سفیران امام زمان (عج) (نواب اربعه)

 

مقدمه

پرسش: وكلا و سفیران امام زمان‏ علیه السلام (نواب اربعه) چه كسانی بودند و چه وظایفی داشتند؟

پاسخ:

امام مهدی ‏(علیه السلام) در غیبت صغری، چهار نفر را به شیعیان معرفی فرمودند؛ این چهار نفر، بین شیعیان به نام‏هایی؛ همچون: «نواب خاص امام زمان» (عجل اللَّه تعالی فرجه شریف)، «سفرای حضرت»، «وكلای خاص»، «نواب اربعه» و «سفرای اربعه» معروفند.
آنان خود از اصحاب امامان پیشین و از عالمان بزرگ و پارسای شیعه بودند. (1) كه اسامیشان عبارت است از:

 

 

1. ابو عمرو، عثمان بن سعید عمری

وی نخستین نائب حضرت است و نزد شیعیان مقام والایی دارد. او به عمروی معروف است زیرا جدّ مادرش «عمروی» بود. (2) شغل او در ظاهر، روغن فروشی بود تا دشمنان، به اسراری كه بین او و امام ‏(علیه السلام) وجود داشت آگاهی نیابند.
ابو عمرو، اموالی را كه شیعیان برای امام می‏فرستادند در ظرف‏های روغن مخفی می‏كرد و نزد امام عسكری‏ (علیه السلام) می‏آورد، زیرا او علاوه بر وكالت امام زمان‏ (علیه السلام)، وكیل امام عسكری ‏(علیه السلام) نیز بود و مدتی هم به خدمت‏گذاری و وكالت امام هادی‏ (علیه السلام) مفتخر بود؛ پس عثمان بن سعید از دوران جوانی در خاندان عصمت و طهارت، افتخار خدمت‏گذاری داشت.
امام عسكری‏ (علیه السلام) در وصف او فرموده‏اند: ابو عمرو، ثقه، امین و مورد اعتماد من است همان‏گونه كه مورد اعتماد گذشتگانم بود. هر آنچه برای شما نقل می‏كند از جانب من است و آنچه را به شما می‏رساند از ناحیه من است.(3)
عثمان بن سعید بعد از رحلت امام عسكری ‏(علیه السلام) آن حضرت را غسل داد و كفن كرد. و حضرت مهدی ‏(علیه السلام) او را بر وكالت و نیابت خود ابقا و این نیابت را به گروهی از شیعیان اعلام كرد. عثمان بن سعید بین امام عصر (علیه السلام) و مردم در غیبت صغری واسطه شد.
و گاهی توقیعات و نامه‏های حضرت را به مردم ابلاغ می‏كرد. پس از رحلت او، فرزندش محمّد، وكیل حضرت حجّت‏ (علیه السلام) شد.

 

 

2. دومین سفیر حضرت مهدی‏ (علیه السلام) محمد بن عثمان بن سعید عمروی است

وی نیز همانند پدر بزرگوار خود، از بزرگان شیعه به شمار می‏آید و موقعیت اجتماعی، تقوا و عدالت او، اعتماد امام و مردم را به خود جلب كرده بود تا آنجا كه حضرت مهدی ‏(علیه السلام) به او فرمودند: «لم یزل ثقتنا فی حیاة الاب رضی اللَّه عنه»؛ (4) تو همیشه در زمان حیات پدرت مورد وثوق و اعتماد ما بودی.
شخصی از محمد پرسید: آیا خود حضرت مهدی‏ (علیه السلام) را دیده‏ای؟ فرمود: بلی! آخرین باری كه حضرت را زیارت كردم كنار كعبه بود كه می‏فرمود: «اللهم أنجز لی ما وعدتنی»؛ خدایا وعده ظهورم را محقق فرما! و حضرت را در كنار مستجار كعبه دیدم كه به پرده كعبه چسبیده بود و می‏فرمود: «اللهم انتقم لی من أعدائک»؛ خدایا انتقام مرا از دشمنانت بستان!
او حدود پنجاه سال نیابت و وكالت حضرت مهدی‏ (علیه السلام) را بر عهده داشت و به خوبی انجام وظیفه كرد و توانست با مدعیان دروغین نیابت مبارزه و به امور مردم رسیدگی كند و توقیعات حضرت را به مردم برساند. تا آن‏كه در جمادی الاولی سال (304 یا 305 ه ق) به رحمت ایزدی پیوست.

 

 

3. سومین سفیر حضرت حجّت‏ (علیه السلام) شیخ جلیل القدر ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی است

او از اصحاب امام عسكری ‏(علیه السلام) به شمار می‏آید که در آخر ماه جمادی الاولی سال (305 ه ق) نیابت امام مهدی‏ (علیه السلام) را به عهده گرفت. حسین بن روح میان شیعیان بغداد، موقعیت اجتماعی خوبی داشت. آن گونه كه سفیر دوم درباره‏اش گفته بود: او قائم مقام من و سفیر بین شما و امام زمان (‏علیه السلام) است.
او وكیل، ثقه و امین است؛ پس در امورتان به او مراجعه و در امور مهم به او اعتماد كنید! زیرا من امر شده‏ام تا این مطلب را به شما برسانم.(5) وی مدت 21 سال سفارت حضرت صاحب ‏(علیه السلام) را بر عهده داشت و آن حضرت در نخستین نامه‏اش به او، درود فراوانی تقدیمش كرد.(6) حسین بن روح در هجدهم شعبان سال (326 ه ق) رحلت كرد.

 

 

4. چهارمین سفیر حضرت مهدی‏ (علیه السلام) ابوالحسن علی بن محمد سمری است

وی بنابر دستور امام زمان‏ (علیه السلام) و وصیت حسین بن روح نوبختی نیابت خاص به او منتقل شد و مدت سه سال وكیل خاص آن حضرت بود امّا به لحاظ اوضاع سیاسی خاص، شرایط زمان و كوتاه بودن دوران سفارت، فعالیت عمده‏ای نداشت یا شاید كارهای او از باب تقیه و احتیاط، برای آیندگان نقل نشده است!
چند روز پیش از رحلت او، آخرین توقیع حضرت ولی عصر (علیه السلام) صادر شد و آن حضرت به او اعلام فرمود: «تا شش روز دیگر مرگ تو فرا خواهد رسید؛ امورت را آماده كن! و مهیا باش! و شخصی را هم به عنوان جانشین خود تعیین نكن! چون زمان غیبت دوم (كبری) فرا رسیده است».(7)

 

 

وظایف نواب اربعه

1. زدودن شک و حیرت مردم درباره وجود حضرت مهدی ‏(علیه السلام)
مهم‏ترین وظیفه نواب چهارگانه به ویژه نخستین آنان، این بود كه به شیعیان وجود آن حضرت را ثابت كنند و به آنان بگویند كه امام عسكری‏ (علیه السلام) فرزندی به نام مهدی‏ دارد. او، امام است و اینان وكیل اویند.
2. مبارزه با غلات و مدعیان دروغین مهدویت و بابیت
3. پاسخ‏گویی به شبهات و پرسش‏های فقهی و اعتقادی
4. سازمان‏دهی و سرپرستی سازمان وكالت؛ یعنی نائبان خاص، در هر منطقه‏ای شخصی را وكیل خود كرده بودند تا آنان به امور مردم رسیدگی كنند. از این‏رو نواب اربعه، سازمان وكالت را نیز سرپرستی و رهبری می‏كردند.
5. مبارزه با وكلای دروغین و مدعیان وكالت
6. حفظ امام مهدی ‏(علیه السلام)، از راه پنهان داشتن نام و مكان حضرت
7. آماده‏سازی مردم برای پذیرفتن غیبت كبری
8. دریافت و توزیع اموال متعلق به امام مهدی ‏(علیه السلام)
گفتنی است نیابت خاص حضرت، شرایط ویژه‏ای داشت كه در هر كسی یافت نمی‏شد. برخی از این شروط عبارتند از:
1. فهم و درایت بالا نسبت به دیگران
2. حساس نبودن حكومت‏های زمان نسبت به نایب
3. صبر و استقامت ویژه در انجام مأموریت
4. رازداری و حفظ اسرار امام و رعایت اصل تقیه.

 

پاورقی و منابع:
1. مؤلفان پور سید آقایی، جباری عاشوری، حكیم، تاریخ عصر غیبت (نگاهی تحلیلی به عصر غیبت امام دوازدهم، ص 285، انتشارات حضور.
2. شیخ طوسی، الغیبة، ص 214، و تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم (علیه السلام)، دكتر جاسم حسین، ص 141.
3. علامه محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج 51، ص 334.
4. همان، ص 349.
5. شیخ طوسی، الغیبة، ص 371.
6. همان، ص 372.
7. علامه محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج 51، ص 361، الناشر مؤسسة الوفاء، بیروت، الطبعة الثانیة، 1403 (ه ق)، و كمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج 2، ص 516 و الغیبة، شیخ طوسی، ص 442-443.