رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله، عن ابى القاسم، عن ابى على الخزاعى قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام - و ذكر مثله.-

ترجمه:

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از ابى القاسم، از ابى على خزاعى نقل كرده كه وى گفت: محضر مبارك امام صادقعليه‌السلام عرضه داشتم و مثل همين حديث را ذكر نموده.

متن:

حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن الحسن بن محبوب، عن العلأ بن رزين، عن شعيب العقر قوفى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: قلت له: من اتى قبر الحسينعليه‌السلام ماله من الثواب و الاجر جعلت فداك؟ قال: يا شعيب ما صلى عنده احد الصلاة الا قبلها الله منه، و لا دعا عنده احد دعوة الا استجيب له عاجلة و آجلة، فقلت: جعلت فداك زدنى فيه، قال: يا شعيب ايسر ما يقال لزائر الحسين بن علىعليه‌السلام : قد غفر الله لك يا عبد الله فاستانف (اليوم )عملا جديدا.

ترجمه:

(حديث چهارم )

حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از علأ بن رزين، از شعيب عقرقونى از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى گفت:

محضرت مبارك آن حضرت عرضه داشتم: فدايت شوم ثواب و اجر كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام برود چيست؟

حضرت فرمودند:

اى شعيب احدى كنار قبر آن حضرت نمازى نمى خواند مگر آنكه حق تعالى از او مى پذيرد، و احدى در آنجا دعأ نمى كند مگر آنكه خداوند متعال خواسته اش را در دنيا و آخرت بر آورده مى نمايد.

عرض كردم: فدايت شوم: بيشتر بفرمائيد.

حضرت فرمودند:

اى شعيب كمترين چيزى كه درباره زائر حسين بن علىعليه‌السلام گفته مى شود اين است كه به وى خطاب كرده و مى گويند:

اى بنده خدا، حق تعالى تو را آمرزيده، پس امروز عمل جديد تازه اى را آغاز نما.

الباب الرابع الثمانون وداع قبر الحسين بن علىعليه‌السلام

متن:

حدثنى ابى؛ و محمد بن الحسن، عن الحسين بن الحسن بن ابان، عن الحسين بن سعيد. و حدثنى ابى؛ و على بن الحسين؛ و محمد بن الحسن، عن سعد ابن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن الحسين بن سعيد. و حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن الحسين بن سعيد، عن فضالة بن ايوب، عن نعيم بن الوليد، عن يوسف الكناسى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا اردت ان تودع الحسين بن علىعليه‌السلام فقل: (السلام عليك و رحمة الله و بركاته، استودعك الله و اقرء عليك السلام، آمنا بالله و بالرسول و بما جئت به ودللت عليه، و اتبعنا الرسول، فاكتبنا مع الشاهدين، اللهم لا تجلعه آخر العهد منا و منه، اللهم انا نسئلك ان تنفعنا بحبه، اللهم ابعثه مقاما محمودا تنصر به دينك و تقتل به عدوك، و تبير به من نصب حربا لال محمد فانك وعدته ذلك و انت لا تخلف الميعاد و السلام عليك و رحمة الله عليه و بركاته، اشهد انكم شهدأ نجبأ، جاهدتم فى سبيل الله وقاتلتم على منهاج رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم وسلم تسليما، انتم السابقون المهاجرون والانصار، اشهد انكم انصار الله و انصر رسوله، فالحمد لله الذى صدقكم وعده واراكم ما تحبون، و صلى الله على محمد و ال محمد و رحمة الله عليه و بركاته، اللهم لا تشغلنى فى الدنيا عن ذكر نعمتك، لا باكثار تلهينى عجائب بهجتها، و تفتنى زهرات زينتها، ولا باقلال يضر بعملى كده، و يملا صدرى همه، اعطنى من ذلك غنى عن شرار خلقك، و بلاغا انال به رضاك، يا ارحم الراحمين، و صلى الله على رسوله محمد بن عبد الله، و على اهل بيته الطيبين الاخيار، و رحمة الله عليه و بركاته.

باب هشتاد و چهارم وداع با قبر حضرت حسين بن على صلوات الله عليهما

ترجمه:

(حديث اول )

پدرم و محمد بن الحسن، از حسين بن حسن بن ابان، از حسين بن سعيد، و پدرم و على بن الحسن و محمد بن الحسين، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسين بن سعيد، و محمد بن الحسن، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسين بن سعيد، از فضالة بن ايوب، از نعيم بن وليد، از يوسف كناسى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

هر گاه خواستى با حضرت حسين بن علىعليه‌السلام وداع كنى بگو:

درود بر تو و رحمتت و بركات خدا بر تو، تو را به خدا مى سپارم، و مى گويم:

خداحافظ، به خدا و رسولش و به آنچه تو آورده و بر آن دلالت كردى ايمان آوردم، و از رسول تبعيت و پيروى كردم، پس ما را با شاهدين بنويس، خدايا قرار مده اين زيارت را آخرين عهد و پيمان، با او، خدايا از تو مى خواهيم كه بواسطه حب و دوستى او به ما نفع دهى، خدايا او را به مقام پسنديده گسيل دار و بواسطه اش دين خود را يارى فرما، و به سبب او دشمنت را نابود نما، و به سببش كسانى را كه طرح جنگ با آل محمد را طراحى كردند هلاك فرما، زيرا خودت چنين وعده اى داده اى و هرگز خلف وعده نمى كنى، درود بر تو و رحمت و بركات خدا بر تو، شهادت مى دهم كه شما شهدأ و نيك نژادان مى باشيد، در راه خدا جهاد كرده و بر طريق رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مقاتله نموديد، شما پيشى گيرندگان و هجرت كنندگان و براى نمايندگان هستيد، شهادت مى دهم كه شما ياران خدا و ياران رسولش مى باشيد، پس حمد و سپاس خدائى را كه به شما وعده راست داد و نشان داد به شما آنچه را كه دوست مى داريد و درود و رحمت و بركات خدا بر محمد و آل محمد، خداوندا من را در دنيا از ياد نعمتهايت غافل منما، البته نه آنكه مشغولم كنى به نعمتهاى زيادى كه شگفتى هاى خوبى و زيبائى آنها من را از تو باز داشته و جلأ و درخشندگى زينت آنها مفتونم نمايد، و نه اينكه مبتلايم كنى به قلت وكمى نعمتها كه رنج وتعب كم بود آنها مضر به عملم بوده و حزن ناشى از آن سينه ام را پر نمايد، از نعمتهايت آن قدر به من اعطأ فرما كه از مخلوقاتت بى نياز و از بدى آنها در امان باشدم، خداوندا به مقدار كفاف به من اعطأ نما تا بواسطه آن به رضايت و خشنودى تو دست يابم، اى مهربان تر از هر مهربانى، و خدا درود و رحمت فرستد بر رسولش حضرت محمد بن عبد الله و بر اهل بيت پاكش كه جملگى نيكان و خوبان مى باشند.

متن:

٢ - حدثنى ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسين العسكرى - بعسكر مكرم - عن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه، عن محمد بن ابى عمير، عن محمد بن مروان، عن ابى حمزة الثمالى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا اردت الوداع بعد فراغك من الزيارات فاكثر منها مااستطعت، وليكن مقامك بالنينوى او الغاضرية، و متى اردت الزيارة فاغتسل وزر زروة الوداع، فاذا فرغت من زيارتك فاستقبل بوجهك وجهه والتمس القبر و قل:

(السلام عليك يا ولى الله، السلام عليك يا ابا عبد الله، انت لى جنة من العذاب، و هذا اوان انصرا فى عنك؛ غير راغب عنك و لا مستبدل بك سواك، و لا موثر عليك غيرك ولا زاهد فى قربك، جدت بنفسى للحدثان، و تركت الاهل والاوطان، فكن لى يوم حاجتى و فقرى وفاقتى، يوم لا يغنى عنى والدى و لا ولدى، و لا حميمى و لا قريبى، اسال الله الذى قدر و خلق ان ينفس بك كربى و اسال الله الذى قدر على فراق مكانك ان لا يجعله آخر العهد منى و من رجعتى و اسال الله الذى ابكى عليك عينى ان يجعله سندا لى، و اسال الله الذى نقلنى اليك من رحلى و اهلى ان يجعله ذخرا لى، و اسال الله الذى نقلنى اليك من رحلى و اهلى ان يجعله ذخرا لى، و اسال الله الذى ارانى مكانك و هدانى للتسليم عليك و لزيارتى اياك ان يوردنى حوضكم، و يرزقنى مرافقتكم فى الجنان مع آبائك الصالحين صلى الله عليهم اجمعين، السلام عليك يا صفوة الله (و ابن صفوته )، السلام عليك على رسول الله محمد بن عبد الله، حبيب الله و صفوته، و امينه و رسوله، و سيد النبيين، السلام على الائمة الراشدين المهديين، السلام على من فى الحائر منكم، (و رحمة الله و بركاته )السلام على ملائكة الله الباقين المقيمين، الذين هم بامر ربهم قائمون، السلام علينا و على عباد الله الصالحين، و الحمد لله رب العالمين.

ترجمه:

(حديث دوم )

ابو عبد الرحمان محمد بن احمد بن الحسين العسكرى در شهر عسكر مكرم از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش، از محمد بن ابى عمير، از محمد بن مروان، از ابى حمزة الثمالى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

هرگاه خواستى بعد از فراغت از زيارات وداع نمائى آنچه در قدرت تو است از زيارات را بجا آور، البته مقام و مكانت در نينوى و غاضريه باشد و از آنجا به زيارت برو، وقتى قصد زيارت كردى غسل كن و سپس زيارت وداع نما و وقتى از زيارت فارغ شدى رو به صورت قبر كن و از قبر خواهش نموده و بگو:

سلام بر تو اى ولى خدا، سلام بر تو اى ابا عبد الله، تو براى من سپرى از عذاب مى باشى، اين زمان هنگام وداع من با شما و مراجعتم از خدمت شما بوده، در حالى كه روگردان از شما نبوده، و بجاى شما به ديگرى رو نمى نمايم، و غير شما را بر شما اختيار نخواهم نمود، و بجاى شما به ديگرى رو نمى نمايم، و غير شما را بر شما اختيار نخواهم نمود، و بجاى شما به ديگرى رو نمى نمايم، و غير شما را بر غير شما اختيار نخواهم نمود، و بى رغبت نيستم از قرب و در جوار شما بودن، نفس و جانم را در معرض خطر حوادث قرار داده، و اهل و وطن خود را ترك نمودم، پس در روز حاجت و نياز و احتياجم كمك مى باشى، در آن روزى كه پدر و فرزند و خويشاوندان و نزديكانم نفعى به حالم ندارند، از خدائى كه تقدير و خلق نموده مى خواهم كه بواسطه شما حزن و اندوه من را بر طرف كند، و از خدائى كه فراق و جدا شدن از مكان تو را مقدر من ساخته درخواست مى نمايم كه اين را زيارت آخر من قرار ندهد، و از خدائى كه چشم من را بر تو گرياند مى خواهم كه اين اشك را سند و تكيه گاه من قرار دهد و از خدائى كه من را از خانه و اهلم به سوى تو را به من نشان داد و هدايتم نمود كه تسليم و فرمانبردار تو بوده و زيارت كنم تو را درخواست مى كنم كه من را بر حوض شما وارد نمايد، و رفاقت با شما در بهشت را همراه با آبأ و پدران صالح و نيكوكار شما صلى الله عليهم اجمعين روزى من فرمايد، درود بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده اش، درود بر رسول خدا حضرت محمد بن عبد الله، حبيب و برگزيده خدا، و آمين و فرستاده او، و سرور انبيأ درود بر اميرالمومنان و وصى رسول پروردگار عالميان، و رهبر دست و روى سفيدان، درود بر ائمه راشدين و مهديين، درود بر كسى كه از شما در حائر مى باشد، درود بر فرشتگان خدا كه كنار قبر باقى مانده و اقامه گزيده اند، آنان كه به امر پروردگارشان قيام كرده اند، درود بر ما و بر بندگان نيكوكار خدا، و حمد و سپاس مرخدائى را كه پروردگار عالميان مى باشد.

متن:

و تقول:

(سلام الله و سلام ملائكته المقربين، و انبيائه المرسلين؛ و عباده الصالحين، عليك يا ابن رسول الله و على روحك و بدنك و على ذريتك و من حضرك من اوليائك، استودعك الله و استرعيك واقرء عليك السلام، آمنا بالله و برسوله و بما جأ به من عند الله، اللهم اكتبنا مع الشاهدين ).

و تقول:

(اللهم صل على محمد و آل محمد و لا تجعله آخر العهد من زيارتى ابن رسولك، و ارزقنى زيارته ابدا ما ابقيتنى، اللهم و انفعنى بحبه يا رب العالمين، اللهم ابعثه مقاما محمودا انك على كل شى ء قدير، اللهم انى اسئلك بعد الصلاة و التسليم ان تصلى على كل شى ء قدير، اللهم انى اسئلك بعد الصلاة و التسليم ان تصلى على محمد و آل محمد، و ان لا تجعله آخر العهد من زيارتى اياه، فان جعلته يارب فاحشرنى معه و مع آبائه و اوليائه، و ان ابقيتنى يا رب فارزقنى العود اليه ثم العود برحمتك يا ارحم الراحمين، اللهم اجعل لى لسان صدق فى اوليائك، وحببت الى مشاهدهم، اللهم صلى على محمد و آل محمد، و لا تشغلنى، عن ذكرك باكثار على من الدنيا تلهينى عجائب بهجتها و تفتنى زهرات زينتها، و لا باقلال يضرنى بعملى كده، و يملا صدرى عمه، و اعطنى بذلك غنى عن شرار خلقك، و بلاغا انال به رضاك يا رحمن، و السلام عليكم يا ملائكة الله و زوار قبر ابى عبد اللهعليه‌السلام )

ثم ضع خدك الايمن على القبر مرة ثم الايسر مرة، و الح فى الدعأ و المسالة، فاذا خرجت فلا تول وجهك على القبر حتى تخرج.

ترجمه:

دنباله زيارت وداع حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام و مى گوئى:

درود خدا و فرشتگان مقرب و انبيأ مرسل، و بندگان نيكوكارش بر تو اى پسر رسول خدا و بر جان و جسم تو بر فرزندانت و بر كسانى كه از اوليأ تو بوده و نزدت حاضر شدند، با تو وداع كرده و تو را به خدا مى سپارم و درود و خدا حافظى با تو مى گويم، به خدا به رسولش به آنچه از نزد خدا رسولش آورده ايمان دارم، خداوندا ما را شاهدين و كسانى كه در ركاب فرزند رسول خدا حاضر شدند بنويس و نام ما را در طومار ايشان ثبت و ضبط بفرما.

و بگو:

خداوندا بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست و اين زيارت را آخرين زيارت من از پسر رسول خودت قرار مده، خداوندا زيارت او را براى هميشه تا مادامى كه من زنده هستم نصيبم فرما، خداوندا بواسطه حب و دوستى او من را منتفع گردان اى پروردگار عالميان، خداوندا او را به مقامى پسنديده مبعوث گردان، تو بر هر چيزى قادر و توانا هستى، خداوندا من بعد از نماز و سلام از تو مى خواهم كه بر محمد و آل محمد رحمتت را فرستاده و آن را شامل ايشان گردانى و نيز اين زيارت را آخرين زيارت من نسبت به فرزند رسول قرار ندهى و اگر آخرين زيارتم مقدر كرده اى پس اى پروردگارم من را به او و آبأ و دوستانش محشور فرما و اگر من را باقى گذارده و عمرم را طولانى نمودى پس روزى كن دوباره به زيارتش عود كرده و بعد از آن دوباره به زيارتش برگردم به رحمت واسعه ات اى مهربان تر از هر مهربانى اميدوار مى باشم، خداوندا براى من زبانى راست را ميان دوستانت قرار بده و مشاهد و اماكنى كه ايشان حيا و ميتا حضور دارند را محسوب من نما، خداوندا بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، خداوندا بواسطه نعمتهاى زيادى دنيا كه شگفتى هاى خوبى و زيبائى آنها من را از تو باز داشته و جلأ و درخشندگى زينت آنها مفتونم مى نمايد من را از ياد خودت غافل مكن و نيز من را به قلت و كمى امكانات دنيوى كه رنج و تعب كم بود آنها مضر به عملم بوده و حزن ناشى از آن سينه ام را پر مى نمايد مبتلا نفرما از دنيا آن قدر به من اعطأ فرما كه از مخلوقاتت بى نياز و از بدى آنها در امان باشم، خداوندا به مقدار كفاف از دنيا به من اعطأ نما تا بواسطه آن رضايت و خشنودى تو دست يابم اى خالق مهربان، و درود بر شما اى فرشتگان خدا و اى زائرين قبر حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام . سپس طرف راست صورت خود را يكبار و جانب چپ را بار ديگر بر قبر مطهرش بگذار و در دعأ و در خواست يك بار و جانب چپ را بار ديگر بر قبر مطهرش بگذار و در دعأ و درخواست حاجتت مبالغه كن و هنگامى كه از حرم خارج مى شوى روى خود را از قبر بر مگردان بلكه همچنان مواجه با آن باش تا از آنجا بيرون روى.

الباب الخامس و الثمانون زيارة قبر العباس بن علىعليه‌السلام

متن:

١ - حدثنى ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسين العسكرى بالعسكر، عن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه على بن مهزيار، عن محمد بن ابى عمير، عن محمد بن مروان، عن ابى حمزة الثمالى (قال: قال الصادقعليه‌السلام : اذا اردت زيارة قبر العباس بن علىعليه‌السلام - و هو على شط الفرات بحذأ الحائر - فقف على باب السقيفة و قل:

سلام الله و سلام ملائكته المقربين، و انبيائه المرسلين، و عباده الصالحين و جميع الشهدأ والصديقين، و الزكيات الطيبات فيما تغتدى و تروح عليك يا ابن - امير المومنين، اشهد لك بالتسليم و التصديق و الوفأ و النصيحة لخلف النبى المرسل، و السبط المنتجب، و الدليل العالم، و الوصى المبلغ، و المظلوم المهتضم، فجزاك الله عن رسوله و عن اميرالمومنين و عن الحسن و الحسين صلوات الله عليهم افضل الجزأ بما صبرت و احتسبت، و اعنت فنعم عقبى الدار، لعن الله من قتلك، و لعن الله من جهل حقك، و استخف بحرمتك، و لعن الله من حال بينك و بين مأ الفرات، اشهد انك قتلت مظلوما، و ان الله منجز لكم ما وعدكم جئتك يا ابن امير المومنين و افدا اليكم، و قلبى مسلم لكم، و انا لكم تابع، و نصرتى لكم معدة حتى يحكم الله و هو خير الحاكمين، فمعكم معكم لا مع عدوكم، انى كبم و باياباكم من المومنين، و بمن خالفكم و قتلكم من الكافرين، قتل الله امة قتلكم بالايدى و الالسن.

باب هشتاد و پنجم زيارت قبر حضرت عباس بن علىعليه‌السلام

ترجمه:

(حديث اول )

ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسن العسكرى در عسكر از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على بن مهزيار از محمد بن ابى عمير از محمد بن مروان، از ابى حمزه ثمالى، وى مى گويد: امام صادقعليه‌السلام فرمودند: هر گاه خواستى زيارت كنى قبر حضرت عباس بن علىعليه‌السلام را كه در كنار شط فرات و در مقابل جابر قرار دارد پس بر در سقيفه بايست و بگو: درود خدا و درود فرشتگان مقرب و انبيأ مرسلش و درود بندگان صالح و نيكوكارش و درود تمام شهدأ و صديقين و پاكان و پاكيزگان در صبح و شام بر تو اى فرزند امير المومنين، شهادت مى دهم كه تو تسليم فرزند نبى مرسل و سبط برگزيده پيامبر و راهنما و عالم و جانشين مبلغ و مظلوم ستم ديده بوده و او راتصديق داشته و در مقام وفأ و خير خواهى او بودى پس خدا زا طرف رسولش و امير المومنين و حسن و حسين صلوات الله عليهم اجمعين بالاترين پاداش ها را به تو داده و به واسطه صبر و بردبارى كه در اين راه نمودى و آزمايش و امتحانى كه دادى و رنج و مشقتى را كه متحمل شدى عالى ترين اجرها را نصيب، تو نمايد پس خوشا به زندگانى آخرت تو، خدا لعنت كند كسى را كه تو را كشت. و لعنت كند كسى را كه به حق تو جاهل و نا آگاه بود و لعنت نمايد كسى را كه حرمت تو را نگاه نداشت و در مقام استخفاف تو بر آمد و خدا لعنت كند كسى را كه بين تو و بين آب فرات فاصله شد، شهادت مى دهم كه تو مظلوم كشته شدى و شهادت مى دهم كه خدا آنچه به شما وعده كرده است را عملى مى سازد اى پسر اميرالمومنين به نزدت آمده ام در حالى كه از سفر آمده ام، دلم تسليم شما است، و خودم تابع و پيرو شما بوده، آماده ام براى يارى شما تا خدا حكم كند و او بهترين حكم كنندگان است، پس آن كس كه با شما است حتما با شما بوده نه با دشمنانتان، من به شما و رجعت شما ايمان دارم و به كسى كه مخالفتتان را مى نمايد و شما را كشته است كافر هستم، خدا بكشد گروهى را كه با دست ها، و زبان هايشان شما را كشتند.

متن:

ثم ادخل و انكب على القبر و قل:

السلام عليك ايها العبد الصالح، المطيع لله و لرسوله و لاميرالمومنين، و الحسن و الحسينعليهما‌السلام ، السلام عليك و رحمة الله و بركاته و رضوانه، و على روحك و بدنك، واشهد الله انك مضيت على ما مضى عليه البدريون، المجاهدون فى سبيل الله، المناصحون له فى جهاد اعدائه، المبالغون فى نصرة اوليائه، الذابون عن احبائه، فجزاك الله افضل الجزأ، و اكثر الجزأ و اوفر الجزأ، واوفى جزأ احد ممن و فى ببيعته، و استجاب له دعوته، واطاع ولاة امره، اشهد انك قد بالغت فى النصيحة، و اعطيت غاية المجهود، فبعثك الله فى الشهدأ وجعل روحك مع ارواح الشهدأ و اعطاك من جنانه مع النبين، و الصديقين والشهدأ والصالحين، و حسن اولئك رفيقا، اشهد انك لم تهن و لم تنكل، و انك مضيت على بصيرة من امرك، مقتديا بالصالحين، و متبعا للنبين، فجمع الله بيننا و بينك، وبين رسوله و اوليائه فى منازل المخبتين، فانه ارحم الراحمين.

ترجمه:

(دنباله زيارت نامه حضرت عباس بن علىعليه‌السلام )

سپس داخل شو و بر قبر تكيه داده و بگو:

درود بر تو اى بنده نيكوكار، بنده اى كه فرمان بردار خدا و رسولش و اميرالمومنين و حسن و حسينعليه‌السلام بودى، درود و رحمت و بركات و بهشت خدا براى تو باد، و بر جان و جسد تو باشد، و خدا را شاهد مى گيرم كه تو همان راهى را رفتى كه اصحاب بدر رفتند همان كسانى كه در راه خدا جهاد كرده، ودر جهاد با دشمنان خدا سعى بليغ نموده، و از دوستان و محبين حق تعالى دشمنان را دفع كردند، پس خدا برترين و بافضيلت ترين و بيشترين جزأها و پاداش ها را به تو عطأ فرمايد، و نيز وافر و وافرترين پاداش كسى كه به بيعتش وفأ نموده و خدا دعايش را مستجاب كرده و همچنين نيك ترين پاداش كسى كه از واليان امر اطاعت نموده است را به تو عنايت فرمايد، شهادت مى دهم كه تو در نصيحت و خير خواهى مبالغه كرده و نهايت كوشش و جهد خود را نمودى، پس خدا تو را در شهدأ بر انگيزد، و روحت را با ارواح شهدأ قرين گرداند، و از بهشتش وسيع ترين منزل و با فضيلت ترين غرفه را اعطأ نمايد، و ذكر تو را در عليين بالا ببرد، و با انبيأ و صديقين و شهدأ و صلحأ محشورت كند، و ايشان نيكو رفقائى هستند، شهادت مى دهم كه تو از خود سستى نشان نداده و عقب گرد نكردى، و نيز شهادت مى دهم كه تو بر بصيرت مشى نموده و به صالحين اقتدأ كرده و از انبيأ پيروى نمودى، پس حق تعالى بين ما و بين شما و بين رسول و اوليائش در منازل اشخاص متواضع و فروتن جمع كند زيرا او ارحم الراحمين مى باشد.

الباب السادس و الثمانون وداع قبر العباس بن علىعليه‌السلام

متن:

١ - حدثنى ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسين العسكرى بالعسكر، عن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه على بن مهزيار، عن محمد بن ابى عمير، عن محمد بن مروان، عن ابى حمزة الثمالى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا ودعت العباس فاته و قل: (استودعك الله و استرعيك و اقرء عليك السلام، آمنا بالله و برسوله و بكتابه و بما جأ به من عند الله، اللهم اكتبنا مع الشاهدين، اللهم لا تجعله آخر العهد من زيارة قبر ابن اخى نبيك، و ارزقنى زيارته ابدا ما ابقيتنى و احشرنى معه و مع آبائه فى الجنان، و عرف بينى و بينه و بين رسولك و اوليائك، اللهم صل على محمد و آل محمد، و توفنى على الايمان بك و التصديق برسولك، و الولاية لعلى بن ابى طالب و الائمة من ولده، و البرأة من عدوهم، فانى رضيت بذلك يا رب ).

و تدعو لنفسك و لوالديك و المومنينن و المسلمين و تخير من الدعأ.

باب هشتاد و ششم وداع با قبر حضرت عباس بن علىعليه‌السلام

ترجمه:

(حديث اول )

ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسن العسكرى در عسكر از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على بن مهزيار، از محمد بن ابى عمير، از محمد بن مروان، از ابى حمزه الثمالى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند: هر گاه خواستى با حضرت عباسعليه‌السلام وداع كنى پس به نزدش برو و بگو:

تو را به خدا مى سپارم و از او مى خواهم كه از تو نگاهبانى نمايد و سلام خداحافظى به تو مى دهم، به خدا و رسول و كتابش و به آنچه رسولش از جانب خدا آورده ايمان آورده ايم، خدايا مار با شاهدين بنويس، خدايا اين زيارت را آخرين زيارت ما نسبت به قبر پسر برادر پيغمبر قرار مده، و تا مادامى كه من زنده هستم زيارتش را نصيبم نما، و من را با او و با آبأ گرامش در بهشت محشور نما، و بين من و بين او و رسول و دوستانت آشنائى بيانداز، خدايا بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست، و من را در حالى كه به تو ايمان داشته و رسولت را تصديق كرده، و على بن ابى طالب و ائمه بعد از آن حضرت كه جملگى فرزندان او هستند را دوست داشته و از دشمنانتان بى زارى مى جويم بميران و از اين دنيا ببر، زيرا پروردگار، من به اين معنا راضى و خشنود مى باشم، و سپس براى خود و پدر و مادرت و مومنين و مسلمين دعأ كن و هر دعائى را كه خواستى اختيار نما.

الباب السابع و الثمانون وداع قبور الشهدأعليه‌السلام

متن:

تقول: اللهم لا تجعله آخر العهد من زيارتى اياهم، و اشركنى معهم فى صالح ما اعطيتهم على نصرهم ابن بنت نبيك، و حجتك على على خلقك، و جهادهم معه فى سبيلك، اللهم اجمعنا و اياهم فى جنتك مع الشهدأ و الصالحين، و حسن اولئك رفيقا، استودعكم الله و اقرء عليكم السلام، اللهم ارزقنى العود اليهم، و احشرنى معهم يا ارحم الراحمين.

باب هشتاد و هفتم وداع با قبور شهدأعليه‌السلام

ترجمه:

بگو:

خدايا اين زيارت را آخرين من نسبت به شهدأ قرار مده، و من را با ايشان در آنچه به آنها در قبال يارى پسر دختر پيغمبرت و جهادشان با حجت تو بر خلق اعطأ فرموده اى شريك گردان، خدايا، ما و ايشان را در بهشت خود با شهدأ و صالحين جمع فرما، ايشان نيكو رفقائى هستند، شما را به خدا مى سپارم و سلام خداحافظى به شما مى دهم، خدايا روزى من كن كه دوباره به ايشان برگردم و من را با ايشان محشور فرما اى مهربان تر از هر مهربانى.

الباب الثامن و الثمانون فضل كربلأ و زيارة الحسينعليه‌السلام

متن:

١ - للحسين بن احمد بن المغيرة فيه حديث رواه شيخه ابوالقاسم - رحمة الله عليه - مصنف هذا الكتاب نقل عنه و هو عن زائدة، عن مولانا على بن الحسينعليه‌السلام ، ذهب على شيخنا - رحمة الله عليه - ان يضمنه كتابه هذا و هو مما يليق بهذا الباب و يشتمل ايضا على معان شتى حسن تام الالفاظ، احببت ادخاله و جعلته اول الباب، و جميع احاديث هذا الباب و غيرها مما يجرى مجراها يستدل بها على صحة قبر مولانا الحسينعليه‌السلام بكربلأ، لان كثيرا من المخالفين ينكرون ان قبره بكربلأ كما ينكرون ان قبر مولانا امير المومنينعليه‌السلام بالغرى بظهر نجف الكوفة و قد كنت استقدمت هذا الحديث بمصر عن شيخى ابى القاسم على بن محمد بن - عبدوس الكوفى - رحمة الله عليه - مما نقله عن مزاحم بن عبد الوارث البصرى باسناده عن قدامة بن زائدة، عن ابيه، زائدة، عن على بن الحسينعليه‌السلام ، و قد ذاكرت شيخنا ابن قولويه بهذا الحديث بعد فراغه من تصنيف هذا الكتاب ليدخله فيه فما قضى ذلك و عاجلته منيته - رضى الله عنه - و الحقه بمواليهعليه‌السلام .

باب شصت و نهم زيارت حضرت امام حسينعليه‌السلام غم و اندوه را بر طرف كرده و به واسطه اش حوائج بر آورده مى شود

ترجمه:

(حديث اول )

ابوالقاسم جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله موسوى علوى از عبيد الله بن نهيك، از ابن ابى عمير از هشام بن حكم، از فضيل بن يسار، وى مى گويد: حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

در طرف شما قبرى است كه هيچ حزين و اندوهگينى آن را زيارت نمى كند، مگر آنكه حق تعالى حزن و اندوهش را بر طرف كرده و حاجتش را روا مى سازد.

متن:

و عنه، عن عبد الله بن نهيك، عن محمد بن ابى عمير، عن سلمة صاحب السابرى، عن ابى الصباح الكنانى قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول: ان الى جانبكم قبرا ما اتاه مكروب الا نفس الله كربته، و قضى حاجته، و ان عنده اربعة آلاف ملك منذ يوم قبض شعثا غبرا يبكونه الى يوم القيامة، فمن زاره شيعوه الى مامنه، و من مرض عادوه، و من مات اتبعوا جنازته.

ترجمه:

(حديث دوم )

و از ابوالقاسم، جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله موسوى علوى از عبد الله بن نهيك، از محمد بن ابى عمير، از سلمة صاحب سابرى، از ابى الصباح كنانى، وى مى گويد:

از حضرت امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمود:

در طرف شما قبرى است كه هيچ مكروب و اندوهگينى به زيارت آن نمى رود مگر آنكه خداوند متعال اندوهش را بر طرف كرده و حاجتش را روا مى سازد و از روزى كه آن حضرت شهيد شدند چهار هزار فرشته كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گرفته هستند اطراف قبر مطهرش بوده و تا روز قيامت بر آن جناب مى گريند و كسى كه او را زيارت كند فرشتگان تا وطن و ماوايش مشايعتش كرده و اگر مريض و بيمار شود عيادتش كنند و اگر بميرد جنازه اش را تشييع نمايند.

متن:

حدثى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن على بن اسماعيل بن عيسى، عن محمد بن عمرو الزيات، عن كرام، عن اسماعيل بن جابر، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: سمعته يقول: ان الحسينعليه‌السلام قتل مكروبا، و حقيق على الله ان لا ياتيه مكروب الا رده الله مسرورا.

ترجمه:

(حديث سوم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از على بن اسماعيل بن عيسى، از محمد ابن عمرو زيات، از كرام، از اسماعيل بن جابر، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، وى مى گويد:

از حضرت امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمود:

حضرت امام حسينعليه‌السلام با حالى حزين و اندوه كشته شدند و سزاوار است بر خدا كه هيچ حزين و اندوهگينى به زيارت آن جناب نرود مگر آنكه حق تعالى وى را مسرور و شادمان به اهلش برگرداند.

متن:

وحدثنى محمد بن الحسن عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد ابن محمد بن عيسى، عن الحسن بن على بن فضال، عن مفضل بن صالح، عن محمد بن على الحلبى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان الله عرض ولايتنا على اهل الامصار، فلم يقبلها الا اهل الكوفة؛ و ان الى جانبها قبرا لا ياتيه مكروب فيصلى عنده اربع ركعات الا رجعه الله مسرورا بقضأ حاجته.

ترجمه:

(حديث چهارم )

محمد بن حسن، از محمد بن حسن صفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن على بن فضال، از مفضل بن صالح، از محمد بن على حلبى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

خداوند متعال ولايت ما اهل بيت را بر شهرها عرضه كرد پس تنها اهل كوفه آنرا پذيرفتند و بر جانب اين شهر قبرى است كه هيچ اندوهگينى به زيارت آن نرود و چهار ركعت نماز نزد آن نخواند مگر آنكه حق تعالى وى را مسرور و با حاجت روا به اهلش برگرداند.

متن:

حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، عن ابيه، عن الحسن بن محبوب، عن العلأ بن رزين، عن محمد بن مسلم، عن ابى جعفرعليه‌السلام قال: ان الحسين صاحب كربلا قتل مظلوما مكروبا عطشانا لهفانا، و حق على الله عزوجل ان لا ياتيه لهفان، و لا مكروب و لا مذنب و لا مغموم و لا عطشان و لا ذو عاهة ثم دعا عنده و تقرب بالحسينعليه‌السلام الى الله عزوجل الا نفس الله كربته، و اعطاه مسالته، و غفر ذنوبه و مد فى عمره، و بسط فى رزقه، فاعتبروا يا اولى الابصار.

ترجمه:

(حديث پنجم )

حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از علأ بن رزين، از محمد بن مسلم، از حضرت ابى جعفرعليه‌السلام ، آن حضرت فرمودند:

حضرت حسينعليه‌السلام كه صاحب كربلأ است در حالى كه مظلوم و اندهگين و تشنه و غصه دار بود شهيد شد و غصه دار و اندوهگين و گناه كار و غمگين و تشنه و صاحب عيب و آفتى به زيارت آن حضرت نيايد و سپس نزد آن حضرت دعأ كند و بواسطه آن جناب به خداوند تقرب جويد مگر آنكه بر خداست كه حزن و اندوهش را بر طرف كرده و خواسته اش را اعطأ نموده و گناهانش را آمرزيده و عمرش را طولانى نموده و روزى و رزقش را فراخ نمايد پس اى صاحبان بصيرت عبرت بگيريد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و جماعة مشايخى، و محمد بن الحسن، عن محمد بن يحيى؛ و احمد بن ادريس، عن العمركى، عن يحيى و كان فى خدمة ابى جعفر عن بعض اصحابنا، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان بظهر الكوفه لقبرا ما اتاه مكروب قط الا فرج الله كربتة يعنى قبر الحسينعليه‌السلام .

ترجمه:

(حديث ششم )

پدرم و جماعتى از مشايخ و اساتيدم و محمد بن الحسن، از محمد بن يحيى و احمد بن ادريس، از عمركى، از يحيى (وى در خدمت ابى جعفر عباسى بود) از برخى اصحاب، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

در پشت كوفه قبرى است كه هيچ حزين و غمگينى به زيارت آن نمى رود مگر آنكه حق تعالى حزنش را بر طرف مى فرمايد، مقصود از آن قبر، قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام مى باشد.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن محمد بن ناجية، عن عامر بن كثير، عن ابى النمير قال: قال ابو جعفرعليه‌السلام : ان ولايتنا عرضت على اهل الامصار فلم يقبلها قبول اهل الكوفة، و ذلك لان قبر علىعليه‌السلام فيها، و ان الى لزقه لقبرا آخر يعنى قبر الحسينعليه‌السلام فما من آت ياتيه فيصلى عنده ركعتين او اربعة ثم يسال الله حاجته الا قضاها، و انه ليحف به كل يوم الف ملك.

ترجمه:

(حديث هفتم )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از محمد بن ناجيه، از عامر بن كثير، از ابى النمير، وى گفت:

حضرت ابو جعفرعليه‌السلام فرمودند:

ولايت ما اهل بيت بر اهل شهرها عرضه شد هيچ كس آنرا مانند اهل كوفه نپذيرفت زيرا در آن قبر على بن ابى طالبعليه‌السلام مى باشد و معلوم باشد كه در جانب آن، قبر ديگرى است (مقصود قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام مى باشد) و هيچ زائرى آنرا زيارت نكرده و دو يا چهار ركعت نزد آن نماز نخوانده و سپس حاجتش را از خداوند بخواهد مگر آنكه حق تعالى حاجت او را بر آورده نموده و بايد توجه داشت كه در هر روز هزار فرشته بر آن قبر مطهر احاطه داشته و طوافش مى كنند.

متن:

حدثنى ابو العباس الكوفى، عن محمد بن الحسين، عن صفوان، عن الوليد بن حسان، عن ابن ابى يعفور قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : دعانى الشوق اليك ان تجشمت اليك على مشقة، فقال لى: لا تشك ربك؛ فهلا اتيت من كان اعظم حقا عليك منى؟! فكان من قوله: (فهلا اتيت من كان اعظم حقا عليك منى ) اشد على من قوله: ( لا تشك ربك ). قلت: و من اعظم على حقا منك؟ قال: الحسين بن علىعليه‌السلام الا اتيت الحسينعليه‌السلام فدعوت الله عنده و شكوت اليه حوائجك؟!.

ترجمه:

(حديث هشتم )

ابوالعباس كوفى، از محمد بن الحسين، از صفوان، از وليد بن حسان، از ابن ابى يعفور، وى گفت:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: شوق ملاقات شما من را بر آن داشت كه مشقت ها و مشكلات را تحمل كرده تا محضر شما برسم.

حضرت به من فرمودند:

به پروردگارت شك مكن، آيا به زيارت كسى كه حقش بر تو از من بر تو بيشتر است رفته اى؟!

ابن ابى يعفور مى گويد:

عبارت ( آيا به زيارت كسى كه حقش بر تو از من...) بر من گران تر آمد از فرموده ديگر امامعليه‌السلام كه فرمودند (به پروردگارت شك مكن )، لذا محضرش عرضه داشتم:

چه كسى حقش بر من از شما بيشتر است؟

حضرت فرمودند:

حضرت حسين بن علىعليه‌السلام ، آيا به زيارت آن حضرت رفته اى؟ و خدا را در آنجا خوانده اى؟

و حوائج و نيازمندى هاى خود را در آنجا بر خداى متعال عرضه كرده اى يا نه؟

متن:

حدثنى حكيم بن داود بن حكيم، عن سلمة بن الخطاب، عن ابراهيم بن محمد، عن على بن المعلى، عن اسحاق بن زياد، قال: اتى رجل ابا عبد اللهعليه‌السلام فقال: انى قد ضربت على كل شى ء لى ذهبا و فضة؛ و بعت ضياعى، فقلت: انزل مكة، فقال: لا تفعل، فان اهل مكُة يكفرون بالله جهرة، قال: ففى حرم رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ؟ قال: هم شر منهم، قال فاين انزل؟ قال: عليك بالعراق الكوفة، فان البركة منها على اثنى عشر ميلا هكذا هكذا و الى جانبها قبر ما اتاه مكروب قط و لا ملهوف الا فرج الله عنه.

ترجمه:

(حديث نهم )

حكيم بن داود بن حكيم، از سلمة بن الخطاب، از ابراهيم بن محمد، از على ابن معلى، از اسحاق بن زياد (اسحاق بن يزداد بدل ) وى مى گويد:

شخصى نزد حضرت ابا عبد اللهعليه‌السلام مشرف شد عرض كرد: آنچه طلا و نقره داشتم معامله كرده و املاك خود را نيز فروخته ام و همه را به صورت پول نقد در آورده ام كه از شهر خود به جاى ديگر بروم آيا كجا ساكن گردم؟

اسحاق مى گويد من به وى گفتم: به مكه وارد شو و در آنجا منزل كن.

حضرت به ان مرد فرمودند:

اين كار را مكن زيرا اهل مكه كافر به خدا بوده و علنا به وى كفر مى ورزند. آن مرد عرضه داشت: پس به حرم رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم (يعنى مدينه ) بروم؟

حضرت فرمودند:

اهل اين شهر از اهل مكه شرتر و بدتر مى باشند.

آن مرد عرض كرد: پس كجا منزل كنم؟

حضرت فرمودند:

بر تو باد به عراق و شهر كوفه زيرا بركت از آن شهر ناشى شده و تا شعاع دوازده ميلى آن شهر پرتو افكنده و در يك جانب آن شهر قبرى است (قبر مطهر حضرت ابا عبد الله الحسينعليه‌السلام ) كه هيچ اندوهگين و محزونى هرگز به زيارتش نمى رود مگر آنكه حق تعالى حزن و غم او را بر طرف مى فرمايد.

الباب السبعون ثواب زيارة الحسينعليه‌السلام يوم عرفة

متن:

حدثنى محمد بن جعفر القرشى الرزاز الكوفى، عن خاله محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، عن محمد بن اسماعيل، عن صالح بن عقبة، عن بشير الدهان قال: قلت لابى عبد اللهعليه‌السلام : ربما فاتنى الحج فاعرف عند قبر الحسينعليه‌السلام ، فقال: احسنت يا بشير، ايما مومن اتى قبر الحسينعليه‌السلام عارفا بحقه فى غير يوم عيد كتب الله له عشرين حجة، و عشرين عمرة مبرورات متقبلات، و عشرين غزوة مع نبى مرسل او امام عدل، و من اتاه فى يوم عيد كتب الله له مائة حجة و مائة عمرة، و مائة غزوة مع نبى مرسل او امام عدل، و من اتاه يوم عرفُة عارفابحقه كتب الله له الف حجة و الف عمرة متقبلات، و الف غزوة مع نبى مرسل او امام عدل، قال: فقلت له: و كيف لى بمثل الموقف، قال: فنظر الى شبه المغضب، ثم قال: يا بشير ان المومن اذا اتى قبر الحسينعليه‌السلام يوم عرفُة و اغتسل فى الفرات، ثم توجه اليه كتب الله له بكل خطوة حجة بمناسكها و لا اعلمه الا قال: و غزوة.

باب هفتادم ثواب زيارت امام حسينعليه‌السلام در روز عرفه

ترجمه:

(حديث اول )

محمد بن جعفر قرشى رزاز كوفى، از دائى خود محمد بن الحسين بن ابى الخطاب، از محمد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از بشير دهان، وى گفت:

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام عرض كردم: بسا زيارت حج از من فوت شده پس در روز عرفه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام مى روم از نظر شما چه طور است؟

حضرت فرمودند: اى بشير عمل نيك و پسنديده اى انجام داده اى، هر مومن كه در غير روز عيد به زيارت قبر حسين بن علىعليه‌السلام برود در حالى كه به حق آن حضرت عارف و آگاه باشد خداوند متعال ثواب بيست حج و بيست عمره قبول شده و اجر بيست بار جنگ با دشمنان خدا در معيت نبى مرسل يا امام عادل برايش مى نويسد.

و كسى كه در روز عيد به زيارت قبر مطهرش برود حق تعالى ثواب صد حج و صد عمره و صد بار جنگ با دشمنان خدا در ركاب نبى مرسل يا امام عادل براى او منظور مى فرمايد.

و كسى كه در روز عرفه با عرفان به حق آن حضرت به زيارت قبر مطهرش برود خداوند منان ثواب هزار حج و هزار عمره مقبول و هزار بار جنگ نمودن با دشمنان خدا در ركاب نبى مرسل يا امام عادل به او مى دهد.

بشير مى گويد: محضرش عرض كردم: چگونه اين اجر و ثواب ها براى من باشد در حالى كه موقف را ترك كرده ام؟

بشير مى گويد: پس از ايراد اين كلام حضرت نگاهى شبيه شخص غضبناك به من نموده سپس فرمودند: اى بشير هنگامى كه مومن به زيارت قبر حسين بن علىعليه‌السلام در روز عرفه مى رود و در فرات غسل كرده و سپس به طرف آن حضرت متوجه مى شود خداوند متعال به هر قدمى كه وى بر مى دارد ثواب يك حج با تمام مناسك و اعمال آن را برايش منظور مى كند.

بشير مى گويد: بعد از اين كلام، سخن ديگرى نمى دانم امامعليه‌السلام فرمودند مگر كلمه (و ثواب غزوة ) را.

متن:

و حدثنى ابى؛ و على بن الحسين؛ و محمد بن الحسن رحمهم الله جميعا، عن سعد بن عبد الله، عن على بن اسماعيل بن عيسى، عن محمد ابن عمرو بن سعيد الزيات، عن داود الرقى قال: سمعت ابا عبد الله؛ و ابا الحسن موسى بن جعفر و ابا الحسن على بن موسىعليه‌السلام و هم يقولون: من اتى قبر الحسينعليه‌السلام بعرفة قلبه الله ثلج الفواد.

ترجمه:

(حديث دوم )

پدرم و على بن الحسين و محمد بن الحسن رحمة الله عليهم جملگى از سعد ابن عبد الله، از على بن اسماعيل بن عيسى، از محمد بن عمرو بن سعيد زيات، از داود رقى، وى گفت:

از حضرت ابو عبد الله و ابوالحسن موسى بن جعفر و ابوالحسن على بن موسىعليه‌السلام شنيدم كه مى فرمودند:

كسى كه در روز عرفه به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام برود خداوند متعال او را مطمئن القلب مى گرداند.

متن:

و عنهم، عن سعد، عن الهيثم بن ابى مسروق النهدى، عن على بن اسباط عن بعض اصحابنا عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: ان الله تبارك و تعالى يبدء بالنظر الى زوار قبر الحسينعليه‌السلام عشية عرفة، قال: قلت: قبل نظره لاهل الموقف؟ قال: نعم، قلت: كيف ذلك؟ قال: لان فى اولئك اولاد زنا؛ و ليس فى هولأ اولاد زنا.

ترجمه:

(حديث سوم )

و از پدرم و على بن الحسين و محمد بن الحسن رحمة الله عليهم جملگى از سعد، از هيثم بن ابى مسروق نهدى، از على بن اسباط، از برخى اصحاب ما از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، آن حضرت فرمودند:

خداوند تبارك و تعالى عصر روز عرفه ابتدأ به زوار قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام نظر مى كند.

راوى مى گويد: محضر مباركش عرض كردم: قبل از نظر نمودن به اهل موقف (حاجى ها)؟ حضرت فرمودند: بلى.

عرض كردم: چرا اين طور است؟

حضرت فرمودند: زيرا در بين حاجى ها زنازاده وجود داشته ولى در ميان زائرين قبر مطهر آن حضرت ابدا زنازاده نمى باشد.

متن:

حدثنى ابى، عن سعد بن عبد الله، عن موسى بن عمر، عن على بن النعمان، عن عبد الله بن مسكان قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : ان الله تبارك و تعالى يتجلى لزوار قبر الحسينعليه‌السلام قبل اهل عرفات، و يقضى حوائجهم، و يغفر ذنوبهم، و يشفعهم فى مسائلهم، ثم يثنى اهل عرفة فيفعل ذلك بهم.

ترجمه:

(حديث چهارم )

مترجم گويد:

اين حديث با ترجمه اش قبلا در باب شصت و هشت ذيل رقم يك با سند ديگر نقل شد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و جماعة مشايخى، عن محمد بن يحيى العطار، عن حمدان بن سليمان النيسابورى ابى سعيد قال: حدثنا عبد الله بن محمد اليمانى، عن منيع بن الحجاج، عن يونس بن يعقوب ابن عمار، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من فاتته عرفة بعرفات فادركها بقبر الحسينعليه‌السلام لم يفته، و ان الله تبارك و تعالى ليبدء باهل قبر الحسينعليه‌السلام قبل اهل عرفات، ثم يخالطهم فى نفسه.

ترجمه:

(حديث پنجم )

پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از محمد بن يحيى عطار، از حمدان بن سليمان نيشابورى ابى سعيد، وى گفت: عبد الله بن محمد يمانى، از منيع بن حجاج، از يونس بن يعقوب بن عمار، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه در عرفات روز عرفه را درك نكرد ولى آن را كنار قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام درك نمايد، عرفه از او فوت نشده است و خداوند متعال ابتدأ كسانى را كه در كنار قبر آن جناب هستند مورد نظر و التفات قرار بده بعد به اهل عرفات نظر نموده و با ايشان انس مى گيرد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله و على بن الحسين، عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن خالد البرقى، عن القاسم بن يحيى ابن الحسن بن الراشد، عن جده الحسن، عن يونس بن ظبيان قال: قال ابو عبد اللهعليه‌السلام : من زار الحسينعليه‌السلام ليلة النصف من شعبان و ليلة الفطر و ليلة عرفة فى سنة واحدة كتب الله له الف حجة مبرورة، و الف عمرة متقبله، و قضيت له الف حاجة من حوائج الدنيا و الاخرة.

ترجمه:

(حديث ششم )

پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين، از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن خالد برقى، از قاسم بن يحيى بن الحسن بن راشد، از جدش حسن، از يونس بن ظبيان، وى مى گويد:

حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه حضرت امام حسينعليه‌السلام را در نيمه شعبان و شب عيد فطر و شب عرفه در يكسال زيارت كند خداوند متعال ثواب هزار حج و هزار عمره مقبول به وى داده و هزار حاجت از حوائج از حوائج دنيا و آخرتش را روا مى سازد.

متن:

حدثنى محمد بن الحسن بن الوليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عند محمد بن خالد البرقى، عن حنان بن سدير، عن ابيه، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: اذا كان يوم عرفة اطلع الله تعالى على زوار قبر ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام فقال لهم: استانفوا فقد غفرت لكم، ثم يجعل اقامته على اهل عرفات.

ترجمه:

(حديث هفتم )

محمد بن الحسن بن الوليد، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد ابن عيسى، از محمد بن خالد برقى، از حنان بن سدير، از پدرش، ازحضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

زمانى كه روز عرفه فرا برسد خداوند متعال به زوار قبر حضرت ابى عبد الله الحسينعليه‌السلام توجه نموده پس به ايشان مى فرمايد:

از ابتدأ شروع به عمل نمائيد زيرا شما را آمرزيدم سپس با اهل عرفات انس مى گيرد.

متن:

حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين عمن ذكره عن عمر بن الحسن العرزمى، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: سمعته يقول: اذا كان يوم عرفة نظر الله الى زوار قبر الحسينعليه‌السلام فيقول: ارجعوا مغفورا لكم ما مضى؛ و لا يكتب على احد منهم ذنب سبعين يوما من يوم ينصرف.

ترجمه:

(حديث هشتم )

محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين، از كسى كه نامش را برده، از عمر بن الحسن العزرمى، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام وى مى گويد: از آن حضرت شنيدم كه مى فرمودند:

هنگامى كه روز عرفه مى رسد خداوند متعال به زوار قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام نظر فرموده و مى فرمايد: برگرديد آنچه از افعال و گناهان گذشته شما است آمرزيدم و از روزى كه مراجعت مى كنند تا هفتاد روز هيچ گناهى از ايشان ثبت و ضبط نمى شود.

متن:

حدثنى ابى؛ و جماعة اصحابى رحمهم الله عن محمد بن يحيى؛ و احمد بن ادريس جميعا، عن العمركى بن على، عن يحيى الخادم لابى جعفر الثانى عن محمد بن سنان، عن بشير الدهان قال: سمعت ابا عبد اللهعليه‌السلام يقول و هو نازل بالحيرة و عنده جماعة من الشيعة فاقبل الى بوجهه فقال: يا بشير احججت العام؟ قلت: جعلت فداك لا؛ و لكن عرفت بالقبر الحسينعليه‌السلام فقال: يا بشير و الله ما فاتك شى ء مما كان لاصحاب مكة بمكة، قلت: جعلت فداك فيه عرفات؟ فسره لى، فقال: يا بشير ان الرجل منكم ليغتسل على شاطى ء الفرات، ثم ياتى قبر الحسينعليه‌السلام عارفا بحقه فيعطيه الله بكل قدم يرفعها و يضعها مائة حجة مقبولة و مائة عمرة مبرورة، و مائة غزوة مع نبى مرسل ابى اعدأ الله و اعدأ رسوله، يا بشير اسمع و ابلغ من احتمل قلبه: من زار الحسينعليه‌السلام يوم عرفة كان كمن زار الله فى عرشه.

ترجمه:

(حديث نهم )

پدرم و جماعتى، از اصحاب و يارانم رحمة الله عليهم از محمد بن يحيى و احمد بن ادريس جملگى از عمركى بن على، از يحيى (يعنى خادم حضرت ابو جعفر ثانىعليه‌السلام ) از محمد بن سنان، از بشير دهان، وى مى گويد:

از حضرت ابو عبد اللهعليه‌السلام (هنگامى كه در حيره نزول اجلال فرموده و جماعتى از شيعه محضر مباركش بودند) گفتارى شنيدم كه شرحش چنين است:

حضرت روى مباركشان را به من نموده و فرمودند:

اى بشير امسال به حج رفتى؟

عرض كردم: فدايت شوم، خير، ولى در روز عرفه به زيارت قبر حسين بن علىعليه‌السلام رفتم.

حضرت فرمودند:

اى بشير به خدا قسم آنچه از اجر و ثواب براى اصحاب مكه (حاجى ها) در مكه مى باشد از تو فوت نشده.

عرض كردم: يعنى در اين زيارت من اجر و ثواب و وقوف به عرفات بوده؟ برايم فرموده خود را تفسير بفرمائيد:

حضرت فرمودند:

اى بشير وقتى يك نفر از شما كنار فرات غسل نمود و سپس به زيارت قبر حضرت امام حسينعليه‌السلام رفت در حالى كه به حق آن حضرت عارف و مطلع باشد البته خداوند متعال به هر قدمى كه وى از زمين بلند مى كند و سپس آنرا بر زمين مى نهد اجر صد حج و صد عمره قبول شده مى دهد و اجر صد جنگ كه وى در معيت نبى مرسل با دشمنان خدا و رسول او نموده را برايش منظور مى فرمايد. اى بشير: بشنو و به كسانى كه قلبشان ظرفيت پذيرش آن را دارد برسان و بگو:

كسى كه امام حسينعليه‌السلام را در روز عرفه زيارت كند مانند كسى است كه خدا را در عرش زيارت نموده.

متن:

حدثنى محمد بن عبد المومن رحمه الله عن محمد بن يحيى، عن محمد ابن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد الكوفى، عن محمد ابن جعفر بن اسماعيل العبدى، عن محمد بن عبد الله بن مهران، عن محمد بن سنان، عن يونس بن ظبيان، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من زار قبر الحسينعليه‌السلام يوم عرفة كتب الله له الف الف حجة مع القائم، و الف الف عمرة مع رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و عتق الف الف نسمة، و حملان الف الف فرس فى سبيل الله، و سماه الله عبدى الصديق آمن بوعدى، و قالت الملائكة: فلان صديق؛ زكاه الله من فوق عرشه، و سمى فى الارض كروبا.

ترجمه:

(حديث دهم )

محمد بن عبد المومن رحمة الله عليه، از محمد بن يحيى، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد الكوفى، از محمد بن جعفر بن اسماعيل العبدى، از محمد بن عبد الله بن مهران، از محمد بن سنان، از يونس بن ظبيان، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام حضرت فرمودند:

كسى كه در روز عرفه قبر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام را زيارت كند خداوند متعال ثواب هزار هزار (يك ميليون ) حج كه با حضرت قائمعليه‌السلام بجاى آوردند را براى وى منظور مى فرمايد و اجر هزار هزار عمره كه با حضرت رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم انجام گيرد را به وى داده و همچنين ثواب آزاد نمودن هزار هزار عبد را به او اعطأ كرده و اجر كسى كه هزار هزار دو بار اسب را در راه خدا انفاق كرده است را به وى عنايت مى فرمايد و حق تعالى از وى به اين عبارت نام مى برد: عبدى الصديق آمن بوعدى و فرشتگان درباره اش چنين تعبير مى كنند: فلان صديق، زكاه الله من فوق عرشه.

و در زمين كروب ناميده مى شود.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع، عن صالح بن عقبة، عن بشير الدهان قال: قال جعفر بن محمدعليه‌السلام : من زار قبر الحسينعليه‌السلام يوم عرفة عارفا بحقه كتب الله له ثواب الف حجة، و الف عمرة، و الف غزوة مع نبى مرسل، و من زار اول يوم من رجب غفر الله له البتة.

ترجمه:

(حديث يازدهم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن اسماعيل بن بزيع، از صالح بن عقبه، از بشير دهان، وى مى گويد: حضرت جعفر بن محمدعليه‌السلام فرمودند:

كسى كه در روز عرفه قبر مطهر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام را زيارت كند در حالى كه به حق آن حضرت عارف و مطلع باشد خداوند ثواب هزار حج و هزار عمره و هزار جنگى كه در معيت نبى مرسلى انجام داده را برايش مى نويسد. و كسى كه روز اول ماه رجب آن جناب را زيارت كند خداوند منان البته او را مى آمرزد.

متن:

حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن محمد بن عيسى ابن عبيد، عن محمد بن سنان، عن ابى سعيد القماط، عن بشار، عن ابى عبد اللهعليه‌السلام قال: من كان معسرا فلم يتهيا له حجة الاسلام فليات قبر الحسينعليه‌السلام ، و ليعرف عنده، فذلك يجزئه عن حجة الاسلام، اما انى لا اقول يجزى ذلك عن حجة الاسلام اللمعسر، فاما الموسر اذا كان قد حج حجة الاسلام، فاراد ان يتنفل بالحج و العمرة و منعه من ذلك شغل دنيا او عائق فاتى قبر الحسينعليه‌السلام فى يوم عرفُة اجزاه ذلك عن ادأ الحج او العمرة و ضاعف الله له ذلك اضعافا مضاعفة، قال: قلت: كم تعدل حجة و كم تعدل عمرة؟ قال: لا يحصى ذلك،، قال: قلت: مائة؟ قال: و يحصى ذلك؟ قلت: الف؟ قال: و اكثر، ثم قال: و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها، ان الله واسع كريم.

ترجمه:

(حديث دوازدهم )

پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله، از محمد بن عيسى بن عبيد، از محمد بن سنان، از ابى سعيد قماط، از بشار، از حضرت ابى عبد اللهعليه‌السلام ، حضرت فرمودند:

كسى كه متمكن و توانا نبوده لذا براى رفتن به حج و انجام حجة الاسلام مهيا نباشد بايد به زيارت قبر مطهر حضرت حسين بن علىعليه‌السلام برود و روز عرفه را در آنجا باشد، چنين زيارتى از حجة الاسلامش مجزى است.

ناگفته نماند و بايد توجه داشت من نمى گويم اين زيارت مطلقا از حجة الاسلام مجزى است بلكه تنها براى شخص غير متمكن و معسر اجزأ مى باشد اما كسى كه موسر و متمكن مى باشد:

وى وقتى حجة الاسلام را بجا آورد اگر اراده نمود كه حج يا عمره مستحبى انجام دهد و شغل دنيائى يا مانعى ديگر او را از آن بازداشت در صورتى كه به زيارت قبر مطهر حضرت امام حسينعليه‌السلام در روز عرفه برود البته خداوند با اين زيارت جزائ وى را ادأ حج يا عمره داده بلكه ثواب آن را چندين برابر مى نمايد.

راوى مى گويد: محضر مباركش عرض كردم:

ثواب آن معادل چند حج و چند عمره مى باشد؟

حضرت فرمودند:

قابل شمارش و احصأ نيست.

راوى عرض كرد: آيا ثواب صد حج و صد عمره را به او مى دهند؟

حضرت فرمودند: كيست بتواند ثوابش را احصأ نموده باشد.

راوى مى گويد: عرضه داشتم: آيا ثواب هزار حج و هزار عمره را دارد؟

حضرت فرمودند: بيش از اين است، سپس فرمودند:

اگر نعمتهاى بارى تعالى را بشماريد نمى توانيد از عهده احصأ آنها بر آئيد خداوند متعال واسع بوده و بدون عوض مى بخشايد.

الباب الحادى و السبعون ثواب من زار الحسينعليه‌السلام يوم عاشورأ

متن:

حدثنى ابى؛ و اخى؛ و جماعة مشايخى رحمهم الله عن محمد بن يحيى، عن محمد بن على المدائنى قال: اخبرنى محمد بن سعيد الجبلى،

عن قبيصة، عن جابر الجعفى قال: دخلت على جعفر بن محمدعليه‌السلام فى يوم عاشورأ فقال لى: هولأ زوار الله و حق على المزور ان يكرم الزائر، من بات عند قبر الحسينعليه‌السلام ليلة عاشورأ لقى الله ملطخا بدمه يوم القيامة كانما قتل معه فى عرصته، و قال: من زار قبر الحسينعليه‌السلام ليوم عاشورأ و بات عنده كان كمن استشهد بين يديه.