การใช้เหตุผลนั้นเป็นทางที่ดีที่สุดในการคิดและในการมองสิ่งต่าง ๆ เป็นสิ่งดีงาม เป็นการผิดที่จะคิดว่าทรรศนะของศาสนามีอยู่ว่า โลกนี้มีค่าน้อยเสียจนกระทั่งเราไม่ได้รับการบอกเล่าถึงผลของการกล่าวเท็จ การกระทำที่หลอกลวงหรือความอยุติธรรมที่กระทำขึ้นก็ไร้ผล ความจริง ก็คือว่า ศาสนานั้นให้ความสำคัญเป็นอันมากต่อสิทธิและหลักการ ความเชื่อศรัทธาและจริยธรรม ศาสนาถือว่า เราจะต้องมองข้ามโลกและสิ่งที่มีอยู่ในโลกไปเพื่อสิ่งเหล่านี้

 

และนี่คือความจริง ถ้าเราเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์และคุณค่าทางจิตใจ เราก็จะไม่สามารถสรุปเป็นอย่างอื่นได้ ทั่วโลก แม้แต่นักวัตถุนิยมก็ยังต้องให้ความสำคัญต่อสิทธิและหลักการ และถือว่า ความสะดวกสบายทางวัตถุและความสำราญเป็นสิ่งเล็กน้อยกว่าความเชื่อ หลักการและสิทธิ

 

อย่างไรก็ตาม ความจริงยังมีอยู่ เรื่องนี้อธิบายไว้อย่างสมบูรณ์ในภาษาเฉพาะอย่างหนึ่ง เพื่อแสดงถึงความไร้ค่าและความไม่สำคัญของโลก นั่นคือภาษาศาสนา
 

แค่เหตุผลนี้จะมอบให้มนุษย์ชาติ มนุษย์จะถูกทำให้เชื่อว่าความศรัทธา หลักการ และสิทธินั้นมีความสูงส่งกว่า ความสุขสบายและความสำราญทางวัตถุก็แต่เมื่อมีพื้นฐานแห่งศาสนาอยู่ที่นั้น พื้นฐานในการยอมรับว่ามนุษยธรรมอยู่เหนือกว่าผลประโยชน์ทางโลกก็หมดไปด้วย

 

อีกด้านหนึ่ง เมื่อใดก็ตามที่เราพิจารณาถึงโลกเอง โดยมองข้ามความจริงที่ว่าคนเราได้ทำบาป คัดค้านหลักการ เหยียบย่ำสิทธิก็เพราะเห็นแก่โลก

 

เราก็จะเห็นว่าโลกมีค่าในทางบวกสำหรับเรา

 

ท่านศาสดาผู้บริสุทธิ์ได้กล่าวว่า “โลกนี้เป็นที่ไถหว่านสำหรับโลกหน้า ” หรือท่านอะลี (อ) ได้กล่าวว่า “มันเป็นสถานที่สำหรับก้มกราบของผู้ที่รักพระผู้เป็นเจ้าเป็นสถานที่แห่งการนมัสการของศาสนทูตของพระองค์ เป็นสถานที่สำหรับการลงวิวรณ์ (วะฮีย์) ของพระผู้เป็นเจ้า และเป็นท้องตลาดสำหรับผู้ปกป้องพระผู้เป็นเจ้า

 

ศาสนาอิสลามพร้อมด้วยระบบที่บริสุทธ์ของมัน มิได้ลดคุณค่าของโลกดังที่เข้าใจกัน สิ่งที่อิสลามทำ ก็คือ การยกระดับและโฆษณาถึงคุณค่าทางจิตใจ ถึงการตักเตือนให้มีการกระทำที่มีคุณธรรมเพื่อพระผู้เป็นเจ้า (ตักวา) และสิทธิทางสังคม ทั้งหมดนี้ มีคนจำนวนน้อยเท่านั้นที่เข้าใจ ดังนั้น ความไร้ค่าของโลก ก็คือ ความไร้ค่าในเชิงเปรียบเทียบ มิใช่ว่าไม่สอดคล้องที่มีอยู่ในนั้นแต่อย่างใด

 

ดังนั้น ข้อกำหนดของอิสลามเกี่ยวกับสิทธิซึ่งได้กล่าวไว้แล้วในการอภิปรายในตอนนั้น จึงเป็นการบ่งบอกถึงความจริงว่าความไร้ค่าของโลกในทรรศนะของอิสลามนั้น ก็คือ ความไร้ค่าในเชิงเปรียบเทียบ นั่นเอง

 

เขียนโดย ชะฮีดมุเฏาะฮะรี

แปล จรัญ มะลูลีม