شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

مجازات مرد و زن زناكار

ترجمه :

حديث : ١ حدثنى محمد بن على ماجيلويه رضى الله عنه عن عمه عن محمد بن على الكوفى ابن فضال عن عبدالله بن ميمون عن ابى عبدالله عن ابيهعليهم‌السلام قال للزانى ست خصال ثلاث فى الدنيا و ثلاث فى الاخره اما التى فى الدنيا فيذهب بنور الوجه و يورث الفقر و يعجل الفنارئ و اما التى فى الاخره فسخط الرب و سوء الحساب و الخلود فى النار.

١. امام صادقعليه‌السلام از پدرشعليه‌السلام نقل مى نمايد كه فرمودند: زناكار شش مجازات دارد: سه تا در دنيا و سه تا در آخرت در دنيا نور سيماى او را از بين رفته ، فقير مى شود و زود مى ميرد و در آخرت خشم خداوند، بدى حساب و جاويد ماندن در جهنم نصيبش مى شود.

حديث : ٢ حدثنى محمدبن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى الحسن بن متيل عن احمد بن ابى عبدالله عن يحيى بن المغيره عن حفص قال قال زيد بن علىعليه‌السلام قال امير المومنين اذا كان يوم القيامه اهب الله ريحا منتنه يتاذى بها اهل الجمع حتى اذا همت ان تسمك بانفاس الناس ناداهم مناد هل تدرون ما هذه الريح التى قد آذتكم فيقولون لا فقد آذتنا و بلغت مناكل مبلغ قال فيقال هذه الريح ريح فروج الزناه الذنى لقو الله بالزناثم ثم لم يتوبوا فالعنوهم لعنهم الله قال فلا يبقى فى الموقف احد لا قال اللهم العن الزناه

ترجمه :

٢. امير المومنينعليه‌السلام فرمودند: هنگامى كه روز قيامت فرا برسد، خداوند باد بدبويى را به وزيدن مى اندازد كه از بوى آن اهل محشر ناراحت مى شوند، تا آن جا كه اين باد مى خواهد نفس مردم را بگيرد، در اين هنگام منادى صدا مى زند: آيا مى دانيد بويى كه شما را اذيت كرد، بوى چيست ؟ مردم مى گويند: خير. همين قدر مى دانيم كه خيلى اذيت شديم ، بحدى كه بيش از اين امكان نداشت به آنان مى گويند: اين بوى فرج زناكاران است كه زنا كرده و بى توبه از دنيا رفتند. آنها را لعنت كنيد كه لعنت خدا بر آنان باد. و در صحراى محشر كسى نمى ماند، مگر اين كه مى گويد: خدايا زناكاران را لعنت كن

حديث : ٣ ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن محمد بن ابى عمير عن معاويه بن عمار عن صباح بن سيابه قال كنت عند ابى عبداللهعليه‌السلام فقيل له يزنى الزانى و هو مومن قال اذا كان على بطنها سلب الايمان منه فاذا قام رد عليه قال فانه ان اراد ان يعود قال ما اكثر من يهم ان يعود ثم لا يعود.

ترجمه :

٣. راوى مى گويد در خدمت امام صادقعليه‌السلام بودم از او پرسيدند: آيا زناكار در حال زنا مومن است ؟ فرمودند: هنگامى كه زنا مى كند، ايمان از او گرفته مى شود و پس از زنا دوباره ايمان را به او باز مى گردانند: پرسيدند: اگر قصد داشته باشد دوباره اين عمل را انجام دهد، چطور؟ فرمودند: چه بسيارند كسانى كه مى خواهنداين عمل را دوباره انجام دهند، ولى انجام نمى دهند.

حديث : ٤ ابى رحمه الله قال حدثنى محمد بن يحيى العطار عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن عبيد بن زراره عن عبدالملك بن اعين قال سمعت ابا جعفرعليه‌السلام يقول اذا زنى الرجل ادخل الشيطان ذكره فعملا جميعا و كانت النطفه واحده و خلق منهما الولد و يكون شرك الشيطان

ترجمه :

٤. راوى مى گويد از امام باقرعليه‌السلام شنيدم كه فرمودند: هنگامى كه مردى زنا مى كند، شيطان نيز در اين عمل با او شريك مى شود و همان كارى را كه آن مرد انجام مى دهد، شيطان نيز انجام مى دهد. نطفه يكى است ، ولى بچه از هر دوى آنها بوجود مى آيد و در اين صورت او شريك شيطان خواهد بود.

حديث : ٥ حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن يحيى عن احمدبن محمد عن عثمان بن عيسى عن ابن مسكان عن محمد بن مسلم عن ابيس عبدالله عليه‌السلام قال ثلاثه لا يكلمهم الله تعالى و لا يزكيهم و لهم عذاب اليم منهم المراه توطى فراش ‍ زوجها.

ترجمه :

٥. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: خداى متعال با سه نفر سخن نمى گويد، آنها را پاك نمى گرداند و عذاب دردناكى براى آنها خواهد بود؛ يكى از آنها زنى است كه در بستر همسرش با او نزديكی كنند.

حديث : ٦ حدثنى محمد بن على ماجيلويه رضى الله عنه عن على بن ابراهيم عن ابيه عن محمد بن ابى عميرعن اسحاق بن هلال عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال قال امير المومنينعليه‌السلام الا اخبركم باكبر الزنا قال هى امراه توطى فراش زوجها فتاتى بولد من غيره فيلزمه زوجها فتلك التى لا يكلمها الله و لا ينظر اليها يوم القيامه و لا يزكيها و لها عذاب اليم

ترجمه :

٦. امام صادقعليه‌السلام نقل مى نمايند كه امير المومنينعليه‌السلام فرمودند: آيا مى خواهيد بگوىم بزرگترين زنا كدام است ؟ زناى زنى كه در بستر شوهرش با او نزديكى كنند و از ديگرى بچه دار شود، ولى زحمت بچه به گردن شوهر بيفتد. خداوند در روز قيامت با چنين زنى سخن نگفته ، به او نگاه نمى كند، او را پاك نيمى گرداند و عذاب دردناكى براى او خواهد بود.

حديث : ٧ حدثنى على بن احمد بن عبدالله عن ابيه عن جده احمد بن ابى عبدالله عن ابيه عن عثمان بن عيسى عن على بن سالم عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال ان اشد الناس عذابا يوم القيامه رجل اقر نطفته فى رحم تحرم عليه

ترجمه :

٧. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: بدون ترديد عذاب مردى كه نطفه خود را در رحمى كه بر اوحرام است قرار دهد، از همه مردم شديدتر است

حديث : ٨ و بهذاالاسناد عن احمد بن ابى عبدالله عن ابن فضال عن عبدالله بن بكير قال قلت لابى جعفرعليه‌السلام فى قول رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله اذا زنى الرجل فارقه روح الايمان قال قوله تعالى «و ايده بروح منه» ذلك الذى يفارقه

ترجمه :

٨. امام باقرعليه‌السلام پرسيدم مراد رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله از اين كه فرمودند: هنگامى كه مرد زنا كند، روح ايمان از او جدا مى شود چيست ؟ فرمودند: همان روح ايمانى است كه در اين آيه آمده است : و آن ايمان را با روحى از خود تقويت نمود»(١٦٠).

حديث : ٩ و بهذاالاسناد عن ابن فضال عن عبدالله بن بكير عن زراره قال سمعت ابا جعفر عليه‌السلام يقول لا خير فى ولد الزنا و لا فى بشره و لا فى شعره و لا فى لحمه و لا فى دمه و لا فى شى منه يعنى ولد الزنا.

ترجمه :

٩. راوى مى گويد از امام باقرعليه‌السلام شنيدم كه فرمودند: هيچ چيزى در حرامزاده نيست ، نه در پوستش ، نه در مويش ، نه در گوشتش ، نه در خونش ، و نه در هيچ چيزى از آن(١٦١).

حديث : ١٠ حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن احمد بن محمد عن الحسن بن على الوشاء عن احمدبن عائذ عن ابى خديجه عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال لو كان احد من ولد الزنا نجالنجا سائح بنى اسرائيل فقيل له و ما سائح بنى اسرائيل قال كان عابدا فقيل له ان ولد الزنا لا يطيب ابدا و لا يقبل الله منه عملا قال فخرج يسيح بين الجبال و يقول ما ذنبى

ترجمه :

١٠. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: اگر حرامزاده اى نجات مى يافت ، گردش كننده بنى اسرائيل نيز حتما نجات مى يافت پرسيدند گردش كننده بنى اسرائيل كيست ؟ فرمودند: عابدى بود كه به او گفتند: بدون شك حرامزاده هيچ گاه پاك نمى گردد. و خداوند عملى را از او قبول نمى نمايد. او نيز سر به كوه و بيابان گذاشته و مى گفت گناه من چيست .؟(١٦٢).

عقاب النظر الى النساء

مجازات نگاه كردن به زنان

حديث : ١ و بهذاالاسناد عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن على بن عقبهه عن ابيه عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال سمعته يقول النظر سهم من سهام ابليس مسموم و كم من نظره اورثت حسره طويله

ترجمه :

١. راوى مى گويد از امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه فرمودند: نگاه كردن به زنان نامحرم تيرى از تيرهاى مسموم ابليس است و اى بسا كه يك نگاه باعث حسرتى طولانى گرديده است

عقاب اللوطى و الذى يمكن من نفسه و اللواتى مع اللواتى

مجازات لواط كننده و لواط شونده و زنانى كه با يكديگرعمل جنسى انجام مى دهند

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن سعيد بن غزوان عن اسماعيل عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله لما عمل قوم لوط ما عملوا بكت الارض الى ربها حتى بلغت دموعها السماء و بكت السماء حتى بلغت دموعها العرش فاوحى الله تعالى الى السماء ان احصبيهم و اوحى الى الارض ان اخسفى بهم

ترجمه :

١. امام صادقعليه‌السلام نقل مى نمايند كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: هنگامى كه قوم لوط آن كار زشت را انجام دادند، زمين به درگاه خداوند گريه كرد، تا اشكش به آسمان رسيد. آسمان نيز گريه كرد تا اشكش ‍ به عرش رسيد. به همين جهت خداوند به آسمان وحى نمود. بر آنان سنگ ببار و به زمين وحى نمود: آنان را در خود فرو ببر.

حديث : ٢ حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى الحسن بن متيل عن احمد بن محمد بن خالد عن محمد بن سعيد قال اخبرنى زكريا بن محمد عن ابيه عن عمرو عن ابى جعفرعليه‌السلام قال كان قوم لوط افضل قوم خلقهم تعالى فطلبهم ابليس لعنه الله طلب الشديد و كان من قصتهم و خبرهم انهم اذا خرجوا الى العمل خرجوا باجمعهم و تبقى النساء خلفهم فاتى ابليس عمارتهم و كانوا اذا رجعوا خرب ابليس ما يعلمون فقال بعضهم لبعض تعالوا نرصد هذا الذى يخرب متاعنا فرصدوه فاذا هو غلام احسن ما يكون من الغلمان فقالوا انت الذى تخرب متاعنا فقال نعم مره بعد مره فاجتمع رايهم على ان يقتلوه فبيتوه عند رجل فلما كان الليل صاح فقال مالك فقال كان ابى ينو منى على بطنه فقال تعال فنم على بطنى قال فلم يزل يدلك الرجل حتى علمه ان يعمل بنفسه فاولا عمله ابليس الثانيه عمله هو ثم انسل و فر منهم فاصبحوا فجعل الرجل يخبر ما فعل الغلام و يعجبهم منه شى لا يعرفونه فوضعوا ايديهم فيه حتى اكتفى الرجال بعضهم ببعض ثم جعلوا يرصدون مار الطريق فيفعلون بهم حتى ترك مدينتهم الناس ثم تركوا نساء هم فاقبلوا على الغلمان فلما راى ابليس لعنه الله انه قد احكم امره فى الرجال دار الى النساء فصير نفسه مراه ثم قال ان رجالكم يفعلون بعضهم ببعض قلن نعم قد راينا ذلك و على ذلك يعظهم لوط و يوصيهم حتى استكفت النساء بالنساء فلما كملت عليهم الحجه بعث الله عزوجل جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل فى زى غلمان عليهم اقبيه فمروا بلوط عليه‌السلام و هو يحرث فقال اين تريدون فما رايت اجمل منكم قط قالوا ارسلنا سيدنا الى رب هذه المدينه فقال اولم ياخذون الرجال فيفعلون بهم حتى يخرج الدم فقالوا امرنا سيدنا ان نمر وسطها قال فلى اليكم حاجه قالو و ما هى قال تصبرون هنا الى اختلاط الظالم قال قال : فجلسوا قال : فبعث ابنتهه فقال جيئى لهم بخبز و جئنى بهم بماء فى القرعه و جيئى لهم عباء يغطون بها من البرد فلما ان ذهبت الى البيت اقبل المطر و امتلا الوادى فقال لوط الساعه يذهب الوادى قال لهم قوموا حتى نمضى فجعل لوطعليه‌السلام يمشى فى اصل الحائط و جعل جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل يمشون فى وسط الطريق فقال يا بنى ههنا فقالوا: امرنا سيدنا ان نمر فى وسطها و كان لوطعليه‌السلام يستغنم الظلام و مر ابليس لعنه الله فاخذ من حجر امراته صبيا فطرحه فى البئر فتصايح اهل المدينه كلهم على باب لوطعليه‌السلام فلما نظروا الى الغلمان فى منزل لوط عليه‌السلام قالوا يا لوط قد دخلت فى عملنا قال هولاء ضيفى فلا تفضحون قالوا هم ثلاثه خذ واحدا و اعطنا اثنين قال و ادخلهم الحجره و قال لوط عليه‌السلام لو ان لى اهل بيت يمنعوننى منكم قال و قد تدافعوا على الباب فكسروا باب لوط عليه‌السلام و طرحوا لوطا فقال له جبرئيلعليه‌السلام انا رسل ربك لن يصلوا اليك فاخذ كفا من بحطحاء فضرب بها وجوههم و قال شاهت الوجوه فعمى اهل المدينه كلهم فقال لهم لوط يا رسل ربى بما امركم ربى فيهم قالوا امرنا ان ناخذهم بالسحر قال فلى اليكم حاجه قالوا و ما حاجتك قال تاخذونهم الساعه قالوا يا لوط ان موعدهم الصبح اليس الصبح بقريب لكن ترحل فخذ بناتك و امض ودع امراتك قال ابو جعفرعليه‌السلام رحم الله لوط لو يدرى من معه فى الحجره لعلم انه منصور حين يقول لو ان لى بكم قوه او آوى الى ركن شديد اى ركن اشد من جبرئيل معه فى الحجره قال الله عزوجل لمحمد صلى‌الله‌عليه‌وآله و ما هى من الظالمين ببعيد اى من ظالمى امتك ان عملوا عمل قوم لوط.

ترجمه :

٢. امام باقرعليه‌السلام فرمودند: قوم لوط بهترين قومى بود كه خداوند آفريده بود. ولى ابليس آنان را با اصرار دعوت كرد. جريان آنها اين بود كه آنها دسته جمعى براى كسب و كار مى رفتند و زنان را تنها مى گذاشتند. هنگامى كه به خانه هاى خود باز مى گشتند، ابليس به سراغ كارهاى آنها مى رفت و هر چه ساخته بودند، از بين مى برد. تصميم گرفتند كسى كه اين كار را مى كند، پيدا كنند. در كمين نشستند. و متوجه شدند پسر بچه بسيار زيبايى اين كار را مى كند. به او گفتند تو اين كار را انجام مى دهى ؟ و او مرتب مى گفت بله بااتفاق آرا تصويب شد كه او را بكشند. آن شب او را نزد مردى گذاشتند. هنگامى كه شب شد. فرياى كشيد. آن مرد گفت چرا فرياد كشيدى ؟ گفت : پدرم شبها مرا روى شكمش مى خوابانيد. آن مرد گفت : بيا و روى شكمم بخواب هنگامى كه روى شكمش خوابيد، آن قدر او را ماليد كه به او ياد داد چگونه آن كار را انجام دهد. اول ابليس با او آن كار را انجام داد و سپس ‍ ابليس آن كار را كرد. سپس گريخت و ناپديد شد. وقتى صبح شد آن مرد جريان آن پسر بچه را گفت و آنان را از اين كارى كه از آن بى اطلاع بودند، خوششان آمد. با يكديگر اين عمل را انجام دادند. سپس با رهگذرانى كه از شهر آنها مى گذشتند نيز همين كار را كردند؛ تا اين كه ديگر كسى از شهر آنها عبور نكرد. آنگاه زنان خود را ترك كرده و به پسر بچه ها روى آوردند. شيطان كه ديد كارش در ميان مردان پيش رفته است خود را به شكل زنى در آورد و سراغ زنان رفت به آنها گفت مردان شما با يكديگر عمل جنسى انجام مى دهند. زنان گفتند: بله ؛ درست است و حضرت لوطعليه‌السلام آنها را نصيحت و موعظه مى كند. و بالاخره شيطان كارى كرد كه زنان نيز به يكديگر مشغول شدند. پس از اين كه خداوند عزوجل حجت را بر آنها تمام نمود. آنهارا به راه درست هدايت نمود. جبرئيل ، مكائيل و اسرافيل را به شكل پسر بچه هايى كه قبا (نوعى لباس بلند مردانه) پوشيده بودند، روانه آن قوم نمود، آنان به حضرت لوطعليه‌السلام كه مشغول كشاورزى بود، برخوردند. او گفت : هيچ گاه كسى را زيباتر از شما نديده ام كجا مى رويد؟ گفتند: آقايمان ما را فرستاده است تا با بزرگ اين شهر ملاقات نماييم گفت : فرزندانم ! آيا آقاى شما نفهميده است كه اهل اين شهر چه مى كنند؟ بخدا سوگند آنان مردان را گرفته و با آنها كار زشت انجام مى دهند، بگونه اى كه خون آلود مى شوند. گفتند: آقاى ما دستور داده كه از وسط شهر بگذريم گفت : در اين صورت خواهشى از شما دارم گفتند: چه خواهشى دارى ؟ گفت : همين جا بمانيد تا هوا خوب تاريك شود. آنان نيز همان جا ماندند. سپس حضرت لوطعليه‌السلام دخترش را فرستاد كه آب و نانى در انبان گذاشته و براى آنان بياورد و نيز عبايى تا آنان را از سرما حفظ كند. وقتى كه دختر روانه منزل شد، باران گرفت و دره پر (از آب) شد. آن حضرتعليه‌السلام گفت : الان آب بچه ها را با خود مى برد. برخيزيد برويم او از كناره ديوار راه مى رفت آنان از وسط راه مى رفتند. گفت : فرزندانم ! چرا از وسط راه مى رويد؟ گفتند: آقاى ما چنين دستور داده است حضرت لوطعليه‌السلام تاريكى شب را غنيمت مى شمرد.

ابليس ملعون كودكى را از دامن مادرش دزديد و آن را در چاه انداخت همه مردم شهر بر در خانه حضرت لوطعليه‌السلام جمع شده و سر و صدايى راه انداختند هنگامى كه مردم ، پسر بچه ها را در منزل لوط ديدند، گقتند: اى لوط ! تو نيز عمل ما را انجام مى دهى ؟ گفت ؟ اينان : ميهمانان من هستند. مرا رسوا نكنيد. گفتند: اينان سه نفر هستند. يكى را براى خود بردار و دو تايشان را به ما بده حضرت لوطعليه‌السلام آنها را داخل اطاق برد. گفت : كاش خانواده اى داشتم كه در مقابل شما از من دفاع مى كردند. مردم شهر به در اطاق هجوم برده و حضرت لوطعليه‌السلام را به زمين انداختند. جبرييل به او گفت : ما فرستادگان خداى تو هستيم آنان هيچ گاه دستشان به تو نخواهد رسيد. آنگاه مشتى شن برداشته و آن را به صورت آنان زد و گفت : زشت باد رويتان و بدين ترتيب ، همه اهل شهر كور شدند. حضرت لوطعليه‌السلام پرسيد: اى فرستادگان پروردگارم ! خداى من چه دستورى درباره اينان به شما داده است ؟ گفتند: دستور داده است سحرگاهان آنها را مجازات نماييم گفتند: اى لوط ! زمان مجازات آنها صبح است و آيا صبح نزديك نيست ! از اين شهر كوچ كن دخترانت را بردار و برو، ولى زنت را رها كن امام باقرعليه‌السلام فرمودند: هنگامى كه گفت : «كاش در مقابل شما نيرومند بودم يا پشتيبانى قوى داشتم .» بدون شك مى فهميد كه يارى مى شود. چه پشتيبانى قويتر از جبرئيل كه همراه با او در خانه بود ! خداوند عزوجل به حضرت محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله مى فرمايد: «اين از ظالمين بعيد نيست .»(١٦٣) يعنى اين عذاب از ظالمين امت تو نيز اگر مرتكب عمل قوط لوط شوند. دور نيست

حديث : ٣ و قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله من الح فى وطى الرجال لم يمن حتى يدعو الرجال الى نفسه

ترجمه :

٣. رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: مردى كه زياد با مردان نزديكى كند، نمى ميرد تا اين كه از مردان بخواهد با اونزديكى كنند.

حديث : ٤ و روى عن ابى عبداللهعليه‌السلام رجل لعب بغلام قال : اذا او قب لن تحل له اخته ابدا.

ترجمه :

٤. امام صادقعليه‌السلام درباره مردى كه با پسربچه اى بازى كرده بود، فرمودند: اگر به او دخول كرده باشد، خواهرش هرگز بر او حلال نخواهد شد (با خواهرش نمى تواند ازدواج كند)

حديث : ٥ و قالعليه‌السلام لو ينبغى لا حد ان يرجم مرتين لرجم اللوطى مرتين

ترجمه :

٥. نيز فرمودند: اگر سزاوار بود كسى را دو بار سنگسار كنند، بدون شك لواط كار را دو بار سنگسار مى كردند.

حديث : ٦ و قالعليه‌السلام قال امير المومنين اللوط ما دون الدبر فهو لواط و الدبر هو الكفر.

ترجمه :

٦. نيز نقل مى نمايند كه امير المومنينعليه‌السلام فرمودند: لواطى كه كمتر از دبر باشد، لواط است لواط در دبر كفر است

حديث : ٧ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن جعفر بن محمد بن عبيدالله عن عبدالله بن ميمون القداح عن ابى عبدالله عن ابيهعليهم‌السلام قال جاء رجل الى ابى فقال له يا ابن رسول الله انى ابتليت ببلاء فادع الله عزوجل لى فقيل له انه يوتى فى دبره فقال ما ابلى الله احدا بهذاالبلاء و له فيه حاجه ثم قال ابىعليه‌السلام قال الله عزوجل و عزتى وجلالى لا يقعد على استبرقهها من يوتى فى دبره

ترجمه :

٧. امام صادقعليه‌السلام از پدرشعليه‌السلام روايت مى نمايد كه فرمودند: مردى نزد پدرم آمده و عرض كرد: اى پسر رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله ! من گرفتار بلايى شده ام از خداوند عزوجل بخواه مرا رهايى بخشد. به آن حضرتعليه‌السلام گفتند: مردان با او لواط مى كنند. فرمودند: خداوند كسى را مبتلاى به اين عمل ننموده كه به نيازى داشته باشد، آنگاه پدرمعليه‌السلام فرمودند: خداوند عزوجل فرموده است به عزت و جلالم سوگند كسى كه مردان با او لواط كنند، بر ديباى بهشتى نمى نشيند.

حديث : ٨ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن محمد بن يحيى الخزاز عن غياث بن ابراهيم عن ابى عبدالله عن ابيههعليه‌السلام قال قال امير المومنين ان لله عبادا لا يعبا بهم شيئا لهم ارحام كارحام النساء فقيل يا امير المومنين افلا يحبلون قال آنهامنكوسه

ترجمه :

٨. امام صادقعليه‌السلام از پدرشعليه‌السلام روايت مى نمايد كه اميرالمومنينعليه‌السلام فرمودند: همانا خداوند بندگانى دارد كه به آنها هيچ اعتنايى نمى كند. آنها رحمهايى مانند رحمهاى زنان دارند. پرسيدند. اى امير المومنين ! حامله نمى شوند؟ فرمودند: رحمهايشان واژگونه است

حديث : ٩ حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه عن محمد بن الحسن الصفار عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن على بن اسباط عن بعض ‍ اصحابه عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال ان الله عزوجل لم يبتل شيعتنا باربع ان يسالوا الناس فى اكفهم و ان يوتوا فى انفسهم و ان يبتليهم بولايه سوء و لا يولد لهم ازرق اخضر.

ترجمه :

٩. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: خداوند عزوجل شيعيان ما را به چهار چيز گرفتار نمى سازد، دست گدايى به سوى مردم دراز كردن ، مورد لواط واقع شدن ، ابتلا به ولايت بد و فرزند زاغ و گندم گون پيدا كردن(١٦٤).

حديث : ١٠ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن ابى عبدالله عن على بن عبدالله عن عبدالرحمن بن محمد عن ابى خديجه عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال لعن رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله المتشبهين من الرجال بالنساء و المتشبهات من النساء بالرجال و هم المخنثون و اللاتى ينكح بعضهم بعضا و انما اهلك الله قوم لوط حين عمل النساء بمثل عمل الرجال ياتى بعضهن بعضا.

ترجمه :

١٠. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله مردانى را كه شبيه زنان مى شوند و زنانى را كه شبيه مردان مى شوند، لعنت نمود، و اينان همان مردان زن صفت و زنانى هستند كه با يكديگر نزديكى مى كنند. و بدون ترديد خداوند فقط زمانى قوم لوط را هلاك كرد كه زنان نيز مرتكب عمل مردان شده بودند. و با يكديگر نزديكى مى كردند.

حديث : ١١ ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن محمد بن يحيى الخزاز عن غياث بن ابراهيم عن ابى عبدالله عليه‌السلام قال قال امير المومنينعليه‌السلام ما امكن احد من نفسه طائعا يلعب به الا القى الله عليه شهوه النساء

ترجمه :

١١. امام صادقعليه‌السلام نقل مى نمايد كه امير المومنينعليه‌السلام فرمودند: مردى از روى اختيار خود را در اختيار مردان نگذاشته تا با او بازى كنند، مگر اين كه خداوند شهوت زنان را در او بوجود مى آورد.

حديث : ١٢ ابى رحمه الله قال حدثنى سعدبن عبدالله عن احمد بن محمد عن على بن الحكم عن اسحاق بن جرير قال سالتنى امراه آن استاذن لها على ابى عبداللهعليه‌السلام فاذن لها فقالت اخبرنى عن اللواتى مع اللواتى ما حدهن فيه قال حد الزانيه اذا كان يوم القيامه يوتى بهن قد البسن مقطعات من نار و قنعن بمقانع من نار و سربلن من نار و ادخل فى اجوافهن الى رووسهن اعمده من نار و قذف بهن فى النار ايتها المراه اول من عمل هذا العمل قوم لوط فاستغغنى الرجال بالرجال و بقى النساء بغير رجال ففعلن كما فعل رجالهن

ترجمه :

١٢. راوى ميگويد زنى از من خواست از امام صادقعليه‌السلام براى او اجازه ورود بگيرم حضرتعليه‌السلام اجازه دادند. پس از ورد پرسيد. حد زنان همجنس باز چيست ؟ فرمودند: همان حد زناكار است هنگامى كه روز قيامت فرا رسد آنها را مى آورند. در حالى كه با قطعه هايى از آتش پوشيده شده اند، روسريهايى آتشين بر سر آنهاست ؛ لباسهايى آتشين پوشيده اند؛ عمودى آهنين و از آتش در اندرون آنها فرو رفته و به سر آنها رسيده است و با اين حال آنها را در جهنم مى اندازند. اى زن ! اين عمل براى اولين بار در ميان قوم لوط انجام شد. مردان به يكديگر اكتفا نموده و زنان بدون مرد ماندند. به همين جهت كارى همچون كار مردان خود انجام دادند.

حديث : ١٣ حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن احمد بن محمد عن الحسن بن على الوشاء عن احمد بن عائذ عن ابى خديجه عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال ليس لا مراتين ان تبيتا فى لحاف واحد الا ان يكون بينهما حاجز فان فعلتا نهيتا عن ذلك و ان وجدتا بعد النهى جلدت كل واحده منهم حدا حدا فان وجدتا ايضا فى لحاف جلدتا فان وجدتا الثلاثه قتلتا.

ترجمه :

١٣. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: دو زن نمى توانند با هم زير يك لحاف بخوابند، مگر اين كه بين آن دو مانعى باشد. اگر اين كار را انجام دادند، نهى مى شوند. و اگر پس از نهى دوباره اين عمل را انجام دادند. در مورد هر كدام حد شرعى كه شلاق زدن است ، اجرا مى شود و اگر دوباره تكرار كردند، باز هم شلاق مى خورند، و اگر دوبار تكرار كردند، كشته مى شوند.

حديث : ١٤ ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن محمد ابى عمير عن هشام بن سالم عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال دخلت عليه نسوه فسالته امراه عن السحق فقال حدها حد الزانى فقالت امراه ما ذكر الله عزوجل ذلك فى القرآن قال بلى قال و اين هو قال هو اصحاب الرس

ترجمه :

١٤. چند زن به خدمت امام صادقعليه‌السلام رسيدند: يكى از آنها حد مساحقه را پرسيد. فرمودند: حد آن همانند زناكار است زنى گفت : خداوند عزوجل در قرآن درباره آن چيزى نفرموده است فرمودند: چرا، فرموده است پرسيد در كجاى قرآن ؟ فرمودند: در داستان اصحاب رس

عقاب الكذب على الله عزوجل و على رسوله و على الائمه عليهم السلام

مجازات دروغ بستن بر خداوند عزوجل ، پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله و ائمه عليه‌السلام

حديث : ١ حدثنى محمد بن على ماجيلويه عنه قال حدثنى عمى عن محمد بن على القرشى عن عبدالرحمن بن محمد الاسدى عن ابى خديجه عن ابى عبدالله عليه‌السلام قال الكذب على الله عزوجل و على رسوله و على الاوصياء عليهم‌السلام من الكبائر و قال رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله من قال على مالم اقل فليتبوء مقعده من النار.

ترجمه :

١. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: دروغ بستن بر خداوند عزوجل ، پيامبر و امامان از گناهان كبيره است نيز رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: هر كسى سخنى را كه نگفته ام به من نسبت دهد، حتما در جهنم خواهد بود.

عقاب من كان ذا وجهين و ذا لسانين

مجازات دو رويى و دو زبانى

حديث : ١ ابى رحمه الله قل حدثنى سعد بن عبدالله عن محمد بن الحسين ابى الخطاب عن محمد بن سنان عن عون القلانسى عن ابن يعفور عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال من لقى المسلمين بوجهين و لسانين جاء يوم القيامه و له لسانان من نار.

ترجمه :

١. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: كسى كه با دو چهره و دو زبان با مسلمانان روبرو شود، روز قيامت در حالى مى آيد كه دو زبان از آتش دارد.

حديث : ٢ حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمدبن الحسن الصفار، عن المنبه بن عبدالله عن الحسين بن علوان عن عمروبن خالد عن زيد بن على عن ابائه عن علىعليهم‌السلام قال قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله يجى يوم القيامه ذوالوجهين دالعا لسانه فى قفاه و آخر من قدامه يلتهبان نارا حتى يلهبا جسده ثم يقال له هذا الذى فى الدنيا ذوالجهين و لسانين يعرف بذلك يوم القيامه

ترجمه :

٢. زيد بن على از پدرانشعليهم‌السلام از امير المومنينعليه‌السلام روايت مى كند كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: انسان دو رو در روز قيامت در حالى مى آيد كه يك زبانش از پشت گردن و زبان ديگرش از جلو بيرون آمده است و در آتش شعله ور هستند تا همه بدنش را در آتش شعله ور نمايند. سپس درباره او مى گويند: اين همان كسى است كه در دنيا دو چهره و دو زبان بود. و در روز قيامت با همين خصوصيات او را خواهند شناخت

حديث : ٣ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن عثمان بن عيسى عن عبدالله بن مسكان عن ابى شيبه الزهرى عن ابى جعفرعليه‌السلام قال بئس العبد عبد يكون ذاوجهين و ذا لسانين يطرى اخاه شاهدا و ياكله غائبا ان اعطى حسده و ان ابتلى خذله

ترجمه :

٣. امام باقرعليه‌السلام فرمودند: بنده دو رو و دو زبان بنده بدى است : در حضور برادرش او را خيلى ستايش مى كند و در غياب او گوشتش را مى خورد (با غيبت كردن از او) اگر نعمتى به او بدهند، به او حسد مى ورزد و اگر گرفتار شود، به او كمك نمى كند.

حديث : ٤ و بهذاالاسناد عن عبدالله بن مسكان عن داود بن فرقد عن ابى شيبه الزهرى عن ابى جعفرعليه‌السلام قال بئس العبد عبد همزه يقبل بوجه و يدبر بآخر.

ترجمه :

٤. امام باقرعليه‌السلام فرمودند: بنده بدگوى خرده گير، بنده بدى است ، با چهره اى با انسان روبرو مى شود و با چهره اى ديگر پشت مى كند.

حديث : ٥ حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى على بن الحسين السعد آبادى عن احمد بن ابى عبدالله قال حدثنى عده من اصحابنا عن على بن اسباط عن عبدالرحمن بن ابى حماد رفعه قال قال الله عزوجل لعيسى بن مريمعليهم‌السلام يا عيسى ليكن لسانك فى السر و العلانيه لسانا واحدا و كذلك قلبك انى احذر نفسك و كفى بى خبيرا لا يصلح لسانان فى فم واحد و لا سيفان فى غمد واحد و لا قلبان فى صدر واحد و كذلك الاذهان

ترجمه :

٥. خداوند عزوجل به حضرت عيسىعليه‌السلام فرمودند: اى عيسى ! زبان تو در نهان و آشكار بايد يك زبان باشد و همچنين دلت تو را پرهيز مى دهم از دورويى و دو زبانى و همين كه من از احوال تو آگاهى دارم ، بايد براى تو كافى باشد. دو زبان در يك دهان ، دو شمشير در يك غلاف و دو قلب در يك سينه جاى نمى گيرند و ذهن و حافظه نيز همين طور است

عقاب من يلعن غير مستحق اللعنه

مجازات لعنت كردن غير مستحق لعنت

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن الوشاء عن على بن ابى حمزه قال : سمعت ابا عبدالله عليه‌السلام يقول ان اللعنه اذا خرجت من فى صاحبها ترددت فان وجدت مساغا و الا رجعت على صاحبها.

ترجمه :

١. راوى مى گويد از امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه فرمودند: بدون ترديد هنگامى كه لعنت از دهان گوينده آن بيرون آيد، رفت و آمد مى كند، اگر كسى را سزاوار آن يافت ، بر آن فرود مى آيد و گرنه بر گوينده آن فرود مى آيد.

عقاب من شهد على مومن بكفر

مجازات شهادت دادن به كفر مومن

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى احمد بن ادريس عن احمد بن ابى عبدالله عن ابيه عن احمد بن النضر عن عمرو بن شمر عن جابر عن ابى جعفرعليه‌السلام قال ما شهد رجل على رجل بكفر قط باء به احدهما ان كان شهد على كافر صدق و ان كان مومنا رجع الكفر عليه و آياكم و الطعن على المومنين

ترجمه :

١. امام باقرعليه‌السلام فرمودند: اگر مردى شهادت به كفر مرد ديگرى بدهد، از يكى از دو حال خارج نيست : يا شهادت به كفر كافرى مى دهد كه در اين صورت راست گفته است ، يا شهادت به كفر مومنى مى دهد كه در اين صورت كفر به خود او باز مى گردد. و مبادا مومنين را بدنام كنيد.

عقاب من مكر او خدع