فهرست منابع
فهرست منابع
١- قرآن کريم
٢- ابو منصور احمد بن على طبرسى، الإحتجاج، يک جلد، نشر مرتضى، مشهد مقدس، ١٤٠٣ ق.
٣- شيخ طوسى، اختيار معرفة الرجال المعروف برجال الکشى، دو مجلد، نشر مؤسسة آل البيت (عليهما السلام)، ١٤٠٤ ق.
٤- حسن بن ابى الحسن ديلمى، إرشاد القلوب، دو جلد در يک مجلد، انتشارات شريف رضى، ١٤١٢ ق.
٥- شيخ محمد طاهر قمى، الأربعين فى إمامة الأئمة الطاهرين، يک مجلد، تحقيق، السيد مهدى رجائى، الناشر: المحقق، ١٤١٨ ق.
٦- شيخ سليمان بن عبدالله الماحوذى البحرانى، الأربعين حديثا فى إثبات إمامة اميرالمؤمنين (ع)، يک مجلد، تحقيق السيد مهدى رجائى، ناشر: المحقق، ١٤١٧ ق.
٧- أحمد بن على بن حجر العسقلانى، الاصابة فى تميز الصحابة، دار الکتب العلمية بيروت.
٨- حسن بن ابى الحسن ديلمى، أعلام الدين، يک جلد، مؤسسه آل البيت (ع)، قم، ١٤٠٨ ق.
٩- شيخ على يزدى حائرى، الزام الناصب فى اثبات الحجة الغائب، دو جلد در يک مجلد، تحقيق سيد على عاشور؟!
١٠- شيخ صدوق، الأمالى، يک جلد، انتشارات کتابخانه اسلاميه، ١٣٦٢ شمسي.
١١- شيخ طوسى، الأمالى، يک جلد، انتشارات دارالثقافة قم، ١٤١٤ ق.
١٢- شيخ مفيد، الأمالى، يک جلد، انتشارات کنگره جهانى شيخ مفيد قم، ١٤١٣ ق.
١٣- شيخ غالب سيلاوى، انوار الساطعه من الغراء الطاهره خديجه بنت خويلد (س)، چاپ اول، ١٤٢١ ق، ناشر: مؤلف.
١٤- شيخ محمد فاضل مسعودى، اسرار الفاطميه، چاپ اول، ١٤٠٢ ق، مؤسسة زائر فى الروضه.
١٥- حاج حسين شاکرى، الامام على (ع)، چاپ اول ١٤٢١ ق، ناشر: مؤلف.
١٦- أحمد رحمانى همدانى، الامام على (ع)، يک مجلد، المنير للطباعة و النشر تهران، الطبعة الاولى، ١٤١٧ق.
١٧- سيد محمد سعيد موسوى آل صاحب العبقات، الامام الثانى عشر، يک جلد، انتشارات مکتبة نينوى الحديثيه کربلا.
١٨- سيد على موحد ابطحى اصفهانى، الامام الحسين (ع) فى احاديث الفريقين من قبل الولادة الى بعد الشهاده، چاپ اول، ١٤١٨ق، ناشر: مؤلف.
١٩- شيخ جعفر نقدى، الأنوار العلوية و أسرار المرتضوية، يک مجلد، المطبعة الحيدرية النجف، الطبعة الثانية، ١٣٨١ ق.
٢٠- فضل بن شاذان الأزدى النيسابورى، الايضاح، يک مجلد، تحقيق سيد جلال الدين الحسينى الأرموي؟
٢١- علامه حلى، إيضاح الاشتباه، يک مجلد، تحقيق شيخ محمد حسون، مؤسسة نشر الاسلامى التابعة لجماعة المدرسين قم، الطبعة الاولى، ١٤١١ ق.
٢٢- علامه مجلسى، بحار الأنوار، ١١٠ جلد، مؤسسة الوفاء بيروت لبنان، ١٤٠٤ ق.
٢٣- عماد الدين طبرى، بشارة المصطفى، يک جلد، چاپ کتابخانة حيدرية نجف، ١٣٨٣ ق.
٢٤- محمد بن حسن بن فروخ صفار، بصائر الدرجات، يک جلد، انتشارات کتابخانه آيت الله مرعشى، قم، ١٤٠٤ ق.
٢٥- سيد احمد بن موسى بن طاوس، بناء المقالة الفاطمية، يک جلد، مؤسسه آل البيت (عليهما السلام) قم، ١٤١١ ق.
٢٦- أبى بکر أحمد بن على الخطيب البغدادى، تاريخ بغداد أو مدينة السلام، چهارده مجلد، نشر دار الکتب العلمية بيروت، الطبعة الاولى، ١٤١٧ ق.
٢٧- أبى القاسم على بن الحسن ابن هبة الله بن عبدالله الشافعى المعروف بابن عساکر، تاريخ مدينة دمشق، دراسة وتحقيق على شيرى، دار الفکر، بيروت لبنان، ١٤١٥ق.
٢٨- أبو الحجاج يوسف المزى، تهذيب الکمال، تحقيق: الدکتور بشار عواد معروف، سى و پنج مجلد، الناشر: مؤسسة الرسالة، الطبعة الرابعة، ١٤٠٦ق.
٢٩- ابن حجر عسقلانى، تقريب التهذيب، دو مجلد، نشر دار الکتب العلمية بيروت، الطبعة الثانية، ١٤١٥ ق.
٣٠- محمد بن اسماعيل بن ابراهيم البخارى، التاريخ الکبير، نه مجلد، الناشر: المکتبة الاسلامية ديار بکر.
٣١- سيد شرف الدين حسينى استرآبادى، تأويل الآيات الظاهره، يک جلد، انتشارات جامعه مدرسين قم، ١٤٠٩ ق.
٣٢- سيد على بن موسى بن طاوس، التحصين، يک جلد، مؤسسة دارالکتاب، قم، ١٤١٣ ق.
٣٣- فرات بن ابراهيم کوفى، تفسير فرات، يک جلد، مؤسسة چاپ و نشر، ١٤١٠ ق.
٣٤- ملا محسن فيض کاشانى، تفسير الأصفى، دو جلد، مرکز انتشارات دفتر تبليغات اسلامى، الطبعة الاولى، ١٤١٨ق.
٣٥- ، تفسير صافى، مشهد، انتشارات دارالمرتضى، چاپ اول.
٣٦- سيد هاشم حسينى بحرانى، تفسير برهان، تهران، بنياد بعثت، چاپ اول، ١٤١٥ ق.
٣٧- أبى حمزة ثابت بن دينار الثمالى، تفسير القرآن الکريم، جمعه وتأليفه عبد الرزاق محمد حسين حرز الدين راجعه وقدم له سماحة العلامة الشيخ محمد هادى معرفة.
٣٨- حسين بن احمد حسينى شاه عبدالعظيمى، تفسير اثنى عشرى، انتشارات ميقات، چاپ اول، ١٣٦٤ شمسي.
٣٩- بهاء الدين محمد شيخ على شريف لاهيجى، تفسير شريف لاهيجى، مؤسسه مطبوعات اعلمى، ١٣٦٣ شمسي.
٤٠- على بن ابراهيم، تفسير القمى، دو مجلد، تصحيح سيد طيب الجزائرى، نشر مؤسسة دار الکتاب قم، الطبعة الثالثة، ١٤٠٤ ق.
٤١- ابوالمحاسن الحسين بن حسن جرجانى، تفسير گازر، چاپخانة دانشگاه تهران، چاپ اول ١٣٣٧ شمسي.
٤٢- الشيخ عبد على بن جمعه العروسى الحويزى، تفسير نور الثقلين، مؤسسة اسماعيليان، قم الطبعة الرابعة، ١٤١٢ ق.
٤٣- استاد علامه سيد محمد حسين طباطبايى، تفسير الميزان، نشر بنياد علمى و فکرى علامه طباطبايى، چاپ پنجم، ١٣٧٦ شمسي.
٤٤- ملا فتح الله کاشانى، تفسير منهج الصادقين فى الزام المخالفين، کتابفروشى اسلاميه، چاپ دوم، ١٣٤٤ شمسي.
٤٥- شرف الاسلام بن سعيد المحسن بن کرامه، تنبيه الغافلين عن فضايل الطالبين، تحقيق سيد تحسين آل شبيب، نشر مرکز الغدير للدراسات الاسلامية، ١٤٢٠ق.
٤٦- محمد بن مسعود عياشى، تفسير العياشى، دو جلد، چاپخانة علمية تهران، ١٣٨٠ ق.
٤٧- محمد بن حبان التميمى، الثقات، نه مجلد، نشر مؤسسة الکتب الثقافية الهند، الطبعة الاولى ١٣٩٣ ق.
٤٨- محمد بن الحسن بن على بن الحسين الحر العاملى، الجواهر السنية فى الاحاديث القدسية، منشورات مکتبة المفيد، قم ايران.
٤٩- سيد هاشم بحرانى، حلية الابرار فى أحوال محمد و آله الأطهار، مؤسسة المعارف الاسلاميه، الطبعة الاولى، ١٤١١ ق.
٥٠- ذهبى، سير أعلام النبلاء، بيست و سه مجلد، تحقيق شعيب الارنؤوط حسين الاسد، نشر مؤسسة الرسالة بيروت، الطبعة التاسعة ١٤١٣ ق.
٥١- الشيخ محمد مهدى الحائرى، شجرة طوبى، منشورات المکتبة الحيدرية فى النجف، الطبعة الخامسة، ١٣٨٥ ق.
٥٢- آيت الله العظمى مرعشى نجفى رحمه الله، شرح احقاق الحق و ازهاق الباطل، سى و دو جلد، منشورات مکتبة آيت الله العظمى مرعشى نجفى، قم ايران.
٥٣- شيخ محمد آل عبدالجبار، الشهب الثواقب فى رجم شياطين النواصب، يک جلد، انتشارات الهادى قم، ١٤١٨ ق.
٥٤- حاکم حسکانى، شواهد التنزيل، دو جلد، مؤسسه چاپ و نشر، ١٤١١ ق.
٥٥- قاضى نعمان مغربى، شرح الأخبار فى فضايل أئمة الأطهار، تحقيق سيد محمد الحسينى الجلالى، مؤسسة النشرالاسلامى، التابعة لجماعة المدرسين قم.
٥٦- ابن ابى الحديد المعتزلى، شرح نهج البلاغه، دار احياء الکتب العربية عيسى البابى الحلبى وشرکاه، الطبعة الاولى، ١٣٧٨ق.
٥٧- مولى محمد صالح المازندرانى، شرح أصول الکافى، دوازده مجلد؟
٥٨- حاج حسين شاکرى، شيخ البطحاء ابوطالب (ع)، يک جلد، ناشر: مؤلف.
٥٩- سيد هاشم بحرانى، غاية المرام و حجة الخصام فى تعيين الامام من طريق الخاص و العام، هفت جلد.
٦٠- علامة حلى، منهاج الکرامة فى معرفة الامامة، يک جلد، مؤسسة پژوهش و مطالعات عاشوراء، قم.
٦١- سيد محمد على حلو، ما نزل من القرآن فى شأن فاطمه (س)، دو جلد، چاپ اول ١٤٢١، ناشر: مؤلف.
٦٢- حاج حسين شاکرى، المهدى المنتظر (ع)، دو جلد، چاپ اول، ١٤٢١ ق، ناشر: مؤلف.
٦٣- حاج حسين شاکرى، العقلية و الفواطم، يک جلد، ناشر: مؤلف.
٦٤- محمد تيجانى سماوى، ثم اهتديت، يک جلد، مؤسسة فجر لندن.
٦٥- رازى، الجرح و التعديل.
٦٦- قطب الدين راوندى، الخرائج و الجرائح، سه جلد، مؤسسة امام مهدى (عج)، قم، ١٤٠٩ ق.
٦٧- شيخ صدوق، الخصال، دو جلد در يک مجلد، انتشارات جامعه مدرسين، قم، ١٤٠٣ ق.
٦٨- علامه حلى، خلاصة الأقوال فى معرفة الرجال، المطبعة الحيدرية النجف، الطبعة الثانية، ١٣٨١ ق.
٦٩- .محمد بن جرير طبرى، دلائل الإمامة، يک جلد، دار الذخائر للمطبوعات، قم
٧٠- سيد محمد تقى مقدم، ديوان مقدم، چاپ پنجم، ١٣٧٦ شمسى، انتشارات مقدم، مشهد.
٧١- أحمد بن عبدالله الطبرى، ذخائر العقبى، الناشر: مکتبة القدسى، يک مجلد، الطبعة ١٣٥٦ق.
٧٢- محمد بن حسن فتال نيشابورى، روضة الواعظين، يک جلد، انتشارات رضى، قم.
٧٣- تقى الدين ابن داود الحلى، رجال ابن داود، المطبعة الحيدرية النجف، ١٣٩٢ق.
٧٤- الشيخ أبى العباس أحمد بن على النجاشى الکوفى، فهرست أسماء مصنفى الشيعة المشتهر ب رجال النجاشى، مؤسسة النشر الاسلامى التابعة لجماعة المدرسين بقم المقدسة، الطبعة الخامسة، ١٤١٦ ق.
٧٥- أبى جعفر محمد بن الحسن الطوسى، رجال الطوسى، يک مجلد، مؤسسة النشر الاسلامى التابعة لجماعة المدرسين بقم المقدسة، ١٤١٥ق.
٧٦- على بن يونس نباطى بياضى، الصراط المستقيم، سه جلد در يک مجلد، چاپ کتابخانة حيدرية نجف، ١٣٨٤ ق.
٧٧- العقيلى، الضعفاء الکبير، چهار مجلد، تحقيق الدکتور عدبالمعطى أمين قلعجى، نشر دار الکتب العلمية بيروت، الطبعة الثانية، ١٤١٨ق.
٧٨- محمد بن سعد، الطبقات الکبرى، هشت مجلد، نشر دار صادر، بيروت.
٧٩- سيد على بن موسى بن طاوس، الطرائف، يک جلد، چاپخانه خيام قم، ١٤٠٠ق.
٨٠- ابن بطريق يحيى بن حسن حيى، العمدة، يک جلد، انتشارات جامعة مدرسين قم، ١٤٠٧ق.
٨١- على کورانى عاملى، العقائد الاسلاميه، چهار جلد، چاپ اول، مرکز المصطفى للدراسات الاسلاميه.
٨٢- شيخ صدوق، علل الشرائع، يک جلد، انتشارات مکتبة الداورى، قم.
٨٣- ، عيون أخبار الرضا (ع)، دو جلد در يک مجلد، انتشارات جهان، ١٣٧٨ ق.
٨٤- الشيخ عبدالله البحرانى، العوالم الامام الحسين (ع)، تحقيق مدرسة الامام المهدى (ع)، المطبعة امير، قم، الطبعة الاولى، ١٤٠٧ق.
٨٥- علامه امينى، الغدير، يازده مجلد، نشر دار الکتب العربى بيروت، ١٣٧٩ ق.
٨٦- شيخ طوسى، الغيبة، يک جلد، مؤسسة معارف اسلامى، قم، ١٤١١ق.
٨٧- شاذان بن جبرئيل قمى، الفضايل، يک جلد، انتشارات رضى، قم، ١٣٦٣ شمسي.
٨٨- أبى جعفر محمد بن الحسن الطوسى، الفهرست، تحقيق شيخ جواد القيومى، مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة الاولى، ١٤١٧ ق.
٨٩- سيد على اکبر قرشى، قاموس قرآن، هفت جلد در سه مجلد، انتشارات دارالکتب اسلاميه، چاپ ششم، ١٣٧١ شمسي.
٩٠- ثقةالاسلام کلينى، الکافى، هشت جلد، دار الکتب الإسلامية، تهران، ١٣٦٥ شمسي.
٩١- على بن محمد خزاز قمى، کفاية الأثر، يک جلد، انتشارات بيدار، قم، ١٤٠١ ق.
٩٢- شيخ صدوق، کمال الدين، دو جلد در يک مجلد، دار الکتب الإسلاميه، قم، ١٣٩٥ق.
٩٣- على بن عيسى إربلى، کشف الغمة، دو جلد، چاپ مکتبة بنى هاشمى، تبريز، ١٣٨١ق.
٩٤- الشى جعفر کاشف الغطاء، کشف الغطاء عن مبهمات شريعة الغراء، دو مجلد، نشر مهدوى اصفهان.
٩٥- علامه حلى حسن بن يوسف، کشف اليقين، يک جلد، مؤسسة چاپ و انتشارات وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، ١٤١١ق.
٩٦- شيخ صدوق، کمال الدين، دو جلد در يک مجلد، دار الکتب الإسلاميه، قم، ١٣٩٥ق.
٩٧- شيخ عباس قمى، الکنى و الألقاب، سه مجلد.
٩٨- ابى الفتح محمد بن على الکراجکى، کنز الفوائد، مکتبة المصطفى، قم، الطبعة الثانية، ١٤١٠ق.
٩٩- على المتقى بن حسام الدين الهندى، کنز العمال فى سنن الاقوال و الافعال، مؤسسة الرسالة بيروت، ١٤٠٩ق.
١٠٠- ابن حجر عسقلانى، لسان الميزان، هفت مجلد، مؤسسة الأعلمى للمطبوعات بيروت، الطبعة الثانية، ١٣٩٠ ق.
١٠١- محمد بن أحمد بن الحسن بن شاذان القمى، مائة منقبة فى فضايل ومناقب أمير المؤمنين والائمة من ولده (عليهما السلام)، مدرسة الامام المهدى (ع)، الطبعة الاولى، ١٤٠٧ق.
١٠٢- السيد عبدالحسين شرف الدين، المراجعات، يک مجلد، تحقيق حسين الراضى، نشر جمعية الاسلامية، الطبعة الثانية ١٤٠٢ق.
١٠٣- حاج شيخ على النمازى الشاهرودى، مستدرک سفينة البحار، مؤسسة النشر الاسلامى التابعة لجماعة المدرسين بقم المشرفه.
١٠٤- محدث نورى، مستدرک الوسائل، هجده جلد، مؤسسه آل البيت (عليهما السلام)، قم، ١٤٠٨ق.
١٠٥- أبى عبدالله الحاکم النيسابورى، المستدرک على الصحيحين، دار المعرفة بيروت لبنان.
١٠٦- الشيخ الجليل حسن بن سليمان الحلى، المحتضر، الطبعة الاولى، منشورات المطبعة الحيدرية فى النجف، ١٣٧٠ق.
١٠٧- حسن بن سليمان الحلى، مختصر بصائر الدرجات، الطبعة الاولى، منشورات المطبعة الحيدرية فى النجف، ١٣٧٠ق.
١٠٨- السيد هاشم بن سليمان البحرانى، مدينة معاجز الائمة الاثنى عشر و دلائل الحجج على البشر، مؤسسة المعارف الاسلامية، الطبعة الاولى، ١٤١٣ق.
١٠٩- محمد بن حبان البستى، المجروحين من المحدثين و الضعفاء و المتروکين، سه مجلد، تحقيق محمود ابراهيم زايد.
١١٠- رضى الدين حسن بن فضل طبرسى، مکارم الأخلاق، يک جلد، انتشارات شريف رضى، قم، ١٤١٢ق.
١١١- ميرزا محمد تقى اصفهانى، مکيال المکارم، دو جلد، مؤسسة اعلمى للمطبوعات بيروت، ١٤٢١ق.
١١٢- ابن شهر آشوب، معالم العلماء، المطبعة قم.
١١٣- أحمد بن عبدالله العجلى، معرفة الثقات، دو مجلد، نشر مکتبة الدار بالمدينة المنورة، الطبعة الاولى، ١٤٠٥ق.
١١٤- سيد أبوالقاسم الموسوى الخوئى، معجم رجال الحديث و تفصيل طبقات الرواة، بيست و چهار مجلد، الطبعة الخامسة، ١٤١٣ق.
١١٥- محمد فؤاد عبدالباقى، المعجم المفهرس لألفاظ القرآن الکريم، مؤسسة اعلمى للمطبوعات بيروت، طبع اول، ١٤٢٠ق.
١١٦- عليرضا زکى زاده رنانى، معراج پيامبر (ص)، يک جلد، انتشارات موعود اسلام، چاپ دوم، ١٣٨٤ شمسي.
١١٧- على بن أبى بکر هيثمى، مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، مکتبة القدسى بالقاهرة دار الکتب العلمية بيروت لبنان.
١١٨- فضل بن حسن طبرسى، مجمع البيان فى تفسير القرآن، مؤسسة اعلمى للمطبوعات بيروت، طبع اول، ١٤١٥ ق.
١١٩- أبوالحسن المرندى، مجمع النورين و ملتقى البحرين، يک مجلد.
١٢٠- شيخ عزيز الله عطاردى، مسند الامام الرضا (ع)، دو مجلد، مؤسسة نشر و طبع آستان قدس الرضوى، ١٤٠٦ق.
١٢١- شيخ صدوق، من لا يحضره الفقيه، چهار جلد، انتشارات جامعة مدرسين، قم، ١٤١٣ق.
١٢٢- ابن شهرآشوب مازندرانى، مناقب آل أبى طالب (ع)، چهار جلد، مؤسسة انتشارات علامه، قم، ١٣٧٩ق.
١٢٣- الموفق بن أحمد بن محمد الخوارزمى، المناقب، مؤسسة النشر الاسلامى التابعة لجماعة المدرسين بقم المقدسة، الطبعة الثانية ١٤١١ق.
١٢٤- احمد سياح، ترجمه المنجد، انتشارات اسلام، چاپ نوزدهم، ١٣٧٧ شمسي.
١٢٥- محمد محمدى رى شهرى، ميزان الحکمه، پانزده جلد با ترجمه، انتشارات دارالحديث، ويرايش سوم، ١٣٧٧ شمسي.
١٢٦- ذهبى، ميزان الاعتدال، چهار مجلد، تحقيق على محمد البجاوى، نشر دار المعرفة بيروت، الطبعة الاولى، ١٣٨٢ق.
١٢٧- محمد بن يوسف الزرندى الحنفى، نظم درر السمطين، يک مجلد، الطبعة الاولى، ١٣٧٧ق.
١٢٨- سيد على حسينى ميلانى، نفحات الازهار فى خلاصة عبقات الانوار، سى جلد، چاپ اول، ١٤١٤ق، ناشر: مؤلف.
١٢٩- سيد مصطفى تفرشى، نقد الرجال، پنج مجلد، مؤسسة آل البيت (عليهما السلام) لإحياء التراث، الطبعة الاولى، ١٤١٨ق.
١٣٠- زين الدين على بن يوسف بن جبر، نهج الايمان، يک جلد، انتشارات مجتمع امام هادى (ع) مشهد، چاپ اول، ١٤٠١ ق.
١٣١- امام على بن ابى طالب (ع)، نهج البلاغه، يک جلد، انتشارات دارالهجره، قم.
١٣٢- محمد بن جرير الطبرى الشيعى، نوادر المعجزات، مؤسسة الامام المهدى (ع)، قم، الطبعة الاولى، ١٤١٠ق.
١٣٣- شيخ حر عاملى، وسائل الشيعه، بيست و نه جلد، مؤسسه آل البيت (عليهما السلام)، قم، ١٤٠٩ ق.
١٣٤- شيخ سليمان ابن شيخ ابراهيم معروف بخواجه کلان، ينابيع الموده، سه جلد در يک مجلد، منشورات مؤسسة اعلمى للمطبوعات بيروت، چاپ اول، ١٤١٨ق.
١٣٥- سيد على بن موسى بن طاوس، اليقين، يک جلد، مؤسسه دارالکتاب، قم، ١٤١٣ق.
پى نوشت ها
۱. امالى شيخ صدوق، ص۱۳۸؛ ارشادالقلوب، ج۲، ص۲۰۹، مئة منقبه، ص۱۷۶؛ کنزالعمال، ج۱۱، ص۱؛ روضةالواعظين، ج۱، ص۱۱۴؛ کشف اليقين، ص۴؛ کشف الغمه، ج۱، ص۱۱۲؛ بناء المقالةالفاطميه، ص۳۶۹؛ تأويل الآيات، ص۸۴۴ و...
۲. «شنيدنيهاى معراج پيامبر (ص) و پاسخ به شبهات آن»، اثر ديگر نگارنده در مورد معراج، مى باشد که بحمدالله با استقبال خوب خوانندگان محترم مواجه شده است.
۳. ر.ک: المناقب خوارزمى، ص ۷۸، ح ۶۱؛ الطرائف، ج ۱، ص ۱۵۵؛ المحتضر، ص ۹۵؛ کشف اليقين، ص ۲۲۹؛ کشف الغمه، ج ۱، ص ۱۰۶؛ ارشادالقلوب، ج ۲، ص ۲۳۳؛ الصراط المستقيم، ج ۱، ص ۲۰۷؛ منهاج الکرامه علامة حلى، ص ۹۰؛ غاية المرام، ج ۱، ص ۳۱؛ تفسير صافى، ج ۳، ص ۱۷۷؛ الجواهر السنيه، ص ۲۹۵؛ مدينة المعاجز، ج ۲، ص ۴۰۳؛ نفحات الازهار، ج ۵، ص ۱۳۳؛ شرح احقاق الحق، ج ۵، ص ۲۵۱؛ ينابيع الموده، ج ۱، ص ۲۴۶، ح ۲۸ و...
۴. سيد محمدتقى مقدّم، نغمه هاى مقدّم.
۵. ر.ک: الفهرست شيخ طوسى،ص۲۰۴،رقم ۲۰۴؛ خلاصة الأقوال علامة حلى،ص۲۳۳.
۶. عقيلى در کتاب «الضعفاء الکبير» خود (۴/۶۱ رقم۱۶۱۲) در مورد او گويد: «فيه نظر» و نسانى نيز گويد: «ليس بثقة» (ر.ک: سيراعلام النبلاء ۱۴/۱۳۵ و پاورقى المجروحين ابن حبان ۲/۳۳) و الرازى در کتاب «الجرح و التعديل» خود (۷/۲۳۲ رقم۱۲۷۵) به نقل از يحيى بن معين گويد: «ثقة ليس به بأس رازى کيس» و در پاورقى الايضاح ابن شاذان، سيد جلال حسينى گويد: «ثقة و فيه خلاف». و اين نکته را اشاره نمايم که «محمد بن حميد الرازي» از جمله رجاليونى است که هم در کتب شيعه و هم در کتب اهل سنت از او روايت نقل شده است و اگر چه در او اختلاف است ليکن (چنانچه در پاورقى المراجعات سيد شرف الدين، ص ۳۰۱ بدان اشاره شده است) تعداد زيادى از علماى اهل سنت همچون احمد بن حنبل و بغوى و ابن جرير طبرى او را ثقه مى دانند چرا که او شيخ آنها و معتمد آنها مى باشد.
۷. جواهر السنية، ص ۲۹۵.
۸. ر.ک: خاتمة المستدرک، ج ۱، ص ۲۴۵.
۹. بحار، ج۳۷، ص۳۳۹، ح۸۱.
۱۰. على بن ابى طالب (ع)، اميرالمؤمنين است؛ هفتاد هزار سال قبل از اينکه حضرت آدم (ع) خلق شود.
۱۱. سورة بقره، آية ۲۸۵.
۱۲. ر.ک: الغيبة نعمانى، ص۹۹، ح۳۰؛ بحار، ج۱۰، ص۲۳، ح۱۳ و ج۳۰، ص۹۹،ح۵؛ عقائدالاسلاميه، ص۹۲۳.
۱۳. ر.ک: الخلاصة، ص ۲۱۱؛ جامع الرواة، ج ۱، ص ۱۵۰؛ رجال ابن داود، ص ۲۳۵؛ معجم رجال الحديث، ج ۵، ص ۲۱، رقم ۲۱۳۸.
۱۴. کنز الفوائد، ج۲،ص۱۴۲؛ مأة منقبة، ص۳۳؛ بحار، ج۱۸، ص۳۰۰ و ج۲۶، ص۳۰۵؛ مدينة المعاجز، ج۲، ص ۳۱۱،ح ۵۷۴؛ الشيعه فى أحاديث الفريقين،ص ۱۷۹،ح ۲۲۴.
۱۵. و طريق علامة کراجکى در کتاب «کنزالفوائد» نيز چنين مى باشد.
۱۶. او يکى از مشايخ شيخ صدوق رحمه الله است و از «حسين بن محمد بن عامر» نيز نقل روايت مى کند. (نقلاً عن هامش مئة منقبة).
۱۷. او که به يک اديب، شاعر، کاتب و راوى حديث مشهور بود، قصيده اى در ۸۳۰ بيت به نام «الألفية و المحبرة» در مدح اميرالمؤمنين على (ع) سرود که وقتى اين قصيده بر أبى حاتم سجستانى عرضه شد، گفت: «اى اهل بصره، به خدا قسم شاعر اصفهانى در اين قصيده در احکام و زيادى فايده اش بر شما غلبه و برترى پيدا کرد». وفاتش به سال ۳۱۲ يا ۳۲۰ ق مى باشد. (ر.ک: الکنى و الالقاب ۱/۲۱۲؛ الذريعه ۲/۲۹۸ رقم ۱۱۹۷).
۱۸. أمالى شيخ طوسى، ص ۳۴۳، ح ۷۰۵؛ نوادر المعجزات، ص ۷۴، ح ۳۸؛ التحصين، ص ۵۴۲؛ المناقب خوارزمى، ص ۳۰۳، ح ۲۹۹؛ تأويل الآيات الظاهره، ص ۵۷۸؛ غاية المرام، ج ۱، ص ۱۹۰؛ کشف اليقين، ص ۲۷۸؛ کشف الغمه، ج ۱، ص ۳۴۶؛ بحار، ج ۴۰، ص ۱۳ و...
۱۹. او که همان أبوالعباس أحمد بن محمد بن سعيد السبيعى الهمدانى الکوفى است، شخصيتى جليل القدر و والا در بين شيعه و سنى را داراست و عظمت حفظ حديث آن، به قدرى است که قابل توصيف نمى باشد، و حتى در بين علماء علم رجال در مورد توثيقات و يا تضعيفات او بحث فراوان شده است. (ر.ک: رجال نجاشي: ۷۳؛ الفهرست: ۲۸؛ تنقيح المقال۱۸۵:۱؛ لسان الميزان۲۶۳:۱).
۲۰. او از اصحاب امام رضا (ع) مى باشد. (ر.ک: معجم رجال الحديث ۱۹۱:۱۸ رقم ۱۱۶۸۶).
۲۱. گويم: چون ابن ملجم (لعنة الله عليه) ضربت بر فرق مبارک امام على (ع) زد، اين ضربه اثرش بر صورت اين ملکى که در آسمان است نمايان شد، براى همين ملائکه چون اين ملک را نگاه مى کنند، قاتل حضرت را تا روز قيامت لعن مى کنند. و اين معنا در کتب روايى ما نيز نقل شده است.
۲۲. آل عمران، آية ۱۲۴.
۲۳. الخرائج و الجرائح، ج ۲، ص ۸۱۱؛ بحار، ج ۱۹، ص ۳۰۰، ح ۲۷؛ الأنوار العويه، ص ۴۰۶. و نيز از امام محمد باقر (ع) روايت شده که: در جنگ بدر از هرکس مى پرسيدند چه کسى تو را زخمى کرده است؟ در جواب مى گفت: على (ع) مرا زخمى کرده است و وقتى آن را مى گفت درجا مى مرد. (ر.ک: مدينة المعاجز علامه بحرانى، بخش معجزه هاى امام على (ع)، ص ۱۳۱).
۲۴. او همان أحمد بن النضر بن سعيد الباقى معروف به أبى هراسه است، تلعکبرى در سال ۳۳۱ از او روايت شنيده و در سال ۳۳۳ نيز وفات او مى باشد. در رجال شيخ در «فى من لم يرو عنهم۷» نام او ذکر شده است. (ر.ک: رجال الطوسي: ۴۰۹ رقم ۵۹۵۰؛ معالم العلماء:۱۷۷ رقم ۱۰۰۳؛ پاورقى ايضاح الاشتباه:۸۸؛ طرائف المقال ۱/۱۶۰ رقم ۸۰۴ و..).
۲۵. ر.ک: الفهرست، ص ۳۲۵؛ معالم العلماء، ص ۴۳، رقم ۲۷؛ لسان الميزان، ج ۱، ص ۳۲، رقم ۵۷.
۲۶. تأويل الآيات الظاهره، ص۷۴۹؛ شرح أصول کافى، ج ۴، ص ۲۲۷؛ بحار، ج ۲۵، ص ۳؛ تفسير البرهان، ج ۴، ص ۴۳۹، ح ۶؛ عقائد الاسلاميه، ص ۲۰۲.
۲۷. خصال شيخ صدوق، ج۱، ص۲۹۳؛ الفضايل، ص ۵؛ أمالى شيخ طوسى، ص ۱۸۸؛ ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۲۵۴؛ بشارة المصطفى، ص ۴۱؛ روضةالواعظين، ج ۱، ص ۱۰۹؛ المناقب، ج ۳، ص ۲۶۱؛ کشف الغمه، ج ۱، ص ۳۸۰ و...
۲۸. شيخ طوسى رحمه الله در کتاب «أمالي» خود نيز طريقش همان است.
۲۹. کوفى و از اصحاب امام صادق (ع) و ثقه مى باشد. (ر.ک: طرائف المقال۱/۶۵۲ رقم ۶۵۴۳)
۳۰. أنت منى بمنزلة هارون من موسي.
۳۱. کشف اليقين، ص۴۵۹.
۳۲. ابو عمرو الزاهد: او از بزرگان اهل لغت مى باشد. در مورد حافظة عجيب او گفته شده: «او با استمداد از حافظة خود، سى هزار برگه از لغت را نوشت». خطيب بغدادى در مورد او گويد: «رأيت جميع شيوخنا يوثقونه ويصدقونه» (ر. ک: الفوائد الرجاليه، سيد بحرالعلوم، ج ۲، ص ۸).
۳۳. خصال، ج ۱، ص ۳۲۳؛ أمالى شيخ طوسى،ص ۳۵۵، ح ۷۳۷؛ کنز الفوائد، ج ۱، ص ۱۴۸؛ مأة منقبه، ص ۸۷؛ اليقين، ص ۳۹۱؛ شرح احقاق الحق، ج ۴، ص ۲۸۰؛ کشف اليقين، ص ۴۵۹؛ الصراط المستقيم، ج ۲، ص ۷۵؛ بحار، ج ۸، ص ۱۹۱؛ تاريخ بغداد، ج ۱، ص ۲۷۴؛ المناقب خوارزمى، ص ۲۱۴؛ مقتل الحسين خوارزمى، ص ۱۰۸؛ نهج الايمان، ابن جبر، ص ۵۶۸؛ تاريخ مدينة دمشق، ج ۱۴، ص ۱۷۰؛ ميزان الاعتدال ذهبى، ج ۳، ص ۱۱۱، رقم۵۷۵۰؛ لسان الميزان ابن حجر، ج ۴، ص ۱۹۴و...
۳۴. تفسير فرات کوفى، ص ۲۰۸ ح ۲۷۵؛ غاية المرام، ج ۱، ص ۷۲؛ بحار، ج ۸، ص ۱۵۰.
۳۵. تفسير فرات کوفى، ص ۲۱۰، ح ۲۸۴؛ بحار، ج ۸، ص ۱۵۰، ح ۸۸.
۳۶. تفسير فرات کوفى، ص ۵۸۶؛ بحار، ج ۳۶، ص ۱۴۶.
۳۷. الفقيه، ج ۴، ص ۳۷۴، ح ۵۷۶۲، الخصال، ص ۲۰۷، ح ۲۶؛ أمالى شيخ طوسى، ص ۶۴۲، ح ۱۳۳۵؛ مکارم الأخلاق، ص ۴۴۴؛ بحار، ج ۱۸، ص ۳۸۸؛ تفسير نور الثقلين، ج ۳، ص ۱۲۲، ح ۳۱.
۳۸. اشاره به آية ۴۰ از سورة مبارکة توبه: )کلمة الله هى العليا (.
۳۹. أمالى شيخ صدوق، ص ۶۳۱؛ تفسير أبى حمزه ثمالى، ص ۳۱۶؛ بحار، ج ۱۸، ص ۳۴۱، ح ۴۹ و ج ۲۳، ۱۲۸، ح ۵۸؛ معجم احاديث الامام المهدى (ع)، ج ۱، ص ۲۱۴، ۱۲۳.
۴۰. براى کسب آگاهى بيشتر ر.ک: رجال الشيخ الطوسى، ص ۱۱۵، رقم ۱۱۴۷؛ خلاصة الأقوال علامة حلى، ص ۳۵۳؛ نقد الرجال تفرشى، ج ۲، ص ۳۰۹، رقم ۲۲۱۲؛ جامع الرواة محقق أردبيلى، ج ۱، ص ۳۵۵؛ معجم رجال الحديث آقاى خوئى، ج ۹، ص ۷۰، رقم ۵۰۵۳. و لذا با توجه به کلام مرحوم خوئى سند روايت معتبر و قابل اعتماد مى باشد.
۴۱. يونس، آية ۹۴.
۴۲. يونس، آية ۹۴ و ۹۵.
۴۳. تفسير قمى، ج ۱، ص ۳۱۶؛ تفسير الأصفى، فيض کاشانى، ج ۱، ص ۵۲۴؛ بحار، ج ۳۶، ص ۹۴، ح ۲۵؛ تفسير نور الثقلين، ج ۲، ص ۳۲۰، ح ۱۲۸و ج ۳، ص ۱۳۱، ح ۴۸.
۴۴. براى کسب آگاهى بيشتر ر.ک: کتاب العمدة، ابن البطريق الحلى (م۶۰۰ ق)، ص ۳۵۲، ح ۶۸۰؛ نهج الايمان ابن جبر، ص ۵۰۶؛ ينابيع المودة قندوزى، ج ۲، ص ۲۴۶، ح ۶۹۲؛ احقاق الحق، ج ۳، ص ۱۴۴؛ تأويل الآيات، ج ۲، ص ۵۶۲، ح ۲۸.
۴۵. مأة منقبه، ص ۱۳۳؛ المناقب خوارزمى، ج ۳، ص ۳۳۹؛ اليقين، ص ۱۵۴ و ص ۴۳۸؛ غاية المرام، ج ۱، ص ۷۲، ح ۱۸؛ بحار، ج ۳۹، ص ۲۳۶، ح ۲۱ و...
۴۶. در کتاب “اليقين“ به جاى «سناه»: شابور و در «المناقب»: سابور است.
۴۷. الفضايل، ص ۱۵۲؛ المحتضر، ص ۱۰۵؛ بحار، ج ۲۷، ص ۱۱، ح ۲۴.
۴۸. المحتضر، ص ۱۴۶؛ العوالم، الامام الحسين (ع)، ص ۴۷۵، ح ۷؛ بحار، ج ۱۸، ص ۳۰۴، ح ۹ و ج ۴۵، ص ۲۲۸، ح ۲۴؛ شجرة طوبى، ج ۱، ص ۱۹۶.
۴۹. أعمش: نام أصلى او «سليمان بن مهران» است که گاهى از او تعبير به سليمان الأعمش نيز مى شود. اصليتش کوفى و از اصحاب خاص امام صادق (ع) مى باشد. اهل عامه نام او را در کتب خود ذکر کرده و او را تمجيد نموده اند. در اعتماد به روايتش همين کافى است که قدر و منزلتى بزرگ نزد امام صادق (ع) دارد.شخصيت او نزد اهل سنت: ذهبى، بزرگترين رجالى اهل سنت (م۸۴۷ ق)، از او تعبير به «الإمام شيخ الإسلام شيخ المقرئين و المحدثين» مى کند، و او را يکى از ائمة ثقات مى داند. و احمد بن عبدالله عجلى (م۲۶۱ ق) دربارة او مى گويد: «ثقة کوفى و کان محدث اهل الکوفه فى زمانه يقال أنه ظهر له أربعة آلاف حديث... و لم يکن فى زمانه من طبقته أکثر حديثا منه».ر.ک: معرفة الثقات، العجلى ۱/۴۳۲رقم ۶۷۶؛ طبقات ابن سعد ۶/۳۴۲؛ التاريخ الکبير بخارى ۴/۳۷ رقم ۱۸۸۶؛ الجرح و التعديل الرازى ۴/۱۴۶ رقم ۶۳۰؛ الثقات ابن حبان ۴/۳۰۲ و...ر.ک: رجال الشيخ: ۲۱۵ رقم ۲۸۳۴؛ نقد الرجال تفرشى ۲/۳۷۰ رقم ۲۴۴۰؛ طرائف المقال۱/۴۸۳ رقم ۴۳۲۶؛ معجم رجال الحديث۹/۲۹۴ رقم۵۵۱۸.
۵۰. تفسير قمى، ج ۱، ص ۲۱؛ عيون اخبار الرضا (ع)، ج ۱، ص ۲۹، ح ۷؛ أمالى شيخ صدوق، ص ۲۴۹، ح ۲۷۴؛ مسند زيد بن على، ص ۴۵۳؛ جامع الأخبار، ص ۱۷۲؛ المناقب خوارزمى، ص ۲۹۵، ح ۲۸۸؛ شرح نهج البلاغه ابى الحديد، ج ۹، ص ۲۸۰؛ نفس الرحمان فى فضايل سلمان، ص ۴۳۲؛ نفحات الأزهار، ج ۱۰، ص ۶۴؛ کشف الغطاء، ج ۱، ص ۸ و...
۵۱. مانند هواى نفس. اشاره به آية: )افرأيت من اتخذ الهه هواه (: (آيا نديدى کسى که الهِ او هواى نفسش مى باشد). «جاثيه، آية ۲۳».
۵۲. دلائل الامامه، محمد بن جرير طبرى شيعى، ص ۲۵۴؛ نوادر المعجزات، الطبرى الشيعى، ص ۷۶، ح ۴۱؛ الصراط المستقيم؛ ج ۲، ص ۱۵۱.
۵۳. مأة منقبة، ص۱۷۳، منقبت ۹۷؛ المحتضر، ص۱۴۰؛ غاية المرام، ج ۱، ص ۲۳۷، ح ۲۱؛ بحار، ج ۲۷، ص ۱۲۱، ح ۱۰۲؛ العقائد الاسلاميه، ص ۳۴۸۱؛ الشيعه فى أحاديث الفريقين، ص ۱۳۰، ح ۱۵۱.
۵۴. المحتضر، ص ۷۷؛ بحار؛ ج ۶۵؛ ص ۷۶، ح ۱۳۶؛ مستدرک سفينة البحار، ج ۶، ص ۱۱۴؛ العقلية والفواطم، ص ۱۹۶؛ الشيعه فى أحاديث الفريقين، ص ۱۱۹، ح ۱۳۸.
۵۵. ر.ک: رجال ابن داود، ص ۳۸، رقم ۷۷؛ جامع الرواة، ج ۱، ص ۵۰؛ نقدالرجال، ج ۱، ص ۱۲۵، رقم ۳۳۵.
۵۶. البته از امام صادق (ع) نيز مشابه همين روايت نقل شده است.
۵۷. اشاره به آية )ثم دنا فتدلى فکان قاب قوسين أو أدنى ( از سورة مبارکة نجم.
۵۸. بصائر الدرجات، ص ۲۱۲، ح ۶؛ تفسير العياشى، ج ۱، ص ۱۵۹، ح ۵۳۰؛ المناقب، ج ۲، ص ۱۶۰؛ بحار، ج ۱۸، ص ۳۸۷؛ تفسير البرهان، ج ۱، ص۲۶۷.
۵۹. او متوفاى سال ۲۹۰ ق و از اصحاب امام حسن عسکرى (ع) مى باشد.
۶۰. نجاشى در رجال خود، (ص ۲۴۸،رقم ۶۵۴) در وصف او مى گويد: «عبدالصمد بن بشير العرامى، کوفى، ثقة ثقة». (و نيز ر.ک: معجم رجال الحديث ۲۵:۱۱ رقم ۶۵۲۸).
۶۱. المناقب خوارزمى، ص ۱۰۴؛ العمدة ابن البطريق، ص ۲۶۸، ح ۴۲۵ و ص ۳۵۶، ح ۶۸۷؛ کشف اليقين، ص ۳۰۲؛ اليقين، ص ۴۸؛ نهج الايمان ابن جبر، ص ۱۵۷؛ الأربعين محمد طاهر قمى، ص۴۱؛ بحار، ج ۱۸، ص ۴۰۲، ح ۱۰۵.
۶۲. تفسير قمى، ج ۲، ص۳۳۵؛ امالى شيخ طوسى، ص ۶۴۲، ح ۱۳۳۵؛ مختصر بصائر الدرجات، ص۷۰؛ تأويل الآيات، ج ۱، ص ۳۱۲؛ بحار، ج ۱۸، ص ۴۰۵؛ تفسير صافى، ج ۵، ص ۹۲؛ مدينة المعاجز، ج ۱، ص ۱۸۸، ح ۴۴.
۶۳. در جاى ديگر أمالى، در ص۷۸ اين جماعت را چنين معرفى مى کند: ۱) الحسين بن عبيدالله الغضائري: أبو عبدالله المتوفى سنة: ۴۱۱، وقد أجاز للشيخ الطوسى جميع رواياته. ۲) أحمد بن عبدون: أبو عبدالله: ابن عبدالواحد بن أحمد البزاز المعروف بابن الحاشر، المتوفى سنة: ۴۲۳ (رجال الشيخ). ۳) أبو طالب بن عزور. ۴) الحسن بن إسماعيل بن أشناس: المعروف (ابن الحمامى البزاز)، المتوفى سنة: ۴۳۹ (تاريخ بغداد). ۵) أبو الحسين الصفار: هو أحمد بن عمر الصفار، ويقال: الصفارى، سمع غريب الحديث لابى عبيد سنة: ۴۰۵.
۶۴. هو: عبيدالله بن أحمد بن نهيک، أبو العباس النخعى، الشيخ الصدوق ثقة، وآل نهيک بيت بالکوفة من أصحابنا (رجال النجاشي)، وفى فهرست الشيخ (عبدالله).
۶۵. هو: على بن رئاب أبو الحسن، مولى جرم بطن من قضاعة وقيل مولى بنى أسعد بن بکر، طحان، کوفى، روى عن أبى عبدالله (ع)، له أصل کبير، وهو ثقة، جليل القدر.
۶۶. شرح احقاق الحق، ج ۴، ص ۲۷۹.
۶۷. نوادر المعجزات، محمّد بن جرير، ص ۷۱، ح ۳۴.
۶۸. العمده، ص۳۵۳، ح ۶۸۰؛ خصائص الوحى المبين، ص ۱۷۰، ح ۱۱۶؛ الطرائف، ص ۱۰۱، ح ۱۴۷؛ تأويل الآيات الظاهره، ص ۵۴۶؛ شواهد التنزيل، ج ۲، ص ۲۲۳، ح ۸۵۵؛ نهج الحق، ص۱۸۳؛ بحار، ج ۳۶، ص ۱۵۵؛ ينابيع المودة، ج ۲، ص ۲۴۶، ح ۶۹۲؛ تفسير اثنى عشرى، ج ۱۱، ص ۴۷۸؛ تفسير شريف لاهيجى، ج ۴، ص ۸۱؛ تفسير منهج الصادقين، ج ۸، ص ۲۴۹؛ الزام الناصب فى اثبات الحجة الغائب، ج۱، ص۲۰۷؛ طرائف المقال، ج ۲، ص ۲۹۹؛ الامام على (ع)، احمد رحمانى همدانى، ص ۷۳، ح ۱۹.
۶۹. مأة منقبة، منقبت ۵، ص ۸۷؛ نهج الايمان ابن جبر، ص ۵۶۸؛ الصراط المستقيم، ج ۲، ص ۷۵، ح ۴؛ الاربعين محمد طاهر قمى، ص ۴۷۱؛ الجواهر النسية، ص ۳۰۵؛ مدينة المعاجز، ج ۲، ص ۳۵۴، ح ۵۹۷ و ج ۴، ص ۳۱، ح ۱۰۶۵.
۷۰. ر.ک: جواهرالسنية، ص ۳۰۵.
۷۱. تفسير قمى، ج ۲، ص ۳۴۳؛ نوادر المعجزات، ص ۶۶، ح ۳۲؛ بحار، ج ۱۸، ص ۳۷۲، ح ۷۹؛ تفسير نور الثقلين، ج ۴، ص ۴۶۹، ح ۸۴؛ تفسير گازر، ج ۵، ص ۲۲؛ تفسير الميزان، ج ۱۳، ص ۲۰.
۷۲. تفسير قمى، ج ۲، ص ۳۳۴؛ المناقب، ج ۳، ص ۲۱؛ وظائف الشيعه، ص ۷۸؛ تفسير صافى، ج ۵، ص ۸۵؛ بحار، ج ۱۸، ص ۴۰۴، ح ۱۱۰.
۷۳. من لا يحضره الفقيه، ج ۳، ص ۴۰۱، ح ۴۴۰۲؛ دلائل الامامه، ص۲۳؛ أمالى شيخ طوسى، ص۲۵۷؛ نوادر المعجزات، ص۹۴، ح ۱۴؛ مکارم الاخلاق، ص ۲۰۸؛ اليقين، ص ۱۲۴؛ شرح الازهار، ج ۲، ص ۲۰۲؛ المحتضر، ص ۱۳۷؛ شرح احقاق الحق، ج ۱۸، ص ۱۷۶؛ وسائل الشيعه، ج۲۰، ص۹۲، ح ۲۵۱۱۶؛ و...و از کتب عامه: تاريخ مدينة دمشق، ابن عساکر (م۵۷۱ ق)، ج ۴۲، ص۱۴۷.
۷۴. تأويل الآيات ج۱، ص ۲۳۷، ح ۱۶؛ مدينة المعاجز، ج ۳، ص ۲۲۵، ح ۸۴۱ ؛ بحار، ج ۳۶، ص ۳۶۱؛ مجمع النورين، شيخ أبوالحسن مرندى، ص ۲۱؛ عقائد الاسلاميه، ص ۱۳۸و ۶۲۰.
۷۵. بحار، ج ۸، ص ۲۶؛ تأويل الآيات الظاهره، ص ۸۲۱، ح ۳.
۷۶. روى عن أبى عبدالله (ع) و روى عنه الصدوق بطريقه إليه، الفقيه،الجزء ۳، باب الوديعه، الحديث ۸۸۲. (ر.ک: معجم رجال الحديث، ج ۱۹، ص ۱۷۲، رقم ۱۲۳۷۹).
۷۷. در مورد شرح حال وى و حديث مشهور طير که او نقل نموده و کتمان شهادت حديث غدير به کتب: اختيار معرفة الرجال، ج ۱، ص ۲۴۷؛ نقد الرجال تفرشى، ج ۱، ص ۲۴۸، رقم ۶۰۸؛ معجم رجال الحديث، ج ۴، ص ۱۴۹، رقم ۱۵۶۶، مراجعه شود.
۷۸. تفسير عياشى، ج ۲، ص ۲۱۲، ح ۴۶؛ تفسير قمى، ج ۱، ص ۳۶۵؛ الاحتجاج، ج ۲، ص ۱۹۱؛ المناقب، ج ۳، ص ۱۱۴؛ تفسير مجمع البيان، ج ۶، ص ۳۷؛ ذخائر العقبى، ص ۳۶؛ المحتضر، ص ۱۳۵؛ تأويل الآيات، ج ۱، ص ۲۳۶، ح ۱۵؛ شرح احقاق الحق، ج ۲۵، ص ۵؛ الانوار الساطعه شيخ غالب سيلاوى، ص ۱۳۲؛ ما نزل من القرآن فى شأن فاطمه عليها سلام، ص ۳۴؛ تفسير نور الثقلين،ج ۲، ص ۵۰۲، ح ۱۲۲؛ ينابيع الموده،ج۲،ص۱۳۱،ح۳۷۰ و..
۷۹. کنز الفوائد، ص ۳۱۴؛ تأويل الآيات الظاهره، ص ۶۰۴؛ تنبيه الغافلين، ص ۱۰۷؛ شواهد التنزيل، ج ۱، ص ۴۶۲، ح ۴۸۸؛ بحار، ج ۲۴، ص۳۲۳، ح ۳۶؛ تفسير برهان، ج ۴، ص ۲۴۵.
۸۰. ر.ک: الفهرست شيخ طوسى، ص ۳۲۵؛ معالم العلماء، ص ۴۳، رقم ۲۷؛ طرائف المقال، ج ۱، ص ۲۶۵، رقم ۱۷۲۳؛ لسان الميزان، ج ۱، ص ۳۲، رقم ۵۷.
۸۱. اليقين، ص ۴۲۶؛ تأويل الآيات، ج ۲، ص ۶۲۴، ح ۷؛ ينابيع الموده، ج ۲، ص ۲۹۰، ح ۸۲۹ ؛ مودت قربى، ص ۶۱، آل محمد، شيخ حسام الدين مرندى حنفى، ص ۳۵۲؛ بحار، ج ۲۴، ص ۳۲۳، ح ۳۶؛عقائد الاسلاميه، ص ۴۶ و...
۸۲. زخرف، آية ۲۸.
۸۳. حج، آية ۷۸.
۸۴. هود، آية ۸۰.
۸۵. قمر، آية ۱۰.
۸۶. مائده، آية ۲۵.
۸۷. کفاية الأثر، ص ۲۴۶؛ شرح احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۵۶؛ بحار، ج ۳۶، ص ۳۵۷، ح ۲۲۶؛ ينابيع الموده، ج ۳، ص ۲۴۹، ح ۴۴؛ الامام الثانى عشر، سيد على ميلانى، ص ۹۹؛ الزام الناصب فى اثبات الحجةالغائب، ج ۱، ص ۸۵؛ المهدى المنتظر، ج ۱، ص ۱۶۹؛ عقائد الاسلاميه، ص ۱۲۷.
۸۸. ر.ک: معجم رجال الحديث، ج ۸، ص ۳۶۴.
۸۹. ر.ک: رجال نجاشى، ص ۲۸۷، رقم ۷۶۵؛ الفهرست شيخ طوسى، ص ۱۸۲، رقم ۴۹۲؛ خلاصة الأقوال، ص ۳۷۸؛ معجم رجال الحديث، ج ۱۴، ص ۱۱۶، رقم ۸۹۳۷.
۹۰. عيون اخبار الرضا (ع)، ج ۲، ص ۱۳۹، ح ۱۵؛ الجواهر السنية، ص ۲۵۳؛ بحار، ج ۱۸، ص ۳۵۳، ح ۶۵؛ مسند الامام الرضا (ع)، ج ۱، ص ۱۳۷، ح ۱۶۹ و...
۹۱. واقفيه: گروهى از مسلمين مى باشند که معتقدند امام موسى کاظم (ع)، امام زندة غايب است و آن حضرت بعداً ظاهر مى شود و دنيا را پر از عدل و داد مى کند، (ر.ک: ملل و نحل شهرستانى (طبع قديم)، ج ۱، ص ۲۷۸؛ فرق الشيعة نوبختى (طبع نجف)، ص ۸۰ و ۸۳).
۹۲. ر.ک: خلاصة الأقوال علامة حلّى، ص ۳۱۹.
۹۳. اليقين، ص۳۹۲؛ بحار، ج ۳۷، ص ۴۷، ح ۲۴؛ مستدرک سفينة البحار، ج ۳، ص ۳۹۹.
۹۴. الخصال، ج ۱، ص ۲۰۷؛ من لا يحضره الفقيه، ج ۴، ص ۳۷۱؛ أمالى شيخ طوسى، ص ۶۴۱؛ شواهد التنزيل، ج ۱، ص ۲۹۷، ح ۳۰۴؛ المناقب خوارزمى، ص ۳۲۱، ح ۳۲۶؛ روضة الواعظين، ج ۱، ص ۴۲؛ نظم درر السمطين، ص۱۲۰؛ کشف الغمه، ج ۱، ص ۳۲۹؛ غاية المرام، ج ۵، ص ۱۰۵؛ العمده، ص ۱۷۱؛ مستدرک، ج ۳، ص ۲۸۷؛ بحار، ج ۲۷، ص ۱۱؛ الغدير، ج ۲، ص ۵۰؛ مدينة المعاجز، ج ۲، ص ۳۹۳، ح ۶۲۰، ح ۲۶۸؛ المحتفه، ص ۱۰۵.
۹۵. مناقب ابن شهر آشوب، ج۲، ص۷۳؛ نهج الايمان ابن جبر، ص ۶۳۴؛ تأويل الآيات، ج ۲، ص ۵۲۵، ح ۴۰؛ تفسير برهان، ج ۴، ص ۸۹؛ بحار، ج ۳۹، ص ۹۷، ح ۹.
۹۶. ر.ک: تهذيب الکمال۲۰/۳۵۰؛ تاريخ بغداد ۱۱/۳۶۵؛ سير أعلام النبلاء ۱۰/۴۵۹ رقم۱۵۲؛ الجرح و التعديل ۶/۱۷۸ رقم ۹۷۴؛ تقريب التهذيب ۲/۳۳ رقم ۳۰۳.
۹۷. ر.ک: نقدالرجال تفرشى، ج ۱، ص ۲۴۸، رقم ۶۰۸؛ طرائف المقال، ج ۲، ص ۱۲۵، رقم ۷۸۸۰؛ معجم رجال الحديث، ج ۴، ص ۱۴۹، رقم ۱۵۶۶.
۹۸. کمال الدين، ص۲۵۰؛ المحتضر، ص۱۴۰؛ بحار، ج ۵۱، ص ۶۸، ح ۱۱ و ج ۵۲، ص ۲۷۶، ح ۱۷۲؛ الشيعه فى احاديث الفريقين، ص ۱۷۴ و...
۹۹. نور، آية ۳۵.
۱۰۰. الغيبه، ص۹۵؛ مأة منقبة، منقبة ۱۷، ص ۳۸؛ الربعون حديثاً، منتجب الدين بن بابويه، ص ۴؛ الطرائف، ص۱۷۳؛ شيخ البطحاء ابوطالب (ع)، ص ۳۱؛ الصراط المستقيم، ج ۲، ص ۱۴۳؛ غاية المرام، ج ۷، ص ۷۸؛ مکيال المکارم، ج ۱، ص ۶۵؛ شرح احقاق الحق، ج ۵، ص ۴۶؛ بحار، ج ۳۶، ص ۲۱۶؛ الزام الناصب، ج ۱، ص ۱۶۳؛ الشهب الثاقب، ص ۶۶؛ الجواهر السنية، ص ۳۱۲؛ مدينة المعاجز، ج ۲، ص ۳۱۲، ح ۵۷۵؛ الاربعين شيخ ماحوذى، ص ۲۱۲.
۱۰۱. ر.ک: الجواهر السنية، ص ۳۱۳.
۱۰۲. أمالى شيخ مفيد، ص ۱۷۳؛ امالى شيخ طوسى، ص ۱۹۳؛ التحصين لسيد بن طاووس، ص ۵۷۹؛ غاية المرام، ج ۱، ص ۱۱۸؛ بشارةالمصطفى، ص ۱۰۲؛ بحار، ج ۱۸، ص ۴۰۹؛ بناء المقالة الفاطميه، ص ۲۲۶؛ (اصابة ابن حجر، ج ۴، ص ۳۳؛ رياض النضرة طبرى، ج ۲، ص ۱۷۷؛ مجمع الزوائد هيثمى، ج ۹، ص ۱۲۱ و...).
۱۰۳. به نقل از کتاب (ثم اهتديت)، دکتر محمد تيجانى، ص۱۵۸.
۱۰۴. ر.ک: مستدرک حاکم،ج۳،ص۱۳۷.
۱۰۵. أمالى شيخ طوسى، ص ۱۰۴؛ الثاقب فى المناقب، ص ۱۴۲، ح ۱۳۵؛ بشارة المصطفى، ص ۴۱؛ الفضايل ابن شاذان، ص ۵؛ کشف الغمه، ج ۱، ص ۳۸۰؛ کشف اليقين، ص ۴۶۲؛ تأويل الآيات، ج ۱، ص ۲۷۶، ح ۶؛ المحتضر، ص ۱۰۷؛ بحار، ج ۱۸، ص ۳۷۰، ح ۷۷؛ مدينة المعاجز، ج ۲، ص ۹، ج ۳۵۳.
۱۰۶. ر.ک: بشارة المصطفى، ص ۷۹.
۱۰۷. بزرگترين مقام اولياى الهي؛ اشاره به آية آخر سورة قمر:)فى مقعد صدق عند مليک مقتدر (.
۱۰۸. مأة منقبة، ص ۵۵، منقبت ۲۸؛ بشارة المصطفى، ص ۱۳۲، ح ۸۲؛ الجواهر السنية، ص ۲۷۵؛ بحار، ج ۳۸، ص ۱۳۸، ح ۳۲؛ مدينة المعاجز، ج ۲، ص ۴۰۴، ح ۶۲۸.
۱۰۹. هو: أحمد بن على بن الحسن بن شاذان الفامى القمى، قال عنه النجاشى فى رجاله: ۶۶ " شيخنا الفقيه، حسن المعرفة، صنف کتابين لم يصنف غيرهما: کتاب زاد المسافر وکتاب الامالى، أخبرنا بهما ابنه أبو الحسن رحمهما الله تعالى ". وترجم له ابن داود فى رجاله: ۳۲ رقم ۹۶.
۱۱۰. علل الشرايع، ج ۱، ص ۱۸۳؛ دلائل الامامه، ص ۵۳؛ الطرائف، ص ۴۱۴؛ الجواهر السنية، ص ۲۹۸؛ مدنية المعاجز، ج ۲، ص ۴۲۳، ح ۶۵۱؛ حلية الأبرار، ج ۲، ص ۳۳۷؛ بحار، ج ۱۸، ص۳۵۰؛ الأربعين شيخ ماحوذى، ص ۴۳۵؛ و از منابع اهل سنت: تاريخ مدينة دمشق، ج ۳۹، ص ۲۰۱؛ نهج الايمان، ص ۵۳۱؛ المناقب خوارزمى، ص ۳۰۱؛ کنز العمال، ج ۵، ص ۷۲۲؛ ينابيع الموده، ج ۱، ص ۴۲۴.
۱۱۱. أمالى شيخ صدوق، ص ۴۵۲؛ مأة منقبة، منقبت ۲۸، ص ۵۵؛ غاية المرام، ج ۱، ص ۱۸۲؛ جواهر السينة، ص ۲۳۰؛ بحار، ج ۱۸، ص ۳۴۰ و ج ۳۸، ص ۱۰۵؛ عقائد الاسلاميه، ص ۴۵۶.
۱۱۲. مائة منقبة، ص ۸۹، منقبت ۵۶؛ شواهد التنزيل، ج ۱، ص ۲۴۹؛ فرائد السمطين، ج ۱، ص ۱۵۸؛ غاية المرام، ج ۲، ص ۲۹۲؛ مدينةالمعاجز، ج ۲، ص ۴۲۱، ح ۶۵۰؛ تفسير الميزان، ج ۶، ص ۵۹.
۱۱۳. ر.ک: المجموع النووى، ج ۱۳، ص ۴۵؛ المحلّى ابن حزم، ج ۷، ص ۲۱۷؛ نيل الاوطار، ج ۳، ص ۱۵۰ و ج ۵، ص ۳۳۶.
۱۱۴. ر.ک: فيض القدير، ج ۳، ص ۱۹۹، ذيل حديث ۲۹۹۴؛ کنزالعمال، ج ۱، ص ۲۷۱، ذيل حديث ۱۳۵۶؛ الدرّ المنثور، ج ۴، ص ۴۲۶؛ الکامل ابن عدى، ج ۷، ص ۴۱.
۱۱۵. ر.ک: تذکرة الحفّاظ، ج ۱، ص ۱۱۶؛ ميزان الاعتدال، ج ۲، ص ۱۳۹؛ تقريب التهذيب، ج ۲، ص ۴۶.
۱۱۶. شرح الأخبار، ج ۲، ص ۴۱۵، ح ۷۶۳؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج ۲، ص ۲۲۹؛ بحار، ج ۳۹، ص۱۲۰.
۱۱۷. شرح نهج البلاغه ابن أبى الحديد، ج ۱۳، ص ۲۰۹؛ بحار، ج ۱۸، ص ۲۲۳؛ شرح احقاق الحق، ج ۸، ص ۷۱۸ ؛ ميزان الحکمه، ج۴، ص ۳۲۰۴.
۱۱۸. براى مطالعة بيشتر مى توانيد به خطبة ۱۹۰ نهج البلاغه مراجعه فرماييد.
۱۱۹. اصول کافى ج ۱، ص ۲۳۶ ؛ مستدرک الوسائل ج ۳، ص ۲۷۹ ؛ عقائد الاسلاميه، ص ۱۲۹.
نویسنده: عليرضا زکى زاده رنانى
