แว่นส่องธรรม การมองด้วยตาทั้งสี่

 

 

    การตั้งแว่นขยายและการมองดูข้อบกพร่องและความผิดพลาดของผู้อื่น และโพนทะนาและขยายให้เป็นเรื่องใหญ่นั้น เป็นงานของผู้ที่มองไม่เห็นข้อผิดพลาดต่าง ๆ ของตัวเอง และพวกเขาคิดว่าตัวเองสมบูรณ์แบบและไร้ข้อบกพร่องใด ๆ

 

     ท่านอิมามอะลี (อ.) กล่าวว่า :

 

مَنْ أَبْصـَرَ زَلَّتـَهُ صَغُرَتُ عِنْدَهُ زَلَّةُ غـَيْرِهِ

 

"ผู้ใดมองเห็นความผิดพลาดของตนเอง ความผิดพลาดของผู้อื่นจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเขา" (1)

     บางคนจะคุ้นเคยกับการวิจารณ์และการมองความผิดพลาดของคนอื่นๆ

     การตั้งแว่นขยายและการมองดูข้อบกพร่องและความผิดพลาดของผู้อื่น และโพนทะนาและขยายให้เป็นเรื่องใหญ่นั้น เป็นงานของผู้ที่มองไม่เห็นข้อผิดพลาดต่าง ๆ ของตัวเอง และพวกเขาคิดว่าตัวเองสมบูรณ์แบบและไร้ข้อบกพร่องใดๆ

     ความหลงตนและความพลั้งเผลอ จะเป็นเหตุทำให้คนเรามองว่าตัวเอง "ไร้ความผิดและข้อบกพร่อง"

     ความผิดของเราไม่ได้น้อยไปกว่าคนอื่นๆ

 

     ดังนั้นทำไมถึงหมกมุ่นในเรื่องของคนนั้นคนนี้ สาธยายถึงข้อบกพร่องและความผิดพลาดของผู้อื่นและนินทาคนนั้นคนนี้ หรือว่าตัวเราเองบริสุทธิ์และถูกพิทักษ์จากข้อบกพร่องและความผิดพลาดทั้งมวลเหล่านั้น?!

     หากเรามองดูคนอื่นๆ ด้วยดวงตาทั้งสี่ (คือตาเนื้อและตาใจ) ดังนั้น เราก็จงมองดูตัวเราเอง มองดูข้อบกพร่องและความผิดพลาดของตัวเราด้วยตาทั้งสี่เถิด
     เมื่อนั้นเราจะได้พบเห็นว่าความผิดพลาดของคนอื่น ๆ นั้นมันไม่ได้ใหญ่โตและไม่ควรโพนทะนา

     เนื่องจากว่าตัวเราเองก็มีข้อบกพร่องและความผิดพลาดเหมือนกับพวกเขา ดังนั้นจะหลงตัวเองไปทำไม?

แหล่งอ้างอิง :

(1.) ฆุรอรุลหิกัม, เล่มที่ 5, หน้าที่ 362

บทความ : เชคมูฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ

ขอขอบคุณเว็บไซต์ซอฮิบซะมาน