การช่วยเหลือคนยากจนขัดสน โดยการทำทานอย่างไม่เปิดเผย

 

ในช่วงเวลาที่ท่านอิมามบากิร (อ.)  ได้ทำฆุซุล (การอาบน้ำชำระร่างกายศพตามศาสนบัญญัติ) ให้แก่บิดาของท่าน คือ ท่านอิมามซัยนุลอาบิดีน (อ.) สายตาของบรรดาผู้ที่อยู่ร่วมกับท่านได้มองเห็นร่างกายของท่านอิมามซัยนุ้ลอาบิดีน (อ.) ในสภาพที่หัวเข่าและนิ้วหัวแม่เท้าของท่านได้ถูกพันด้วยสำลีด้วยผลจากการซุญูดอย่างมากของท่าน และไหล่ของเขาก็ถูกพันด้วยสำลีด้วยเช่นกัน

 

      พวกเขาได้ถามท่านอิมามบากิร (อ.) ว่า : "เท้าของท่านได้ถูกพันด้วยสำลี เนื่องจากร่องรอย (ฟกช้ำ) จากการซุญูดซ้ำๆ และยาวนาน แต่ไหล่ทั้งสองของท่านทำไมต้องถูกพันด้วยสาลีด้วย?"

 

      ท่านอิมามบากิร (อ.) กล่าวว่า : "หากบิดาของฉันยังไม่เสียชีวิตแล้ว ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับพวกท่าน

 

      ไม่มีวันใดเลยนอกจากว่าบิดาของฉันจะคอยจัดหาอาหารให้แก่คนยากจนขัดสนเท่าที่ท่านสามารถกระทำได้ และเมื่อเวลากลางคืนได้มาถึง ท่านจะจัดอาหารที่มีเหลืออยู่ในบ้านใส่ลงในกระสอบ และเมื่อผู้คนหลับนอนแล้ว ท่านจะแบกกระสอบเหล่านั้นขึ้นบ่าของท่านและมุ่งหน้าไปยังบ้านเรือนของบรรดาผู้คน (ยากจนขัดสน) ที่ละอายที่จะขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น และจะจัดแบ่งอาหารเหล่านั้นในหมู่พวกเขา โดยที่บุคคลเหล่านั้นก็ไม่ล่วงรู้ (ว่าใครเป็นผู้นำอาหารมาให้)

 

      มีฉันเพียงคนเดียวที่รู้เรื่องนี้ และแน่นอนเป้าหมายของท่าน (อิมามซัยนุ้ลอาบิดีน) ก็คือ ท่านต้องการทำทานด้วยมือของท่านเองอย่างอย่างลับๆ และท่านกล่าวว่า :

 

صَدَقَةُ السِّرِّ تُطْفِئُ غَضَبَ الرَّبِّ كَمَا يُطْفِئُ الْمَاءُ النَّارَ، فَإِذَا تَصَدَّقَ أَحَدُكُمْ فَأَعْطَى بِيَمِينِهِ فَلْيُخْفِهَا عَنْ‏ شِمَالِهِ‏

 

"การทำทาน (ซอดะเกาะฮ์) โดยลับนั้น จะดับความกริ้วโกรธขององค์พระผู้อถิบาล เช่นเดียวกับที่น้ำจะดับไฟ ดังนั้นเมื่อคนใดจากพวกท่านจะทำทาน (ซอดะเกาะฮ์) เขาก็จงให้ด้วยมือขวาของตน และจงปกปิดอย่าให้มือซ้ายรับรู้"

 

ที่มา : ซะฟีนะตุ้ลบิฮาร , เล่ม 2, หน้าที่ 22

 

เรียบเรียงโดย : เชคมุฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ