ศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) แบบอย่างของความเมตตาและความเอื้ออาทร

คัมภีร์อัลกุรอานได้กล่าวถึงนามชื่อของบรรดาศาสดามากกว่า 25 ท่าน พร้อมกับกล่าวถึงคุณลักษณะที่โดดเด่นที่สุดของแต่ละท่านไว้ ตัวอย่างเช่น เมื่อเอ่ยถึงศาสดาอิดรีส (อ.) จะกล่าวว่า:

 

 إِنَّهُ کَانَ صِدِّیقًا نَّبِیًّا

“แท้จริงเขา (อิดรีส) เป็นผู้สัจจริง อีกทั้งเป็นศาสดา”

(อัลกุรอานบทมัรยัม โองการที่ 56)

 

      หรือเมื่อเอ่ยถึงศาสดานุห์ (อ.) จะกล่าวว่า :

 

إِنَّهُ کَانَ عَبْدًا شَکُورًا

“แท้จริงเขา (นูห์) เป็นบ่าวที่กตัญญูอย่างมาก”

(อัลกุรอานบทอัลอิสรออ์ โองการที่ 3)

 

     หรือเมื่อเอ่ยถึงศาสดาอิบรอฮีม (อ.) จะกล่าวว่า :

 

 إِنَّ إِبْراهيمَ لَحَليمٌ أَوَّاهٌ مُنيبٌ

“แท้จริงอิบรอฮีมนั้นเป็นผู้มีขันติ ผู้มีจิตใจอ่อนโยนและหันหน้าเข้าหาสัจธรรมเสมอ”

(อัลกุรอานบทฮูด โองการที่ 75)   

 

     แต่เมื่อเอ่ยถึงศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) อัลกุรอานไม่ได้หยิบยกแค่เพียงคุณลักษณะอย่างใดอย่างหนึ่งของท่านเพียงเท่านั้น แต่พระผู้เป็นเจ้าทรงตรัสว่า :

 

إِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ

“แท้จริงเจ้าคือผู้ตั้งมั่นอยู่บนจริยธรรมอันยิ่งใหญ่”

(อัลกุรอานบทอัลกอลัม โองการที่ 68)

 

    นั่นหมายความว่า คุณลักษณะต่างๆ ที่มีอยู่ในตัวของคนดีมีคุณธรรมหรือปวงศาสดา (อ.) ทั้งหลายนั้นรวมอยู่ในตัวของท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) ในระดับที่สมบูรณ์ที่สุด

    และนอกเหนือจากโองการดังกล่าวแล้ว คัมภีร์อัลกุรอานยังได้กล่าวถึงบางส่วนจากคุณลักษณะเฉพาะต่างๆ ของท่านศาสดา (ซ็อลฯ) ไว้ และในท่ามกลางคุณลักษณะเหล่านั้นที่ถูกเน้นย้ำมากที่สุด คือ

    คุณลักษณะของความเมตตา ความเอื้ออาทร ความห่วงใยและการมีปฏิสัมพันธ์ที่อ่อนโยนต่อประชาชน

 

    ดังเช่นในอัลกุรอานบทอาลิอิมรอน พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงชี้ถึงเหตุผลสำคัญที่สุดที่ทำให้ท่านศาสดา (ซ็อลฯ) ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็วในการประกาศศาสนา และทำให้ประชาชนหันมาเลื่อมใสศรัทธาต่อศาสนาอิสลาม นั้นก็คือ ความสุภาพอ่อนโยนของท่าน โดยที่พระองค์ทรงตรัสว่า :

 

فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ

“นั่นเป็นเพราะความเมตตาจากอัลลอฮ์ ที่ทำให้เจ้าได้สุภาพอ่อนโยนต่อพวกเขา และหากเจ้าเป็นผู้หยาบคายและมีจิตใจแข็งกระด้างแล้ว แน่นอนยิ่งพวกเขาจะเตลิดออกไปจากรอบตัวเจ้า”

(อัลกุรอานบทอาลิอิมรอน โองการที่ 159)  

 

     อีกโองการหนึ่งที่ชี้ถึงคุณลักษณะของความห่วงใย ความเอื้ออาทรและความเมตตากรุณาของท่านศาสดา (ซ็อลฯ) โดยที่พระองค์ทรงตรัสว่า :

 

لَقَد جاءَكُم رَسولٌ مِن أَنفُسِكُم عَزيزٌ عَلَيهِ ما عَنِتُّم حَريصٌ عَلَيكُم بِالمُؤمِنينَ رَءوفٌ رَحيمٌ

“แน่นอนยิ่ง ศาสนทูตคนหนึ่งจากพวกเจ้าเองได้มาหาพวกเจ้าแล้ว เป็นที่ทุกข์ใจยิ่งต่อเขาในสิ่งที่พวกเจ้าได้รับความทุกข์ยาก เป็นผู้ห่วงใยพวกเจ้า เป็นผู้กรุณาและเป็นผู้เมตตาต่อบรรดาผู้ศรัทธา”

(อัลกุรอานบทอัตเตาบะฮ์ โองการที่ 128)

 

     ความเป็นห่วงเป็นใยของท่านที่มีต่อชะตาชีวิตของประชาชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของการชี้นำ (ฮิดายะฮ์) นั้นถึงขั้นที่ทำให้ท่านทุกข์ใจและเศร้าโศกเสียใจอย่างรุนแรง จนกระทั่งพระผู้เป็นเจ้าได้ทรงประทานโองการลงมายังท่านว่า :

 

لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ

“บางทีเจ้าอาจจะเป็นผู้ทำลายชีวิตของตัวเจ้าเอง เพียงเพราะพวกเขาไม่ศรัทธา”

(อัลกุรอานบทอัชชุอะรออ์ โองการที่ 3)

 

      และพระองค์ยังได้ทรงตรัสต่อท่านว่า :

 

فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرَاتٍ

“เจ้าอย่าทำให้จิตใจของเจ้าระทมทุกข์เนื่องจากพวกเขาเลย”

(อัลกุรอานบทฟาฏิร โองการที่ 8)

 

     นั่นคือความห่วงใยและความเอื้ออาทรที่ท่านศาสดา (ซ็อลฯ) มีต่อประชาชนทั้งมวล

 

แปลและเรียบเรียง : เชคมูฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ