هنگامى که مادر حضرت على عليه السلام نوزاد را خدمت پيامبر آورد با علاقه شديد آن حضرت نسبت به کودک روبرو شد. پيامبر از وى خواست که گهواره حضرت على را در کنار رختخواب او قرار دهد از اين جهت، زندگانى امام از روزهاى نخست با لطف خاص پيامبر توام شد. نه تنها پيامبر گهواره حضرت على را در موقع خواب حرکت مى داد، بلکه در مواقعى از روز بدن او را مى شست وشير در کام او مى ريخت، ودر موقع بيدارى با او با کمال ملاطفت سخن مى گفت.گاهى او را به سينه مى فشرد ومى گفت:
اين کودک برادر من است ودر آينده ولى وياور ووصى وهمسر دختر من خواهد بود.
به سبب علاقه اى که به حضرت على داشت هيچ گاه از او جدا نمى شد وهر موقع از مکه براى عبادت به خارج شهر مى رفت حضرت على عليه السلام را همچون برادر کوچک يا فرزند دلبندى همراه خود مى برد. (1)
هدف از اين مراقبتها اين بود که دومين ضلع مثلث شخصيت حضرت على عليه السلام، که همان تربيت است، به وسيله او شکل گيرد وهيچ کس جز پيامبر در اين شکل گيرى مؤثر نباشد.
امير مؤمنان در سخنان خود خدمات ارزنده پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را ياد کرده، مى فرمايد:
و قد علمتم موضعى من رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم بالقرابة القريبة والمنزلة الخصيصة، وضعنى فى حجره و انا ولد يضمنى الى صدره و يکنفنى فى فراشه و يمسنى جسده و يشمنى عرفه و کان يمضغ الشى ء ثم يلقمنيه. (2)
شمااى ياران پيامبر، از خويشاوندى نزديک من با رسول خدا ومقام (احترام) مخصوصى که نزد آن حضرت داشتم کاملا آگاه هستيد ومى دانيد که من در آغوش پر مهر او بزرگ شده ام; هنگامى که نوزاد بودم مرا به سينه خود مى گرفت ودر کنار بستر خود از من حمايت مى کرد ودست بر بدن من مى ماليد، ومن بوى خوش او را استشمام مى کردم، و او غذا در دهان من مى گذاشت.
پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله و سلم حضرت على (ع) را به خانه خود مى برد از آنجا که خدا مى خواهد ولى بزرگ دين او در خانه پيامبر بزرگ شود وتحت تربيت رسول خدا قرار گيرد، توجه پيامبر را به اين کار معطوف مى دارد.
مورخان اسلامى مى نويسند:
خشکسالى عجيبى در مکه واقع شد.ابوطالب، عموى پيامبر، با عايله وهزينه سنگينى روبرو بود. پيامبر با عموى ديگر خود، عباس، که ثروت ومکنت مالى او بيش از ابوطالب بود به گفتگو پرداخت وهر دو توافق کردند که هرکدام يکى از فرزندان ابوطالب را به خانه خود ببرد تا در روزهاى قحطى گشايشى در کار ابوطالب پديد آيد. از اين جهت عباس، جعفر را وپيامبر اکرم صلى الله عليه و آله و سلم حضرت على را به خانه خود بردند. (3)
اين بار که امير مؤمنان به طور کامل در اختيار پيامبر قرار گرفت از خرمن اخلاق وفضايل انسانى او بهره هاى بسيار برد وموفق شد تحت رهبرى پيامبر به عاليترين مدارج کمال خود برسد. امام -عليه السلام در سخنان خود به چنين ايام ومراقبت هاى خاص پيامبر اشاره کرده، مى فرمايد:
ولقد کنت اتبعه اتباع الفصيل اثر امه يرفع لى کل يوم من اخلاقه علما ويامرنى بالاقتداء به. (4)
من به سان بچه ناقه اى که به دنبال مادر خود مى رود در پى پيامبر مى رفتم; هر روز يکى از فضايل اخلاقى خود را به من تعليم مى کرد ودستور مى داد که ازآن پيروى کنم.

--------------------------------------------
پى نوشت ها :
1- کشف الغمة، ج 1، ص 90.
2- نهج البلاغه عبده، ج 2، ص 182، خطبه قاصعه.
3- سيره ابن هشام، ج 1، ص 236.
4- نهج البلاغه عبده، ج 2، ص 182.