ابوالصّلاح كنانى مى گويد:
در خدمت امام باقر عليه السلام بودم ، به سوى فرزند بزرگوارش امام صادق عليه السلام نگاه كرد و فرمود: او را مى بينى ؟ او از كسانى است كه خداى تبارك و تعالى در حقّش فرموده است : (وَ نُريدُ اَنْ نَمُنَّ...).
اميرمؤمنان در يكى از كلمات قصار خود مى فرمايد:
(لتعطفنّ الدنيا علينا بعد شماسها عطف الضّروس على ولدها).
يعنى : (دنيا پس از چموشى به ما روى مى آورد آنچنانكه شتر بدخو به بچّه اش روى مى آورد). سپس اين آيه را تلاوت فرمود: (وَ نُريدُ اَنْ نَمُنَّ...).
بازگشت رسول خدا صلى الله عليه و آله به دنيا
(اِنَّ الَّذى فَرَضَ عَلَيكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ اِلى مَع ادٍ....).
(آن كس كه قرآن را بر تو فرض كرد، تو را به جايگاهت [يعنى زادگاهت ] باز مى گرداند...).
امام صادق عليه السلام در تفسير اين آيه فرمود:
(پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به سوى شما باز مى گردد).
امام سجّاد عليه السلام نيز در تفسير اين آيه فرمود:
(پيامبرتان به سوى شما بر مى گردد).
ابوخالد كابلى از امام زين العابدين عليه السلام روايت مى كند كه در تفسير اين آيه فرمود: (رسول اكرم صلى الله عليه و آله ، اميرمؤمنان عليه السلام و امامان عليهم السلام به سوى شما باز مى گردند).
در محضر امام باقر عليه السلام از جابر بن عبداللّه انصارى گفتگو شد، امام باقر عليه السلام فرمود: (خداوند رحمت كند جابر را، او از فقهاى ما بود. دانشش تا به آنجا رسيده بود كه مى دانست آيه (اِنَّ الَّذى فَرَضَ...) مربوط به رجعت است ).
رسول خدا صلى الله عليه و آله و على عليه السلام همديگر را ملاقات مى كنند
از امام صادق عليه السلام تفسير اين آيه (انّ الّذى فرض ...) را پرسيدند، فرمود:
- (به خدا سوگند، دنيا سپرى نمى شود تا رسول اكرم صلى الله عليه و آله و امير مؤمنان عليه السلام در (ثُوَيَّه ) (٨٠) همديگر را ملاقات كنند و در آنجا مسجدى بسازند كه دوازده هزار در داشته باشد).
روز فتح چه روزى است ؟
در تفسير قمّى آمده است :
هنگامى كه رسول اكرم صلى الله عليه و آله اخبار رجعت را بيان فرمود، پرسيدند: روز فتح چه روزيست ؟
فرمود: در روز فتح كافران را ايمان آوردن سودى نمى بخشد و به آنها مهلت داده نمى شود.
منكران و ملحدان براى كيفر شدن باز مى گردند
(قالُوا يا وَيْلَنا مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا).
(گويند: اى واى بر ما، چه كسى ما را از خوابگاهمان بر انگيخت ؟!).
حسن بن شاذان مى گويد:
گروهى از عثمانيها در شهر واسط مرا آزار مى كردند و در هر فرصتى ضربه هائى بر من وارد كردند. من نامه اى به خدمت امام رضا عليه السلام نوشتم و از آزارهاى مردم واسط به محضر آن حضرت شكايت كردم امام رضا عليه السلام با خطّ شريف خود در پاسخ نوشت : (خداى تبارك و تعالى از دوستان ما پيمان گرفته كه در حكومتهاى باطل در برابر آزار دشمنان صبر كنند. هنگامى كه اشرف مخلوقات قيام كند، خواهند گفت : اى واى بر ما، چه كسى ما را از خوابگاههاى خود برانگيخته است ).
اين آيه با امام حسين عليه السلام ارتباط دارد
(وَ وصَّيْنَا الاِْنْسانَ بِوالِدَيْهِ اِحْساناً، حَمَلَتْهُ اُمُّهُ كُرْهاً، وَ وَضَعَتْهُ كُرهاً...).
(ما به انسان توصيه كرديم كه به پدر و مادرش نيكى كند، مادرش او را با ناراحتى بر زمين مى گذارد؛... ).
اين آيه از جهاتى با امام حسين عليه السلام ارتباط دارد:
يكى اينكه : لفظ (كُرْه ) گذشته از مشقّت و دشوارى حالت اكراه را نيز مى رساند و حضرت فاطمه عليها السلام كه از سرنوشت فرزندش آگاه شده بود، در حمل و وضع او نوعى اكراه داشت و مى فرمود:
من چه مى خواهم فرزندى را كه او را با چنين طرز فجيعى خواهند كشت .
ديگر اينكه : در ذيل اين آيه به حدّاقل مدّت حمل اشاره شده كه شش ماه است و امام حسين عليه السلام ششماهه به دنيا آمده بود.
در ضمن احاديثى كه در تفسير اين آيه و آيه شريفه (و نريد ان نمنّ على الّذين ...(قصص /٥) از اهلبيت عصمت و طهارت عليهم السلام رسيده ، آمده است :
(خداوند متعال پيامبرش را آگاه ساخت كه چه مصيبتهائى به امام حسين و اهلبيت او خواهد رسيد.
خدايش به او خبر داد كه امام حسين عليه السلام كشته مى شود ولى بعداً به اين دنيا باز مى گردد و دشمنانش را به قتل مى رشاند و بر سراسر جهان حكم فرمائى مى كند ...
خداوند به پيامبرش نويد داد كه اهلبيتش يك بار ديگر به اين جهان باز مى گردند و دشمنانشان را مى كشند و بر سراسر زمين حكم مى رانند).
همه شگفتيها در ميان ماههاى (جمادى ) و (رجب ) است
(يا اَيَّهَا الَّذينَ امَنُوا، لا تَتَولَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللّهُ عَلَيْهِمْ، قَدْ يَئِسُوامِنَ الاْخِرَةِ كَما يَئِسَ الْكُفّارُ مِنْ اَصْحابِ الْقُبُورِ).
(اى كسانى كه ايمان آورده ايد! با قومى كه خداوند آنان را مورد غضب قرار داده دوستى نكنيد؛ آنان از آخرت ماءيوسند، همان گونه كه كفّار مدفون در قبرها ماءيوس مى باشند).
اميرمؤمنان عليه السلام به هنگام بحث از ظهور حضرت ولىّ عصر (عج ) و رجعت امامان معصوم عليهم السلام فرمود:
(همه شگفتيها در ميان ماههاى (جمادى ) و (رجب ) است ). يكى از اصحاب بلند شد و عرضه داشت : اى اميرمؤمنان ، اين حوادث شگفت چيست كه موجب اينهمه تعجّب شما شده است ؟
فرمود: (واى بر تو، چه چيزى شگفت تر از اينكه مرده ها برخيزند و گردن دشمنان خدا و دشمنان رسول اكرم و اهل بيت پيامبر عليهم السلام را بزنند! اينست تأ ويل آيه شريفه(يا اَيُهَا الَّذينَ امَنَّوا لاتَتَوَلَّوْا...)
.
اميرمؤمنان همچنين در يك خطبه طولانى جمله معروف : (واعَجَبا، كُلُّ الْعَجَب بيْنَ جُمادى وَ رَجَب ) را به زبان آوردند، يكى از مستمعان گفت : اى امير مؤمنان اين چه حادثه شگفت انگيزى است كه اين همه موجب تعجّب شما شده است ؟
فرمود: (واى بر تو، چه چيزى شگفت انگيزتر از اينكه مردگان برخيزند و گردن زنده ها را بزنند)!!
پرسيد: اين حادثه كى اتّفاق مى افتد؟
فرمود: (سوگند به خدائى كه دانه را شكافت و انسان را آفريد، گوئى با چشم خود مى بينم كه شمشيرهاى خود را بر شانه هاى خود حمايل كرده اند و در كوچه هاى كوفه پراكنده شده ، گردن دشمنان خدا و پيامبر و مؤمنان را مى زنند. و اينست معناى آيه شريفه :
لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللّه عَلَيْهِمْ
0%
نویسنده: سيد عبدالله حسينى
