เหตุใดวันอัรบะอีนของอิมามฮุเซน (อ.) จึงมีความสำคัญสำหรับเรา

 

    ความทุกข์โศก (มุซีบัต) ที่เกิดขึ้นกับท่านอิมามฮุเซน (อ.) นั้นใหญ่หลวงและหนักหน่วงกว่าความทุกข์โศก (มุซีบัต) ทั้งมวล เพียงสาเหตุนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะชี้ให้เห็นว่าทำไมเราจะต้องแสดงความเสียใจและจัดพิธีไว้อาลัยรำลึกแด่ท่านอิมามฮุเซน (อ.) มากกว่าอิมามท่านอื่นๆ

 

เหตุใดอัรบะอีนอิมามฮุเซน (อ.) จึงให้ความสำคัญ

 

     การจัดพิธีรำลึกและการให้ความสำคัญต่อวันอาชูรอและอัรบะอีนนั้น ในความเป็นจริงแล้วเป็นการพิทักษ์ศาสนาอิสลามและการต่อสู้กับเหล่าศัตรูของศาสนา เพื่อให้ศาสนายังคงดำรงอยู่

 

     ความทุกข์โศก (มุซีบัต) ที่เกิดขึ้นกับท่านอิมามฮุเซน (อ.) นั้นใหญ่หลวงและหนักหน่วงกว่าความทุกข์โศก (มุซีบัต) ทั้งมวล เพียงสาเหตุนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะชี้ให้เห็นว่าทำไมเราจะต้องแสดงความเสียใจและจัดพิธีไว้อาลัยรำลึกแด่ท่านอิมามฮุเซน (อ.) มากกว่าอิมามท่านอื่นๆ

 

     บรรดาศัตรูของท่านอิมาฮุเซน (อ.) พยายามที่จะทำให้เหตุการณ์กัรบะลาอ์ถูกลืมเลือนไปอย่างสมบูรณ์ และกระทั่งว่าบางครั้งพวกเขาจะทำการจับกุม ทรมานและสังหารบรรดาผู้ที่เดินทางไปเยือน (ซิยาเราะฮ์) ท่านอิมามฮุเซน (อ.) บรรดาชาวชีอะฮ์จะใช้ทุกโอกาสเพื่อต้านทานกับการดำเนินการเหล่านี้ของพวกเขา และหนึ่งในโอกาสดังกล่าวคือเหตุการณ์ในวันอัรบะอีน

 

    หนึ่งในสัญลักษณ์ของมุอ์มิน คือการซิยาเราะฮ์ท่านอิมามฮุเซน (อ.) ในวันอัรบะอีน ท่านอิมามฮะซัน อัสกะรี (อ.) กล่าวว่า :

 

 عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ: صَلَاةُ إِحْدَى وَ الْخَمْسِينَ وَ زِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ وَ التَّخَتُّمُ بِالْيَمِينِ وَ تَعْفِيرُ الْجَبِينِ وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

 

    เครื่องหมายของผู้ศรัทธามี 5 ประการ คือ การนมาซ 51 ร่อกาอัต (นมาซวาญิบและมุสตะฮับในแต่ละวัน) การซิยาเราะฮ์อัรบะอีน การสวมใส่แหวนในมือขวา การวางหน้าผากลงบนดิน และการกล่าว บิสมิลลาฮิรเราะห์มานิรร่อฮีม ด้วยเสียงดัง (ในขณะนมาซ)” [1] และหนึ่งในหน้าที่ของชาวชีอะฮ์ คือ การให้ความสำคัญต่อการซิยาเราะฮ์อัรบะอีน

 

รางวัลจากทุกย่างก้าว บนเส้นทางการซิยารัตท่านอิมามฮุเซน (อ.)

 

    อัรบะอีนใกล้จะมาถึงแล้ว บรรดาผู้แสวงบุญและคาราวานต่างๆ ที่กำลังมุ่งสู่การเดินเท้าในพิธีรำลึกอัรบะอีน หรือการครบรอบ 40 วัน ของการเป็นชะฮีดของท่านอิมามฮุเซน (อ.) โดยปกติแล้วจะเดินเท้าจากเมืองนะญัฟ อัลอัชร็อฟ ไปยังกัรบะลา บรรดาผู้มุ่งเดินทางสู่กัรบะลานั้น หลังจากการซิยารัตท่านอมีรุ้ลมุอ์มินีนอะลี บินอะบีฏอลิบ (อ.) ในเมืองนะญัฟ และหลังจากการเดินเท้าในระยะทาง 80 กิโลเมตร ได้นำพาตัวเองไปถึงบ้านของผู้เป็นที่รัก ดินแดนอันเป็นที่รักและคะนึงหาแห่งกัรบะลา

 

    ทำไมการไปซิยารัต (แสวงบุญ) ณ ฮะรัมของท่านอิมามฮุเซน (อ.) โดยเฉพาะการเดินเท้า จึงมีคุณค่าและความประเสริฐถึงเพียงนี้ ?

 

    รางวัลของทุกย่างก้าวที่ก้าวไปในเส้นทางของการซิยารัตท่านอิมามฮุเซน (อ.) ที่บรรดาอิมาม (อ.) ผู้บริสุทธิ์ได้ให้คำแนะนำและสั่งเสียไว้หลายต่อหลายครั้งในริวายะฮ์ (คำรายงาน) ต่างๆ ของท่าน เกี่ยวกับการเดินเท้าไปยังฮะรัมของท่านอิมามฮุเซน (อ.) และได้กล่าวถึงผลรางวัลและการอภัยโทษเป็นพิเศษของพระผู้เป็นเจ้าในแต่ละย่างก้าวของการเดินทางดังกล่าว

 

 عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ ثُوَيْرِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام: يَا حُسَيْنُ! مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ص إِنْ کَانَ مَاشِياً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَيِّئَةً؛ حَتَّى إِذَا صَارَ فِي الْحَائِرِ

کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِينَ الْمُنْتَجَبِينَ حَتَّى إِذَا قَضَى مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِينَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص يُقْرِوُکَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَکَ: اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى

 

    ฮุเซน บินษุวัยร์ เล่าว่า ท่านอิมามซอดิก (อ.) ได้ กล่าวว่า “โอ้ฮุเซนเอ๋ย! ผู้ใดที่ออกมาจากบ้านของเขาโดยตั้งใจจะไปซิยาเราะฮ์ (เยี่ยม) หลุมฝังศพของท่าน (อิมาม) ฮุเซน บุตรของอะลี (อ.) หากเขาไปในสภาพของการเดินเท้า อัลลอฮ์จะทรงบันทึกหนึ่งความดีแก่เขาในทุกย่างก้าว และจะลบล้างหนึ่งความผิดบาป จนกระทั่งเมื่อได้ไปอยู่ใน “ฮาอิร” (2) อัลลอฮ์จะทรงบันทึกว่าเขาเป็นผู้หนึ่งจากบรรดาผู้ทำการแก้ไขปรับปรุง ผู้ได้รับการคัดเลือก จนกระทั่งเมื่อเขาได้เสร็จสิ้นพิธีต่างๆ ของเขา อัลลอฮ์จะทรงบันทึกเขาว่าเป็นหนึ่งในหมู่ผู้ที่ได้รับความสำเร็จ จนกระทั่งเมื่อเขาต้องการที่จะเดินทางจากไป มะลัก (ทวยเทพ) ตนหนึ่งจะมาหาเขา แล้วกล่าวว่า แท้จริงท่านศาสนทูตของอัลลอฮ์ (ซ็อลฯ) ได้ฝากสลามมายังท่าน และกล่าวกับท่านว่า จงเริ่มต้นการกระทำ (อะมั้ล) ใหม่เถิด แน่นอนยิ่งอัลลอฮ์ได้ทรงอภัยโทษความผิดบาปที่ผ่านมาแก่ท่านแล้ว” (3)

 

    ผู้ที่ได้รับความสำเร็จ (ฟาอิซีน) คือผู้ที่จะได้อยู่ร่วมกับบรรดามะอ์ซูม (อ.) ในริวายะฮ์ (คำรายงาน) นี้ได้ชี้ให้เห็นว่า ในขั้นแรกนั้นผู้ที่เดินทางไปซิยารัต (แสวงบุญ) ณ ฮะรัมของท่านอิมามฮุเซน (อ.) นั้น เขาจะได้รับตำแหน่ง “มุศลิฮีน” (ผู้แก้ไขปรับปรุงตน) และต่อจากนั้นเขาจะบรรลุสู่ตำแหน่ง “ฟาอิซีน” (ผู้ประสบความสำเร็จ) ความแตกต่างของทั้งสองตำแหน่งนี้ก็คือตำแหน่ง “ฟาอิซีน” (ผู้ประสบความสำเร็จ) นั้นจะสูงกว่าตำแหน่ง “มุศลิฮีน” (ผู้แก้ไขปรับปรุงตน) ขั้นหนึ่ง และใครก็ตามที่เป็นผู้ประสบความสำเร็จ (ฟาอิซ) เขาจะได้อยู่ร่วมกับท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อลฯ) และบรรดาอิมามผู้บริสุทธิ์ (อ.) ในสวรรค์ชั้นสูงสุด และแนวทางที่สั้นที่สุดสำหรับการเป็นผู้ประสบความสำเร็จ (ฟาอิซ) นั่นก็คือ การที่ความรักในท่านอิมามฮุเซน (อ.) จะส่องสว่างในหัวใจของเรา (3)

 

เชิงอรรถ :

 

(1) เราฎ่อตุ้ลวาอิซีน, เล่มที่ 1, หน้าที่ 195

 

(2) บริเวณโดยรอบของฮะรัมของท่านอิมามฮุเซน (อ.) เรียกว่า “ฮาอิร”, ญะวาฮิรุลกะลาม, มุฮัมมัด ฮุเซน นะญะฟี, เล่มที่ 14, หน้าที่ 339

 

(3) บิฮารุ้ลอันวาร, เล่มที่ 98, หน้าที่ 28 ; อัลมิซาร, เชคมุฟีด, หน้าที่ 30 ; กามิลุซซิยารอต, หน้าที่ 132

 

(4) ส่วนหนึ่งจากคำพูดของฮุจญะตุ้ลอิสลามอับดุลฮะมีด ชะฮาบ, จากเว็บไซต์ชีอะฮ์นิวส์

 

แปลและเรียบเรียง : เชคมุฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ