كسى به مدينه آمد و به مردم مدينه گفت: من مى‌‏توانم خبرهايى از زندگى شما بدهم. كسانى كه با او در ارتباط بودند، از او خبر مى‌‏خواستند و او خبر مى‏‌داد و درست مى‏‌گفت. اين موضوع را به خدمت مبارك موسى بن جعفر عليهما السلام اطلاع دادند كه: شخص بى‌‏دين و غير مسلمانى به مدينه آمده و از امور ما خبر مى‌‏دهد.

حضرت با او ملاقات كردند و در حضور مردم فرمودند: چه كار كرده‏‌ا‌ى كه به اين حال رسيده‏‌اى كه به پنهان راه پيدا كرده‌‏اى؟

به حضرت عرض كرد: خيلى چيزها را مى‏‌خواستم، با خواسته‌‏هايم مخالفت‏ كردم و در مقابل خواسته‌‏هاى خودم، صبر كردم و آن خواسته‏‌ها را دنبال نكردم، اگر چه تلخ و سخت بود.

حضرت فرمودند: درست است كه چنين دانشى در محدوده رياضت‏‌هاى نفسى و مخالفت با خواهش‏‌ها نصيب تو شده است. اين مسأله درستى است؛ چون خداى مهربان در اين عالم نيز اجر خوبى احدى را ضايع نمى‌‏كند، و لو با خدا نبوده، مخالف خدا باشند و خدا را قبول نداشته باشند.
 
موسى بن جعفر عليهماالسلام به آن شخص پيشگو فرمود: در مقابل رياضت‏‌ها و صبرى كه كردى، حق است كه چنين پاداشى را به تو بدهند. آيا علاقه دارى مسلمان شوى؟ گفت: نه، هيچ علاقه‌‏اى به مسلمان شدن ندارم، فرمود: با خواهش نفس مخالفت كن و مسلمان شو، تو كه تمرين مخالفت با هواى نفس دارى، باطن تو مى‌‏گويد مسلمان نشو، با اين باطن جهاد كن و مسلمان شو.

گفت: چشم. به دست موسى بن جعفر عليهماالسلام مسلمان شد. چند روزى كه آداب اسلام را ياد گرفت، كسى آمد به او گفت: يكى از آن خبرها را از زندگى من به من بده. هر چه فكر كرد، ديد هيچ خبرى نزد او نيست. به درب خانه موسى بن جعفر عليهماالسلام آمد و در زد، گفت: يابن رسول الله! آن زمانى كه بى‏‌دين بودم، مى‏‌توانستم خبر از آينده بدهم، اما اكنون كه ديندار شده‌‏ام، خبرى نمى‌‏توانم بدهم، پس مزد اين ديندارى ما چه شد؟

حضرت فرمود: دنيا گنجايش مزد مسلمان شدن تو را ندارد، پاداشى كه مى‏‌خواهند به تو بدهند، در اين دنيا نمى‏‌توان به تو داد. گفت: صبر مى‏‌كنم تا در قيامت، پاداش مسلمان شدنم را از پروردگار عالم بگيرم