شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

مجازات دوستداران رواج گناه در ميان مومنين

حديث : ١ حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن يحيى قال حدثنى سهل بن زياد الادمى عن يحيى بن المبارك عن عبدالله بن جبله عن محمد بن الفضيل عن ابى الحسن موسى بن جعفرعليهم‌السلام قال قلت له جعلت فداك الرجل من اخوانى يبلغنى عنه الشى الذى اكره له فاساله عنه هفينكر ذلك و قد اخبرنى عنه قوم ثقات فقال لى يا محمد كذب سمعك و بصرك عن اخيك و ان شهد عندك خمسون قسامه و قال لك قولا فصدقه و كذبهم و لا تذيعن عليه شيئا تشينه به و تهدم به مروته فتكون من الذين قال الله عزوجل ان الذين يحبون ان تشيع الفاحشه فى الذنى آمنوا لهم عذاب اليم فى الدنيا و الاخره

ترجمه :

١. «محمد بن فضيل» مى گويد به امام كاظمعليه‌السلام عرض كردم : فدايت شوم درباره يكى از برادرانم چيز ناخوش آيندى شنيدم و هنگامى كه به او گفتم انكار كرد. در حالى كه كسانى كه آن مطلب را به من گفتند، افراد مورد اعتمادى بودند. آن حضرت فرمودند: اى محمد ! در رابطه با برادرت گوش و چشمت را تكذيب كن و اگر پنجاه «قسامه» (كه هر كدام پنجاه نفر هستند يا پنجاه بار قسم مى خورند) برايت قسم بخورند و مطلبى را برايت بگويند، تو سخت او را تصديق و آنان را تكذيب كن و خبرى را پخش نكن كه آبروى او را ببرد و شخصيت او را نابود كند. زيرا در غير اين صورت از كسانى خواهى بود كه خداوند عزوجل درباره آنها فرموده است «همانا براى كسانى كه دوست دارند گناه در ميان كسانى كه ايمان آورده اند رواج يابد، عذابى دردناك در دنيا و آخرت هست»(١٥٦).

حديث : ٢ حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن يعقوب بن يزيد عن على بن اسماعيل بن عمار عن منصور بن حازم قال قال ابو عبداللهعليه‌السلام قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله من اذاع فاحشه كان كمبتديها و من عير مومنا بشى بشى لا يموت حتى يركبه

ترجمه :

٢. امام صادقعليه‌السلام نقل مى نمايند كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: كسى كه گناهى را رواج دهد، مانند كسى است كه براى اولين بار آن را انجام داده است

و كسى كه مومنى را به خاطر چيزى سرزنش كند، نمى ميرد تا خود گرفتار آن نشود.

عقاب من مات و فى عنقه اموال الناس و عقاب من لا يبالى اين اصابالبول من جسده و عقاب من يحاكى و يغتاب و يمشى بالنميمه

مجازات با بدهكارى به مردم مردن ، بى اهميتى به نجس شدنبول از بول ، نقل كلام بد، غيبت و سخن چينى

حديث : ١ حدثنى على بن احمد قال حدثنى محمد بن جعفر قال حدثنى موسى بن عمران قال حدثنى الحسين بن يزيد قال حدثنى حفص ‍ بن غياث عن جعفر بن محمد عن آبائه عن علىعليهم‌السلام قال قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله اربعه يوذون اهل النار على ما بهم من الاذى يسقون من الحميم فى الجحيم ينادون بالويل و الثبور فيقول اههل النار بعضهم لبعض ما بال هولاء الاربعه قد آذونا على مابنا من الاذى فرجل معلق فى تابوت من جمر و رجل يجر آمعاءة و رجل يسيل فوه قيحا و دما و رجل ياكل لحمه فيقال لصحاب التابوت مابال الابعد قد آذانا على ما بنا من الاذى فيقول ان الا بعد مات و فى عنقه اموال الناس لم يجدلها فى نفسهه اداء و لا وفاء ثم يقال للذى يجر امعاه ما بال الابعد قد آذانا على مابنا من الاذى فيقول ان الا بعد كان لا يبالى اين اصاب البول من جسده ثم يقال للذى يسيل فوه فيحا و دما ما بال الا بعد قد آذانا على مابنا من الاذى فيقول ان الا بعد كان يحاكى فينظر الى كل كلمه خبيثه فيفسد بها و يحاكى بها ثم يقال للذى ياكل لحمهه ما بال الا بعد قد آذانا على ما بنا من الاذى فيقول ان الا بعد كان ياكل لحوم الناس بالغيبه و يمشى بالنميمه

ترجمه :

١. مام صادقعليه‌السلام از پدرانشعليهم‌السلام از اميرالمومنينعليه‌السلام نقل مى نمايد كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: چهار نفر هستند كه اهل جهنم را علاوه بر آزارهايى كه خود دارند، آزار مى دهند، در جهنم آب جوش خورده و داد و فريادشان بلند است اهل جهنم به يكديگر مى گويند: اينان چه كرده اند كه علاوه بر شكنجه هايى كه خود داريم ، از شكنجه آنان ما نيز در عذاب هستيم ؟ يكى از آنان در تابوتى از آتش آويزان است يكى ديگر روده هايش را مى كشند، ديگرى از دهنش ‍ چرك و خون جارى است آن يكى گوشت خود را مى خورد، به كسى كه در تابوت است مى گويند اى دورترين از رحمت خدا! چه كرده اى كه ما علاوه بر شكنجه هايى كه خود داريم ، از شكنجه تو نيز در عذاب هستيم ؟

مى گويد: بدانيد كه من دورترين از رحمت خدا، در حالى مرگم فرا رسيد كه اموال مردم به گردنم بود و نمى توانستم ديون خود را بپردازم سپس به كسى كه روده هايش را مى كشد، مى گويند: اى دورترين از رحمت خدا ! چه كرده اى كه ما علاوه بر شكنجه هايى كه خود داريم ، از شكنجه تو نيز در آزار هستيم ؟ بدانيد كه من دورترين از رحمت خدا، اگر بدنم با بول نجس ‍ مى شد، به آن بى اعتنا بودم آنگاه به كسى كه چرك و خون از دهانش جارى است مى گويند اى دروترين از رحمت خدا ! چه كرده اى كه ما با وجود عذابهايى كه خود داريم ، از عذاب تو نيز آزار مى بينيم ؟ مى گويد: بدانيد كه من دورترين از رحمت خدا، هر سخن بدى را نقل كرده و با آن فساد ايجاد مى كردم آنگاه به كسى كه گوشت خود را مى خورد مى گويند: اى دورترين از رحمت حق ! چه كرده اى كه ما با وجود شكنجه هايى كه گرفتار آن هستيم ، از شكنجه تو نيز در آزاريم ؟ مى گويند: بدانيد كه من گوشت مردم را با غيبت خورده و سخن چينى مى كردم

عقاب من تعرض لسلطان جائر

مجازات كسى كه متعرض سلطان ستمكارى شود

حديث : ١ حدثنى محمد بن على ماجيوليه رضى الله عنه عن عمهه عن محمد بن على الكوفى عن محمد بن سنان عن المفضل بن عمر قال قال ابو عبداللهعليه‌السلام يا مفضل انهه من تعرض لسلطان جائر فاصبابته منهه بليه لم يوجر عليها و لم يرزق الصبر عليها.

ترجمه :

١. مفضل بن عمر مى گويد امام صادقعليه‌السلام به من فرمودند: اى مفضل ! همانا كسى كه متعرض سلطان ستمكارى شود و حادثه ناگوارى از ناحيه او برايش پيش آيد، پاداشى نداشته و در اين مصيبت ، صبر روزى او نخواهد شد.

عقاب من اتاه اخوه فى حاجه فلم يقضها له

مجازات انجام ندادن كار مسلمان

حديث : ١ ابى رحمه اللهه قال حدثنى سعد بن عبدالله قال حدثنى عبادبن سليمان عن ابيه هارون بن الجهم عن اسماعيل بن عمار الصيرفى عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال قلت له جعلت فداك المومن رحمه على المومن رحمهه على المومن فقال نعم فقلت و كيف ذلك قال ايما مومن اتاه اخوه فى حاجه فانما ذلك رحمهه من الله ساقها اليهه و سيبها له فان قضى حاجته كان قد قبل الرحمهه بقبولها و ان رده عن حاجته و هو يقدر على قضائهها فانما رد عن نفسه الرحمه التى ساقها اليه و سيبها له هو ذخرت الرحمه الى يوم القيامه فيكون المردود عن حاجته هو الحاكم فيها ان شاء صرفها الى نفسه و ان شاء الى غيره يا اسماعيل فاذا كان يوم القيامه هو الحاكم فى رحمه من الله عزوجل قد شرعت له فالى من ترى يصرفها قال قلت جعلت فداك لا اظنهه يصرفها عن نفسه قال لا تظن و لكن استيقن فانه لا يردها عن نفسه يا اسماعيل من اتاه اخوه فى حاجه يقدر على قضائها فلم يقضهها له سلط الله عليه شجاعا ينهش ابهامه فى قبره الى يوم القيامه مغفورا له او معذبا.

ترجمه :

١. اسماعيل بن عمار صيرفى مى گويد به امام صادقعليه‌السلام عرض ‍ كردم : فدايت شوم مومن براى مومن رحمت است ؟ فرمودند: بله عرض ‍ كردم : چگونه ؟ فرمودند: هر مومنى كه بخاطر حاجتى پيش برادرش برود، بدون شك اين فقط رحمتى است كه خداوند برايش آماده نموده و فرستاده است اگر حاجت او را بر آورد، بدون شك با قبول آن رحمت حق را پذيرفته ، و اگر با وجود توانايى ، حاجتش را بر نياورد، فقط رحمتى را كه خداوند برايش آماده كرده و فرستاده بود، رد كرده است و اين رحمت براى روز قيامت ذخيره مى شود و كسى كه حاجتش بر آورد نشد مى تواند درباره آن تصميم بگيرد. اگر بخواهد مى تواند آن را براى خودش بردارد يا به ديگرى بدهد. اى اسماعيل ! در اين صورت كه او اختيار دار آن رحمت است ، فكر مى كنى آن را براى خودش بردارد يا به ديگرى بدهد؟ عرض ‍ كردم : گمان نمى كنم آن را به ديگرى بدهد. فرمودند: گمان نداشته باش بلكه يقين داشته باشد كه بدون شك آن را براى خودش بر مى دارد. اى اسماعيل ! كسى كه برادرش بخاطر حاجتى پيش او بيايد و او بتواند حاجتش را بر آورد ولى اين كار را انجام ندهد، خداوند در قبرش مارى را بر او مسلط مى كند كه تا روز قيامت انگشت ابهام او را بگزد، خواه آمرزيده باشد يا در عذاب بسر برد.

عقاب من مشى فى حاجه اخيه المومن و لم يناصحه

مجازات به كار نگرفتن تمام توان در انجام كار برادر مومن

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن ابى جميله قال سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام يقول من مشى فى حاجه اخيه المسلم و لم يناصحه فيها كان كمن خان الله و رسوله و كان الله عزوجل خصمه

ترجمه :

١. راوى مى گويد از امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه فرمودند: كسى كه به دنبال حاجت برادر مومنش برود، ولى تمام توان خود را به كار نگيرد، مانند كسى است كه به خدا و رسولش خيانت كرده و خداوند عزوجل دشمن او خواهد بود.

حديث : ٢ حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن احمد بن ابى عبدالله البرقى قال حدثنى ادريس بن الحسن عن مصبح بن هلقام عن ابى بصير قال سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام يقول ايما رجل من اصحابنا استعان به رجل من اخوانه فى حاجه فلم يبالغ فيها بكل جهد فقد خان الله و رسوله و المومنين قال ابى بصير قلت لابى عبداللهعليه‌السلام ما تعنى بقولك و المومنين قال من لدن امير المومنين صلوات الله عليه الى آخرهم

ترجمه :

٢. راوى مى گويد از امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه فرمودند: هر مردى از ياران ما كه برادرش براى كارى از او يارى بخواهد و او با تمام قدرت به او كمك نكند، بدون شك به خدا و رسول او و مومنين خيانت كرده است عرض كردم : مرادتان از مومنين كيست ؟ فرمودند: از امير الومنينعليه‌السلام گرفته تا آخرين نفر مومنين

مجازات يارى نكردن مومن بهنگام درخواست او

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن اسماعيل بن مرارعن يونس عبدالرحمن عن ابن مسكان عن ابى بصير عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال ايما رجل من شيعتنا اتاه رجل من اخواننا فاستعان به فى حاجه فلم يعنه و هو يقدر ابتلاه الله عزوجل بان يقضى حوائج عدو من اعدائنا يعذبه الله عليه يوم القيامه

ترجمه :

١. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: اگر يكى از برادران ما براى حاجتى پيش يكى از شيعيان ما برود و براى رفع نيازش از او كمك بخواهد واو با اين كه مى تواند به او كمك كند از كمك كردن به او خوددارى كند، خداوند عزوجل او را به برآوردن نيازهاى يكى از دشمنان ما گرفتار مى كند و آنگاه در روز قيامت بخاطر اين عمل او را عذاب مى كند.

حديث : ٢ حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن العباس بن معروف عن سعدان بن مسلم عن الحسين بن ابان عن ابى جعفرعليه‌السلام قال من بخل بمعونه اخيه المسلم و القيام له فى حاجته ابتلى بمعونه من ياثم عليه و لا يوجر.

ترجمه :

٢. امام باقرعليه‌السلام فرمودند: كسى كه از يارى كردن برادر مسلمانش ‍ خوددارى نموده و نيازش را بر نياورد، به يارى كردن كسى كه يارى او گناه است و پاداشى ندارد، گرفتار مى آيد.

مجازات پوشيدن با برهنگى مومنى

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى محمد بن ابى القاسم عن محمد بن على الكوفى عن محمد بن سنان عن فرات بن احنف قال قال بن الحسينعليهم‌السلام من كان عنده فضل ثوب فعلم ان بحضرته مومنا محتاجا اليه فلم يدفعه اليه اكبهه الله عزوجل فى النار على منخريه

ترجمه :

١. امام زين العابدينعليه‌السلام فرمودند: كسى كه لباس زيادى داشته باشد و بداند در كنار او مومن نيازمندى هست و آن لباس را به او ندهد، خداوند او را به رو در جهنم مى افكند.

عقاب من شبع و بحضرته مومن جائع

مجازات سير شدن در كنار مومن گرسنه

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن ابى عبدالله البرقى عن محمد بن على الكوفى عن محمد بن سنان عن فرات بن اخنق قال قال على بن الحسينعليهم‌السلام من بات شبعانا و بحضرته مومن جائع طاو قال الله عزوجل ملائكتى اشهدكم على هذا العبد اننى امرته فعصانى و اطاع غيرى و كلتهه الى عمله و عزتى و جلالى لا غفرت له ابدا

ترجمه :

١. امام زين العابدينعليه‌السلام فرمودند: كسى كه سير بخوابد و در كنار او مومن گرسنه اى باشد، خداوند عزوجل مى فرمايند: فرشتگانم ! شما را بر اين بنده گواه مى گيرم كه به او دستور دادم ، ولى از دستور من سرپيچى كرده و از ديگرى اطاعت كرد. او را به عملش واگذاشته و به عزت و جلالم سوگند، هيچ گاه او را نمى بخشم

حديث : ٢ و فى روآيه حريز عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال قال رسول اللههصلى‌الله‌عليه‌وآله عزوجل ما آمن بى من بات شعبان و اخوه المسلم طاو.

ترجمه :

٢. امام صادقعليه‌السلام نقل مى نمايند كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: خداوند عزوجل مى فرمايند: كسى كه سير بخوابد و برادر مسلمانش گرسنه باشد، به من ايمان نياورده است

مجازات فقير مومن ، توهين به او، ذليل كردن او

حديث : ١ حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى عبدالله بن جعفر الحميرى عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن الحسن بن محبوب عن المثنى عن ابى بصير عن ابى عبدالله قال لا تحقروا مومنا فقيرا فانهه من حقر مومنا فقيرا و استخفف تعالى و لم يزل ما قتاله حتى يرجع عن محقرته او يتوب و قال و من استذل مومنا و حقره لقله ذات يده و لفقره شهره الله يوم القيامه على رووس الخلائق

ترجمه :

١. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: مومن فقير را تحقير نكنيد. زيرا بدون شك كسى كه مومن فقيرى را تحقير كند و به او توهين نمايد، خداى متعال او را تحقير نموده و تا زمانى كه از كار خود دست بردارد يا توبه كند، مورد دشمنى شديد خداى متعال قرار مى گيرد. و كسى كه مومنى را بخاطر ندارى و فقرش خوار نمايد و تحقيرش كند، خداوند در روز قيامت او را در ميان مخلوقات رسوا مى نمايد.

عقاب من اغتيب عنده المومن فلم ينصره

مجازات يارى نكردن مومن بهنگام غيبت از او

حديث : ١ حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى عبدالله بن جعفر الحميرى عن محمد بن الحسين عن الحسن بن محبوب عن ابى الورد عن ابى جعفر قال من اغتيب عنده اخوه المومن فنصره و اعانه نصره الله و اعانه فى الدنيا و الاخره و من اغتيب عنده اخوه المومن فلم ينصره و لم يدفع عنهه و هو يقدر على نصرته و عونه حقره الله فى الدنيا و الاخره

ترجمه :

١. امام باقرعليه‌السلام فرمودند: كسى كه پيش او از برادر مومنش غيبت شود و او به برادر مومنش كمك كرده و ياريش نمايد، خداوند در دنيا و آخرت او را كمك و يارى مى نمايد و كسى كه از برادر مومنش پيش او غيبت شود و در حالى كه مى تواند او را يارى و كمك كند، كمك و يارى نرسانيده و از او دفاع نكند، خداوند در دنيا و آخرت او را خوار و ذليل مى نمايد.

عقاب العجب

مجازات از خود راضى بودن

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن ابى عبدالله عن ابيه عن محمد بن سنان عن العلاء عن ابى خالد الصيقل عن ابى جعفرعليه‌السلام قال ان الله عزوجل فوض الامر الى ملك من الملائكه فخلق سبع سماوات و سبع الارضين و اشيا فلما راى الاشياء قد انقادت له قال من مثلى فارسل الله عزوجل نويره من نار قلت و ما نويره من نار بمثل انمله قال فاستقبها بجميع ما خلق فتخللت لذلك حتى وصلت اليه لما ان دخله العجب

ترجمه :

١. امام باقرعليه‌السلام فرمودند: همانا خداوند عزوجل مقدارى از آفرينش ‍ را بعهده فرشته اى گذاشت و او هفت آسمان و هفت زمين و چيزهاى ديگرى آفريد. و هنگامى كه ديد همه چيز بفرمان اوست ، گفت ، من بى نظيرم خداوند عزوجل نيز آتش اندكى فرستاد راوى سئوال كرد مثلا چقدر؟ فرمودند: آتشى باندازه بند انگشت و همه چيزهايى كه او آفريده بود به آتش كشيد، فقط بخاطر اين كه از خود راضى شده بود.

عقاب من تصام عن سائله و تبختر فى مشيه

مجازات به كرى زدن خود در مقابل سائل و راه رفتن متكبرانه

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن ابى عبدالله عن سليمان بن سماعه عن عمه عاصم الكوفى عن ابى عبدالله عن ابيهعليهم‌السلام قال قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله اذا تصامت امتى عن سائلها و مشت بتبخترها حلف ربى عزوجل بعزته فقال و عزتى لا عذبن بعضهم ببعض

ترجمه :

١. امام صادقعليه‌السلام از پدرشعليه‌السلام نقل مى نمايد كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: هنگامى كه امت من خود را در مقابل سائل به كرى زده و متكبرانه راه بروند، خدايم به عزتش سوگند ياد نموده و مى فرمايند: به عزتم سوگند بعضى از آنها را بوسيله بعضى ديگر عذاب مى نمايم

عقاب التباغض و التخاون

مجازات دشمنى و خيانت نسبت به يكديگر

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن النوفلى عن السكونى عن جعفر بن محمد عن ابيه عن آبائه قال قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله لا تزال امتى بخير مالم يتخاونوا و ادوا الامانه و آتووا الزكاه و اذا لم يفعلوا ذلك ابتلوا بالحقط و السنين

ترجمه :

١. امام صادقعليه‌السلام از پدرانشعليهم‌السلام نقل مى نمايد كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: تا زمانى كه امت من به يكديگر خيانت نكرده ، امانتها را به صاحبانش بازگردانند و زكات بپردازند، در خير خواهند بود، و هنگامى كه اين كارها را انجام ندهند، گرفتار قحطى و خشكسالى مى شوند.

عقاب المعاصى

مجازات گناهان

حديث : ١ حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى عبدالله بن جعفر الحميرى عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب عن مالك بن عطيه عن ابى حمزه الثمالى عن ابى جعفرعليه‌السلام قال اما انه ليست سنه امطر من سنه و لكن يضعه حيث يشاء الله ان الله عزوجل اذا عمل قوم بالمعاصى صرف عنهم ما كان قدر لهم من المطر فى تلك السنه الى غيرها من الفيافى و البحار و الجبال و ان الله عزوجل ليعذب الجعل فى جحرها بحبس المطر عن الارض بخطايا من بحضرته و قد جعل الله له السبيل و المسلك الى سوا محلهه اهل المعاصى ثم قال ابو جعفرعليه‌السلام فاعتبروا يا اولى الابصار ثم قال وجدنا فى كتاب امير المومنينعليه‌السلام قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله اذا ظهر الزنا كثر موت الفجاه و اذا طفف المكيال اخذهم الله بالسنين و النقض و اذا منعوا الزكاه منعت الارض بركتها من الزرع و الثمار و المعادن و اذا جاروا فى الاحكام تعاونوا على الظلم و العدوان و اذا نقضوا العهود سلط الله عليهم عدوهم و اذا قطعوا الارحام جعلت الاموال فى ايدى الاشرار و اذا يامروا بمعروف و لم ينهوا عن منكر و لم يتبعوا الاخيار من اهل بيتى سلط الله عليهم شرارهم فيدعوا خيارهم فلايستجاب لهم

ترجمه :

١. امام باقرعليه‌السلام فرمودند: بدانيد كه هيچ سالى پربارتر از سال ديگر نيست تنها چيزى كه هست اين است كه نزول باران در هر منطقه اى بستگى به خواست خداوند دارد. بدون ترديد هنگامى كه جامعه اى كه مرتكب گناهان گردند، خداوند عزوجل بارانى را كه براى آنها قرار داده بود، در آن جا نبارانيده و در بيابانهاى وسيع ، درياها و كوهها ديگرى نازل مى گرداند. بدون شك خداوند جعل را در لانه اش بخاطر گناهان مردمى كه در كنار آن هستند، با نبارانيدن باران عذاب مى نمايد. زيرا كه او مى تواند به مكانى كه در آنجا معصيت نمى شود، برود. آنگاه امام باقرعليه‌السلام فرمودند: اى آگاهان ! پند گيريد. سپس فرمودند: در كتاب امير المومنينعليه‌السلام آمده است كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: هنگامى كه زنا آشكار شود، مرگ ناگهانى زياد مى شود، و زمانى كه كم فروشى كنند، خداوند آنان را با قحطى و كمبود محصولات عذاب مى نمايد و هنگامى كه زكات نپردازند، زمين نيز آنها را از زراعت ، ميوه ها، و معادن خود محروم مى نمايد، و هنگامى كه در قضاوت ، ظلم كنند، در ظلم و تجاوز به يارى يكديگر خواهند پرداخت و زمانى كه پيمان شكنى كنند، خداوند دشمنانشان را بر آنها مسلط مى نمايد. و هنگامى كه قطع رحم نمايند، اموال در دست اشرار قرار مى گيرد. و زمانى كه امر به معروف و نهى از منكر مسلط مى نمايد و هنگامى كه قطع رحم نمايند، اموال در دست اشرار قرار مى گيرد و زمانى كه امر به معروف و نهى از منكر نكرده و از نيكان اهل بيتم پيروى نكنند، خداوند بدانشان را بر آنها مسلط مى نمايد، و در اين حال نيكان آنها دعا مى كنند، ولى مستجاب نمى شود.

عقاب العلماء الفجره و القراء الفسفه و الجبابره الظلمه و الوزراء الخونه والعرفاء الكذبه و الناكثين

حديث : ٢ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد بن عيسى عن احمد بن محمد بن ابى نصر البزنطى عن ابان الاحمر عن ابى جعفرعليه‌السلام قال قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله خمس اذا ادر كتموهن فتعوذوا بالله عزوجل منهن لم تظهر الفاحشه فى قوم قط حتى يعلنوها الا ظهر فيهم الطاعون و الاوجاع التى لم تكن فى اسلافهم الذين مضوا و لم ينقصوا المكيال و الميزان الا اخذوا بالسنين و شده الموونه و جور السلطان و لم يمنعوا الزكاه الا منعوا القطر من السماء و لولا البهائم لم يمطروا و لم ينقضوا عهد الله عزوجل و عهد رسوله الا سلط الله عليهم عدوهم فاخذوا بعض ما فى ايديهم ولم يحكموا بغير ما انزل الله الا جعل باسهم بينهم

ترجمه :

٢. امام باقرعليه‌السلام نقل مى نمايد كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: پنج چيز است كه اگر به آنها رسيديد، از آنها به خداوند عزوجل پناه بريد: گناهان بصورت آشكار در جامعه اى رواج پيدا نكرده است ، مگر اين كه طاعون و امراضى كه در ميان پيشينيان آنها كه از دنيا رفته اند، وجود نداشته است ، در ميان آنها رواج پيدا مى كند؛ و كم فروشى نكرده اند، مگر اين كه با قحطى و تنگدستى و ستم سلطان مجازات شده اند، زكات پرداخت نكرده اند، مگر اين كه از باران محروم شده اند و اگر چهارپايان نبودند باران بر آنها نمى باريد؛ پيمان خداوند عزوجل و پيمان رسولش را نشكسته اند، مگر اين كه خداوند دشمنانشان را بر آنها مسلط نموده و آنان مقدارى از مالشان را گرفته اند،، و بغير احكام الهى قضاوت ننموده اند، مگر اين كه خداوند عذابشان را در ميان خودشان قرار داده است

حديث : ٣ ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن النوفلى عن السكونى عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله سياتى على امتى زمان تخبث فيه سرائرهم و تحسن فيهه علانيتهم طمعا فى الدنيا لا يريدون به ما عندالله عزوجل يكون امرهم رياء لا يخالطه خوف يعمهم الله بعقاب فيدعونه دعاء الغريق فلا يستجاب لهم

ترجمه :

٣. امام صادقعليه‌السلام نقل مى نمايند كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: زمانى مى رسد كه بخاطر رسيدن به دنيا، باطن امت من ناپاك و ظاهر آنها نيكو شده ، و به دنبال ثوابهاى خداوند عزوجل نبوده و كارهايشان ريايى و نه از ترس خدا خواهد بود. خداوند همه آنها را عذاب مى كند. آنگاه مانند غريق دعا مى كنند، ولى مستجاب نمى شود.

حديث : ٤ و بهذاالاسناد قال قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله سياتى على امتى زمان لا يبقى من القرآن الا رسمه و لامن الاسلام الا اسمه يسمون به و هم ابعد الناس منه مساجد هم عامره و هى خراب من الهدى فقهاء ذلك الزمان شر فقهاء تحت ظل السماء منهم خرجت الفتنه و اليهم تعود.

ترجمه :

٤. رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: براى امتم زمانى مى رسد كه از قرآن چيزى جز ظاهر آن و از اسلام چيزى جز اسم آن باقى نمى ماند، بنام اسلام ناميده مى شوند، ولى دورترين مردم از اسلام هستند، مساجدشان آباد است ، ولى از هدايت در آنها خبرى نيست ، فقهاى اين زمان بدترين فقيهان در زير سايه آسمان هستند. منشاء فتنه ها مى باشند و فتنه ها به خودشان باز مى گردد.

حديث : ٥ حدثنى محمد بن على ماجيلويه رضى الله عنه عن عمه محمد بن ابى القاسم معن محمد بن على الكوفى عن محمد بن سنان عن حماد بن عثمان عن خلف بن حماد عن ربعى عن الفضيل عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال اذا اخذ القوم فى معصيه الله عزوجل فان كانوا ركبانا من خيل ابليس و ان كانوا رجاله كانوا من رجالته

ترجمه :

٥. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: هنگامى كه عده اى گناه كنند، اگر سواره باشند، از سواره نظام ابليس و اگر پياده باشند، از پياده نظام او خواهند بود.

حديث : ٦ حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى عبدالله بن جعفر الحميرى عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب عن الهيثم بن واقد قال سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام يقول ان الله عزوجل بعث نبيا الى قومه فاوحى الله اليه قل لقومك انه ليس من اهل قريه و لا اهل بيت كانوا على طاعتى فاصابهم فيها شر فانتقلوا عما احب الى ما اكره الا تحولت لهم عما يحبون الى ما يكرهون

عقاب العلماء الفجره و القراء الفسقه و الجبابره الظلمه و الوزراء الخونه و العرفاء الكذبه و الناكثين

ترجمه :

٦. راوى مى گويد از امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه فرمودند: همانا خداوند عزوجل پيامبرى را در ميان قوم خود برانگيخت و به او وحى نمود كه به قومت بگو: بدون شك اهل هيچ شهر يا خاندانى نبوده اند كه به طاعت من مشغول باشند و در اين راه حادثه ناگوارى برايشان پيش آيد، و آنها را از آنچه دوست دارم رو گرداند و به آنچه بدم مى آيد رو آورند، مگر اين كه من نيز از آنچه دوست دارند، رو گردانيده و به آنچه بدشان مى آيد، رو مى آورم

عقاب العلماء الفجره و القراء الفسفه و الجبابره الظلمه و الوزراء الخونه والعرفاء الكذبه و الناكثين

مجازات علماى فاسد، قاريان فاسق ، گردنكشان ستمگر، وزيران خيانتكار، دانايان دروغگو و پيمان شكنان

١. حديث محمد بن على ماجيلويه رضى الله عنه عن عمه عن هارون بن مسلم عن مسعده بن زياد عن جعفر بن محمدعليه‌السلام ان علياعليه‌السلام قال ان فى جهنم رحى تطحن افلا تسالونى ما طحنها فقيل له و ما طنحها يا اميرالمومنين فقال العلماء الفجره و القراء الفسقه و الجبابره الظلمه و الوزراء الخونه و العرفاء الكذبه و ان فى النار لمدينه يقال لها الحصينه افلا تسالونى ما فيها فقيل له و ما فيها يا اميرالمومنين قال فيها ايدى الناكثين

ترجمه :

١. امام صادقعليه‌السلام نقل مى نمايند كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: همانا آسيابى در جهنم هست كه آسياب مى كند. آيا نمى پرسيد چه چيزى را آسياب مى كند؟ عرض كردند: چه چيزى را آسياب مى كند اى اميرالمومنين ؟ فرمودند: علماى فاسد، قاريان فاسق ، گردنكشان ستمگر، وزيران خيانتكار و دانايان دروغگو را. و همانا در جهنم شهرى به نام «حصينه» است آيا نمى پرسيد كه چه چيزى در آن شهر است ؟ عرض ‍ كردند: در آن چيست اى اميرالمومنين ؟ فرمودند: دستهاى پيمان شكنان

عقاب حب الدنيا و عباده الطاغوت

مجازات دوستى دنيا و عبادت طاغوت

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى محمد بن يحيى العطار قال حدثنى محمد بن احمد عن يعقوب بن يزيد عن محمد بن عمرو عن صالح بن سعيد عن اخيه سهل الحلوانى عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال بينا عيسى بن مريمعليهم‌السلام فى سياحته اذ مر بقريه فوجد اهلها موتى فى الطريق و الدور فقال ان هولاء ماتوا بسخطه و لو ماتوا بغيرها تدافنوا قال فقال اصحابه وددنا انا عرفنا قصتهم فقيل له نادهم يا روح الله قال ما حالكم و ما قصتكم قال اصبحنا فى عافيه و بتنا فى الهاويه فقال : ما الهاويه قال بحار من نار فيها جبال من النار قال و ما بلغ بكم ما ارى قال : حب الدنيا و عباده الطاغوت قال و ما بلغ بكم من حبكم الدنيا قال كحب الدنيا قال كحب الصبى لامه اذا اقبلت فرح و اذا ادبرت حزن قال و ما بلغ من عبادتكم الطاغوت قال كانوا اذا امرونا اطعناهم قال فكيف اجبتنى انت من دونهم قال لانهم ملجمون بلجم من نار عليهم ملائكه غلاظ شداد و انيكنت فيهم و لم اكن منهم فلما اصابهم العذاب اصابنى معهم فانا معلق بشعره اخاف ان اكبكب فى النار قال فقال عيسىعليه‌السلام لاصحابه النوم على المزابل و اكل خبر العشير يسير مع سلامه الدين

ترجمه :

١. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: حضرت عيسىعليه‌السلام به هنگام سياحت گذارش به شهرى افتاد. مشاهده نمود كه اهل آن مرده و در خانه ها و راهها افتاده اند. فرمودند: اينها با خشم الهى مرده اند. و اگر در غير از اين بود، يكديگر را دفن مى كردند. ياران او عرض كردند: چرا به اين روز افتاده اند؟ آنها را صدا بزن روح الله ! او نيز صدا زد:

اى اهل شهر ! يكى از آنها جواب داد: بله ، اى روح الله ! حضرت عيسىعليه‌السلام پرسيد: براى شما چه اتفاقى افتاده است ؟ گفت : روز سالم بوديم ، ولى شب از هاويه سر در آورديم پرسيد: هاويه چيست ؟ جواب داد: درياهايى از آتش است كه سر در آورديم از آتش در آن قرار دارد. پرسيد: چه چيزى شما را به اين جا رساند؟ جواب داد: دوستى دنيا و عبادت طاغوت پرسيد: چقدر دنيا را دوست داشتيد؟ گفت همانقدر كه بچه مادرش را دوست دارد؛ هنگامى كه بيايد، خوشحال شده و هنگامى كه برود، اندوهگين مى شود. پرسيد: چگونه طاغوت را عبادت مى كرديد؟ گفت : وقتى به ما دستور مى دادند، اطاعت مى كرديم پرسيد: چرا فقط تو جواب دادى ؟ گفت : باين جهت كه دهنه هايى از آتش بر دهان آنها زده و فرشتگانى خشن و نيرومند بر آنها گمارده اند. من در ميان آنها بودم ، ولى از آنان نبودم هنگامى كه عذاب آمد، مرا نيز همراه آنان در برگرفت اكنون به تار مويى آويزان بوده و مى ترسم در جهنم بيفتم آنگاه حضرت عيسىعليه‌السلام به ياران خود فرمودند: خوابيدن در زباله دانيها و خوردن نان جو با سلامت دين راحت تر است

عقاب المرائى