جمادى الآخرة

روز سوم:

شهادت صديقه كبرى حضرت فاطمه زهراء بنا بر اينكه ۹۵ روز از رحلت حضرت رسول اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم گذشته باشد ۱۱ ق.

۲- هلاكت ابوجعفر هارون الرشيد ملعون پنجمين خليفه از بنى عباس در سال ۱۹۳ ق در ۴۷ سالگى مدت خلافت ۲۳ سال و اين ملعون قاتل امام موسى بن جعفرعليه‌السلام و محبوس كننده آن حضرت در زندانهاى تاريك بود و قبرش در روضه مطهره حضرت امام رضاعليه‌السلام در پشت قبر امام رضا مى باشد و هارون از زنان مختلفه ۱۱ پسر و ۱۴ دختر داشت.

روز دوازدهم:

خروج رسول اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم به جنگ خيبر ۷ قمرى.

روز سيزدهم:

تكميل ضرب سكه دراسلام بدست عبدالملك بن مروان ۸۵ قمرى و حضرت اميرالمؤمنين در بصره برنقره سكه اسلامى زد و عبدالملك نيز تكميل نمود.

روز هيجدهم:

وفات خاتم الفقهاء و المجتهدين فخر الشيعه شيخ الطائفه مرتضى بن محمد امين نجفى انصارى در سال ۱۲۸۱ قمرى در نجف و نسب شريفش ‍ به جابربن عبدالله انصارى مى رسد معظم له را در حجره صحن مطهر اميرالمؤمنين در نجف الاشرف بخاك سپردند و عمر مباركش ۶۷ و صاحب تاليفات قيمه مى باشد از جمله مكاسب - رسائل - الصلوة - الطهارة - الزكوة - الرضاع - الخمس - الارث - المواسعه و المضايقه - اثبات التسامح فى ادلّة السنن - التيمم الاستدلالى.

روز بيستم:

ولادت باسعادت حضرت فاطمه زهرا در مكه معظمه در دومين يا پنجمين سال بعثت.

روزى حضرت رسول اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در ابطح با حضرت علىعليه‌السلام و عمّار و منذر و عباس و ابوبكر و عمر نشسته بود ناگاه جبرئيل نازل شد ندا كرد يا محمد خداوند سلام مى رساند و امر مى كند كه چهل شبانه روز از خديجه دورى نمائى حضرت چهل روز به خانه خديجه نرفت و در منزل فاطمه بنت اسد بود روزها روزه مى گرفت و شبها عبادت مى كرد عمار را نزد خديجه فرستاد كه نيامدن من بسوى تو از كراهت نيست بلكه از طرف خداوند مأمورم، خديجه هر روز از مفارقت سيد عالم مى گريست تا چهل روز تمام گشت جبرئيل نازل شد گفت يا محمد خداوند سلام مى رساند و مى فرمايد براى تحفه من مهيا شو، ناگاه ميكائيل طبقى آورد كه دستمال بهشتى روى آنرا پوشيده بود در پيش حضرت گذاشت و گفت پروردگارت مى فرمايد امشب بر اين طعام افطار كن حضرت علىعليه‌السلام فرمود هر شب به من امر مى نمود در را باز كنم تا هر كه خواهد بيايد و با حضرت افطار كند ولى امشب مرا فرمود بر در خانه بنشين و كسى را نگذار داخل شود كه اين طعام بر غير من حرامست حضرت موقع افطار از طعام و آب بهشتى تناول فرمود تا سيراب گرديد باقيمانده طعام به آسمان برده شد.

جبرئيل عرض كرد اكنون به منزل خديجه برويد و با او مضاجعت كنيد كه حق تعالى اين شب از نسل تو ذريه طيبه خلق مى نمايد و حضرت به خانه خديجه تشريف برد و خديجه كبرى به فاطمه زهرا حامله شد.

زنان مكه به جهت ازدواج خديجه با پيغمبر به آن مخدّره عداوت مى ورزيدند و از او دورى مى كردند سلام نمى دادند و نمى گذاشتند زنى نزد خديجه برود. از اين جهت وحشتى عظيم از تنهائى به او رو داد موقعيكه به فاطمه حامله گرديد او در شكم مادر مونس او بود و با او سخن مى گفت و صبر مى داد چون درد زائيدن گرفت خديجه بسوى زنان قريش و فرزندان هاشم در مكه كسى فرستاد كه نزد او بيايند ولى گفتند تو سخن ما را قبول نكردى و زن يتيم ابوطالب شدى كه فقير و بى چيز است ما بخانه تو نمى آئيم.

خديجه از شنيدن اين جواب بسيار غمگين شد و در فكر بود ناگاه چهار زن شبيه به زنان بنى هاشم نزد او حاضر شدند خديجه ترسيد يكى گفت اى خديجه نترس ما رسولان پروردگاريم بيارى تو آمده ايم منم ساره زوجه ابراهيم ديگران گفتند مائيم آسيه و مريم و كلثوم خواهر موسى، سپس ‍ فاطمه زهرا در مكه ۲ يا ۵ سال بعد از بعثت بدنيا آمد آن طفل را با آب كوثر شستند و لباس سفيدى پوشاندند و مادر به آن شفيعه روز جزا شير داد و در هر روز آنقدر رشد مى كرد كه اطفال ديگر در ماهى نمو مى كنند.

روز بيست و دوم:

فوت عبدالله ابوبكر بن ابى قحافه ۱۳ ق

در ۶۳ سالگى بعد از ۲ سال و ۳ ماه و ده روز (يا چهار ماه) حكومت ظاهرى و در عقب حضرت پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم دفن شد و مادرش سلمى دختر سخر بن عامر بود و اقدى مى نويسد ابوبكر در ۷ جمادى الاخره در روز سردى غسل كرد و تب آورد مريض شد و ۱۵ روز مرضش طول كشيد و در شب ۲۲ از دنيا رفت ولى بعضى نوشته اند مسلول شده بود مسعودى نوشته مسموم كردند و وصيت كرد كه اسماء بنت عميس زوجه اش او را غسل دهد و عمر نماز بخواند عمر و عثمان و طلحه و عبدالله بن ابى بكر (يا عبدالرحمن) به قبر داخل شده و شب دفن كردند و بعضى روز ۲۷ نوشته اند.

ابوبكر چهار زن داشت: قبله يا قتيله كه عبدالله و اسماء بدنيا آمد - ام رومان كه عبدالرحمن و عائشه بدنيا آمد - اسماء بنت عميس كه محمد به دنيا آمد - حسنة در وقت وفات ابوبكر به دخترى حامله بود بالاخره سه پسر و سه دختر داشت.

اسماء دختر بزرگ ابوبكر كه مادرش قبله يا قتيله دختر عبدالعزّى بود زبير بن عوام با اسماء ازدواج كرد عبدالله متولد شد در سن ۷۳ سالگى در مكه معظمه به ظلم حجاج مقتول گرديد گويند حجاج به امر عبدالملك بن مروان آن شهر را محاصره كرد و از بالاى كوه ابوقبيس با منجنيقها به خانه خدا سنگ انداخت و شهر را بگرفت و عبدالله مقتول گشت و اسماء را ذات النطاقين گويند نِطاق بر وزن كتاب نوعى جامه است كه زنان عرب از زير لباسها مى پوشيدند (از جلد ۱ خيرات حسان ص ۲۳)

در مجمع البحرين در ماده نطق آمده چون نطاق را روى نطاق مى پوشيد لذا ذات النطاقين گويند يا اينكه دو نطاق داشت يكى را مى پوشيد و در ديگرى وسائل خوراكى به پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم حمل مى كرد.

برخى از كارهاى ابوبكر در زمان خلافت

۱- خود را خليفه رسول الله نمود با آنكه اهل سنت معتقدند كه پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بدون وصيت از دنيا رفت و هيچ كس را خليفه نكرد و خلافت ابوبكر با بيعت عمر و عده اى تحقق يافت و خلافت عمر نيز بنا به وصيت ابوبكر تحقق پيدا كرد و خلافت عثمان به شورائى كه عمر نهاده بود تثبيت شد.

به عبارت ديگر ابوبكر خليفه عمر و عمر خليفه ابوبكر، و عثمان خليفه عمر بود و روز دوم رحلت رسول اكرم ابوبكر خلافت را غصب كرد.

مخفى نماند كه خليفه بلافصل پيامبر اسلام على بن ابيطالب است بنا بآيات و رواياتيكه از پيامبر اسلام وارد شده از جمله:

۱- حديث غدير كه اكثر علما از جمله ابن مغازلى شافعى در مناقب ذكر كرده.

۲- حديث منزله از احاديث متواتره بين الفريقين مى باشد كه از جمله بخارى در صحيح جلد ۵ ذكر كرده كه سعد گويد از رسول خدا شنيدم كه به على گفت الاترضى ان تكون منى بمنزلة هرون من موسى الّا انّه لا نبى بعدى.

۳- آيه مباهله.

۴- آيه انّما وليّكم اللّه و رسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصّلوة و يوتون الزّكوة و هم راكعون.

۵- تفتازانى شافعى در شرح مقاصد جلد دوم آورده: پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم به على رضى الله عنه فرمود انت الخليفة من بعدى.

۶- حديث مؤ اخاة: كشفى حنفى در مناقب مرتضويّه نوشته زمانيكه پيامبر بين اصحاب برادرى انداخت فرمود هذا على اخى فى الدنيا و الاخرة و خليفتى فى اهلى و وصيّى فى امّتى و وارث علمى و قاضى دينى.

و ده ها احاديث ديگر از طريق اهل سنت در كتابهاى خودشان آمده كه بعضى از آنها در كتاب اصول دين ما مسطور است.

۲- پيامبر اسامة بن زيد را امير لشكر كرد

و جمع كثيرى را دستور داد با او به جنگ اهل اُبْنَى از شام روند از جمله ابوبكر و عمر بود و حكم نمود به بيرون رفتن از مدينه و بر متخلّفين سه مرتبه لعن نمود ابوبكر و عمر هر دو تخلف كرده و برگشتند و رد وحى نمودند.

۳- دفن ابوبكر

ابوبكر وصيت كرده بود او را در خانه پيامبر اسلام دفن نمايند و كردند در حاليكه اين تصرف در ملك غير بدون حق بود و اگر بگوئيم اين حق بواسطه دخترش عائشه بود در جواب بايد گفت زنانيكه بعد از پيامبر باقى بودند يك هشتم از خانه را بدون زمين ارث مى برد و اگر قائل شديم كه زمين نيز زوجه ارث مى برد پس يك هشتم را از همان خانه زوجات مى برند در حاليكه دو نفر از زنان پيامبر در زمان حيات آن حضرت فوت كرده بودند بنا بقولى نه نفر مى ماند بايد يك هشتم را نه نفر بين خود تقسيم كنند آيا به عائشه آن قدر مى رسد كه پدرش را در آنجا دفن كند.

۴- قتل مالك بن نويره

بعد از رحلت رسول اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مالك ديد ابوبكر بر منبر پيامبر نشسته و سخنرانى مى كند گفت آيا اين برادر تيمى ماست گفتند بلى مالك گفت وصى پيامبر آنكس است كه آن حضرت امر كرده او را دوست دارم گفتند امر ديگرى حادث شده گفت چيزى حادث نشده بلكه شما به خدا و پيامبر خيانت كرديد مالك خشمگين نگاه كرد و جلو ابوبكر آمد گفت چه كسى تو را در اين منبر نشانده در حاليكه وصى رسول خدا نشسته ابوبكر به قنفذ و خالد امر كرد او را اخراج كردند.

ولى ابوبكر به بهانه اينكه مالك زكوة نمى دهد و مرتد شده خالد را با لشكرى به سوى او فرستاد كه مردان را كشتند و خالد مالك را كشت و با زنش زنا كرد و بچه هاى قبيله مالك را به اسير گرفتند و اما ابوبكر به خالد چيزى نگفت واقامه حدّ نكرد در حاليكه عمر اعتراض نمود و اشاره بقتل خالد و عزل او كرد ولى ابوبكر گفت خالد سيف الله است يعنى شمشير خداست و دشمنان مى كشيم و آنرا در غلاف نمى كنيم.

۵- نامه ابوبكر به پدرش

ابوبكر به پدرش نامه نوشت باين مضمون:

از خليفه رسول خدا ابوبكر، بدان كه مردم مرا به جهت كبر سن بخلافت برگزيدند تو نيز موافقت قوم كن و با من بيعت نما كه من امروز خليفه خدايم و هر چند زودتر بيائى ترا بهتر است.

او در جواب نوشت تو اول خود را خليفه رسول خدا مى دانى بعد از آن نوشته اى مردمان مرا بخلافت برگزيدند، و اگر تو را به جهت كبر سن برگزيدند من از تو مسنّ ترم بايد من خليفه باشم نه تو، تو خود دانى كه اين امر حق تو نيست اگر حق را به صاحب حق يعنى على بن ابيطالب واگذار كنى بهتر است زيرا تو از عهده آن برنمى آئى و نامه تو احمقانه است. ابوبكر نامه را خواند و ناراحت شد و به آتش سوزاند.

۶- تفويض خلافت:

چون اجلش نزديك شد عمر را خواند و خلافت را باو تفويض كرد خلق را قهرا به بيعت او وادار نمود از اينجا معلوم مى شود كه عمر خليفه ابوبكر بود نه خليفه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و نه منتخب مردم.

۷- ابوبكر در ايام خلافت خود گفت مرا شستن پاها و مسح كردن گوش و سر و گردن خوشتر مى آيد و عمر هم تصديق نمود و حكم كردند بجاى مسح پايها را بشويند و بجاى مسح جلو سر، سر و گردنرا مسح كنند و بعضى گويند اين ساخته عمر است، بهرحال چه ابوبكر و چه عمر آيا حق تشريع حكم در اسلام را دارند يا نه يا جعل حكم فقط در توانائى پيامبر اسلام بود.

۸- دستور داد عمر با على جنگ كند.

مرحوم مظفر در دلائل الصدق جلد ۱ ص ۷۸ مى نويسد: ابن عبدربّه از اعيان اهل سنت گفته على و عباس در خانه فاطمه نشسته بودند كه ابوبكر به عمر گفت ان ابيا فقاتلهما يعنى اگر از آمدن ابا كنند با ايشان مقاتله كن عمر آتش آورد تا آن دو را در خانه بسوزاند فاطمه ديد فرمود يابن خطاب آيا آمدى ما را بسوزانى گفت بلى.

۹- محروم كردن فاطمه از ارث و غصب فدك

فاطمه را از مطلق ارث محروم كردند و فدك را كه نحله اش بود غصب نمودند، زمانيكه رسول اكرم حصون خيبر را فتح كرد به دل اهل فدك رعبى افتاد به حكم رسول خدا گردن نهادند و فدك را با پيامبر مصالحه نمودند كه جنگ نكنند و فدك دهى بزرگ بود چون با جنگ گرفته نشد مخصوص ‍ پيامبر بود و بعد از نزول آيه شريفه و آت ذالقربى حقّه، پيامبر فدك را به فاطمه زهراعليه‌السلام داد و فدك نحله (عطيّه) حضرت زهرا بود.

و فاطمهعليه‌السلام در خطبه اش به ابوبكر ادعاى ارث كرده زيرا حضرت مدعيّه مطلق ارث از متروكات پيامبر اسلام بود و فدك را به مطلق ارث قاطى كرده ادعاى ارث مى نمود و در جاى ديگر فدك را نحله فرموده است.

متروكات پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم عبارت بود:

۱- مقدارى از اموال شخصى كه ذكر خواهد شد.

۲- اموال بنى نضير (كه در سال چهار فتح شد).

۳- يك سهم از خمس خيبر كه همان سهم ذوى القربى است (واعلموا انّما غنمتم من شى ء فان لله خمسه الخ) و فدك از متروكات نبود بلكه نحله حضرت زهراء بود در نزديكى خيبر (دلائل الصدق ج ۳).

۱- حسن بن على و شاء گويد به حضرت رضاعليه‌السلام عرض كردم آيا رسول خدا غير از فدك مال ديگرى باقى گذاشت فرمود آرى چند باغ در مدينه داشت كه وقف بودند ۶ اسب و ۳ ناقه و ۲ استر و يك الاغ و دو گوسفند شيرده و ۴۰ شتر شيرده و شمشير ذوالفقار و زره و عمامه و دو برد يمانى و انگشتر و عصا و يك فرش از ليف و دو عبا و يك بالش پوستى رسول خدا داشت و بعد از او به فاطمه منتقل شد به جزء زره و شمشير و عمامه و انگشتر براى علىعليه‌السلام قرار داد (كشف الغمه ج ۲ ص ‍ ۵۶).

۲- زمين هاى يهود بنى نَضير بخشى از اموال پيامبر بود زيرا بدون جنگ فتح شده بود اموال منقول آنرا بين مُهاجران تقسيم كرد و قسمتى از آن زمين ها را به خودش اختصاص داد و به حضرت على دستور داد آنها را تصرف كند بعد وقف نمود و در زمان حيات توليت آنها با خودش بود بعد از وفات توليت آنها بعهده حضرت على و فاطمه و فرزندان اين دو بزرگوار افتاد.

۳- خيبر در سال هفتم بدست سپاه اسلام فتح شد اموال منقول اراضى طبق قانون قرآن ۵ قسمت شد و ۴ قسمت آن را در ميان سپاه تقسيم كرد و يك قسمت خمس براى مصارفى كه در قرآن تعيين شده باقى گذاشت و از اين قسمت به همسرانش و على و فاطمه كه ذى القربى بودند نيز مى داد كه بعد از وفات رسول خدا مجموع غنائم خيبر را كه باقى مانده بود ابوبكر تصرف كرد حتى خمس را نيز بدست گرفت و بنى هاشم را محروم نمود.

ناگفته نماند درآمد يكساله فدك در حدود بيست و چهار هزار يا هفتاد هزار دينار بود مجلسى ره فرموده اينكه در خطبه ادعاى نحله نكرده جهتش ‍ اينست كه چون قبل از خطبه سخنان زياد رد و بدل شده بود و قبول نكردند لذا در خطبه معترض نحله نشده است فقط ادعاى ارث را نموده (كه از ضروريات دين است) (بحار جلد ۲۹)

۱۰- ناگفته نماند كه عمر در وقت خلافت ابوبكر گفته كانت بيعة ابى بكر فلتة وقى اللّه المسلمين شرَّها فمن عاد الى مثلها فاقتلوه.

۱۱- ابوبكر در منبر گفته اقيلونى فلست بخيركم و در بعض نسخ و على فيكم آمده.

۱۲- و نيز از خواندن آيات برائت معزول گرديد:

در سال نهم قمرى ابوبكر از طرف پيامبر مأمور شد به مكه رفته آيات برائت را باهل مكه بخواند ابوبكر از مدينه خارج گشته از ذوالحُلَيفه احرام بست جبرئيل نازل و عرض كرد خداوند مى فرمايد آيات برائت را شما يا يكى از خويشان شما بخواند حضرت پيامبر امير المؤمنين را فرستاد و ابوبكر را معزول نمود و علىعليه‌السلام آيات برائت را در مكه قرائت فرمود و غيرها.

روز بيست و سوم: ولات حضرت يعقوب پيامبرعليه‌السلام

حضرت ابراهيم دو پسر داشت: اسماعيل و اسحق. اسحق ۵ سال از اسماعيل كوچك بود در شام از ساره كه عيال رسمى ابراهيم و دختر خاله او بود بدنيا آمد.

و اسماعيل پنج سال قبل از اسحق از هاجر زن ديگر ابراهيم متولد گشت.

بنا به وصيت ابراهيم رفقه دختر بتوئيل بن ناحور را اسحق به زنى انتخاب كرد و خداوند متعال دو پسر به او عنايت نمود: عيص - يعقوب (چون عقب برادرش عيص بدنيا آمد يعقوب ناميدند) كه هر دو در يك شكم و با همديگر بدنيا آمدند.

يعقوب دختر دائى خود ليا را به زنى گرفت و از وى هفت فرزند متولد شد و بعد از ۱۴۷ سال زندگى عاقبت در مصر وفات نمود و به يوسف وصيت كرد جنازه اش را نزد قبر اسحق و ابراهيم در سرزمين فلسطين دفن كند جائيكه اكنون به شهر ابراهيم خليل معروفست.

روز بيست و پنجم:

وفات فخر المحققين عالم مدقق ابوطالب محمد پسر علامه حلّى در سال ۷۷۱ ق در ۸۹ سالگى در حلّه و جنازه مباركش را به نجف الاشرف حمل نمودند.

روز بيست و ششم:

فتح مصر بدست مسلمين در ۲۰ ق در زمان خلافت عمر بدست عمروبن العاص و مدتى عمروبن عاص در مصر حكومت نمود و فُسطاط مصر را او بنا كرد.