شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

ثواب روزه شعبان

حديث : ١ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله قال حدثنى يعقوب بن يزيد عن الحصين بن المخارق الكوفى ابن جناده السلولى عن ابى حمزه الثمالى عن ابى جعفرعليه‌السلام قال من صام شعبان كان له طهورا من كل زله فى المعصيته و النذر فى المعصيته قلت فما البادره قال اليمين عند الغضب و التوبه منها الندم عليها.

ترجمه :

١. امام باقرعليه‌السلام فرمودند: كسى كه شعبان را روزه بگيرد، اين روزه براى او پاك كننده از هر لغزش ، عيب و عار و خشمى خواهد بود و ابو حمزه مى گويد به آن حضرت عرض كردم مراد از عيب و عار چيست ؟ فرمودند: سوگند براى نافرمانى خدا و نذر براى نافرمانى خدا. پرسيدم منظور از خشم چيست ؟ فرمود: سوگند به هنگام غضب و توبه و پشيمانى از آن است

حديث : ٢ حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى سعدبن عبدالله قال حدثنى محمد بن عبدالجبار عن ابى الصحر عن اسماعيل بن عبدالخالق قال جرى ذكر شعبان عبدالجبار عن ابى الحخر عن اسماعيل بن عبدالخالق قال جرى ذكر شعبان عن ابى عبداللهعليه‌السلام و صومه قال فقال آن فيه من الفضل كذا و كذا و فيه كذا و كذا حتى آن الرجل ليدخل فى الدام الحرام فيصوم شعبان فينفعه ذلك و يغفر له

ترجمه :

٢. راوى مى گويد نزد امام صادقعليه‌السلام سخن از شعبان و روزه آن به ميان آمد آن حضرت فرمودند، فضيلت روزه آن چنين و چنان است و در آن چه و چه هست ، تا جايى كه ممكن است مردى مرتكب قتل حرام مى شود آن گاه شعبان را روزه گيرد و بخاطر اين عمل آمرزيده شود.

حديث : ٣ حدثنى محمد به على ماجيلويه رضى الله عنه عن عمه محمد بن ابى القاسم عن احمد بن ابى عبدالله ابيه عن محمد بن سنان عن المفضل بن عمر عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال صوم شعبان و شهر رمضان شهرين متتابعين توبه من الله عزوجل و الله

ترجمه :

٣. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: روزه شعبان و ماه رمضان ، دو ماه پى در پى توبه اى از جانب خداى عزوجل مى باشد (توبه اى مقبول است .)

بخدا سوگند.

حديث : ٤ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله قال حدثنى على بن سليمان بن داود الزربى قال حدثنى الحسن بن محبوب عن عبدالله بن مرحوم الازدى قال سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام يقول من صام اول يوم من شعبان وجبت له الجنه بته و من صام يومين نظر الله اليه فى كل يوم و ليله فى دار الدنيا نظره اليه فى الجنه و من صام ثلاثه ايام زار الله فى عرشه من جنته فى كل يوم

ترجمه :

٤. راوى مى گويد از امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه فرمودند: كسى كه اولين روز شعبان را روزه بگيرد، حتما بهشت براى او لازم خواهد شد.

و كسى كه دو روز روزه بگيرد، خداوند در هر روز و شب در سراى دنيا به او نگاه مى نمايد و در بهشت نيز به اين نگاه ادامه مى دهد. و كسى كه سه روز را روزه بگيرد،، هر روز خداوند را در عرض بهشتيش زيارت خواهد نمود. -( چون خداوند جسم نيست ، شايد مراد ديدار خداوند با ديده يا ديدار اولياى او باشد)

حديث : ٥ حدثنا محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنا محمد بن الحسن الصفار عن العباس بن معروف عن على بن مهزيار عن الحسين بن سعيد عن فضاله عن اسماعيل بن ابى زياد ابى عبداللهعليه‌السلام قال قال رسول الله شعبان شهرى و رمضان شهر الله و هو ربيع الفقراء و انما جعل الله الاضحى لشبع مساكينكم من اللحم فاطموهم

ترجمه :

٥. امام صادقعليه‌السلام نقل مى نمايد كه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: شعبان ماه من است و رمضان ماه خدا و آن بهار فقر است خداوند عيد قربان را فقط براى سير شدن فقيران شما از گوشت قرارداد پس به آنها (گوشت قربانى) بدهيد.

حديث : ٦ ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله قال حدثنى احمد بن محمد بن عيسى قال حدثنا الحسين بن سعيد عن ابن عمير عن سلمه صابح السابرى عن ابى الصالح قال سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام يقول صوم شعبان و شهر رمضان و الله توبه من الله

ترجمه :

٦. راوى مى گويد از امام صادقعليه‌السلام شنيدم كه فرمودند: روزه شعبان و ماه رمضان بخدا سوگند توبه اى از جانب خداوند است (توبه اى مقبول است .)

حديث : ٧ حدثنا محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنا الحسين بن الحسن بن ابان قال حدثنا الحسين بن سعيد عن اخيه الحسن عن زرعه بن محمد عن المفضل بن عمر عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال كان ابىعليه‌السلام فصل ما بين شعبان وشهر رمضان بيوم و كان على بن الحسينعليه‌السلام يصل ما بينهما و يقول صوم شهرين متتابعين توبه من الله

ترجمه :

٧. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: روش پدرم اين بود كه بين (روزه) شعبان و ماه رمضان يك روز فاصله مى انداخت (يك روز روزه نمى گرفت .)

ولى امام زين العابدينعليه‌السلام آنها را به هم وصل مى كرد و مى فرمودند روزه دو ماه پى در پى توبه اى است از جانب خدا وند (توبه اى پريرفته شده است .)

حديث : ٨ حدثنى محمد بن على ما جيلويه عن عمه محمد بن ابى القاسم عن احمد بن ابى عبدالله عن الحسين به سعيد عن الحسين بن علوآن عن عمروبن خالد عن ابى جعفرعليه‌السلام قال كان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله يصوم شعبان و شهر رمضان يصلهما و ينهى الناس آن يصلوهما و كان يقول هما شهر الله و هما كفاره لما قبلهما و ما بعدهما من الذنوب

ترجمه :

٨. امام باقرعليه‌السلام فرمودند: رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله شعبان و ماه رمضان را روزه مى گرفت

رفت و روزه (اين دو ماه) را به يكديگر وصل مى نمودند، ولى مردم را نهى مى كرد كه اين دو را به يكديگر وصل نمايند و مى فرمودند: اين دو، دو ماه خداوند هستند و اين دو كفاره گناهان قبل و بعد از اين دو ماه است

حديث : ٩ و بهذاالاسناد عن الحسين بن سعيد عن ابن ابى عمير عن حفص بن البخترى عن ابى عبداللهعليه‌السلام قال كن نساء النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله اذا كان عليهن صيام اخرن ذلك الى شعبان كراهيه آن يمنعن رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله حاجته و اذا كان شعبان صمن و صام معهن قال و كان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله يقول شعبان شهرى

ترجمه :

٩. امام صادقعليه‌السلام فرمودند: زنان پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله هنگامى كه روزه اى به عهده آنان بود، آن را تا ماه شعبان به تاخير مى انداختند. زيرا نمى خواستند مانع نياز رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله شوند. هنگامى كه شعبان فرا مى رسيد آنان روزه مى گرفتند. آن حضرتصلى‌الله‌عليه‌وآله نيز با آنان روزه ميگرفت و نيز رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله مى فرمودند: شعبان ماه من است

حديث : ١٠ و بهذاالاسناد عن الحسين بن سعيد عن ابن ابى عمير عن عثمان بن عيسى عن سماعه بن مهرآن قال قلت لابى عبداللهعليه‌السلام هل صام احد من آبائك شعبان فقال خير آبائى رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله صامه

ترجمه :

١٠. راوى مى گويد از امام صادقعليه‌السلام پرسيدم آيا شخصى از پدران شما شعبان را روزه گرفته است فرمود: بهترين پدرانم رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله آن را روزه گرفته است

حديث : ١١ و بهذاالاسناد عن الحسين بن سعيد عن عبدالرحمن بن ابى نجرآن عن يونس بن يعقوب قال سالت ابا عبداللهعليه‌السلام عن صوم شعبان هل كان احد من آبائك يصومه فقال خير ابائى رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله اكثر صيامه فى شعبان

ترجمه :

١١. راوى مى گويد از امام صادقعليه‌السلام درباره روز شعبان پرسيدم كه آيا كسى از پدرآن شما آن را روزه گرفته است ؟ فرمودند: بيشترين روزه بهترين پدرانم ، رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله در شعبان بود.

حديث : ١٢ حدثنا محمد بن ابراهيم قال حدثنا حامد بن شعيب قال حدثنا شريح بن يونس حدثنا وكيع عن سفيان عن زيد بن اسلم قال سئل رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله عن صوم رجب فقال اين انتم عن شعبان

ترجمه :

١٢. از رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله درباره روزه رجب پرسيدند. آن حضرتصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: چرا به فكر روزه شعبان نيستند.

حديث : ١٣ حدثنا حمزه بن محمد العلوى رضى الله عنه قال حثنا ابو محمد عبدالرحمن بن ابى حاتم قال حدثنا يزيد بن سنان البصرى نزيل مصر قال حدثنا عبدالرحمن بن مهدى قال حثنا ثابتبن قيس المدنى قال اخبرنى ابو سعبد المقبرى قال حدثنا اسامه بن زيد قال كان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله يصوم الايام حتى يقال لا يفطر و يفطر حتى يقال الا يصوم قلت رايته يصوم من شهر ما لا يصوم من شى من الشهور قال نعم قلت اى شهر قال شعبان هو شهر يغفل الناس عنه بين رجب و رمضان و هو شهر ترفع فيه الاعمال الى رب العالمين فاحب آن يرفع عملى و انا صائم

ترجمه :

١٣. اسامه بن زيد مى گويد، رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله آنقدر روزه مى گرفت كه مى گفتند: هميشه روزه خواهد گرفت و آنقدر روزه نمى گرفت كه ميگفتند: ديگر روزه نخواهد گرفت راوى مى گويد از اسامه بن زيد پرسيدم آيا ديدى رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله طورى در ماهى روزه بگيرد كه در هيچ ماهى اين طور روزه نگيرد؟

گفت بلى پرسيدم در كدام ماه ؟ گفت : شعبان ماهى كه بين رجب و رمضان است و مردم از آن غافلند. ماهى كه در آن اعمال بندگان بسوى پرورگار جهانيان بالا مى رود. و دوست دارم در حالى عمل من بالا رود كه روزه باشم

حديث : ١٤ حدثنا احمد بن الحسن القطان قال حدثنا عبدالرحمن بن ابى حاتم قال حدثنا الحجاج بن حمزه قال حدثنا يزيد قال اخبرنى صدقه الدقيقى قال حدثنا ثابت عن انس قال سئل رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله اى الصيام افضل قال شعبان تظيما لرمضان

ترجمه :

١٤. راوى مى گويد، از رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله پرسيدند كداميك از روزه ها برترند: فرمودند: شعبان بجهت بزرگداشت رمضان

حديث : ١٥ حدثنا احمد بن الحسن قال حدثنا عبدالرحمن قال حدثنا العباس بن يزيد العبدى قال حدثنا غندر قال حدثنا شعبه عن توبه العنبرى عن محمد بن ابراهيم عن ابى سلمه عن ام سلمه آن النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله لم يكن يصوم من السنه شهرا تا ما الا شعبان يصل به رمضان

ترجمه :

١٥. راوى مى گويد: پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله هيچ ماهى را بطور كامل روزه نمى گرفت ، مگر شعبان كه آن را به رمضان وصل مى نمود.

حديث : ١٦ حدثنا محمد بن ابراهيم قال حدثنا محمد بن الحسين قال حدثنا ابوالحسن على بن محمد بنعلى قال حدثنا الحسن بن محمد المروزى عن ابيه عن يحيى بن عياس عن على بن عاصم الواسطى قال اخبرنى عطاء بن السائب عن سعيد بن جبير عن ابن عباس قال قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله و قد تذاكر اصحابه عنده فضائل شعبان قال شهر شريف و هو شهرى و حمله العرش تعظمه و تعرف حقه و هو شهر تزاد فيه ارزاق المومنين لرمضان و تزين فيه الجنان و انما سمى شعبان لانه تتشعب فيه ارزاق المومنين و هو شهر العمل فيه تضاعف الحسنه لانه تتشعب فيه ارزاق المومنين و هو شهر العمل فيه تضاعف الحسنه سبعين و السيئه محوطه و الذنب مغفور و الحسنه مقبوله و الجبار جل جلاله يباهى فيه بعباده و ينظر من عرشه الى صوامه و قامه فيباهى بهم حمله عرشه فقام على بن ابى طالبعليه‌السلام و قال بابى انت و امى يا رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله صف لنا شيئا من فضله لنزداد رغبه فى صيامه و قيامه و لنهجد للجليل فيه فقالصلى‌الله‌عليه‌وآله من صام اول يوم من شعبان كتب الله له سبعين حسنه الحسنه تعادل عباده سنه و من صامه يومين من شعبان حط عنه السيئه الموبقه و من صام ثلاثه ايام من شعبان رفع له سبعون درجه فى الجنان من در و ياقوت و من صاماربعه ايام من شعبان و سع عليه فى الرزق و من صام خمسه ايام من شعبان حبب الى العباد و من صام سته ايام من شعبان صرف الله عنه سبعين لونا من البلاء و من صام سبعه ايام من شعبان عصم من ابليس و جنوده و همزه و غمزه و من صام ثمانيه ايام من شعبان لم يخرج من الدنيا حتى يسقى من حياض القدس و من صامه تسعه ايام من شعبان عطف عليه منكر و نكير عند ما يسالانه و من صام من شعبان عشره ايام و سع الله عليه قبره سبعين ذراعا فى سبعين ذراعا و من صام احد عشر يوما من شعبان ضرب على قبره احدى عشره مناره من نور و من صام اثنى عشر يوما من شعبان زراره فى قبر كل يوم سبعون الف ملك الى النفخ فى المصور و من صام ثلاثه عشر يوما من شعبان استغفرت له ملائكه سبع سماوات و من صام اربعه عشر يوما من شعبان الهمت الدواب و السباع حتى الحيتان فى البحور آن لا احرقك بالنار و من صام سته عشر يوما من شعبان اطفى عنه سبعون بحرا من النيرآن و من صام سبعه عشر يوما من شعبان اطفى عنه سبعون بحرا من النيرآن و من صام سبعه عشر يوما من شعبان اغلقت عنه ابواب النيرآن كلها و من صام ثمانيه عشر يوما من شعبان فتحت له ابواب الجنان كلها و من صامتسعه عشر يوما من شعبان اعطى سبعين الف قصر فى الجنان من در و ياقوت و من صام عشرين يوما من شعبان زوج سبعين الف زوجه من الحور العين و من صام احد و عشرين يوما من شعبان زوج رحبت له الملائكه و مسحته باجنحتها و من صام اثنين و عشرين يوما من شعبان كسى سبعين الف حله : سندرس و استبرق و من صام ثلاثه و عشرين يوما من شعبان اتى بدابه من نور عند خروجه من قبر فيركبها طيارا الى الجنه و من صام اربعه و عشرين يوما من شعبان شفع فى سبعين الفا من اهل التوحيد و من صام خمسه و عشرين يوما من شعبان كتب الله له جوازا على الصراط و من صاتم سبعه و عشرين يوما من شعبان كتب الله له جوازا على الصراط و من صام سبعه و عشرين يوما من شعبان كتب الله له براء من النار و من صام ثمانيه و عشرين يوما من شعبان تهلل و جهه و من صام تسعه و عشرين يوما من شعبان نال رضوآن الله عزوجل وجهه و منصام تسعه و عشرين يوما من شعبان نال رضوآن الله عزوجل الاكبر و من صام ثلاثين يوما من شعبان ناداه جبرئيل عليه‌السلام من قدام العرش يا هذا استانف العمل عملا جديدا فقدغفر لك ما مضى و تقدم من ذنوبك و الجليل عزوجل يقول لو كانت ذنوبك عدد نجوم المساء و قطر الامطار و ورق الاشجار و عدد الرمل و الثرى و ايام الدنيا لغفر تها لك و ما ذلك على الله بعزيز بعد صيامك شهر شعبان قال ابن عباس هذا الشهر شعبان

ترجمه :

١٦. ابن عباس مى گويد، در حالى كه اصحاب رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله نزد آن حضرتصلى‌الله‌عليه‌وآله درباره فضايل شعبان سخن مى گفتند، آن حضرتصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند: ماه شريفى است و آن ماه من است حمل كنندگان عرش آن را بزرگ داشته و قدر آن را مى شناسند و آن ماهى است كه ارزاق مؤ منين براى رمضان در آن زياد مى شود و بهشت آراسته مى گردند. و فقط باين جهت شعبان ناميده شده كه ارزاق مؤ منين در آن زياد مى شود. آن ماه عمل است كه در آن حسنه هفتاد بار دو چندان گرديده ، بديها ريخته شده گناهان آمرزيده شده و حسنه قبوى مى شود، خداى بزرگ به بندگان خود مباهات مى نمايد، از عرش خود به روزه داران و عبادت كنندگان نگريسته و بخاطر ايشان به حمل كنندگان عرش خود مباهات مى نمايد. در اين جا على بن ابى طالبعليه‌السلام بپا خاسته و عرض كرد: پدر و مادرم فداى تو. اى رسول خدا! مقدارى از برترى آن را بيان فرماييد تا رغبت ما به روزه و عبادت آن بيشتر شده و براى خداى بزرگ در آن ، شب زنده دارى كنيم آن حضرتصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمودند

كسى كه روز اول شعبان روزه بگيرد، خداوند براى او هفتاد حسنه مى نويسد كه هر حسنه اى برابر با يكسال عبادت است

و كسى كه دو روز از شعبان را روزه بگيرد، گناه هلاك كننده او از مى ريزد.

و كسى كه از شعبان را سه روزه بگيرد، هفتاد درجه از در و ياقوت در بهشتها براى او بالا مى رود.

و كسى كه روز از شعبان را چهار روزه بگيرد،روزى او گسترده خواهد شد.

و كسى كه روز از شعبان را پنج روزه بگيرد،نزد بندگان خدا محبوب مى گردد.

و كسى كه روز از شعبان را شش روزه بگيرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از وى دور مى نمايد.

و كسى كه روز از شعبان را هفت روزه بگيرد، خداوند او را از شيطان ، لشكريانش ، وسوسه و اشاره اش حفظ مى نمايد.

و كسى كه روز از شعبان را هشت روزه بگيرد، تا زمانى كه از حوضهاى بهشتى ننوشد از دنيا خارج نخواهد شد.

و كسى كه روز از شعبان را نه روزه بگيرد، نكير و منكر هنگام سوال از او، با او مهربان خواهند بود.

و كسى كه روز از شعبان را ده روزه بگيرد، خداوند قبر او را به مقدار هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت مى دهد.

و كسى كه روز از شعبان را يازده روزه بگيرد، بر قبر او يازده مناره از نور مى زنند.

و كسى كه روز از شعبان را دوازده روزه بگيرد، تا دميدن در صور (روز قيامت) هر روز هفتاد هزارفرشته او را در قبرش زيارت مى كنند.

و كسى كه روز از شعبان را سيزده روزه بگيرد، فرشتگان هفت آسمان براى او استغفار مى كنند.

و كسى كه روز از شعبان را چهارده روزه بگيرد، به چهارپايان و درندگان حتى ماهيهاى دريا الهام مى شود كه براى او استغفار كنند.

و كسى كه پانزده روز از شعبان را روزه بگيرد،پروردگار عزت ، او را ندا مى دهد: سوگند به عزتم تو را با آتش نمى سوزانم

و كسى كه شانزده روز از شعبان را روزه بگيرد، هفتاد درياى آتش بروى او خاموش مى شود.

و كسى كه هفده روز از شعبان را روزه بگيرد، تمامى درهاى جهنم بر او بسته خواهد شد.

و كسى كه هيجده روز از شعبان را روزه بگيرد، تمامى درهاى بهشت بروى او گشوده خواهد شد.

و كسى كه نوزده روز از شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار كاخ از در و ياقوت در بهشتها به او مى دهند.

و كسى كه بيست روز از شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار حور العين به او مى دهند.

و كسى كه بيست و يك روز از شعبان را روزه بگيرد،فرشتگان به او خير مقدم ، خوش آمد و مرحبا گفته و بالهاى خود را به او مى مالند.

و كسى كه بيست و دو روز از شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار لباس ‍ (بهشتى) از «سندس» و «استبرق» به او مى پوشانند.

و كسى كه بيست و سه روز از شعبان را روزه بگيرد، هنگام خروج از قبر چهارپايى از نور براى او مى آورند كه سوار آن شده و به بهشت پرواز نمايد

و كسى كه بيست و چهار روز از شعبان را روزه بگيرد، شفاعت او درباره هفتاد هزار يكتاپرست پذيرفته مى گردد.

و كسى كه بيست و پنج روز از شعبان را روزه بگيرد، بيزارى از نفاق به او مى دهند.

و كسى كه بيست و شش روز از شعبان را روزه بگيرد، خداوند جواز عبور از پل صراط را براى او مى نويسد.

و كسى كه بيست و هفت روز از شعبان را روزه بگيرد، خداوند رهايى از آتش براى او مى نويسد.

و كسى كه بیست هشت روز از شعبان را روزه بگيرد، صورتش برق مى زند و مى درخشد

و كسى كه بیست نه روز از شعبان را روزه بگيرد، به رضايت بزرگ خداوند مى رسد.

و كسى كه سی روز از شعبان را روزه بگيرد، جبرييل از جلو عرش او را ندا مى دهد: اى شخص ! اعمال تازه ات را از نو شروع كن كه گناهان گذشته و قبليت آمرزيده شد. و خداى بزرگ و جليل مى فرمايند: اگر گناهان تو به تعداد ستارگان آسمان و قطره هاى باران و برگهاى درختان و به تعداد شن ، شبنم و روزهاى دنيا باشد، مطمئن باش كه آن را براى تو آمرزيدم ، و اين آمرزش بعد از اين كه شعبان را روزه گرفتى براى خداوند بزرگ نيست

ابن عباس مى گويد، اين ثواب ماه شعبان است